OK, teraz robi się dziwnie. Myślałem, że będzie to znacznie mniej powszechne w pierwszej dziesiątce.

Jest tutaj prosta ścieżka: powiedz im, że plagiatowane prace nie zostaną opublikowane lub zostaną wycofane w przyszłości, a to utrudni ich ukończenie szkoły & przysporzy kłopotów swojemu doradcy (+ doradca straci twarz), jeśli będzie nalegał na złożenie takich dokumentów.

Kiedy Twoi uczniowie (i wszyscy inni) troszczą się tylko o „pragmatyczne”, podaj im „pragmatyczne” powody! Chińczycy generalnie nie lubią stwarzać kłopotów / sprawiać, że inni tracą twarz, więc to dobra droga.

Przekonanie ich, że plagiat jest moralnie niepoprawne, a nie właściwe byłoby trudniejsze, a studenci prawdopodobnie nie kupiłby tego. Ale pragmatyczna ścieżka spełnia swoje zadanie :-)

Z sytuacji, którą opisałeś, wnioskuję dwie rzeczy o twojej sytuacji. Popraw mnie, jeśli się mylę:

1. Uczelnia, na której jesteś, prawdopodobnie nie jest na najwyższym poziomie. Byłbym zaskoczony, gdyby nawet naukowcy z Tsinghua lub Jiaoda (Uniwersytet Jiaotong w Szanghaju) często angażowali się w nieuczciwe postępowanie akademickie. Przypuszczam, że prawdopodobnie jesteś na lokalnym (prowincjonalnym) uniwersytecie.

2. Twoi koledzy / studenci kierują się głównie na krajowe konferencje / czasopisma (i prawdopodobnie nie są to najważniejsze). W przeciwnym razie z pewnością będą wiedzieli, że ich prace nieuczciwe akademicko zostaną odrzucone.

Obawiam się, że niewiele można zrobić, jeśli oba są prawdziwe. Możesz bardzo się postarać, aby przynajmniej Twoi uczniowie nie plagiatowali, ale prawdopodobnie będzie to miało bardzo negatywny wpływ na przyszłą rekrutację, a nawet Twoi uczniowie nie będą w 100% Cię słuchać. Najlepszą opcją pod ręką jest próba przeniesienia się na inną uczelnię (najlepiej w innym kraju), jeśli ci to przeszkadza (na pewno by mi to przeszkadzało).

Krótka część: zdecydowałem się to usunąć, ale zachowaj tylko dwie kluczowe kwestie.

1. Plagiat nie jest traktowany wystarczająco poważnie i ludzie na to pozwalają. Świadomość tego, co stanowi plagiat, jest niska, ale dla rozsądnie doświadczonych badaczy powinno to być oczywiste. Jak więc widzisz, problem nie polega na tym, że nie ludzie nie wiedzą, że to plagiat; prawdopodobnie wiedzą, ale nie mają powodu, aby się tym przejmować.

2. Jakość większości krajowych czasopism organizowanych na konferencjach & jest wątpliwa, więc problem jest jeszcze poważniejszy na tym poziomie (ponieważ nawet redaktorom nie zależy).

tl; dr Większość studentów po prostu nie rozumie akademickiego poglądu na plagiat. Możesz zrobić tylko tyle, żeby im pomóc. W pewnym momencie po prostu nie możesz im dalej pomóc. Często nie da się zrobić nic więcej, jak tylko zadbać o to, by nie wpłynęło to na Twoją karierę.

Długa wersja

Moja żona ukończyła 10 najlepszych uniwersytetów w Chinach (ona jest Chinką). Byłem bardzo zaangażowany w pisanie jej pracy magisterskiej. Nadzorowałem również studentów w Chinach podczas mojego pobytu w Chinach i robiłem to (i nadal to robię) dla chińskich studentów w Niemczech i Szwajcarii.

Problem jest właściwie bardzo prosty, ale w większości przypadków prawie niemożliwy do rozwiązania. Nie widzą w tym nic złego. Kiedy coś jest publikowane, uważają to za powszechną wiedzę. Dla nich nauka to wiedza, a nie ludzie. Imiona przychodzą i odchodzą, znikają, wielu już nie żyje, więc jakie one mają znaczenie? Ważne są wyniki, a nie znalazca.

Możesz (tak jak ja) spróbować powiedzieć im, że utrudni to ich globalną karierę, jeśli będą to robić. To pragmatyczny powód, który wielu rozumie. Jednak wielu studentów w Chinach i za granicą po prostu nie dąży do tej globalnej kariery. Wrócą, zaopiekują się rodzicami i zrobią tam dobrą karierę - wśród innych ludzi, którzy myślą tak samo jak oni.

tl; dr Przenieś gdzie indziej. Jeśli nie, upewnij się , że Twoi najbliżsi koledzy odczuwają konsekwencje nierzetelności akademickiej.

Pracowałem jako stażysta z tytułem doktora przez dwa lata w Chinach. Zostałem zaproszony na stanowisko adiunkta i rzeczywiście wprowadziłem się z zamiarem poznania kultury i przystosowania się na dłuższy pobyt. Jednak po zaledwie 4 miesiącach całkowicie z tego zrezygnowałem ze względu na szereg problemów w chińskim środowisku akademickim, w tym to, co opisujesz, i inne poważne problemy.

Miałem tylko bezpośrednie doświadczenie z Chińską Akademią Nauk i Południowochińskim Uniwersytetem Rolniczym. Jednak nawiązałem kontakt z wieloma kolegami z innych instytucji i wziąłem udział w 4 lokalnych konferencjach. Powstrzymałem się od życia w bańce ekspatriantów i cały dzień miałem do czynienia z miejscowymi. To dało mi przegląd tego, jak działa chińska akademia i dlaczego.

Zwróć uwagę na poniższe przesłanki:

1. Plagiat nie jest postrzegany jako poważny kwestia.
2. Oszukiwanie jest postrzegane jako praktyczne / sprytne .
3. Oszukiwanie nie jest uważane za podobne do kradzieży.
4. Ujawnianie innych jest nie społecznie akceptowalne.
5. Karanie kogoś jest zarezerwowane albo dla wyższych władz, albo dla lokalnej większości (np. tłumu);
6. żadne z nich nie obejmuje obcokrajowców .
7. Z powodu dość niedawnych wydarzeń z przeszłości i opiniotwórczej edukacji obcokrajowcy są traktowani jako aroganccy zawsze, gdy ingerujesz w chińską kulturę i sprawy.

To sprawia, że ​​stoisko jest dość delikatne, a najprostszym rozwiązaniem jest odejście. Jednak mówisz, że to nie jest opcja. Punkty (1-3) zneutralizują wszelkie próby pouczenia ich na ten temat (lub statystyki, publikacje salami itp.). Uwierz mi: próbowałem . Będą skinąć głową i zgodzić się, ale to tylko punkt (7) odbija się echem w ich głowach.

Moi koledzy w Chinach zmieniali postawę, choć chwilowo, kiedy byli narażeni. Problem w tym, że wystawienie ich na własną rękę wiąże się z punktami (4 & 5) i wzmocnieniami (7), a nie możesz polegać na administracji, aby to zrobiła z powodu (1-3). To niekończący się krąg, który doprowadzi Cię do szaleństwa i jeszcze bardziej odizoluje. (To byłem kilka miesięcy temu.)

Jednak zobaczysz pewną zmianę, jeśli ktoś otrzyma wzorową karę i zdemaskowanie ze strony postrzeganych wyższych autorytetów. Ponieważ zdecydowałeś się zostać i chcesz, aby się zmienili, proponuję zgłosić szereg (najbardziej oczywistych) lokalnych przypadków odpowiedzialnym redaktorom i ujawnić je anonimowo online. Jeśli wiesz, jak dobrze dmuchać w gwizdek, nastąpi przynajmniej kilka wycofań. Jeśli takie oszustwa & zostaną wystarczająco ujawnione w mediach, lokalny rząd ukarze kogoś, aby zachować twarz. W takim razie powinieneś zobaczyć, jak twoi koledzy próbują uniknąć oczywistego plagiatu, chociaż bardzo wątpię, że oznacza to, że przyjęli odmienne stanowisko w kwestii oszukiwania.

Bądź bardzo ostrożny z byciem demaskatorem w środowisku akademickim, gdziekolwiek, ale szczególnie w Chinach. Nie rób tego otwarcie, zwłaszcza jako obcokrajowiec. Powodzenia i rozważ ponownie przeprowadzkę w inne miejsce.

P.S. Ważna uwaga: pamiętaj, że większość chińskich naukowców stara się publikować u opłacanych wydawców (Frontiers, Nature SciRep) za pośrednictwem chińskich redaktorów i recenzentów . To znacznie zwiększa szanse na przyjęcie manuskryptu (np. Wzajemna weryfikacja uzgodniona przez telefon / rozmowy telefoniczne), a także, że sygnaliści mają skłonność do gorzkiego końca. Nie zwracaj się w takich przypadkach do redaktorów.

Wykluczyłeś już najlepszą odpowiedź, którą myślę, że powinieneś ponownie rozważyć: Jeśli oszustwo i plagiat przeszkadzają Ci tak bardzo, jak mówisz (i mnie też by to przeszkadzało!), powinieneś znaleźć lepsze miejsce i udać się tam. Te miejsca istnieją.

Mój przyjaciel, który był pracownikiem socjalnym, powiedział mi kiedyś, że ludzie nie wprowadzają zmian w swoim życiu, dopóki ból pozostania tam, gdzie są, jest gorszy niż ból związany ze zmianą. Gdybym był tak nieszczęśliwy jak ty, dokonałbym zmiany w swoim życiu, zamiast oczekiwać, że wszyscy wokół mnie zmienią swoje.

Nie musisz rozwiązywać tego problemu dla całego kraju, ani nawet dla swojej szkoły. Po prostu nalegaj z góry, jasno i na piśmie, aby w przypadku pracy przesłanej do Ciebie lub współpracy nad nią skopiowane materiały muszą zostać poprawnie zidentyfikowane i zacytowane. Nie muszą się z tobą zgadzać filozoficznie, po prostu muszą zrozumieć twój osobisty standard.

Większość studentów - i większość instytucji - rozumie, że różni profesorowie mają różne „niepodlegające negocjacjom” w swoich własnych sale lekcyjne / laboratoria. Pomocne może być wyjaśnienie, że pewnego dnia osobiście możesz chcieć ponownie pracować poza Chinami i dlatego musisz utrzymywać „ręce w czystości” według światowych standardów akademickich.

Oczywiście, musisz kilka dość sztywnych konsekwencji - złe oceny w klasie, przerwanie współpracy przy publikacji, itp. . Możesz nie złapać 100% plagiatu, ale celem (tak jak na Zachodzie) jest sprawienie, aby lepiej było dla nich po prostu zastosować się do nich, niż ryzykować złapanie. Możesz dokładnie wyjaśnić, że nie masz nic przeciwko kopiowaniu, po prostu chcesz, aby zacytowali (zakładając, że to prawda).

Przepraszam, jeśli ta odpowiedź jest nieco sprzeczna. Jednak oceniacie ludzi na podstawie europejskich standardów kulturowych, których oni niekoniecznie akceptują. Te standardy nie są częścią ich historii ani tradycji, które same w sobie są długie i głębokie. Europejczycy i miejsca pod silnym wpływem kultury europejskiej od dawna i głęboko wierzą w koncepcję własności osobistej. Co moje to moje. Być może Magna Carta była tego wczesnym wyrazem.

Historia Chin jest zupełnie inna. Przed rewolucją Chiny miały silny system feudalny, w którym o chłopu nie można było powiedzieć, że posiada cokolwiek - nawet własne ciała. Komunizm wprowadził własne przekonania i normy, ale silna obrona własności osobistej nie była jedną z nich. Co jest nasze, jest nasze.

Nawet na „zachodzie” nie wierzymy we własność „pomysłów”. Nie możesz mieć praw autorskich do pomysłu. Nie możesz tego opatentować (chociaż patenty na oprogramowanie to dziwny przypadek).

Ale my, na „Zachodzie”, wierzymy w prywatną własność „słów”. To jest prawo autorskie. Wierzymy również w prawo własności (przez ograniczony czas) do realizacji pomysłów w wynalazkach. To jest patent.

Jednak słowa to niewiele, ale wyrażanie idei. My (ludzie Zachodu) traktujemy słowa i ekspresję jako bardzo różne. Jednak dokonanie takiego rozróżnienia może być trudne w kulturze, która w ogóle nie miała takiej samej historii własności prywatnej. Być może za sto lat to się zmieni, tak jak zmieniają się Chiny.

To nie daje rozwiązania, chociaż mam nadzieję, że wyjaśnia, dlaczego masz problem. Jeśli uda Ci się przekonać uczniów, że przyda im się przyjęcie zachodnich standardów zachowania, aby skuteczniej przekazywać własne pomysły czytelnikom z Zachodu, możesz odnieść skutek. „Nie musisz w ten sposób wierzyć, ale takie zachowanie przyda ci się”. W dłuższej perspektywie może to być korzystne. Ale w dłuższej perspektywie może się również okazać, że pojęcie plagiatu po prostu zniknęło.

Kwestia oszukiwania na egzaminach i ogólnie w pracy studenckiej to inna kwestia, ale ma również korzenie kulturowe. W reżimach autorytarnych, jeśli osoba mająca nad tobą władzę prosi o coś - cokolwiek - dajesz jej to. Nie pytasz ani nawet nie zastanawiasz się, dlaczego. Mają prawo o to poprosić. Twoim obowiązkiem jest to dostarczyć. Bez względu na motyw. W średniowieczu w Europie miejscowy pan chciał przespać się z twoją żoną w noc poślubną. Nie miałeś podstaw do odmowy. Może być bardzo silny.

Nauczyciele mają władzę nad uczniami. Jeśli nauczyciel prosi ucznia o pracę lub odpowiedź, to dlaczego i jak nie są częścią rozważań ucznia (przy założeniu autorytarnych zasad). Po prostu znajdujesz sposób, aby to dostarczyć. W rzeczywistości w Stanach Zjednoczonych nie wszyscy uczniowie naprawdę rozumieją, chyba że powiedziano im, że powodem, dla którego prosisz ich o ukończenie projektu, nie jest to, że potrzebujesz samego projektu, ale zmiana w mózgu, która spowoduje jego ukończenie. same w sobie. Nigdy (no prawie nigdy) nie powierzałem uczniom zadania, którego sam nie mógłbym wykonać, zwykle lepiej. Ale nie o to chodziło.

Jednak w strukturze autorytarnej podwładny po prostu wykonuje swoje zadanie - bez względu na sposób. To głęboko odczuwany obowiązek. "Sir. TAK Sir." cytując rekruta piechoty morskiej.

Jeśli na tym polega problem (obowiązek autorytetu), musisz nauczyć uczniów, czego naprawdę od nich chcesz. Nie ukończony projekt, ale zmiana w mózgu, która faktycznie robi to na własnej skórze, wywoła. Ale jeśli przeciwstawisz się ich tradycjom, nadal nie będzie to łatwe zadanie.

Nawet jeśli reżim nie jest generalnie autorytarny, może się zdarzyć, że tradycje akademickie w danym miejscu stawiają nauczyciela na tak „wysokiej” pozycji, która jest przynajmniej lokalnie autorytarna. I nawet w niektórych kulturach akademickich, które na ogół nie są wysoce autorytarne, pojedynczy profesor może być w stanie narzucić taką strukturę. To przynosi efekt przeciwny do zamierzonego, ale istnieje. Nie bądź tym profesorem.

Aby uprościć sprawę, opowiem tutaj tylko o publikacjach w czasopismach. Wszystko powinno się przełożyć na publikacje konferencyjne. Zwróć też uwagę, że nie mam praktycznego doświadczenia ze środowiskiem akademickim w Chinach.

Jak już zauważyli xuq01 i Nicole Hamilton, wydaje się, że twoi koledzy dbają tylko o krótkotrwałe praktyczne konsekwencje i nie chcą zmieniać swojego postępowania, chyba że widzą, że konsekwencje są poważne. Jednak w tej chwili nie odczuwają żadnych konsekwencji - ich podejście działa na ich korzyść. Może to mieć wiele przyczyn, z których wszystkie prowadzą do różnych wniosków:

• Kryteria oceny i podobne nie uwzględniają odpowiednio jakości czasopism, nadając wartość czasopismom, które nie dbają o plagiat, nawet gdyby o tym wiedzieli. → Musiałbyś zmienić kryteria oceny.

• Kryteria oceny i podobne sprzyjałyby publikowaniu w czasopismach o wysokiej jakości, ale Twoi koledzy to ignorują. → Poinformuj swoich współpracowników, w jaki sposób mogliby zdobyć więcej zasobów, rezygnując z plagiatu.

• Czasopisma interesowałyby się plagiatem, ale tego nie zauważają. → Zgłoś anonimowo jakiś ważny przypadek.

• Usuwasz cały plagiat, zanim zdąży się obrócić. → Pozwól swoim kolegom uderzyć w ścianę, np. Odmawiając pracy nad tym szczególnie złym artykuł.

Niektóre oczywiste zastrzeżenia: Rzeczywistość będzie prawdopodobnie skomplikowaną kombinacją tych efektów. Ponadto niektóre sugestie mogą być dla Ciebie niemożliwe lub ryzykowne, w zależności od tego, na jakim poziomie dzieje się coś.

Mógłbyś zgłosić wyższemu kierownictwu, jednak oszustwa akademickie są w Chinach powszechne. Istnieje spora szansa, że ​​po prostu wpadniesz w kłopoty. O ile nie można ujawnić skandalu mediom, Chińczyków to nie obchodzi. Oszukiwanie jest wszędzie w chińskiej kulturze.

Nie możesz tego zrobić. Są chińskie firmy, które piszą całą pracę doktorską za pieniądze.

1. Dołącz do wyższej uczelni. Najlepsi chińscy naukowcy nie oszukują i bardzo są dobrzy w badaniach.
2. Cicho, ale nie rób tego sam.
3. Zgłoś się do seniora zarządzanie, ale prawdopodobnie nie otrzymasz nic w zwrotach

Och, tyle odpowiedzi już zanim dostał się do tego profesor z Chin:]

Powodem, dla którego kopiują / wklejają rzeczy jest to, że nie wiedzą, jak to zrobić poprawnie + nie mieć motywację, by robić to właściwie. Pracuję na mniejszym uniwersytecie, koncentrując się wyłącznie na biznesie, ale ilekroć jakieś wymagania spływają tu z góry, wszyscy zwykle starają się po prostu usunąć to z drogi, tracąc jak najmniej czasu.

Nie wiesz, czego uczysz i jaki format mają Twoje zajęcia, ale warto zapytać uczniów o ich przyszłe plany i sposób wykorzystania tego, czego się nauczyli w swojej karierze. Jest szansa, że ​​już całkiem dobrze to zrozumieli, a wymóg publikacji to jeden z tysięcy znaczników wyboru, które muszą zaznaczyć, aby uzyskać dyplom i być w drodze do zarabiania pieniędzy, podczas gdy muzyka wciąż gra, ponieważ słyszą, że muzyka jest cichsza .

Możliwym podejściem jest zaostrzenie wymagań, co podniesie publikację wyżej niż lista znaczników wyboru i zmusi ich do poświęcenia (lub zmarnowania?) na nią więcej czasu. Nie podoba mi się to podejście.

Wolę znaleźć to, czego naprawdę potrzebują w swojej karierze i spróbować dostosować wymagania, aby mogli nauczyć się robić to, czego potrzebują, czego potrzebuje rynek co przyniesie im najwięcej pieniędzy, kiedy dołączą do siły roboczej. Nie wiem, ile masz swobody administracyjnej w stosunku do tych wymagań. Jeśli nie jest to dużo, możesz zostać ograniczony do dość śmierdzącego rozwiązania nr 1

Nie jest to plagiat, jeśli umieścisz go w cudzysłowie i zacytujesz źródło. Więc po prostu powiedz im, żeby to zrobili. Nadal mogą oszczędzać czas, kopiując i wklejając, ale nie naruszają akademickich norm dotyczących kopiowania bez podania źródła.

Słoń w pokoju: prawdopodobnie nie możesz ich przekonać. Oznacza to, że poprawnie widzą swoje pragmatyczne opcje itp. I postępują zgodnie z nimi.

Myślę, że moje uwagi są czymś więcej niż tylko „komentarzem”, ponieważ prawidłowa odpowiedź z pytaniem wiąże się zdecydowane odrzucenie przesłanki, że osiągnięcie zamierzonych celów ma sens. Tak, według wielu „zachodnich” standardów ma to sens, ale nie o to chodzi. Te dzieci zachowują się racjonalnie w swoim kontekście. Jak, u licha, ktokolwiek mógł ich przekonać, że jest inaczej?

I nie, z pewnością nie możesz zmienić kultury otoczenia.

Jesteś „rybą bez wody” i nie możesz zmienić te rzeczy ...

Dowiedz się, gdzie przesyłają prace, i powiedz uczniom, że skontaktujesz się z redaktorem / organizatorem w sprawie plagiatu.

Uwaga, którą tutaj kieruję do moich uczniów, to to, że oczekuje się od nich, że napiszą swoje własne prace i zadbają o cytowanie innych w razie potrzeby (z grzeczności). Podsumuj inne prace tylko wtedy, gdy jest to konieczne, aby zrozumieć dany temat.

Dzieje się tak głównie podczas pisania ich końcowych prac, mamy raczej drakońskie ograniczenia stron. Ale dotyczy to również czasopism i konferencji, i to samo: pisz mniej, ale lepiej.

Było tu wiele świetnych odpowiedzi, ale mam jeszcze jedną, o tym, jak nauczyć ludzi, dlaczego cytujemy nasze źródła: Kate Williams & Mary Davis. (2017). Odniesienia i zrozumienie plagiatu. Wydanie 2. MacMillan https://www.macmillanihe.com/page/detail/Referencing-and-Understanding-Plagiarism/?K=9781137530714

Otwórz na str. 36-37 i zrób duży plakat z następującymi słowami:

„Musisz się odnieść, gdy:

• wykorzystujesz fakty, liczby lub konkretne szczegóły, które skądś wybierzesz, aby wesprzeć punkt, robisz - zgłaszasz
• używasz frameworka lub modelu opracowanego przez innego autora - potwierdzasz,
• używasz dokładnych słów ze swojego źródła - cytujesz
• powtórz własnymi słowami konkretny punkt, znalezienie [lub] argumentu, który przedstawił autor - parafrazujesz
• podsumowujesz w zdaniu lub kilku zdaniach cały artykuł lub rozdział, kluczowe stwierdzenie / wniosek lub sekcja - podsumowujesz.

Nie musisz się odwoływać, jeśli:

• wierzysz, że to, co piszesz, jest powszechnie znane i akceptowane przez wszystkich jako „fakt” lub powszechna wiedza na Twój temat.
• Mogę szczerze powiedzieć: „Nie musiałem niczego badać, aby to wiedzieć!”.

Ale

Jeśli ustalenie tego wymagało wysiłku, pokaż czytelnikowi swoje wyniki, odnosząc się do niego ”.

Upewnij się, że w Twojej bibliotece są dostępne egzemplarze i użyj go jako podręcznika. To nie jest drogie, a cała książeczka jest świetna!

Wskaż, dlaczego badanie rzeczy jest dla nich korzystne, nawet jeśli w trakcie tego procesu stają się mniej „poprawnym angielskim”. Nawet jeśli nie obchodzą ich akademicy, nadal chcą się uczyć, zdobyć stopień naukowy i znaleźć dobrą pracę. Sugerowałbym zaatakowanie go z punktu widzenia rozwoju osobistego - coś w rodzaju ...

„Jeśli po prostu kopiujesz i wklejasz, nie sprawdzasz prawdziwości roszczenia i nie jesteś nie syntetyzować informacji w coś nowego. Kiedy znajdziesz informacje do swojego artykułu, poprawisz się bardziej, najpierw upewniając się, że twierdzenie jest prawdziwe, a następnie przetrawiając i ponownie przetwarzając twierdzenie na własne słowa, abyś mógł upewnij się, że zinternalizowałeś twierdzenie, którego używasz. Gdy to zrobisz, wykonanie dodatkowej pracy polegającej na cytowaniu źródła nie wymaga dużo czasu ani wysiłku. ”