Trudno przewidzieć, jak to się rozwinie w przyszłości. W obecnej sytuacji nie słyszałem jeszcze żadnej pozytywnej historii sukcesu od moich rówieśników. Wszystko, co słyszałem o ResearchGate, to skargi dotyczące spamu z zaproszeniami .

Jeśli się rejestrujesz (lub jesteś już zarejestrowany), pamiętaj, aby dokładnie sprawdzić wszystkie ustawienia . Istnieją pewne „ukryte” ustawienia, które będą wielokrotnie wysyłać „Zaproszenia”, a nawet „Przypomnienia o zaproszeniach” do Twoich współpracowników (pamiętaj, aby wyłączyć to prawo w momencie rejestracji, przed „odebraniem” jednej pracy!). Możesz sobie wyobrazić, że jeśli Twój rówieśnik dostanie ich kilkanaście tygodniowo, zdenerwuje się. ReseachGate używa Twojego imienia i nazwiska w zaproszeniu, więc będzie na ciebie zdenerwowany .

Przed „poproszeniem” o artykuł na Researchgate, upewnij się, że się zarejestrował . W przeciwnym razie użyj zwykłego e-maila (jeszcze lepiej, po prostu użyj zwykłego e-maila od razu!) Gdy poprosisz o pracę od osoby niebędącej użytkownikiem, otrzyma ona zaproszenie , ale nie może odpowiedzieć bez dołączania : researchgate nie zawiera informacji kontaktowych w twoim zgłoszeniu!?!

Poza tym mam wrażenie, że z ResearchGate korzystają głównie studenci, a nie doświadczeni badacze. Dlatego nie oczekuj wielu wysokiej jakości interakcji.

Wydaje się, że większość moich rówieśników, którzy byli kiedyś w RG, odeszła. To nie jest dobry znak.

Jeśli nie uda im się szybko uzyskać wysokiej jakości interakcji, ich nazwisko może zostać powiązane ze spamem. Być może byli zbyt agresywni w szybkim zwiększaniu liczby użytkowników. Ogólny pomysł jest dobry , ale muszą znaleźć sposób na uzyskanie wartościowego wkładu, a nie tylko ilościowego . Na razie widzę je tylko pod względem ilościowym ...

Szczerze, moim zdaniem jest jedna rzecz naprawdę ważna dla widoczności twoich badań:

1. Udostępnij. Publikuj z otwartym dostępem lub wydawcą, w którym możesz umieścić wydruk wstępny na swojej stronie internetowej. Upewnij się, że Google Scholar zindeksuje go, ponieważ wszyscy używają tego do wyszukiwania literatury. Musisz poprosić Google Scholar o zwrócenie linku PDF do Twojego artykułu.
2. Udostępnij go. Umieść również zestawy danych, szczegółowy opis, kod źródłowy itp. Na swojej stronie internetowej; oferuj współpracę.

Jeśli ułatwiasz innym korzystanie z Twojej pracy, jest to bardziej prawdopodobne. W szczególności musisz ułatwić budowanie na podstawie swojej pracy niż na alternatywach. Tworzenie profilu RG tak naprawdę nie pomaga; w praktyce oznacza to po prostu, że Twoje dane są przenoszone do jeszcze jednej witryny. Zamiast tego umieść dużo informacji na swojej stronie głównej.

Oto przykład. Jestem przekonany, że jednym z powodów jego wielkiego sukcesu jest to, że możesz pobierać dane, oprogramowanie i samouczki bezpośrednio z jego strona główna . Porównaj z jego profilem ResearchGate (byłem nawet zaskoczony, że ma taki) - to martwa kaczka, absolutnie bezużyteczna. Profil Google Scholar może być znacznie bardziej przydatny, ponieważ będzie zawierał link z dowolnego artykułu, dzięki czemu ludzie będą mogli łatwo dotrzeć do innych Twoich publikacji. Ponownie, ten sam przykład: Google Scholar znacznie lepiej radzi sobie z udostępnianiem automatycznej listy publikacji.

IMHO, Google Scholar to konieczność, ponieważ profil ułatwi aktualizowanie innych Twoich publikacji. Dość często odwiedzam profile Scholar; w szczególności, aby zobaczyć najnowsze i najczęściej cytowane prace autora, o których już znalazłem dobry artykuł.

Moje doświadczenia z ResearchGate są negatywne. Szukałem artykułu w internecie i pojawiła się strona ResearchGate. Zarejestrowałem się jako członek, ponieważ obiecali mi wysłać dokument w formacie PDF. Nigdy go nie wysłali, zamiast tego wysłali niepowiązany spam.

Osobiście uważam, że jeden aspekt ResearchGate jest bardzo przydatny, chociaż uważam, że jego korzyści dla mnie są tylko w niewielkiej części ze względu na wpływ, jaki ma na widoczność moich badań. Być może inni mogą powiedzieć więcej. Ale uważam, że jest to bardzo pomocne w utrzymaniu aktualnego stanu wiedzy w mojej dziedzinie.

Pracuję w interdyscyplinarnej dziedzinie nauk społecznych / medycznych, w której ludzie publikują w bardzo szerokim zakresie czasopismach i staram się śledzić kilka różnych literatur. Dlatego dla mnie ResearchGate, pozwalając mi śledzić naukowców, aby zobaczyć, co opublikowali ostatnio, jest miłym uzupełnieniem czasopisma Tables of Contents. To dobry sposób na śledzenie tego, nad czym pracują inni, bez zbytniego wysiłku. Postanawiam podążać za badaczami, których spotkałem, i nieznajomymi, którzy niedawno opublikowali przydatny artykuł i mogą opublikować więcej w tej samej dziedzinie.

Aby to zrobić, mam zorganizowane ustawienia tak, że nie śledzę żadnych „interesujących tematów”, tylko ludzi. Pozwala to uniknąć pytań i odpowiedzi w moim kanale na żywo (które uważam za całkowicie bezużyteczne). W związku z tym mój kanał na żywo zawiera tylko nowe artykuły, które dodają inni naukowcy z moich dziedzin, a przeglądanie tego od czasu do czasu w chwili zwlekania jest fantastycznie przydatne. Oczywiście, korzystanie z ResearchGate w ten sposób jest tego warte tylko wtedy, gdy znaczna część badaczy z twoich sub-dziedzin jest na stronie.

Researchgate to bardzo kiepski sposób, często i być może generalnie, przynoszący efekty odwrotne do zamierzonych dla rozpowszechniania informacji o publikacjach. Wykonuje niesamowicie niechlujną robotę, gromadząc informacje o naukowcach (np. Wyłapuje tylko około 350 z ponad 1000 moich cytatów z ISI i 3500 z Google Scholar i Hazing's Publish lub Perrish). Kusi apelem o uznanie innych autorów, którzy są przyjaciółmi lub współautorami.

Być może przy jego operacjach przyświeca stare rosyjskie powiedzenie, że „jeśli coś warto zrobić, to warto zrobić źle”.

Myślę, że ResearchGate może być użytecznym narzędziem do promowania Twoich badań i kontaktowania się z rówieśnikami, jeśli zainwestujesz w to trochę czasu . Nie dzieje się to automatycznie. Musisz pracować, aby znaleźć osoby, które mają dla Ciebie odpowiednią pracę, i obserwować ich (a czasami także przestać obserwować niektóre osoby) - aby uzyskać minimalnie żywy i odpowiedni kanał informacyjny.

W trakcie komunikacji naukowej, aż do teraz Otrzymałem list od profesora tylko przez RG, ale był on osobą o ugruntowanej pozycji, więc bardzo się ucieszyłem, gdy dostałem od niego wiadomość. Szybko też zacząłem czytać jego starsze publikacje, które były świetne, więc była to dodatkowa korzyść. To znaczy, myślę, że największą zaletą ResearchGate jest to, jak tworzy ona alternatywne ścieżki eksploracji świata nauki : zamiast przeskakiwać z tekstu na tekst, przeskakujesz od tekstu do autora na tekst. Jest to bardziej żywe i czasami prowadzi Cię zaskakującymi ścieżkami.

Poza tym lubię znajdować uznanych naukowców z moich zainteresowań na RG (i Academia.edu), przeglądać ich wszystkie publikacje i klikać „Obserwuj”. Podoba mi się idea połączenia z nimi - zwłaszcza, gdy czasami „podążają” za nimi. Myślę, że to różnorodna rozrywka.

Mimo to, jeśli chodzi o widoczność, myślę, że moje publikacje mają więcej wyświetleń i pobrań w porównaniu z moją osobistą witryną - cóż, częściowo dlatego, że nie wiem, ile dostają się tam. Przynajmniej mogę powiedzieć, że daje mi to powód sporadycznej radości, zobacz niektóre numery pobierania & na ResearchGate. (Wszystkie te rozważania dotyczą również Academia.edu, który ma znacznie lepszą - lub mniej złą - strategię marketingową).

Nigdy nie byłem członkiem Researchgate ani nie próbowałem nim być. Ale w pewnym momencie zostałem zasypany e-mailami od Researchgate od byłych współpracowników, z którymi publikowałem lub nie publikowałem, i nadal trwa. Są też naukowcy, których osobiście nie znam. Ciągle proszono mnie o potwierdzenie autorstwa niektórych moich artykułów. To mnie całkowicie odstraszyło i myślę, że to po prostu firma spamująca. Firma, która chce robić poważny biznes, nie stosuje takiej metody.

Myślę, że warto wspomnieć, że polityka ResearchGate dotycząca zaproszeń uległa poprawie. Oto, co mówią w tej sprawie:

Jednym ze sposobów, aby upewnić się, że Twoje publikacje zyskują maksymalną widoczność wśród rówieśników, jest zapraszanie współautorów, aby dołączyli do Ciebie w ResearchGate podczas dodawania publikacji do Twój profil. Jeśli chcesz, aby współautorzy dołączyli do Ciebie, po prostu upewnij się, że pole Zaproś moich współautorów do ResearchGate jest zaznaczone podczas dodawania publikacji i, jeśli to możliwe, zostanie do nich wysłane zaproszenie. Klikając Podgląd, możesz także wybrać, których współautorów chcesz zaprosić. Zaproszenia będą wysyłane tylko do wybranych współautorów; ResearchGate nie wysyła e-maili do współautorów w Twoim imieniu bez Twojej wiedzy i zgody.

Możesz dostosować ustawienia zaproszeń w dowolnym momencie. Aby to zrobić, przejdź do ustawień zaproszeń i wybierz, których współautorów chcesz zaprosić, wybierając ich z listy. Jeśli chcesz całkowicie wyłączyć zaproszenia, po prostu kliknij Wyłącz wszystkie. Jeśli wyłączyłeś zaproszenia, zawsze możesz je włączyć ponownie, wybierając opcję Włącz wszystkie. Bardzo poważnie traktujemy zasady dotyczące danych osobowych i ochrony przed spamem; nasze procesy są zgodne z przepisami europejskimi i amerykańskimi i są regularnie kontrolowane.

Wciąż występuje wiele problemów z witryną. Oto obszerna lista spraw, które zdaniem informatyków powinny zostać uwzględnione http://ptbcs.blogspot.ca. Wygląda na to, że na bieżąco aktualizuje listę o nowe problemy lub ulepszenia.

ResearchGate wysłał zaproszenia ode mnie tylko do dwóch osób. Jednego z nich byłem niezadowolony, że wysłali zaproszenie, ponieważ nie było jasne, czy to zrobią. Ale od razu zdałem sobie sprawę, że to problem, i wyłączyłem to ustawienie.

Myślę, że ResearchGate ma ogromny potencjał i przynosi wiele korzyści, jeśli jest odpowiednio używany. Ale jak wspomniał @Cosima, musisz poświęcić trochę czasu na konfigurację, upewniając się, że ustawienia są odpowiednie. Facebook napotkał podobne problemy z prywatnością i od tego czasu się poprawił. Kiedy po raz pierwszy dołączyłem do serwisu kilka lat temu, byłem bardzo zawiedziony i szybko zdałem sobie sprawę, że będę musiał poczekać i zobaczyć, czy to coś znaczy. W końcu czuję, że witryna podąża właściwą ścieżką. Większość moich kolegów i współpracowników jest teraz na stronie, widzę aktualizacje ich cytowań, a wskaźniki poprawiają się. Rozpoznaję obecnie główne wady tej witryny, ale optymistycznie patrzę na jej przyszłą rolę dla społeczności naukowej.

ResearchGate jest podobne do Linkedin lub Academia.edu. Wolę Academia.edu, ponieważ nie wysyła mi e-maili za każdym razem, gdy ktoś przegląda mój profil. Jednocześnie Academia.edu nie wygląda tak estetycznie jak ResearchGate. Z drugiej strony masz Linkedin, który jest przeznaczony dla profesjonalistów, a nie dla naukowców. Jednak wielu naukowców tworzy teraz swoje profile, ponieważ LinkedIn jest najprawdopodobniej pierwszym miejscem, na którym pracodawcy lub inni badacze zajmują pierwsze miejsce.

Moim zdaniem nie jest źle mieć konto w jak największej liczbie miejsc, aby jak najwięcej osób mogło zobaczyć Twój profil. Możesz również zarejestrować się w Google Scholar, a to przypisze Twoje dokumenty do Twojego profilu lub możesz wstawić dokumenty, których Google nie znajdzie.

Zasadniczo to zależy wyłącznie od Ciebie i tego, jak chcesz, aby Twoje informacje były rozpowszechniane!

Dla mnie to zaleta.

Używam ResearchGate od około trzech lat. Na początku dostawałem też od nich dużo e-maili: cotygodniowe statystyki, „ludzie zauważają twoją pracę”, czy jesteś autorem tego artykułu? ”. Bawiłem się moimi ustawieniami i te niepożądane zatrzymały się; całkowicie lub w jakiś sposób filtr śmieci odebrał. Teraz prawie nie dostaję od nich e-maili.

Z drugiej strony:

• mam znalazłem interesujące i przydatne artykuły na temat RG, których nie znalazłem nigdzie indziej (to znaczy, być może mogłem, ale znalazłem je tam najpierw, nie wiedząc dokładnie, czego szukam).
• Użyłem go do zażądania i uzyskania pełnego tekstu artykułów, o których istnieniu wiedziałem, ale nie miałem publicznie dostępnego pełnego tekstu.
• Kilka osób, które są blisko mojej dziedziny napisali do mnie częściowo lub w całości z powodu zauważenia mnie na RG.
• Kilka osób (nie tyle, ile bym chciał ...) co tydzień pobiera moje artykuły.

A więc to dla mnie wartość netto.

Uwaga: niektórzy twierdzą, że pozornie niezwiązane Zachęty do publikowania w mało znanych miejscach - które otrzymuję - wynikają z mojej obecności RG lub nawet z powodu przekazywania przez RG zagregowanych danych do takich reklamodawców. Nie mogę powiedzieć, w jakim stopniu tak jest. Ale nawet ta możliwość nie zmienia mojego poglądu na wyniki finansowe.

Nie sądzę, żeby ResearchGate to strata czasu.

EDYCJA:

Ponieważ ta odpowiedź została odrzucona, ponieważ nie była początkowo skupiał się na ResearchGate, po czym próbuję wyjaśnić, dlaczego ta sieć społecznościowa nie jest dla mnie stratą czasu.

Możesz już wyszukiwać artykuły w czasopismach i / lub badaczy w Google Scholar i Scopus, żeby wymienić tylko kilka. ResearchGate daje do tego podejście społeczne. W ResearchGate możesz śledzić badaczy, dzięki czemu na przykład możesz otrzymywać powiadomienia, gdy którykolwiek z nich opublikuje nowe artykuły. Co więcej, możesz ustawić swój profil i powiedzieć innym badaczom, z czym masz do czynienia, jakie tematy Cię interesują itd.

Myślę, że nadal byłoby o wiele bardziej przydatne, gdyby zostały dodane pewne funkcje ( może dodanie możliwości tworzenia, ogłaszania i promowania wydarzeń à-la-Facebook, czyli np. konferencji, warsztatów, sympozjów itp.), ale tak naprawdę staje się siecią społecznościową dla badaczy naukowych, moim skromnym postrzeganiem.

Reszta ORYGINALNEJ ODPOWIEDZI:

Osobiście polecam posiadanie własnego profilu akademickiego w następujących sieciach / narzędziach społecznościowych:

• ReseachGate, to prawie Facebook dla naukowców, więc po prostu musisz być.
• Osobista witryna internetowa (lepiej, jeśli jest hostowana przez Twój uniwersytet) - zawiera wszystkie Twoje dane kontaktowe, informacje dotyczące nauczania i badań (informacje, które uważasz za interesujące dla osób, które szukają Cię w Internecie) . Zadbaj o to, aby było tak przejrzyste i proste, jak to tylko możliwe.
• LinkedIn - bardziej profesjonalny niż akademicki. Nie wiadomo, kiedy może się przydać.

Opcjonalnie, ale też interesujące:

• Twitter, A prosty i szybki sposób na udostępnianie krótkich wiadomości, interesujących informacji itp. odbiorcom , kimkolwiek są.

• About.me lub podobny. Rodzaj strony docelowej, którą można skonfigurować tak, aby wyświetlała wszystkie podstawowe informacje wraz z linkami do wszystkich profili internetowych itp., a wszystko to z minimalistyczny i miły akcent. Możesz dodać go do swojego podpisu e-mail.

• Blog, w zasadzie miejsce, w którym możesz coś powiedzieć. Może być zintegrowany z Twoją witryną.