To jest odpowiedź na poprzednią wersję pytania, w której nie było jasne, czy obecność nagrań jest obowiązkowa na uniwersytecie pytającego. Dlatego moja odpowiedź nie obejmuje konkretnej sytuacji PO, ale nadal może pomóc innym w podobnej sytuacji.

0) Pozwól wszystkim uczniom w klasie i nie monitoruj obecności.

Są dorosłymi i przychodzą się uczyć. Dopóki nie przeszkadzają w zajęciach, mogą przychodzić i wychodzić, kiedy chcą. Nie widzę, czemu służy monitorowanie obecności. Wysyła niewłaściwy sygnał i skupia uczniów na podpisaniu protokołu, a nie na celu zajęć.

Jednak zaczynam każde zajęcia od podziękowania uczniom, którzy przychodzą i przychodzą na czas. Osoby spóźnione przegapią tę część.

Postaram się udzielić odpowiedzi, biorąc pod uwagę fakt, że wiele odpowiedzi tutaj będzie pochodzić od profesorów, którzy nie zdają sobie sprawy, jak często zdarza się, że niektóre instytucje uniwersyteckie mają obowiązkowe zasady przyjmowania uczniów. Najpierw zacytuję stronę pomocy dotyczącą funkcji Obecność na tablicy, ponieważ wyjaśnia ona różne przypadki użycia, które sprawiły, że ta funkcja była konieczna:

Wielu instruktorów, którzy w przypadku kursów stacjonarnych i kursów mieszanych dane o frekwencji są częścią ogólnych ocen uczniów. Ponadto w niektórych instytucjach i programach obowiązują zasady dotyczące obecności, które wymagają od instruktorów śledzenia liczby spotkań klasowych, które uczniowie opuścili.

Instruktorzy i instytucje również wykorzystują dane dotyczące obecności w następujący sposób:

• Studenci zagraniczni, którzy muszą zachować wizy, mogą wymagać spełnienia wymagań dotyczących frekwencji.
• Instytucje mogą wymagać udowodnienia „czasu siedzenia” w celu uzyskania funduszy federalnych lub akredytacji.
• Wiele instytucji i instruktorów wykorzystuje koncentrują się na retencji uczniów.

Pytanie OP jest następujące:

Jakie jest zalecane i właściwe zachowanie wobec późnych uczniów?

Moja odpowiedź brzmi: Cokolwiek jest najmniej uciążliwe i zajmuje najmniej czasu od skupienia się na tematyce akademickiej.

Gdy Z innych odpowiedzi wynika, że ​​wielu profesorów jest w rzeczywistości zdumionych pomysłem poświęcenia czasu na śledzenie frekwencji dorosłych studentów - i to całkiem rozsądne. Rozumiem jednak, że PO znajduje się w instytucji, w której uczestnictwo jest obowiązkowe (prawdopodobnie zgodnie z polityką wydziału akademickiego, administracji uczelni, agencji finansującej lub rządu stanowego, jak wyżej).

Myślę, że większość profesorów zgodzi się z tym, że obecność na zajęciach jest rozproszeniem i bolesną utratą czasu na koncentrację na akademickim temacie, którym chcemy się podzielić. Tak więc - biorąc pod uwagę parametry instytucjonalne - radzę jak najbardziej zminimalizować taką stratę czasu. Kilka sugerowanych opcji:

1. Jeśli możesz zrezygnować z przyjmowania obecności, zrób to.

2. Jeśli musisz weź jakieś rejestry obecności i zastanów się dokładnie, czego możesz użyć do zdefiniowania „obecności” na swoim kursie. Być może frekwencja (udział w kursie) jest oceniana na podstawie ostatniego zgłoszenia pracy lub cotygodniowej aktywności na forum dyskusyjnym online. (Należy pamiętać, że takie produkty pracy są uważane za wystarczający dowód uczestnictwa zgodnie z amerykańskim prawem federalnym tytuł IV, sekcja 34-CFR-668.22-L-7; wyszukaj słowo „obecność na zajęciach akademickich”. Ten język jest również używany dosłownie jako oficjalna definicja obecności w mojej instytucji, na przykład.)

3. Jeśli musisz wziąć faktyczną obecność na zajęciach, znajdź protokół, że spędzasz najmniej czasu orzekanie (w tym czas na wymówki / argumenty / wyzwania itp.). Być może najłatwiej jest to zrobić za pomocą arkusza rejestracji, jednocześnie z ćwiczeniem praktycznym lub pod koniec zajęć.

4. Możliwe, że istnieje rozwiązanie programowe, które jest wygodne w użyciu, takie jak funkcja wbudowana w Blackboard lub podobny LMS używany w Twoja instytucja.

Jeśli chodzi o konkretną kwestię spóźnialskich, zwróć uwagę, że powyższe opcje 1-4 są stopniowo mniej korzystne dla spóźnialskich. Jeśli twoja instytucja sprawia, że ​​nieuniknione jest to, że musisz bezwzględnie spędzać czas osobiście na codziennym rejestrowaniu indywidualnej obecności, to zrobiłbym to w jednym dogodnym dla ciebie czasie i nie wracałem później, aby w ogóle zajmować się spóźnionymi, aby najefektywniejsze wykorzystanie czasu.

W tym przypadku obecność jest wymagana z góry. Możesz poprosić o wyjaśnienie władz, które ustalają regułę. Na przykład, możesz zapytać ... Czy obecność ma być rejestrowana na początku, w środku czy na końcu zajęć? Innymi słowy, możesz popchnąć proces decyzyjny z powrotem w górę łańcucha, skąd przyszedł.

To podejście najlepiej jest stosować tylko wtedy, gdy masz dużo wolnego czasu, masz grubą skórę i po prostu chcesz zirytować swoich przełożonych.

Wniosek jest taki, że masz swobodę definiowania swojego podejścia do sposobu rejestrowania obecności. Analizując każdą z opcji, mogę zobaczyć je w ten sposób ...

1) Zapisujesz frekwencję na koniec zajęć

2) Zapisujesz frekwencję na początku lub na końcu ORAZ albo nie proś spóźnialskich o wymówki, albo poproś spóźnialskich o wymówki, które i tak zignorujesz

3) Rejestrujesz obecność na początku lub na końcu zajęć ORAZ pytasz spóźnialskich o wymówki I próbujesz przeanalizować wymówki oparte na matrycy, która opiera się na innych potencjalnie niejasnych i arbitralnych zasadach ORAZ skorzystaj z decyzji na miejscu z tego orzeczenia, aby usunąć obecność

4) Zapisujesz obecność na początku zajęć ORAZ wyłączasz spóźnialskich nawet przed wejściem na zajęcia, które tylko irytują „uczciwych spóźnialskich”, podniecają twoje ego i liczą frekwencję dwa razy, ponieważ spóźnialscy mogą również zostać wykluczeni z egzaminu końcowego.

Mam nadzieję, że dzięki temu analizy, widzisz nadmierne obciążenie i daremność korzystania z opcji 2-4.

Załóżmy, że nie masz opcji ZIGNOROWAĆ przyjmowanie mi. Może na przykład jesteś upoważniony do sporządzenia raportu, który dowodzi, że w jakiś sposób odnotowałeś obecność. W tym przypadku sugeruję, mając swobodę definiowania obecności, masz być może dwa różne podejścia.

Obecność oznacza, że ​​byłeś tutaj przez określoną część wykładu

Rejestruj obecność w określonym momencie blisko początku lub pod koniec zajęć, a następnie zakończ z nią. Spóźnialscy powinni mieć pewną łaskę, na przykład być może do połowy klasy. Po tej łasce mogą się pojawić, ale zostaną odnotowane jako nieobecne. Ponadto, jeśli uczniowie odejdą po Twoim pojawieniu się na zajęciach, nadal będą rejestrowani jako obecni. Obecność staje się wówczas spójnym przesłaniem, zarówno pod względem tego, co oznacza, jak i kiedy jest rejestrowana. Nie zawracasz sobie głowy obecnością policji na miejscu, czy to analizując wymówki, odrzucając spóźnialskich, czy wpatrując się w osoby wcześnie kończące naukę.

Kiedy zrobiłbyś to, co powyżej, zastanów się, jak poradzisz sobie z uczniami, którzy są spóźnieni, ale spróbują powiedzieć „Byłem tam byłem do czasu zarejestrowania obecności i tęskniłeś za mną”. Z drugiej strony będziesz musiał zaakceptować fakt, że pozwolisz uczniom odejść bez żadnych kar po przyjęciu na zajęcia. System zatrzaskowy, który jest często używany w salach lekcyjnych w Stanach Zjednoczonych, może być świetnym źródłem informacji o uczestnictwie w zajęciach… Z należytą starannością nie można go łatwo oszukać. Inne metody mają swoje wady i zalety.

Ostatecznie, cokolwiek zdecydujesz się zająć takimi przypadkami, zachowaj prostotę i spójność.

Obecność oznacza, że ​​byłeś tutaj w czasie wykładu Rozpoczęty lub do czasu zakończenia wykładu (PERIOD)

Nagraj obecność na początku lub na końcu wykładu i zakończ z nią. Przesłanie znowu jest spójne ... bądź tutaj na początku lub na końcu.

Podsumowanie

Gdy zasada jest taka, że ​​bierzesz udział, cokolwiek robisz, zachowaj to proste i spójne. Unikaj prób zamknięcia każdej luki jeszcze większą liczbą przepisów i nadzoru.

Na poziomie uniwersyteckim studentami są osoby dorosłe. To ich wybór, ich życie, ich odpowiedzialność.

Jeśli zdecydują się spóźnić i przegapić coś, to jest to ich wybór i ich osobiste konsekwencje. Nauczyciel na poziomie uniwersyteckim (licencjat, magister) nie jest odpowiedzialny za dyscyplinowanie ich jako uczniów lub rodziców.

Jedynym zastrzeżeniem jest to, że nie mogą oni zakłócać możliwości uczenia się innych studentów w klasa, będąc uciążliwą. Jeśli przyjeżdżają późno, powinni to zrobić dyskretnie i odpowiednio przeprosić, jeśli jest to dogodne.

Znam wielu uczniów, którzy mają zobowiązania rodzinne (takie jak wizyty u lekarza dziecięcego) lub podróżują na duże odległości na zajęcia i cierpią z powodu kaprysów system transportu publicznego. Wyróżnianie ich negatywnymi komentarzami byłoby niesprawiedliwe i krzywdzące.

Powinieneś zastanowić się nad swoim podejściem do uczenia się i nauczania uczniów, a nie swojej klasy.

Instytucje obowiązkowe są dość powszechne w niektórych częściach świata. Uczyłem się w jednym.

Kiedyś mieliśmy apel. Jeśli jesteś obecny podczas wywoływania twojego numeru, twoja obecność jest zaznaczona. Jeśli nie, to tak nie jest. Zrobiono wyjątki dla niektórych znanych problemów, takich jak ulewny deszcz lub strajki autobusów / pociągów, a ludzie zawsze mogli usiąść podczas wykładu bez zaznaczania obecności, jeśli chcieli. Ten system jest jednak podatny na wiele problemów. Na przykład studenci o dobrych kontaktach politycznych byli w stanie zmusić niektórych profesorów do zaznaczania swojej obecności (tak, tak się dzieje).

Najskuteczniejszym systemem, jaki słyszałem (nie w mojej instytucji) było stosowanie to z rąk profesorów . Jedna instytucja miała kilka pomocy (lub „peonów”, jak ich nazywają lokalnie), których zatrudniła. Powiedz, że wykład zaczyna się o 13:00. Pomocnicy biegali po sekcjach zajęć około 13:10 i zbierali wszystkie Później zaczęli ulepszać swoją technologię i mieli czytniki linii papilarnych do oznaczania obecności, które były wyłączane zdalnie po 10 minutach każdego wykładu.

Nie ma (miejmy nadzieję) sposobu, aby wprowadzić zmiany po tym. Ten system jest mniej podatny na manipulacje. Niewielu, jeśli w ogóle, miało polityczne wpływy, by rzucić wyzwanie wyższej osobie, do której zostały przesłane te arkusze. Co ważniejsze, utrzymuje zdrowe relacje między profesorami a ich studentami.

Przyznaję, że większości studentów nigdy nie podobała się obowiązkowa polityka frekwencji. Ale z pewnością w niektórych krajach istnieją dobre powody. Powody te są poza zakresem tej odpowiedzi.

Większość odpowiedzi jest bardzo tolerancyjna. Ponieważ jest to oczywiście kwestia preferencji, zawsze wybierałem 4 (zamykaj drzwi i nikt nie przychodzi po rozpoczęciu mojego wykładu).

Opuszczenie jednych zajęć to dla nich nie koniec świata. Jednak czegoś ich to nauczy: że czas jest cenny i że muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby zdążyć na czas. Nawet jeśli oznacza to bycie tam 15 minut wcześniej z powodu niefortunnego połączenia kolejowego.

Oczywiście spóźnienie się zdarza, a świat zazwyczaj nie będzie na ciebie czekał. Spóźniłeś się na samolot, już go nie ma. Spóźniłeś się na wizytę u lekarza, przyszedł następny pacjent.

To po prostu życie, a spóźnienie to często decyzja, a czasem pech .

Jeśli spóźnienie oznacza, że ​​zachorują, umrą lub przegapią jedyną w życiu okazję, to pożądanie jest tolerancyjne. W przeciwnym razie jest to po prostu uczenie ich, że świat jest tym, czym jest, a bycie na czas jest zaletą.

Dziś, poza środowiskiem akademickim, odważnie zaczynam spotkania. Jeśli ktoś się spóźnia, to nigdy nie podsumowuję tego, co wydarzyło się wcześniej na spotkaniu (zazwyczaj nie mam technicznie możliwości ich zablokowania).

Ostatnią kwestią, którą należy wziąć pod uwagę, są dojazdy między kursami lub spotkaniami: osoby budujące rozkłady jazdy uważają, że odbywa się to przez teleportację i nie dodają buforów między zajęciami. Nie powinni pracować tam, gdzie pracują, ponieważ są po prostu niekompetentni.

Kończę spotkania / kursy, które kontroluję kilka minut wcześniej, ale jeśli zostanę przy jednym, który kończy się ostro, a następny zaczyna ostro również podejmuję decyzje: wyjść wcześniej, spóźnić się (i ewentualnie opuścić spotkanie). Bądź miły i jeśli Twój kurs jest tuż za kursem kogoś, kto nie rozumie, że czas dojazdów jest konieczny, możesz rozpocząć swój 5 minut później (robiłem to kilka razy, aby nie karać uczniów za decyzje poza ich kontrolą)

Ostatnia edycja: Jestem głęboko przekonany, że powinniśmy traktować uczniów jak osoby dorosłe i pozostawić obecność uczniom. Jeśli jednak zasady są inne, należy je egzekwować (dla ich własnego dobra - i najwyraźniej nie są jeszcze tak dorosłymi dorosłymi).

Uczyłem na uniwersytecie przez lata i nie zgadzam się z większością z powyższych. Tak, uczniowie są „dorośli”, ale ci, którzy spóźniają się o 5 lub 10 minut, rzadko zachowują się jak oni. Zakłócają zajęcia, a co ważniejsze, pomijają ważne notatki lub ogłoszenia, co wymaga od CIEBIE konsekwentnego wykonywania dodatkowej pracy. Jeśli są dorosłymi, mogą zdecydować, czy przyjść na zajęcia, czy je pominąć, ale jeśli przyjdą, nie powinni przychodzić po zamknięciu drzwi (daj kilka minut karencji) i nie powinni Cię o to prosić trzymaj ich za rękę przez cały semestr, gdy zastanawiają się, jak ustawić budzik.

A ponieważ wzięcie udziału jest wymogiem, jak zauważono w edycji PO, jego wdrożenie zostanie ocenione i prawdopodobnie stanie się częścią decyzji o ponownym zatrudnieniu. Więc bycie rozluźnionym lub postanawianie potajemnie tego nie robić wydaje się nierozsądne.

Każdy, kto może pozwolić dzieciom przychodzić późno, nie rozumie, jak rozprasza to PRAWDZIWYCH dorosłych (instruktor i dzieci, które dotarły tam na czas! !!) taka jest polityka. I chociaż z pewnością możesz zrobić wyjątek dla dobrego ucznia, który złapał gumę, pewnego dnia będąc profesorem, o którym wszyscy wiedzą, pozwoli ci przybyć w każdej chwili, będzie to Puszka Pandory, która po otwarciu będzie trudna do zamknięcia.

Niezależnie od wybranej polityki, upewnij się, że jest ona jasno zapisana w sylabusie i że się jej trzymasz. Ale pomyśl o uczniach, którzy DBAJĄ o twoją klasę, przychodzą na czas, chętni do nauki, którzy muszą znosić cię, przyznając się i zwracając się do strumienia maruderów, którzy za każdym razem przybywają, kiedy tylko mają na to ochotę.

Poinformuj uczniów, że ze względu na wymagania instytucji musisz śledzić czas ich przybycia i stworzyć dziennik, w którym każdy spóźniony zapisuje swoje imię i nazwisko oraz godzinę przybycia. Tak więc uczeń śledzi swoje postępy i możesz po prostu sprawdzić, czy zapisany czas jest poprawny. Następnie oblicz dokładny procent obecności studentów, zgodnie z wymaganiami uniwersytetu.

Moim zdaniem karanie spóźnialskich jest błędną praktyką, ale z jakiegoś powodu twoja uczelnia tego wymaga. Zakładam, że powodem tego jest uczynienie uczniów bardziej odpowiedzialnymi. Korzystając z metody opisanej powyżej, naprawdę dajesz z siebie wszystko:

1. Uzyskaj absolutnie poprawne indywidualne wartości procentowe frekwencji.
2. Spraw, aby uczniowie byli jak najbardziej odpowiedzialni za to, ponieważ własnoręcznie utrwalą i potwierdzą fakt spóźnienia.
3. W dowolnym momencie każdy uczeń doskonale zdaje sobie sprawę ze swojego statusu i może projektować i zarządzać swoim czasem oraz planować dla siebie. Dajesz im wolność i pomoc (tak bardzo, jak to tylko możliwe, przestrzegając zasad).
4. Unikasz przyjmowania moralnej roli, do której nie jesteś skłonny.

Prowadzę samouczki i ćwiczenia, ale nie wykładam, więc Twój przebieg może się różnić. Moją metodą jest przybycie wcześniej i zostawienie dwóch arkuszy z napisami w pobliżu drzwi, obserwując, co się dzieje, co utrudnia uczniom wpisywanie się do znajomych. Około pięć minut po rozpoczęciu usuwam arkusze logowania, a na koniec rysuję linię pod bieżącym punktem i pozwalam uczniom podejść do mnie, aby dodać swoje imię - zapytam ich dlaczego, a następnie pozwolę im się zalogować . Osobiście przyznaję im pełne uznanie, odkąd przynajmniej się pojawili, ale jest to z pewnością zmodyfikowane, ponieważ wiem, dlaczego jesteśmy zmuszeni wziąć udział.

W takim razie dlaczego? Problem polega na tym, że spora liczba tak zwanych „studentów” wjeżdża do kraju na podstawie wizy studenckiej, pojawia się w pierwszym tygodniu, a potem już nigdy ich nie widać. Zanim rząd zostanie powiadomiony, że dziewięć miesięcy później zawiedli, skutecznie usunęli wszelkie ślady siebie i nikt nie może ich znaleźć. W rezultacie moja instytucja musi regularnie przez cały rok przekazywać imigracji informacje o obecności posiadaczy wiz studenckich, aby imigracja mogła próbować ich znaleźć, zanim zdążą zniknąć.

Takie zachowanie nie jest bez ofiar - mamy maksymalną liczbę studentów, których możemy uczyć za pomocą naszych zasobów, a ponieważ studenci zagraniczni płacą więcej, często mają pierwszeństwo przed lokalnymi studentami na kursach, na których mamy limity.

łamanie się, gdy lokalny uczeń nie radzi sobie tak dobrze, jak powinien na kursie B, mówi, że ma problemy z motywacją, ponieważ naprawdę chciał być na kursie A, ale nie ustalił limitu, kiedy wiesz, ile osób na kursie A na wizach studenckich nie pojawiłem się od tego pierwszego tygodnia.

Najwyraźniej moje podejście jest modyfikowane przez to, dlaczego jestem zmuszony do przyjmowania obecności. Osobiście uważam, że ktoś ubija swój kurs i wyprzedza wszystkich innych, nie ma większego znaczenia, jeśli pominie dziwne zajęcia.

Ponieważ uczelnia nie ma jednoznacznych zasad rejestrowania frekwencji, pytam o to ... Odniosłem wrażenie, że to całkowicie zależy od konkretnego wydziału.

Jakie jest zalecane i właściwe zachowanie wobec spóźnialskich?

Nie ma takiego

Pomijając to w polityce , którą zamierzają zostawić to tobie.

Jako dowód, zauważyłeś cztery różne sposoby, w jakie to się stało. Jedyną opcją, której nie masz, jest pominięcie rejestracji obecności.

Jeśli chcesz być ścisły, wymień nazwiska na początku. Ustaw zasadę, zgodnie z którą osoby spóźnione muszą przychodzić do Ciebie po zajęciach, jeśli chcą uzyskać zaliczenie. Ma to tę zaletę, że zachęca ich do punktualności (minimalizuje zakłócenia w klasie). Możesz odpowiedzieć na wszystkie pytania, zanim potraktujesz obecność jako dodatkową zachętę.

Jeśli chcesz być szybki, przydziel miejsca i szybko sprawdź obecność, zauważając, które miejsca są puste. Zobacz powyżej o spóźnialskich. Jeśli liczba uczniów w klasie przekracza 75, to prawdopodobnie najlepsza opcja.

Jeśli chcesz się wyluzować, w którymś momencie zajęć oszacuj liczbę uczniów w klasie - jeśli wygląda na właściwą liczbę, wszystkie są obecne. Zaznacz uczniów, którzy są nieobecni, a nie tych, którzy są obecni. Może nie powinieneś tego robić, ponieważ pomijanie obecności na zajęciach ... co jest oczywiste, że musisz to zrobić. Ale jeśli zapomnisz zrobić to w niektórych klasach, to chyba wszystkie są obecne, prawda?

Ponownie, chodzi mi o to, że pominęli to z polityki, ponieważ oni też nie chcieli go tam umieszczać lub nie obchodzi ich, jak to zrobisz.

Nie jest jasne, czy spóźnieni studenci otrzymują zaliczenie, więc możesz liczyć „pojawiać się”, wymagać, aby byli na czas lub wymagali, aby byli tam przez połowę czasu. Twój wybór.

Nie pytaj nikogo o to.

JEŚLI zapytasz, TO postawisz ich w niezręcznej sytuacji, gdy będziesz musiał Ci odpowiadać kiedy nie chcą .

Osobiście powiedziałbym, że obecność jest nieistotna ponieważ jeśli twoje testy obejmują materiał i zdadzą egzamin, to zdają - ponieważ znają materiał. Ale to nie jest polityka, polityka bierze pod uwagę frekwencję. Weź obecność w jakiś sposób (ponieważ musisz) i poświęć swój czas i energię na nauczanie tych, którzy się pojawią.

Chociaż moją preferowaną metodą jest pozostawienie obecności wyłącznie uczniowi, uznając, że „rzeczy się zdarzają” i „ludzie mogą się uczyć inaczej”, w sytuacji, w której musisz brać udział w zajęciach, chcą metody, która jest bezbolesna i elastyczna.

Jednym ze sposobów jest wymaganie od uczniów dostarczenia karty indeksowej z imieniem i nazwiskiem oraz datą zajęć. Możesz to zrobić tylko dla spóźnialskich, a właściwie dla wszystkich. Kiedy wchodzą, wręczają ci kartę. Zakłada to oczywiście odpowiednią skalę. Nie wymagałbym karty dla wszystkich dla 100 uczniów, ale dla 30 jest w porządku.

Jeśli chcesz / musisz oceniać wymówki, spóźnialscy mogą zapisać na karcie powód spóźnienia.

W ten sposób nie musisz przerywać zajęć, wystarczy zebrać karty do późniejszego przetworzenia. Możesz również robić notatki na kartach w trakcie zajęć, jeśli chcesz rejestrować jakiekolwiek zdarzenia w trakcie.

Moi uczniowie zwykle mają przy sobie karty do robienia notatek i innych zajęć w klasie, ale możesz je dostarczyć samodzielnie.

W przypadku szczególnie małej klasy, powiedzmy kilkunastu, podczas nauczania nosiłbym po jednej karcie dla każdego ucznia. Mógłbym łatwo podzielić karty na te obecne i te, które nie są, i odnotować nieobecności na karcie po zakończeniu zajęć.

Oczywiście możesz się martwić, że ludzie będą oddawać karty innym, ale liczenie powie Ci, czy tak się stało. I oczywiście musisz radzić sobie z „osobami wcześnie kończącymi naukę” inną metodą, ale jeśli znasz odpowiedniki imion i twarzy, nie jest to zbyt trudne.

Uczniowie są dorosłymi. To ich życie i ich wybór. W niektórych krajach płacą tysiące dolarów, żeby tam być, co oznacza, że ​​zależy im na tym, żeby tam być. Może spóźniają się z powodu wizyty u lekarza, muszą opiekować się własnymi dziećmi, muszą opiekować się rodzicami, nie stać ich na mieszkanie w tym samym mieście co uczelnia i dojeżdżają do pracy i utknęli w korku. To nie twoja sprawa, jaki może być ich powód. Twoim zadaniem jest po prostu uczyć, a nie być ich rodzicami i nie uczyć ich odpowiedzialności. Jeśli opuści zbyt wiele zajęć, poniosą konsekwencje na egzaminach. Tym, którzy komentowali, że wydział nie ma możliwości spóźnienia się, wspomnę, że wydział ZARABIA i JEST ICH PRACA, żeby się pojawiać i wykładać. Bycie studentem to nie praca, to sposób na zdobycie lepszej pracy w przyszłości. Oznacza to, że wielu z twoich uczniów prawdopodobnie stara się przejść przez szkołę i lepiej załóż się, że pojawią się na czas.

Kiedy jesteś asystentem technicznym, musisz przestrzegać lokalnych przepisów i nie będziesz mieć możliwości ich zmiany (chociaż masz pełne prawo do omawiania ich z kolegami). Sposób zrobienia tego i wybór zrobienia tego w bardziej ogólnej sytuacji jest ważną sprawą.

Wielu współpracowników i wielu z nich odpowiada powyżej, odrzuca potrzebę zawracania sobie głowy obecnością i spóźnieniami („o ile bo nie przeszkadza klasie ”), na tej podstawie, że uczniowie są pełnoletni. Bardzo nie zgadzam się z tym argumentem. Ponieważ nie jest to popularna opinia, czuję potrzebę podania kontekstu i uzasadnienia.

Po pierwsze, przypomnijmy, że jest wiele sytuacji, w których zasady są tworzone dla dobra ludzi, nawet dorosłych - obowiązkowe pasy w na przykład samochody (podobnie jak we Francji, nie znam prawa w innych krajach). Kiedy pierwszy raz egzekwowana, tego rodzaju reguła jest zwykle odrzucana jako traktująca ludzi jak dzieci; po pewnym czasie często zostają adoptowani i stają się oczywiste. Czy w międzyczasie ludzie stali się bardziej dorośli? Nie, ale nasze zachowanie i to, co uważamy za właściwe, jest kształtowane przez to, co robią inni i jakie zasady (jawne lub dorozumiane, prawne lub tradycyjne) obowiązują.

Po drugie, pamiętaj, że dotyczy to nas, naukowców, bez względu na to, jak dorośli jesteśmy. Czy uważasz, że postawa personelu, kiedy przekazujesz swoje dokumenty na następną konferencję późno po terminie, nie ma wpływu na Twoje zachowanie następnym razem? Jeśli pracownicy administracyjni po prostu traktują to tak, jakby to było normalne, czy nie sądzisz, że prawdopodobnie dość często przegapiłbyś termin? Wręcz przeciwnie, gdyby (z szacunkiem) wspomnieli, o ile utrudnia to ich pracę, czy nie byłbyś bardziej ostrożny? Czy uważasz, że konieczne jest traktowanie kadry pedagogicznej jak dzieci, aby mieć zasady i terminy dotyczące formalności? A może widzisz (w dobrych przypadkach) sprawną współpracę i wydajną pracę od nas wszystkich? Wszyscy działamy zgodnie z dużym zestawem reguł, a dobre zasady to te, które mają dobry stosunek zachęty do ciężkości. Najbardziej liberalne zasady niekoniecznie są optymalne.

Podobnie, nastawienie uczniów do „chodzenia do klasy” będzie kształtowane przez to, co widzą inni uczniowie i jak nauczyciele reagują na to, co robią. Po prostu zignorowanie spóźnionych uczniów lub ucznia, który pojawia się tylko na co drugiej klasie, wyśle ​​bardzo jasny komunikat: że można to zrobić w porządku. W większości przypadków ta wiadomość jest w rzeczywistości szkodliwa dla ich badania.

Nauczyciele nie powinni ignorować tego, że sposób, w jaki reagują, wysyła wiadomość, dlatego powinni wybrać sposób reagowania, który wysyła wiadomość, która ich zdaniem jest trafna i wspiera nasz cel: nauczyć ucznia. Ponieważ uważam, że właściwe przesłanie jest takie, że przychodzenie na zajęcia na czas jest ważną częścią nauki, staram się przyjmować zasady zgodne z tym przesłaniem (można inaczej myśleć o znaczeniu przychodzenia na zajęcia na czas, ale uwaga, odsetek uczniów, którzy mogą się z tego zwolnić, nie powinien ukrywać zdecydowanej większości, której na to nie stać).

Dokładna zasada, którą przyjmuję, zmieniała się z biegiem czasu. Ostatnio zdecydowałem się na następujące: za każdym razem, gdy uczeń spóźnia się więcej niż (dosłownie) 1-2 minuty, proszę go, aby zaczekał na zewnątrz; Kończę to, co mówiłem i pozwalam klasie o czymś pomyśleć; Idę do spóźnionego studenta i pytam, dlaczego się spóźnia; Zawsze pozwalam jej lub jemu wejść, ale pamiętaj, aby wspomnieć, że spóźnianie się nie jest dobrą rzeczą; potem kontynuuję kurs. Myślę, że to ma dobrą równowagę, nawet w amfiteatrach (pierwsze wykłady zwykle dostaję tuzin spóźnionych studentów na raz, potem w większości pojawiają się na czas - lub wcale).

Użyj kartki papieru, na której uczniowie zaznaczają swoją obecność. W ten sposób wykonujesz swoją pracę polegającą na rejestrowaniu obecności i posiadaniu na to dowodów, jednocześnie dając uczniom pewną swobodę, kiedy pojawią się na zajęciach. Umożliwia również okazjonalnemu przyjacielowi pomaganie innemu koledze z klasy w oznaczaniu jego obecności bez naprawdę na to pozwalania, jeśli tego chcesz.

Ale muszę wyjaśnić sobie tę wątpliwość, kiedy muszę zacząć i uczyć zajęcia jako asystent lub na jakimś innym stanowisku.

Czy jest to hipotetyczne pytanie? Nie jesteś jeszcze asystentem technicznym?

Uwaga: obecność na kursie jest wymagana. Do egzaminów końcowych może przystąpić osoba posiadająca powyżej 75% frekwencji. Osoba z odsetkiem osób w wieku od 65 do 75 lat musi przedstawić zaświadczenie lekarskie. Osoba z mniej niż 65% obecnością nie może napisać egzaminu i musi skorzystać z możliwości regresu.

Z mojego doświadczenia jako studenta w USA, asystenci byli asystentami byli odpowiedzialni za prowadzenie laboratoriów naukowych, grup dyskusyjnych i korepetycji dla konkretnego profesora. Powyższy cytat sprawia, że ​​brzmi to tak, jakbyś był w podobnej sytuacji. Zapytaj więc swojego nadzorującego profesora, jak chcą, abyś sobie z tym poradził, lub zapytaj innych asystentów, co preferuje ten profesor.

Jeśli to zależy od Ciebie, znajdź metodę przyjmowania obecności, która pracuje dla Ciebie. Przydzielone miejsca, apele, bilety wyjazdowe, skanery siatkówki, cokolwiek. Ostatni uniwersytet, na którym uczyłem, wdrożył niestandardową aplikację do obsługi obecności opartą na Bluetooth, z której wszyscy mieliśmy korzystać. Każdy uczeń znajdujący się w odległości większej niż 15 metrów lub niezalogowany w tym samym czasie co instruktorzy był liczony jako nieobecny i faktycznie tracił punkty. Widziałem również kody QR umieszczone przy drzwiach, które prowadzą do formularzy Google.

Jeśli odpowiadasz za tworzenie quizów i egzaminów, ostrzeż uczniów, że określony procent pytań (np. 10% , nic zbyt wysokiego) będzie pochodzić wyłącznie z wykładu i nie będzie wyraźnie widoczny w podręczniku / opublikowanych notatkach. Lub zachęć do doskonałej obecności. W jednej ze szkół, w których uczyłem, było ograniczenie liczby ocen A i B, które mogłem przyznać - często przyznawałem wyższą ocenę uczniowi z lepszą frekwencją, ponieważ wkładał więcej wysiłku.

Co myślisz o swoich kolegach, gdy się spóźniają? Co sądzisz o obecnych zasadach, z którymi się spotkałeś? Co wydaje Ci się najmniej uciążliwe / najbardziej sprawiedliwe? Kiedy zaczniesz TA-ing, twoje uczucia mogą się zmienić. Jako instruktor, moja irytacja odzwierciedla zakłócenia spowodowane spóźnialskim. Naprawdę nie obchodzi mnie to przez większość czasu. Ale jeśli muszę czekać, aż nadrobią zaległości lub jeśli zadają pytania / przerywają mi, aby omówić coś, o czym mówiliśmy, zanim przybyli, denerwuję się.

Zapytaj osobę, której podpis znajduje się na końcu dokumentu. Ustanowili regułę, cokolwiek to jest, i są za nią odpowiedzialni. Mają dylematy moralne. Jeśli masz wątpliwości, zapytaj ich, ponieważ mają prawo domagać się zasad i zmieniać zasady. Każda strategia ma swoje wady i zalety, więc została przemyślana i podjęta decyzji.

Po dyskusji trzymaj się zasad, które oboje uzgodniliście, tak stanowczo, jak to możliwe. Opisz zasady uczniom, a możesz im powiedzieć, że nie jesteś ich autorem, i odkryć konsekwencje.

Postępuj zgodnie z instrukcjami co do joty.

Frekwencja jest binarna. Albo byli obecni, albo nie. Jeśli przyjdą na twoją klasę i pozostanie jej niezerowy czas, to znaczy, że byli obecni.

Spóźnienia nie ma ani tu, ani tam. Poproszono Cię o rejestrowanie frekwencji, a nie spóźnień.

Bezużyteczna anegdota:

W latach 90. moja szkoła była jedną z pierwszych w kraju (w Wielkiej Brytanii), w której Rekord frekwencji elektronicznie. Niestety, obecność była rejestrowana w pierwszych kilku minutach, a każde spóźnienie było rejestrowane jako nieobecne przez całe pół dnia.

Nie zgadzam się z tą polityką.

Dlatego w latach dziewięćdziesiątych stałem się jednym z pierwszych w kraju, który włamał się do ich elektronicznych rejestrów obecności.

Osobno traktuj obecność i spóźnienia. Kiedy byłem asystentem na studiach magisterskich, część ocen uczniów była oceną partycypacyjną i ta ocena była nadawana nieco subiektywnie. W mojej klasie było to związane z kilkoma czynnikami, w tym spóźnieniami. Każdego dnia otrzymywali pewną kwotę kredytu uczestnictwa, powiedzmy na 10. Kwota, którą odliczyłbym od ich całkowitego udziału w dziesięciu punktach, była proporcjonalna do tego, jak późno się pojawili. Mogli się odkupić, uczestnicząc w inny sposób. To sprawiło, że spóźnianie się było zasadniczo utrudnieniem, którego warto było uniknąć.

Z drugiej strony frekwencja jest binarna. Jeśli się nie pojawią, tego dnia nie otrzymają żadnych punktów. Za moich czasów jako asystent nie było jednak punktów związanych z frekwencją, tak bym to traktował, gdybym był tobą.

Podobny problem rozwiązałem w inny sposób, gdy byłem absolwentem TA, chociaż oczywiście było to kilka lat temu.

Czytałem o zaletach quizów, które pomagają wzmocnić wcześniej poznany materiał (myślę, że pochodziły od nauczyciela z liceum i Calculusa, ale czas i pamięć ...). Tak więc na początku każdych zajęć miałem 5-minutowy quiz <, w którym pytano o tematy z poprzedniego tygodnia. Jako efekt uboczny (choć było trochę spowolnienia czasu; nie mieliśmy tak fajnych rzeczy, jak punktacja elektroniczna na zajęciach), mogłem znaleźć obszary, w których nie komunikowałem skutecznie tematu. Mógłbym wtedy - przed egzaminem w połowie semestru lub egzaminem końcowym - wrócić do tematów, w których większość klasy miała problemy z próbą wypełnienia luki między tym, co zamierzałem przekazać, a tym, co klasa faktycznie postrzegała.

Związałem 15% końcowej oceny z tymi quizami (z korektą, gdy było jasne, że w jakiś sposób zawiodłem, ale w zasadzie było to 1% / tydzień), więc nie stawiłem się, aby rozwiązać quiz miałoby niekorzystny skutek dla końcowej oceny ucznia. Ale miałem też rekord "frekwencji", a ci, którzy przyjechali późno, zostali w efekcie wykluczeni z liczenia.

Teraz jestem przekonany, że Oscar Wilde się mylił - terminowość jest ważna aspekt społeczeństwa; po prostu nie można iść przez życie wiecznie spóźnionym na spotkania w świecie zawodowym. Ergo, spóźnienie było równoznaczne z opuszczeniem części zajęć i zostałoby ocenione jako nieobecne (a na ocenę również miałoby to negatywny wpływ).

Zgadzam się, że uczestnictwo per se jest trochę nieprzyjemne, ale jeśli nie uda mi się umówić na spotkanie z klientem (lub się spóźnię), takie działanie ma konsekwencje. Nie widzę powodu, dla którego kara zastosowana do spóźnionego studenta miałaby być inna.

Osobiście stosowałem dwie strategie podczas brania udziału w zajęciach.

1. Obecność w dowolnym momencie zajęć. Zwykle co najmniej 15 minut na zajęcia. Spróbuj zrobić to w naturalnym punkcie przerwania między tematami. Jeśli jest to wystarczająco mała klasa, wypowiedz wszystkie nazwiska i zaznacz obecność. Jeśli kogoś nie było w tym czasie, zostanie oznaczony jako nieobecny. Uważam, że przypadkowy punkt działa lepiej, ponieważ jeśli naprawisz go (powiedzmy 10 minut po rozpoczęciu zajęć), zachęci to więcej uczniów do spóźnienia się o kilka minut.

2. Przekazywanie arkusza rejestracyjnego między uczniami. Będzie to mniej zakłócać przebieg zajęć (ponieważ nie będziesz musiał przerywać, aby wziąć udział). Spóźnialski może nie szukać arkusza, gdy się spóźni. Będą musieli poczekać do końca zajęć, aby dodać swoje imię. Ta metoda jest podatna na manipulacje uczniów, ponieważ ktoś może oznaczyć swojego przyjaciela jako uczestnika, nawet gdy jest nieobecny.

Jeśli jesteś kompetentnym nauczycielem, nie martw się o rejestrowanie obecności (uczniowie nie chcą przegapić Twoich zajęć). Jeśli zostaniesz zwolniony za naruszenie zasad, jest mnóstwo miejsc pracy dla kompetentnych osób.

Jeśli nie jesteś kompetentnym nauczycielem, rejestruj frekwencję, blokuj osoby spóźnione itp. aby utrzymać swoją pracę pomimo bycia niekompetentnym.

Cokolwiek robisz, pamiętaj, że pieniądze, które jesz, pochodzą z opłat wnoszonych przez uczniów!

Oznacz ich jako obecnych w celu ewakuacji pożaru.

Żadna z pozostałych odpowiedzi, które widzę, nie wspomina o jednym dobrym celu: sporządzić listę obecnych osób, tak aby w przypadku ewakuacji pożarowej umożliwia urzędnikom uniwersyteckim odpowiedzialnym za zarządzanie ewakuacją sporządzenie listy osób zaginionych poprzez porównanie listy obecności z listą osób obecnych na miejscu ewakuacji pożaru. W ten sposób strażacy mogą wiedzieć, czy muszą szukać kogoś w niebezpieczeństwie i być może, gdzie musieliby ich szukać.

W rezultacie, jeśli uczeń miałby się spóźnić, ale nie być oznaczone jako obecne, możliwe, że mogą zostać utracone, jeśli miałaby nastąpić ewakuacja pożaru, w takim przypadku możliwe jest, że uczelnia może być odpowiedzialna za obrażenia, które doznali w wyniku zaniedbania przez uczelnię należytej staranności. / p>

Decyzja należy do Ciebie. Jesteś nauczycielem. Podążaj za kompasem.