Uznałbym to za komplement, gdyby ktoś pomylił się z młodością. I nawet jeśli w rzeczywistości nie czujesz się komplementowany, to dobry sposób na odpowiedź. Możesz na przykład śmiać się i powiedzieć „Dzięki. Chciałbym być jeszcze młodym i beztroskim studentem, ale niestety jestem profesorem”.

Jeśli sprawisz, że będziesz wyglądać tak, jakbyś traktował to jako komplement, ludzie nie będą czuli, że Cię obrazili i będzie to mniej niezręczne. Druga strona może również celowo błądzić po stronie niedoceniania twojego wieku, ponieważ jest to postrzegane jako mniej faux pas w ten sposób.

(Często ludzie komentują mój wzrost. Zawsze zachowuję się tak, jakby Traktuję to jako komplement i wydaje mi się, że działa dobrze. Jednak w rzeczywistości dość mi się nudzi omawianie mojego braku zainteresowania koszykówką.)

Na konferencjach zawsze masz możliwość umieszczenia „prof. ”. na twojej plakietce. Istnieje niewielkie ryzyko, że będzie to wyglądało pretensjonalnie w stosunku do norm twojej społeczności, więc jest to kompromis.

Wreszcie istnieje jeden niezawodny sposób, aby wyglądać na starszego.

Jeśli chcesz być bardziej rozpoznawalny jako profesor, zmień strój, aby był nieco bardziej formalny niż stroje absolwentów i doktorantów.

W amerykańskim profesjonalnym stroju męskim istnieje całkiem sporo zauważalnych stopni między T-shirtem a garniturem. Szorstkie poziomy, które zaobserwowałem, w kolejności rosnącej formalności, to:

1. T-shirt
2. Koszula z kołnierzykiem bez guzików
3. „Wygodne” koszula zapinana na guziki z kieszenią (np. flanela)
4. „ładna” koszula zapinana na guziki (przeważnie cieńsza i delikatniejsza tkanina, bardziej subtelny wzór i kolor)
5. formalna koszula na guziki koszula (np. coś, co można wyprasować i założyć pod sportową kurtką)
6. Krawat bez płaszcza
7. Sportowy płaszcz + krawat
8. Garnitur

Średnie poziomy od 3 do 5 są subtelne, ale bardzo komunikatywne. Absolwenci i doktoranci zazwyczaj lądują na poziomach 1-3, podczas gdy profesorowie częściej lądują na poziomach 3-6. Z tego, co napisałeś, domyślam się, że prawdopodobnie teraz osiągasz około 2-4 i możesz ulepszyć się do miejsca z zakresu 4-5.

Dla kobiety , ogólna rada byłaby taka sama („ubierz się trochę bardziej formalnie niż absolwenci”), ale specyfika tego, jak to osiągnąć, jest a) bardziej złożona i b) często można skorzystać z akcesoriów, takich jak biżuteria.

Opowiadanie. Kiedy wykładałem, czekałem kiedyś na uczniów przed klasą (niedbale pod ścianą).

Podszedł do mnie uczeń i zapytał: „Hej, znasz dr WoJ? Czy on jest twardy?”. Na co odpowiedziałem: „O tak, ale on jest świetnym facetem”.

Weszliśmy razem, nasze drogi rozeszły się, gdy szedł w stronę innych uczniów, a ja podszedłem do głowy klasy. Uśmiechnąłem się kilka razy, patrząc na niego, kiedy próbował jakoś się skurczyć.

Nadal się uśmiecham, kiedy o tym myślę, nikt już nie popełnia błędu (wzdycha).

Konkluzja: ciesz się, gdy jesteś postrzegany jako młodszy niż jesteś. Sposób, w jaki wyglądasz, to tylko część tego, jak zobaczą Cię uczniowie (z doświadczenia po obu stronach ogrodzenia - część „jak wyglądam” to nie takie ważne).

Ach, inna historia. Pierwszą pracownię miałem jako nauczyciel w laboratorium (w trakcie studiów doktoranckich - prowadziłem laboratorium dla studentów, zadając im pytania, oceniając itp.). Spóźniłem się. Pobiegłem do laboratorium i woźny zatrzymał mnie, krzycząc, że muszę się przebrać, ponieważ gdyby wszyscy uczniowie przyszli ze swoimi rzeczami, byłby to koniec świata (mniej więcej).

Zamknął drzwi i powiedział, żebym wrócił, kiedy będę bez płaszcza itp. - i że mam szczęście, że nauczyciel się spóźnia :)

Zajęło mi trochę czasu, zanim się do niego dostałem.

Podsumowanie: w określonych warunkach możesz rozważyć wyglądanie jak nauczyciel.

Ludzie często myślą, że jestem dużo młodszy ode mnie, i mogą wyrazić to zmieszanie za pomocą uwag podobnych do tych, które otrzymujesz. Kiedy ludzie źle oceniają mój wiek / pozycję, zwykle zwracam uwagę, że ich osąd dzieli około 10 lat, co zawsze wywołuje zdziwienie, a nie zażenowanie.

Dlatego uważam, że jeśli wskażesz, że źle oceniając twoją pozycję zawodową, ludzie mogą się zawstydzić i na zawsze próbować cię unikać, a jeśli przypadkowo zrezygnujesz z „dziękuję, ale to było X lat temu!” ludzie nie będą się tak wstydzić. Nie pozbawiaj się statusu kadry nauczycielskiej natychmiast po ich poprawieniu, niech cię o to proszą.

Niech ludzie myślą, że chwalili cię za młodość przełożonych, zamiast mówić im, że cię poniżają - to wydaje się wynik, który chcesz uzyskać.

Zarost na twarzy może pomóc

Jako facet po trzydziestce, który do niedawna wciąż był uważany za nastolatka do dwudziestki, rosnące zarost (wąsy i kozia bródka) bardzo pomogły trochę. Teraz regularnie nazywają mnie „sir”, co wcześniej nie miało miejsca. Nie twierdzę, że to rozwiąże twój problem, ale jeśli jest taka opcja, na pewno może pomóc.

Jako pracownik (na ziemi niczyjej między studentami a wykładowcami), który ubiera się swobodnie, inni na kampusie zawsze pytali, czego się uczę. Potem podczas letnich wakacji przestałem golić brodę. Kiedy wróciłem, wszyscy nagle potraktowali mnie, jakbym miał etat. Byłem zdumiony.

Samo w sobie nie przeszkadza mi to specjalnie, ale kiedy grzecznie mówię coś w stylu „Właściwie to jestem wykładowcą”, czują się zakłopotani i trochę utrudnia to rozmowę.

Odpowiadam na to na podstawie tego, że nie wydaje się, że przeszkadza ci mój początkowy błąd, ale to, jak przebiega rozmowa. W takim przypadku radziłbym nie zmieniać rzeczy, takich jak sposób ubierania się lub to, co nosisz, i zamiast tego skupić się na tym, jak reagujesz. Bycie uprzejmym, gdy mówisz im o błędzie, jest w porządku, ale sposób, w jaki go wyrazisz, określi resztę rozmowy. Więc tak, jeśli jesteś grzeczny, ale poważny, mogą czuć się niezręcznie. Ale jeśli się uśmiechniesz i potraktujesz to jako humorystyczny błąd i powiesz im lekkim, prawie śmiejącym się tonem (nie śmiejąc się, ale może trochę chichocząc), że jesteś członkiem kadry naukowej, to tak, nadal mogą być trochę zawstydzeni, ale prawdopodobnie będzie to dla nich wygodne. Może nawet wstrzyknąć „Ciągle to dostaję”. Byłoby to mniej drastyczne niż zmiana stylu ubioru lub codziennego zachowania.