Jako autor tego konkretnego bezpłatnego podręcznika mogę powiedzieć, że poprzednie odpowiedzi całkiem dobrze obejmowały różne zagadnienia. „Wprowadzenie do programowania przy użyciu języka Java” zaczęło się w 1996 roku jako zestaw notatek klasowych napisanych w języku HTML z osadzonymi apletami Java - wszystko to wydawało się dość ekscytujące w upojnych początkach Internetu. Wcześniej opublikowałem podręcznik w zwykły sposób i nie zarobiłem na nim zbyt wiele, co jest prawdą w przypadku większości opublikowanych podręczników. Niedawno awansowałem na profesora zwyczajnego, prawdopodobnie najbezpieczniejszą pracę na świecie, w której jedyna dostępna dla mnie dalsza awans przeniosłaby mnie do (dreszcz) administracji, więc nie miałoby to większego wpływu na moją karierę, gdybym samodzielnie opublikował książkę zamiast przesyłać go do zwykłego wydawcy.

Straciłem twórczą kontrolę nad moim regularnie publikowanym podręcznikiem. Prawa autorskie zostały przeniesione na wydawcę do wyczerpania nakładu, czego prawdopodobnie nigdy nie zrobi w dzisiejszych czasach druku na żądanie. Nigdy nie było drugiej edycji. Z drugiej strony, mój podręcznik Java przeszedł przez siedem wersji i był dość regularnie aktualizowany. Słyszę, jak ludzie na całym świecie dodają mi otuchy (coś, czego nigdy nie potrafię skłonić większości moich uczniów do zrobienia). Witryna internetowa wciąż jest odwiedzana codziennie przez setki osób. Z pewnością wywarł większy wpływ na świat, niż gdybym go sprzedawał. A jeśli komuś się to nie podoba, mogę uprzejmie wskazać, że może napisać własny podręcznik, a nawet stworzyć zmodyfikowaną wersję mojego.

Więc moją główną motywacją było napisanie podręcznika, który ja mógłbym wykorzystać w moich własnych kursach. Sprzedaż tego przyniosłaby mi bardzo mały zysk. A ponieważ cały czas korzystam z wolnego oprogramowania, jest to również sposób, w jaki mógłbym coś oddać społeczności open source / creative commons.

Nie wiem, dlaczego Eck udostępnił swoją książkę bezpłatnie, ale mogę Ci powiedzieć , dlaczego udostępniam bezpłatnie materiały szkoleniowe i będę to robić, nawet jeśli kiedykolwiek zdam finał krok do przekształcenia ich w książkę.

Ponieważ chcę, aby jak najwięcej osób korzystało z tego, co napisałem.

Jak zauważyli inni, spodziewany zysk z opublikowania podręcznika jest znikomy, zwłaszcza podręcznika w tak znanym temacie, jak programowanie w języku Java lub algorytmy. Udostępniając moje notatki za darmo, zamiast je sprzedawać, potencjalnie tracę niewielką ilość pieniędzy, ale zyskuję znacznie szerszą publiczność. I ta szersza publiczność usprawiedliwia, moim zdaniem, tysiące godzin, które poświęciłem na pisanie, polerowanie, ilustrowanie, przepisywanie i konserwowanie ich o wiele bardziej niż jakiekolwiek wynagrodzenie pieniężne.

Inne odpowiedzi są prawidłowe, ale chciałbym dodać o samolubnym punkcie ekonomicznym. Autorzy otrzymują około 10% ceny okładki, a większość książek akademickich prawdopodobnie nie sprzedaje więcej niż kilkaset numerów. Dlatego pojedynczy autor nie może oczekiwać więcej niż kilkaset euro lub dolarów w ciągu całego życia książki.

Z drugiej strony naukowcy potrzebują cytatów, ponieważ większość promocji i grantów jest bezpośrednio lub pośrednio powiązane z cytatami. W rzeczywistości duża część pracy naukowej polega na pisaniu artykułów, które nie są płatne, głównie po to, aby uzyskać więcej cytatów. Opublikowanie książki i upowszechnienie jej poprzez bezpłatną dystrybucję może przyciągnąć więcej cytowań niż czasopisma. Co więcej, wzrost prestiżu, jaki wytwarza szeroko znany podręcznik, może prowadzić do współpracy i cytowania, które promują karierę autora, co może prowadzić do większych dochodów niż te utracone dzięki rozdaniu książki za darmo.

samodzielne publikowanie książki w Internecie jest łatwe w porównaniu z próbą znalezienia redakcji, która chce ryzykować swoje pieniądze, publikując tę ​​samą książkę akademicką.

Ponieważ w wielu sytuacjach jest to część ich pracy, a przynajmniej powinna być częścią ich pracy. Poza tym, napisanie książki rzadko ich kosztuje.

Jeśli John Grisham nie napisze książki, nie będzie miał dochodu. W większości przypadków prof. X nie pisze książki, nadal ma wystarczające dochody. Naukowcy już otrzymują wynagrodzenie za rozwijanie i rozpowszechnianie wiedzy poprzez prowadzenie kursów i prowadzenie badań, więc oczekuje się, że przygotują i przygotują do swoich zajęć odpowiednie i aktualne materiały. W awansie i utrzymywaniu zatrudnienia pomaga publikowanie, a na pewno pomaga publikowanie książek.

Oczywiście nie jest to opinia głównego nurtu i istnieją głębokie różnice kulturowe między dyscyplinami: ludzie będą argumentować (nie błędnie), że jeśli Profesor X może być opłacany przez Uniwersytet Y, ale nie jest opłacany przez Uniwersytet Z, więc dlaczego studenci Uniwersytetu Z mieliby mieć darmowy dostęp do ekspertyzy prof. X i że jeśli prof. X zdecydowałby się nie pisać książki, wszyscy byłby intelektualnie „biedniejszy”. Ponadto publikowanie podręczników akademickich i czasopism to branża o dużej marży zysku (patrz ten najnowszy artykuł w The Guardian), więc dlaczego część zysków nie miałaby trafiać do tych, którzy wytwarzają surowiec dla tej branży ?

Również z tego samego powodu, który leży u podstaw wielu prac takich inicjatyw, jak oprogramowanie open source, Wikipedia, Lekarze bez granic, OpenStreetMap, Open Science ... a nawet StackExchange: aby dać coś w zamian / ulepszyć dziedzinę / pomóc innym ...

• Ktoś, kto wkracza w sytuację, w której pieniądze nie są już istotnym priorytetem ... być może starzejący się profesor, który czuje się dobrze finansowo, ale chce zostawić większy ślad na swojej dziedzinie jako rodzaj ostatniej spuścizny ... lub kogoś stojącego w obliczu nowych problemów zdrowotnych, który nagle zdaje sobie sprawę, że ma ograniczony czas.
• Profesor, który jest sfrustrowany faktem, że wiele osób (zarówno tych w ich dziedzinie, jak i przybywających do nich, a nawet osób z ogółu społeczeństwa) nie ma lepszego zrozumienia niektórych ważnych zasad w swojej dyscyplinie, i który ma nadzieję to zmienić.
• Ktoś, kto uważa, że ​​rozwój tej dziedziny poprzez upraszczanie informacji ostatecznie zaowocuje wzrostem lub postępem w tej dziedzinie, co da im większe możliwości (prawdopodobnie najbardziej istotne w stosunkowo małych / powstających dziedzinach).
• Pasjonaci postrzegania informacji i możliwości lepiej dostępnych dla osób z mniejszymi zasobami, takich jak dzieci z centrów miast lub kraje rozwijające się.
• Ci, którzy robią to z jakiegoś religijnego przekonania, aby dawać innym / służyć innym.
• Ktoś poruszony poczuciem wdzięczności za wszystkie korzyści, jakie odnieśli z lat pole. Widzisz to często w sporcie… ludzie mówią o „oddaniu grze”. Nie ma powodu, dla którego nie widziałbyś tego samego w informatyce lub naukach ścisłych.
• Ktoś sfrustrowany jakąś inną rzeczywistością ... być może ogólnym brakiem intelektualizmu w społeczeństwie ... lub polityką polityczną, którą uważają za przeciwną ich dziedzina lub wykształcenie w ogóle ... lub zaszufladkowanie do pracy lub badań, które ich zdaniem nie są zbyt przydatne ... lub firma / uniwersytet, która blokuje szersze przedsięwzięcia (i dlatego wydają taki podręcznik w wolnym czasie ).

Ostatecznie, wiele z tych alternatywnych motywacji wydaje się sprowadzać do jednej zasady: bądź zmianą, którą chcesz zobaczyć w świecie. Brawo za to!

Niedawno zacząłem czytać świetny, darmowy podręcznik zatytułowany „Systemy operacyjne: trzy łatwe elementy”.

Remzi H. Arpaci-Dusseau, który napisał książkę wraz ze swoim żona Andrea C. Arpaci-Dusseau po wspólnym doświadczeniu prowadzącym kurs systemów operacyjnych na Uniwersytecie Wisconsin-Madison, oferuje dobrze napisane wyjaśnienie, co skłoniło ich do stworzenia książki w artykule The Case for Free Online Books (FOB): Doświadczenia z „Systemy operacyjne: trzy łatwe elementy”. Ten artykuł kończy się następującymi punktami:

• Możliwość tworzenia powiązań. Klasyczne podręczniki zatrzymują swój materiał w drogich tomach, co utrudnia łączenie się z nimi lub uczenie się od nich chyba że jesteś wystarczająco oddany, aby kupić całą (kosztowną) rzecz. FOB udostępniają swoje treści wszystkim, umożliwiając odsyłacze do rozdziałów z innych witryn; Wyszukiwarki Google pozwolą znaleźć Twoje materiały.
• Szersze czytelnictwo. Jak w odniesieniu do poprzedniego punktu, klasyczne podręczniki są (zwykle) kupowane na zajęcia. FOB może przeczytać każdy zainteresowany tematem, który porusza książka, a zatem jest bardziej prawdopodobne, że zostanie przeczytany przez większą liczbę osób. Ten rodzaj przypadkowego użycia poszerza grono odbiorców. Jeśli Twoim celem jest dostarczenie informacji jak największej liczbie osób, darmowe i online działają lepiej.
• Częściowe wykorzystanie. Klasyczne podręczniki prawie nakazują korzystanie z całej książki; wymaganie od uczniów kupowania trzech różnych książek, a tym bardziej jednej, byłoby zbyt wysokie. FOB umożliwiają korzystanie z podzbiorów wielu książek, być może łącząc całość, która jest lepsza niż suma części. Chociaż istnieją powody, aby używać tylko jednej książki (na przykład styl i ton), mogą istnieć również powody, aby zbierać materiały z różnych źródeł.
• Częste mikro-poprawki. Klasyczne podręczniki są poprawiane z wielkim wysiłkiem i często z niewłaściwych powodów (np. w celu zmuszenia uczniów do kupowania nowych książek zamiast używanych). FOBy ewoluują, gdy potrzebują i kiedy tego potrzebują. Rzeczywiście, regularnie aktualizujemy rozdziały dzięki opiniom i komentarzom od przypadkowych osób w Internecie.
• Po prostu dobrze się czuję. Stworzenie bezpłatnej książki po prostu poprawia samopoczucie, tak jak robisz świat (mała) usługa. Każdy otrzymany e-mail mówiący „dobra robota!” lub „dzięki!” sprawia, że ​​się uśmiechasz. Otrzymaliśmy setki takich e-maili i każdy z nich jest wdzięczny.

Dlaczego autor miałby rozprowadzać swój podręcznik za darmo? Niemal zawsze autorzy podręczników akademickich wolą zarabiać na sprzedaży swoich podręczników.

Wiele rodzajów zachęt „nieekonomicznych” powodowałoby, że autor nadal pisał i publikował za darmo: ciesząc się doświadczenie w pisaniu i publikowaniu, generowanie dyskusji, pozostawianie spuścizny, altruizm itp.

Jeśli jednak ograniczymy się do bodźców ekonomicznych, od dawna jest tradycją, że czytelnik płaciłby za książkę i że część pieniędzy miała spłynąć do autora. Zmieniło się to wraz z Internetem. Teraz jest naprawdę łatwo i wygodnie znaleźć dowolne popularne dane za darmo, niezależnie od tego, czy są to książki, muzyka, filmy czy cokolwiek innego.

Cory Doctorow napisał świetną książkę na ten temat „Informacje nie chcą być wolne: prawa ery internetu” . Krótko mówiąc, w obecnym środowisku tworzenie nowych informacji jest podobne do bycia ulicznym performerem: każdy może cieszyć się pokazem, każdy może nie płacić. Podczas gdy autorzy cieszyli się bardziej bezpośrednimi nagrodami ekonomicznymi, obecnie nagrody są bardziej kierowane na darowizny oraz zdobywanie kapitału społecznego i uznania.

Nic dziwnego, że wspominasz o podręczniku programowania. Komputerowcy są w czołówce i są bardziej świadomi tej rzeczywistości, czego przykładem są bezpłatne oprogramowanie i strony internetowe, takie jak StackExchange.

Jeszcze jedno echo innych odpowiedzi i komentarzy: Piszę, aby się komunikować. Przynajmniej w tej chwili istnieje niesamowity, tani internet, który pozwala mi oferować wszystko, co napiszę. Naprawdę, w kontekście środowiska akademickiego sprzed 30-40 lat jest to niewyobrażalnie cudowne. Niewielu z nas chciało zarabiać, ale chcieliśmy móc powiedzieć innym, o czym myśleliśmy.

Tak, aby móc myśleć raczej w kategoriach przekazywania pomysłów niż w odniesieniu do jakiegoś wariantu zysku, to luksus.

(Jest zbyt wiele do powiedzenia ... Niepokoi mnie, że starsi naukowcy tak nie potrafią się komunikować ... lub że młodzi ludzie więc zignoruj ​​... lub ... Cholera.)

Prawdopodobnie pisanie książek dla zysku / promocji / prestiżu jest pogwałceniem i korupcją metody naukowej. Kartezjusz, Dyskurs o metodzie , część 6:

Musiałem więc porzucić pomysł samodzielnego ukończenia fizyki; To, jak daleko posiądę w znajomości przyrody, będzie od teraz zależało od tego, ile z tych kluczowych eksperymentów będę w stanie przeprowadzić. Zamierzałem to ujawnić w napisanej przeze mnie książce i pokazać tam, jak ogólnie pożyteczne mogą być takie eksperymenty, przedstawiając to tak otwarcie i jasno, że cnotliwi ludzie będą zobowiązani zarówno do zgłaszania mi wyników eksperymentów, które już osiągnęli. i pomóc mi w pracy nad eksperymentami, które pozostały do ​​wykonania. Mam na myśli naprawdę ludzi cnotliwych - tych, którzy pragną ogólnego dobra ludzkości - a nie tych, którzy tylko twierdzą, że są cnotliwi lub tylko za takich się uważa.