Jeśli dobrze rozumiem, myślę, że sytuacja nie jest tak zła, jak mówisz:

• Twój przełożony skontaktował się z Tobą ostatnio około 4 dni temu
• Masz znaczny postęp w raportowaniu
• Nie masz „prawdziwego” obowiązku wykonywania tej pracy (tj. On nie płaci Ci ani w inny sposób nie może żądać codziennych aktualizacji)

Więc po prostu wysłałbym krótką wiadomość, być może nawet przez Skype:

Przepraszam za brak komunikacji, pojawiło się tutaj kilka rzeczy. RE pozostałe zmiany: ukończyłem około 80% z nich. Muszę tylko zrobić pozostałe 20%, a następnie zaktualizować tekst mojej pracy. Planuję to zrobić w ciągu następnego [tygodnia]. Poinformuję Cię, kiedy to się skończy.

To wcale nie jest wielka sprawa.

Większość naukowców jest przyzwyczajona do tego, że w tym samym czasie dzieje się o wiele więcej rzeczy, niż mogą sobie poradzić. Jeśli nie dzieje się nic krytycznego czasowo, przerwa w komunikacji trwająca dwa tygodnie nie jest szczególnie niezwykła.

Ponieważ obecnie nie jesteś zatrudniony / przełożony przez swojego byłego przełożonego, nie mają oni szczególnie w swoim czasie. Angażujesz się w dobrowolną współpracę, aby rozwinąć projekt, a „Zrobię to, gdy znajdę trochę czasu” jest tam całkowicie akceptowalnym harmonogramem. Nie wspominasz o pobliskich terminach wykonania pracy, więc tak naprawdę nie szkodzisz.

Prosty Drogi Profesorze X, przez ostatnie tygodnie praca była dość gorączkowa, ale w końcu znalazłem czas na zrobienie większości rzeczy, o których rozmawialiśmy. Zauważyłem, że mój dostęp do TeamViewer został wyłączony - gdybym mógł odzyskać trochę dłużej, mógłbym uzupełnić Y. powinno wystarczyć.

• Poproś kogoś, kto może to zrobić, o przywrócenie Ci dostępu.
• Powiedz swojemu profesorowi, że nie komunikowałeś się, ponieważ doświadczałeś ekstremalnego stresu. To nie powinno być wielkim problemem, ponieważ wiele osób ma teraz podobne doświadczenia.
• Wprowadź te modyfikacje, o które poprosił profesor.
• Uzyskaj poradę od specjalisty zdrowia psychicznego (nie kogoś z internet) o odpowiednich sposobach radzenia sobie ze stresem w przyszłości.

Po pochłonięciu długości i intensywności Twojego posta, szczerze czuję, że raczej obsesyjnie masz jakąś sytuację, albo że część twojego mózgu lub emocje właśnie to Ci odpowiada.

W pełni zgadzam się z tym, co już, jak sądzę, bardzo trafnie powiedział, nie widzę żadnych spalonych ( lub nawet w najmniej kłopotliwych) mostach. Pytanie o postępy po krótkiej, tygodniowej przerwie w komunikacji, a potem znowu trzy dni później (a to zaledwie cztery dni temu) przez osobę, z którą masz dobre stosunki, nie wydaje się oznaczać spalonego mostu w wszystko, nawet dla śladu pogorszenia kontaktu lub zainteresowania. Możesz zechcieć ponownie ocenić tę część swojego spojrzenia na sytuację.

Dla mnie wspomniane fakty sugerują po prostu kontynuowanie tego, co zacząłeś, o wiele bardziej, ponieważ wystarczy włożyć bardzo mały wysiłek, aby ukończyć i zwrócić następną część twojego postępu. Wydaje mi się, że jest to dość wygodna sytuacja, chyba że przez dłuższy czas całkowicie powstrzymuje się cię od robienia tego w rozsądny sposób, co dałoby ci prawo (i można by się tego spodziewać) po prostu to powiedzieć.

O tym, co doprowadziło do tego, że jesteś, nieznacznie, za tym, czego oczywiście od siebie oczekiwałeś - każdy przy zdrowych zmysłach wiedziałby i rozważał (i oczekiwał), nawet nie wiedząc, co naprawdę się dzieje, że gdzie jest zmiana w człowieku sytuacji, przez krótki czas może dojść do chaosu i nie ma w tym problemu. Znacznie bardziej w tych czasach Covid i jeszcze nie post Covid, gdzie trudno jest przyjąć, że cokolwiek idzie idealnie normalnie za pewnik. Ale nawet w najbardziej nudnych normalnych czasach i sytuacjach, jeśli przez tydzień lub dwa nie słyszę od kogoś, kto nie jest teraz odpowiedzialny za bardzo pilne uratowanie mojego własnego świata, po prostu zakładam, że są zajęci rzeczami muszą się zająć i po prostu rozsądnie radzą sobie z priorytetami, które sugeruje sytuacja. A nawet robiąc przerwę, nie tylko po to, by utrzymać własne rozsądne tempo, ale także dla własnej przyjemności. I to byłoby dla mnie całkowicie w porządku (i tak powinno) - szczególnie, gdy nie powoduje to pozytywnego zepsucia rzeczy , jak wywoływanie przekroczenia terminów innych osób lub coś, co staje się nie do uratowania, na pewno nie zepsuje a nawet lekko ochłodzić związek.

Może się zdarzyć, że jesteś przewrażliwiony, jeśli chodzi o to, co może lub może ochłodzić związek. Zwykle nie jest to w ogóle to, co to zrobi.

Możesz od niechcenia poinformować swojego dawnego przełożonego o zmianach w sposobie organizacji Twojej codziennej pracy w tej chwili - ale bardzo wyraźnie, tak jak powiedziałeś nam w swoim poście (musiał zmienić się w praca w biurze ma napięty harmonogram). Byłoby to tak, że wiesz, że wiedzą , jakie rzeczy są teraz, i zakładając, że oni zrozumieją . Chciałbym tutaj podkreślić, że nie widzę w najmniejszym stopniu żadnej potrzeby przepraszania z tego powodu. Wręcz przeciwnie - uważam, że bycie przepraszającym byłoby bardziej prawdopodobne, że nakładałoby na przełożonego (niewielki) ciężar zastanawiania się, dlaczego w ogóle go przepraszasz, jako małe opóźnienia (jeśli ma to uważane za opóźnienie) po prostu dzieje się w trakcie wydarzeń.

To, co opisujesz, nie jest niczym niezwykłym, jest to całkowicie akceptowalny sposób, w jaki sprawy idą i są rozsądnie obsługiwane (w tym przypadku przez ciebie). Twoje warunki pracy uległy zmianie, po części nieoczekiwanie, przystosowałeś się do tego i zajęło ci to zaledwie kilka dni (powiem, że 14 dni nadal liczy się tutaj, chyba że ktoś robił to cały czas z niechlujstwa na nie) powodu, który oczywiście nie jest tym, co robisz). Nie ma w tym nic niewspółmiernego, poza tym, że wydawałoby się to nieco (mówię, że mam na myśli tylko nieznacznie) niewłaściwe, gdybyś tego nie widział (ale nawet to może się zdarzyć). krótkie, przypadkowe informacje o Twojej obecnej ogólnej sytuacji i dość krótkie (lub dość wyczerpujące, bez niepokoju) oświadczenie o stanie Twojej pracy ze swoim przełożonym i zapytaj o obiekt Teamviewer, który może wymagać naprawy (mógł się nie udać z wielu bezsensownych powodów, tymczasowe przerwanie połączenia, przeniesienie maszyny przez administratora pomocniczego itp.). I pozwól sobie na chwilę relaksu raz w tygodniu, myślę, że powinieneś rozważyć to, na co wolałbyś nie pozwolić, nie robić.

Zredagowano w celu dodania : Najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie czegokolwiek w życiu codziennym jest zwykle najbardziej przyziemne i nudne , a na pewno nie jest najbardziej dramatyczne lub wymagające dramatyczna akcja lub zmartwienie. (Zdarzenia - lub nie - zdarzenia -, które opisujesz, miały miejsce w tym, co robisz, co doskonale czyni je codziennym życiem .) To się dzieje z obu stron , dla większości ludzi , i stwierdziłem, że zwykle bardzo bezpiecznie jest zakładać (do czasu udowodnienia błędu, co jest raczej rzadkie), że osoba, z którą się kontaktuję, będzie jedną z większości osób w tym kwartale. Tym bardziej, jeśli wiem , że są rozsądne. Wniosek : wszystko, co jest lekko niewygodne, takie jak konieczność czekania na odpowiedź przez kilka dni lub konieczność zerwania dostępu do naprawionego systemu, zwykle nie jest objawem niczego nieoczekiwanego poza najbardziej nieciekawe wyjaśnienie (a nie utrata lub nadużycie zaufania czy cokolwiek innego). (Ta ostatnia uwaga została już omówiona powyżej).

Pozostałe odpowiedzi są świetne, ale chcę dodać jedną rzecz.

Nie jesteś jedyną osobą, z którą komunikuje się przełożony. Zwłaszcza profesorowie mają do czynienia każdego dnia z wieloma osobami i częściej zdarza się, że twój profesor nie odpowiada ci niż w drugą stronę.

Oczywiście profesor jest na innej pozycji, ale twoja przewaga na twojej pozycji polega na tym, że profesor mógł tego jeszcze nie zauważyć lub zważyć, że jest to ważne, ale po prostu miał więcej czasu na swoje inne zadania (i uczniów).

Może zauważy, kiedy znów się komunikujesz, ale prawdopodobnie nie będzie zrobić z tego wielką sprawę i przyjąć osobiste powody lub inne powody, które nie są jego sprawą.

Domyślam się, że mój profesor (słusznie) myślał, że widzieliśmy go na zawsze i nie spełnię moich obietnic, sądzę z okoliczności i braku powiadomienia, że ​​nie jest z tego najszczęśliwszy.

Zakładając, że nie są świeżymi profesorami, widzieli uczniów borykających się z różnymi poziomami stresu. Dwa tygodnie to (w normalnych okolicznościach) czas, który uważałbym za bardzo krytyczny w większości kontekstów akademickich (i tak, w ciągu 5 lat na uniwersytecie widziałem 3 studentów na katedrze, na której pracowałem, zniknęło na dłuższy okres czasu). Oczywiście, jeśli minął oficjalny termin (podanie w biurze studenckim na egzamin itp.), Mogą nie być w stanie ci pomóc, ale często widziałem zrelaksowaną postawę odpowiedzialnego wydziału lub dziekanów w dopuszczaniu wyjątków.

Traktuj to jak pracę, jeśli zrobiłeś tak okropną rzecz.

Wiedz, że jeśli przekroczysz spodziewane limity, możesz zostać zwolniony. To, jakie są dopuszczalne limity, będzie zależało od pracodawcy. W przypadku szkoły ekwiwalent może zostać uznany za wyrzucenie ze szkoły lub oblewanie klasy.

Przyznaj się do wszelkich wykroczeń, które są oczywiste. Nie rozwijaj, jeśli nie zostaniesz o to poproszony. Może to oznaczać niepotrzebne przedłużanie rozmowy na temat negatywny, bez żadnych korzyści. Przeproś stosownie do potrzeb, a następnie określ, jak szybko warto po prostu zostawić sytuację taką, jaka jest, bez dalszych wyjaśnień (chyba że o to poprosisz).

Następnie od tego momentu rób wszystko, co w twojej mocy, wiedząc, że każde wykroczenie, nie zostanie zapomniany, może aktywnie skrzywdzić Cię w oczach odpowiednich ludzi lub nie (jeśli są bardziej wyrozumiali), ale jest bardziej prawdopodobne, że zaszkodzi Ci, jeśli wystąpi jakikolwiek nawrót.

Jeśli organizacja zdecyduje się Cię zatrzymać bądź wdzięczny.

Podsumowując, nie możesz zmienić przeszłości, więc po prostu skup się na budowaniu jak najbardziej pozytywnej teraźniejszości i przyszłości. To naprawdę wszystko, co możesz zrobić.

Poczuj się winny, zaangażuj się w dodatkową ciężką pracę, aby nadrobić zaległości itp., W stopniu, w jakim jest to pomocne, na przykład pomagając ci nauczyć się lekcji. Spodziewaj się, że będziesz bardzo ciężko pracować, dopóki przełożony nie pokaże jakiegoś znaku przebaczenia lub przynajmniej „przejdźmy dalej i ładnie współpracujmy”. A potem przejdź dalej, skup się na pozytywach.