Mam ten artykuł, który został już skopiowany i przesłany do niektórych czasopism spamujących ponad 5 razy. Dzieje się to dosłownie kilka razy w roku (ma chwytliwy tytuł, który wydaje się przemawiać do pewnej klasy plagiatorów). Zwykle dowiaduję się o tym również z alertu Google Scholar.

Pierwsze dwa razy to się zdarzyło, więc wypróbowałem dokładnie kroki zalecane w innych odpowiedziach. Skontaktowałem się z autorami (bez odpowiedzi), podniosłem smród z czasopism (brak odpowiedzi) i skontaktowałem się z IEEE (właścicielem praw autorskich do mojego oryginalnego artykułu). IEEE rzeczywiście zareagowało, że przyjrzą się temu za jakiś czas, ale nic z tego nie wyszło.

Moja lekcja była taka, że ​​z tymi rzeczami w zasadzie nie można walczyć. Autorzy lub czasopisma nie mogliby mniej przejmować się uczciwością etyczną, a dla IEEE wymierne szkody wynikające z „przedruku” jednego z ich artykułów w innym tytule iz nieco innymi słowami w mało znanym, oszukańczym dzienniku, którego nikt nigdy nie czyta, są za małe, więc że podjęliby wysiłek, aby wyśledzić, kto legalnie stoi za tymi dziennikami sklepowymi.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​jest to również dla Ciebie zupełnie nieistotne. Mogę Państwa zapewnić, że istniejący ten artykuł w żaden sposób nie zmniejszy Waszego wkładu naukowego, drugiego nikt nie przeczyta (bo tych „czasopism” nikt nie czyta, kropka). W przypadku przyszłych promocji itp. Istnienie tego artykułu nie będzie dla Ciebie żadnym problemem. Nauka jako całość cierpi (w stopniu, o który moglibyśmy się spierać), ale fakt, że przypadkiem skopiowali Twój artykuł (w przeciwieństwie do artykułu mojego lub kogoś innego) nie robi żadnej różnicy.

Podejrzewam, że @xLeitix ma rację, że walka z tym jest daremna, ale chciałbym zasugerować inną strategię, jeśli chcesz spróbować:

Google Scholar

Powodem, dla którego zobaczyłeś ten artykuł, było to, że Google Scholar go odebrał. Inne osoby również otrzymają to samo powiadomienie, a niektóre z nich mogą zostać oszukane. Martwię się, że ktoś faktycznie zainteresowany językiem telugu może zostać wprowadzony w błąd.

Proponuję poinformować o tym Google. Chcą, aby Google Scholar był tak dokładny, jak to tylko możliwe, i może przynajmniej przestać podawać odniesienia do tego czasopisma.

Każdy może publikować cokolwiek w sieci, ale jeśli Google nie umieści linków, nikt tego nie przeczyta.

Nie mogłem znaleźć adresu kontaktowego bezpośrednio dla Google Scholar, ale Google ma ogólną stronę kontaktową w celu powstrzymania naruszeń praw autorskich, która powinna być wystarczająco bliska.

Oto link do strony na ten temat

Skontaktuj się z redaktorem czasopisma, podając pełne informacje. Jeśli to możliwe, poproś swojego doradcę, aby zrobił to samo i złożył skargę w Twoim imieniu. Urzędnik z Twojej uczelni może również złożyć skargę.

Czasami w równoległych badaniach mogą wystąpić bardzo podobne rzeczy, ale wydaje się, że nie ma to miejsca w tym przypadku.

Ale pomoc kogoś innego może pomóc.

Jeżeli afiliacja drugiej osoby jest wymieniona, być może odpowiednia byłaby również skarga złożona przez Twoją instytucję do jej instytucji.

NAJGORSZE , co możesz zrobić, to skontaktować się z tak zwanym autorem, czyli samym plagiatorem. Nie rób tego, niezależnie od tego, co sugeruje Alone Programmer. W ten sposób pobudzisz go do niepożądanej reakcji, a on szybko złoży fałszywe skargi na Ciebie, zanim jeszcze złożysz swoje. Jeśli kiedykolwiek do niego podejdziesz, usunie twoje prace online. Tak naprawdę przydarzyło się to jednemu uczciwemu naukowcowi, którego gorliwie śledzę za jego prace. Jego plagiator był bezwzględny w usuwaniu prac swojej ofiary w Internecie, więc złożył bezprawne oskarżenia i odniósł sukces.

W dzisiejszych czasach większość seryjnych plagiatorów ma doświadczenie z ciągami wcześniejszych skarg na nich. Są bezlitosni, wyrafinowani i przebiegli i zawsze wyprzedzają swoje ofiary. Unikaj kontaktu z plagiatorem i graj bezpiecznie. Zabierz swoje skargi gdzie indziej. Wypróbuj tablicę skarg Google Scholar.

Najpierw znajdź uznanego naukowca, który może pomóc w złożeniu skargi. Twój doradca magisterski byłby najbardziej oczywistą osobą, o którą warto zapytać; ale jeśli jest ktoś, z kim pracowałeś, a kogo znasz lepiej lub bardziej ufasz, albo kto jest lepiej znany, to również może być dobrym wyborem. Chcesz kogoś, kto (a) jest uznanym naukowcem w tej dziedzinie i (b) może poprzeć twoje twierdzenie, że wykonałeś tę pracę w 2014 r.

Zdobądź razem tyle samo dowodów pierwszeństwa, ile ty może. Jeśli wydział, na którym robiłeś pracę, publikuje już swoje prace magisterskie w Internecie, to jest to idealne rozwiązanie. Jeśli nie, poszukaj jakichkolwiek publicznych informacji potwierdzających datę i tytuł oraz jak najwięcej informacji, np. zapowiedź obrony / prezentacji pracy magisterskiej lub podobnej - a może także poproś kogoś starszego na wydziale (np. ówczesnego kierownika katedry) o podpisany list potwierdzający, że to Twoja praca, wydany w 2014 roku.

Osoby te mogą również udzielić Ci dalszych porad i pomocy przy składaniu skargi - jeśli tak, to świetnie, i weź ich bezpośrednią wiedzę nad resztę tej sugestii!

Mając przygotowanych swoją skargę i eskaluj ją w razie potrzeby. Za każdym razem, gdy składasz skargę: przedstaw fakty oraz wspomnij o uznanych naukowcach, którzy mogą poprzeć twoje twierdzenia. Redaktorzy czasopisma jako pierwsi piszą do: adresy e-mail podane są na stronie http://www.j-asc.com/EDITORIAL-BOARD/. Jednak czasopismo wygląda w najlepszym razie na niską jakość i prawdopodobnie wręcz drapieżne, więc nie miałbym nadziei na uzyskanie tam wyników. Następnie spróbuję napisać formalną skargę do wyższych rangą osób w dziale (-ach) autorów „autorów” plagiatów. Warto również napisać do władz, które potwierdziły / uznały czasopismo za legalne - lub przynajmniej powiedzieć redaktorowi, że zamierzasz to zrobić.

Nie sugerowałbym kontaktu z autorami. Byłoby to uprzejme, gdyby istniała jakakolwiek szansa, że ​​mogliby w jakiś sposób popełnić uczciwy błąd; ale ich artykuł jest tak skandalicznym plagiatem, że nie ma wątpliwości, że działają w dobrej wierze. To tak, jakby znaleźć dowód wideo, że ktoś włamał się do twojego domu: nie musisz go grzecznie ostrzec, zabierz go prosto do władz.

Ogólnie: istnieje duży ekosystem nieuczciwych badań i publikacji pasożytują na legalnych instytucjach naukowych i strukturach finansowania. Kiedy piszesz do ludzi w tym, jest mało prawdopodobne, aby ci pomogli ze względu na Ciebie. Ale jeśli eskalujesz wystarczająco daleko, dotrzesz do legalnej instytucji, która powinna wysłuchać twoich obaw; a mówiąc bardziej praktycznie, jeśli powiesz, że zamierzasz to zrobić, wtedy ludzie w pobieżnej części systemu mogą być chętni do pomocy w celu ochrony własnej wiarygodności (a Ty pomożesz przeforsować żeby byli trochę bardziej szczerzy).

(Zakładam, że nie pracujesz nigdzie blisko związanych z autorami plagiatów, więc nie jesteś zagrożonych jakimkolwiek odwetem. Jeśli czujesz, że mają władzę / wpływ, który może pozwolić im zemścić się na tobie, to nie wiem, co najlepiej zasugerować, poza zasięgnięciem rady naukowców, którym ufasz i którzy sami znają tę dziedzinę .)

Myślę, że w dzisiejszych czasach stało się to bardzo normalne. Słyszałem, że liczba publikacji podwaja się co 12 lat. Właśnie znalazłem dane dla niektórych pól, w których jest znacznie gorzej. W konsekwencji jakość spada bardziej niż modyfikator wzrostu.

Czasopisma nie dbają o to, czy wyślesz im e-mail, że eksperymentów nie da się odtworzyć i dlaczego. Ludzie zaczynają publikować stare prace doktorskie lub magisterskie za pomocą skryptów. Recenzja partnerska stawała się coraz bardziej bezużyteczna do tego stopnia, że ​​recenzenci często nie rozumieją prawdziwych problemów i błędnie interpretują argumenty za argumentami, ponieważ być może są po prostu niedoświadczonymi studentami. Naukowcy zaczęli wysyłać prace do fałszywych czasopism.

To wszystko jest napędzane przez trzy rzeczy. 1) Każdego roku tysiące doktorów wkracza we własną fazę publikacji. 2) Wywierają presję, aby opublikować cokolwiek w ciągu 3 lat, aby wyjść z tej fazy. 3) Przynajmniej w moim kraju nie ma nieograniczonych czasowo stanowisk PostDoc w mojej klasie wiekowej. Tak więc presja jest przekazywana na następny poziom hierarchii.

Rozwiązanie twojego problemu: Cały system jest zepsuty i wymaga aktualizacji. Spodziewam się dalszego wzrostu wskaźników publikacji, pogorszenia procesu recenzji. Pewnego dnia znalezienie jakichkolwiek cennych informacji w jakimkolwiek niedawno wydanym artykule będzie prawie niemożliwe.

Liczba publikacji w niektórych polach:

Liczba publikacji w ciągu roku zawierających termin „PTR-MS”

Liczba publikacji rocznie ze słowami kluczowymi „ból nowotworowy”