Nie sądzę, aby pisanie do EiC miało sens, jeśli nie chcesz odwoływać się od decyzji. Po prostu wyślę notatkę do AE, która zajmowała się pracą:

Dziękuję za zajęcie się moim artykułem. Akceptuję twoją decyzję. Chciałbym po prostu stwierdzić, że wyniki w mojej pracy zostały uzyskane niezależnie i nie posiadałem wcześniejszej wiedzy o niepublikowanym rękopisie, o którym wspomniał Recenzent nr 4. Z niecierpliwością czekam na przeczytanie i zacytowanie tego artykułu, gdy stanie się on publicznie dostępny.

Następnie szybko prześlij swój artykuł gdzie indziej (choć po wprowadzeniu wszelkich poprawek sugerowanych przez tych recenzentów). Byłbym skłonny dołączyć komentarz do redaktora nowego czasopisma, mówiąc, że słyszałeś, że jest gdzieś recenzowany artykuł z podobnymi wynikami, ale nie udało Ci się uzyskać kopii tego artykułu ani żadnych dalszych informacji na jego temat. Możesz również podkreślić, że swoje wyniki uzyskałeś niezależnie od innych badaczy / grup.

W historii jest wiele przypadków jednoczesnych odkryć, więc nie pozwól innym przypisywać sobie zasługi, gdy nie jest to uzasadnione. Ta historia może być również inspirująca.

1. Jeśli Twoja dziedzina ma kulturę przedruku i czasopisma docelowe na to pozwalają, natychmiast opublikuj wydruk wstępny swojej pracy. W ten sposób możesz z pewnością stwierdzić, że wyniki zostały osiągnięte niezależnie - zakładając, że brak wstępnego druku rzekomego innego dokumentu (a nawet wtedy różnica w czasie może być wystarczająco krótka, aby uznać ją za dowód niezależnego odkrycia).

   Jeśli nie możesz opublikować przedruku, przynajmniej zdobądź znacznik czasu swojej pracy. Chociaż może ci to nie pomóc, a przynajmniej niektóre sposoby (w szczególności opublikowanie skrótu twojego artykułu) są prawie bez wysiłku.

2. Twierdziłbym, że jedynym akceptowalnym dowodem na inny artykuł jest sam artykuł. Jak czasopismo mogło go uzyskać?

   • Drugi artykuł jest publicznie dostępne (np. w repozytorium pre-print) lub jego autorzy zezwolili na bezpłatne rozpowszechnianie przedruku. w takim przypadku należy podać informacje potrzebne do uzyskania dostępu do artykułu.

   • Recenzent poddał artykuł pewnym ograniczeniom i udostępnił go czasopismu, co bardzo prawdopodobne oznacza, że ​​recenzent naruszył te ograniczenia (poufność recenzji lub zaufanie autorów). autorzy dzielą się pracą z recenzentem i pozwalają im się nią dzielić, jeśli zdarzy im się recenzować podobny artykuł - ale to, cóż, wymyślone.

   • Autorzy drugiego artykułu wyraźnie przekazał go czasopismu, które odrzuciło Twój artykuł (lub zgodził się, że został im przekazany). To rodzi pytanie: skąd autorzy drugiego artykułu wiedzieli o tym lub skąd czasopismo wiedział, kogo zapytać? Mając na uwadze, że recenzent nie może zwrócić się do autorów z powrotem bez naruszenia poufności recenzji, prowadzi to do nieco zmodyfikowanych wariantów poprzednich punktów: Jeśli recenzent może swobodnie udostępniać tożsamość autora drugiej pracy, może również udostępnić ją Jeśli recenzent nie może swobodnie udostępniać tożsamości, prawdopodobnie naruszył pewnego rodzaju zaufanie.

   • Recenzent mógł się nią podzielić, ponieważ był autorem artykułu. To jest oczywisty konflikt interesów.

   • Czasopismo nie ma publikacji i polega tylko na słowie recenzenta.

   Tak czy inaczej, byłoby to bardzo podejrzane i widzę dobre powody, by odwołać się od decyzji dziennika (lub zrobić z tego skandal).

3. Istnienie innego artykuł idący w podobnym kierunku nie oznacza, że ​​go plagiatowałeś, ale dowodzi, że temat jest rzeczywiście istotny. Ponadto, jeśli drugi artykuł nie został jeszcze zaakceptowany, może bardzo dobrze, że eview znalazł wady, których nie ma w twoim artykule. Wszystko to jest dobrym argumentem dla każdego czasopisma (albo tego, który odrzucił twój artykuł, albo innego), aby zaakceptował twój artykuł, jeśli jakość badań jest niekwestionowana.

Nie zgadzam się z niektórymi proponowanymi interpretacjami.

Biorąc pod uwagę, że doszedłeś do etapu wzajemnej weryfikacji, masz prawo do rygorystycznej oceny popartej obecnym stanem sztuka Twojej dziedziny, dostępna dla każdego eksperta w tej dziedzinie. To nie obejmuje super tajnych dokumentów, których nikt nie ma uprawnień do ujawnienia. Jeżeli dany arbiter nie może wskazać dostępnego streszczenia lub wstępnego druku, dany dokument nie powinien być przedmiotem recenzji arbitra. Mówiąc najprościej, jeśli arbiter, jeśli nie może zignorować uprzywilejowanych informacji dla celów recenzji, jest w konflikcie, a przesłanie recenzji w takiej postaci, w jakiej ją otrzymałeś, nie było mądre (historia jest nieco inna, jeśli przywoływany manuskrypt krąży wokół biura jako zgłoszenie do czasopisma, do którego przesłałeś, ponieważ redaktor sekcji przechowuje informacje).

Ponadto, jeśli tajny rękopis, o którym mowa, pochodzi z grupy lub niedawnego współautora recenzenta (zakładając, że nawet istnieje), ten sędzia prawdopodobnie dopuścił się poważnego naruszenia etyki, nie ujawniając konfliktu, gdy stał się on oczywisty.

Co robić? Prawdopodobnie nie ma dobrej odpowiedzi. Gdyby głównym powodem odrzucenia był zgłoszony dokument, do którego się odwołano, proponuję odpowiedzieć redaktorowi recenzującemu opinię, że uważasz, że masz prawo do recenzji na podstawie dostępnego stanu wiedzy; otrzymana recenzja nie była. W związku z tym czujesz, że ten sędzia jest w konflikcie (rzeczywiście, byłaby to solidna i punktowa podstawa do odwołania). Poproś o dodatkową ocenę, odrzucając kwestionowaną recenzję. Należy rozważyć zapytanie, czy dany tajny manuskrypt pochodzi z grupy arbitrów - w takim przypadku redaktor powinien zdecydowanie rozważyć niewykorzystywanie tego recenzenta w przyszłości.

To od Ciebie zależy, czy podasz numer EiC. To trudna sprawa.

Alternatywnie, po prostu prześlij ponownie do innego dziennika. Byłbym mniej skłonny to zrobić, ponieważ uważam, że uczciwy proces przeglądu jest wart obrony. Jeśli zdecydujesz się na odwołanie, polecam zwrócić się do redaktora o podjęcie w odpowiednim czasie decyzji, czy otrzymasz ponowną recenzję.

Kilka dodatkowych punktów - nikt nie zarzuca Ci plagiatu. Publikowane manuskrypty zazwyczaj zawierają również daty pierwotnego złożenia, więc pochodzenie pomysłów nie jest tak naprawdę kwestią sporną.

Jeśli druga praca nie została opublikowana, twierdzenie o plagiacie wydaje się nierozsądne. Recenzent mógł przypuszczalnie twierdzić, że jest plagiatem wcześniej pokrewnych opublikowanych prac, ale tego nie zrobił.

Ponieważ brak cytowania był jedynym zastrzeżeniem, możesz spróbować zapytać o dane kontaktowe autora (ów), abyś mógł przejrzeć i zacytować ich pracę, z myślą o późniejszym przesłaniu własnego artykułu.

Osobista korespondencja może być cytowana i odpowiednio przypisywana, więc nie widzę problemu technicznego tutaj pod warunkiem, że w swojej korespondencji nie podajesz tożsamości recenzenta . Nawet jeśli recenzent był autorem drugiego artykułu, to rola autora (na drugim artykule), z którą się kontaktujesz, a nie jego rola jako recenzenta twojego artykułu.

W odniesieniu do pisania do redaktorze, nie widzę nic złego w proteście twojej niewinności dotyczącej plagiatu. Pamiętaj jednak, że ponieważ recenzje zwykle nie są publikowane (więc teoretycznie nie ma szerszego rozpowszechnienia twierdzenia o plagiacie), a ponieważ jest to Twoje słowo przeciwko recenzentowi, może niewiele praktycznie można zrobić , poza dokumentem informacyjnym, że otrzymali Twoją korespondencję.

Właściwie sugerowałbym napisanie listu (lub e-maila) do EiC, cc''cd redaktora współpracującego i oświadczenie do protokołu, że nie masz żadnej wiedzy o innym rękopisie i że twoje wyniki zostały (dlatego) całkowicie opracowane niezależnie. Chociaż decyzja o przyjęciu lub odrzuceniu twojego artykułu zależy oczywiście w całości od redakcji, wydaje mi się, że dwa badania, które niezależnie dochodzą do tego samego wniosku, zasługują na publikację. Redaktorzy mogą nawet dodać (lub poprosić Cię o dodanie) „notatki dodanej w dowodzie” stwierdzającej, że wiedzą o innym artykule na ten sam temat, który jest recenzowany w innym czasopiśmie lub o czymkolwiek innym, o czym mogliby chcieć wspomnieć konkretnie w tym kontekście .

Pełne ujawnienie, kilka lat temu opublikowałem także artykuł, którego główne wyniki zostały również znalezione niezależnie przez inny zespół w tym samym czasie (w tym przypadku oba artykuły zostały przesłane do tego samego czasopisma), a oba artykuły skończyło się na publikacji w tym samym numerze.

Powodzenia!

To straszna rzecz.

Jeśli inni recenzenci są przychylni, otrzymanie takiej odpowiedzi jest okropne, ponieważ nie można nic z tym zrobić. Nie ma możliwości zakwestionowania tego, czego nie widać.

Jeden z recenzentów odrzucił artykuł i podał fałszywe powody. ... W takim przypadku konieczne było

• grzecznie, ale stanowczo wskazać, że nieprzychylny recenzent może mieć żywotny interes w zapobieganiu publikacji

• poproś alternatywnego recenzenta o zastąpienie go, ponieważ jego komentarze były fałszywe.

Chciałbym odpisać do AE i powiedzieć, że skoro pozostali 3 recenzenci zalecają publikację i nie ma nic w domenie publicznej, co uniemożliwia publikację, powinna zostać opublikowana.

Chciałbym również porozmawiać o tym z zaufanymi starszymi kolegami z twojego działu / obszaru pracy.

Bardzo mi przykro, że to bardzo frustrujące .....

ALE jest to potwierdzenie, że Twoja praca jest dobra i warta publikacji, że jedyną rzeczą, o której recenzent może pomyśleć, aby zapobiec publikacji, jest to, że ktoś już nad nią pracuje.

Wydaje mi się, że recenzent odnosi się do wstępnego druku manuskryptu, który, jak sądzę, przegapiłeś. Napisz do redaktora, aby przesłał ci kopię tego manuskryptu, który jego zdaniem jest bardzo podobny do twojego. Przejrzyj ten manuskrypt i dowiedz się, czym różni się od twojego (mam nadzieję, że wyniki powinny być inne, jeśli otrzymałeś je samodzielnie). Postaraj się przekonać recenzenta, jak Twoje wyniki różnią się od pozostałych.

Obawiam się, że jeśli recenzent nie jest przekonany i nie przyjmie manuskryptu, musisz przerobić swój manuskrypt i wysłać go do innego czasopisma.

Rozumiem, że nie zgadzasz się z decyzją AE, a także rozumiem, dlaczego uważasz, że rola recenzenta w tej sprawie jest nieco niezręczna. Możesz wskazać to AE lub redaktorowi naczelnemu - może to usprawnić proces recenzowania w przyszłości. Byłbym jednak bardzo zaskoczony, gdyby dziennik cofnął swoją decyzję lub napisał coś innego niż wiadomość, która zasadniczo mówi: „stoimy za naszą decyzją”. Więc jeśli to zrobisz, powinieneś również wysłać swoją pracę do innego czasopisma.

Jeśli Twoim priorytetem jest jak najszybsze opublikowanie artykułu, nie sądzę, aby można było coś zyskać, podkreślając swoje brak zgody lub udanie się do redaktora naczelnego. Ponieważ masz już pozytywne recenzje w tym czasopiśmie, przejście w kierunku skoordynowanej publikacji (zainspirowanej odpowiedzią Wrzlprmft) wydaje się najszybszą opcją.

Byłby to trzyetapowy proces:

1. Zacznij od zapytania AE, czy byliby zainteresowani skoordynowaną publikacją tych dwóch artykułów, biorąc pod uwagę, że trzech na czterech recenzentów było pod wrażeniem twojego artykułu. Jednocześnie możesz podkreślić oryginalność swojej pracy i wskazać ulepszenia, które wprowadziłeś po przeczytaniu recenzji.
2. Jeśli AE jest zainteresowany, możesz śmiało dowiedzieć się, kto napisał drugą pracę - Twój przełożony może zapytać.
3. Na koniec zapytaj autorów innej pracy, czy byliby zainteresowani skoordynowaną publikacją.

W przypadku, gdy AE lub autorzy innego artykułu mają wątpliwości co do tego lub jeśli nie otrzymasz odpowiedzi w rozsądnym terminie, prześlę do innego czasopisma.

Byłem w podobnej sytuacji, ale po drugiej stronie. Moje wyniki zostały przesłane, ale nie zostały opublikowane. Ktoś inny wykorzystał je w międzyczasie, uzyskując moje wyniki, prawdopodobnie dzięki łańcuchowi wspólnych współpracowników, którzy nie traktowali tego ściśle „poufnie”.

Chcę podkreślić, że moje wyniki zostały opracowane niezależnie i nie mam żadnej wiedzy o innym rękopisie, który zgodnie z załączonymi raportami nie został jeszcze opublikowany.

Jest niewielka szansa, aby to sprawdzić w przejrzysty sposób . W moim przypadku zgłaszający zachował się dokładnie tak samo, jak ty, twierdząc, że jest niewinny. Ten frajer opublikował swój materiał, podczas gdy tak naprawdę ukradł moją pracę. Możesz sobie wyobrazić, jak bardzo się obraziłem!

Zgadzam się z poprzednimi odpowiedziami, że nie jesteś oskarżony o plagiat. Raczej, jeśli dziennik jest tak selektywny, mogą nie chcieć dotykać czegoś, co już się gdzieś pojawi. Weź pod uwagę możliwość, że recenzent podzielił się szczegółami tego innego artykułu z redaktorem - recenzje zazwyczaj zawierają sekcję przeznaczoną tylko dla redaktora. Może to wyjaśniać, dlaczego decyzja recenzenta została zaakceptowana.

Wiem też, że masz silne przeczucia co do stronniczości (ja też), ale jest szansa, że ​​recenzent po prostu zrecenzował inny artykuł. Jeśli tak jest, stawianie pytań o rzetelność recenzji (nawet pośrednio) może prowadzić do niekorzystnego postrzegania.

Zdecydowanie sugerowałbym publikację najwcześniej w następnym najwyżej ocenianym czasopiśmie - najwyraźniej masz dobry zestaw wyników, nie powstrzymuj ich. Po wydaniu obu artykułów pozwól społeczności zdecydować, który z nich jest lepszy. Nie jest niczym niezwykłym, że artykuł w czasopiśmie o nieco niższej ocenie uzyskuje więcej czytań / cytowań niż w czasopiśmie o wyższej ocenie. Jeśli rzeczywiście recenzent jest autorem drugiego artykułu, oznacza to, że ty i oni idziecie łeb w łeb, a sytuacja może wkrótce się odwrócić!