Powiedziałbym im, czego oczekujesz od doktoranta: udowodnić twierdzenia / przeprowadzić testy empiryczne / przeprowadzić badania na ludziach lub wszystko powyższe. Jeśli ich profil wyraźnie się nie zgadza, nie zawracałbym sobie tym głowy.

Następnie chciałbym poprosić ich o przejrzenie dwóch wybranych artykułów spośród twoich ostatnich publikacji. Jedna recenzja każdej strony. Przegląd powinien zawierać przynajmniej jeden pomysł na przyszłe kierunki. Mówi ci, czy mówią poważnie, nad czym chcą pracować i czy potrafią uzasadnić pomysły w Twojej dziedzinie. Gwarantuje również, że problem jest przynajmniej w pewnym stopniu rozwiązalny (w końcu udało Ci się go rozwiązać).

Jeśli jesteś zadowolony z napisów, umów się na rozmowę wideo. Oboje zobowiązujecie się do spędzenia razem ponad 4 lat. Najlepiej jest upewnić się, że możecie wspólnie omówić różne kwestie.

Powodzenia!

Jeśli przyszły student nie może realistycznie rozwiązać problemu - a na pewno wydaje się, że tak jest, biorąc pod uwagę, że Ty + niektórzy koledzy nie potrafiliście go rozwiązać - to wydaje mi się to nieprofesjonalne. Można łatwo zinterpretować twoją odpowiedź jako łagodne odrzucenie, z tą różnicą, że jest ona wystrojona, aby dać uczniowi trochę nadziei. Niejednoznaczne sygnały są złe (po prostu zobacz, ile wątków literackich dotyczy jednej strony w romantycznym związku, dając niejasne sygnały drugiej).

Zamiast tego sugeruję użycie problemu, który został już rozwiązany, ale rozwiązanie nie jest trywialny. Na przykład, możesz zadać pytanie egzaminacyjne z kursu na poziomie magisterskim związanym z dziedziną, w której studiuje. Student powinien umieć go rozwiązać, chociaż będzie to wymagało wysiłku. Następnie możesz ocenić, jak dobry jest dany student w stosunku do innych studentów na kursie. Alternatywnie możesz ustawić drobny problem, który mimo wszystko będzie musiał zostać rozwiązany, zanim będzie można zaatakować większy. Na przykład „napisanie programu w C ++, który rozwiązuje numerycznie [to równanie różniczkowe]” nie będzie łatwe, ale jeśli student jest w stanie to zrobić, możesz użyć tego programu do jego pracy magisterskiej.

Unikałbym proszenia o coś, co zajmuje więcej niż kilka godzin. Uczeń prawdopodobnie złoży podanie również gdzie indziej i nie można oczekiwać, że będzie poświęcał dużo czasu jednej aplikacji.

Jest bardzo wielu bardzo dobrych, ale znajdujących się w niekorzystnej sytuacji uczniów, którzy po prostu nie mają dobrej sieci, aby połączyć ich z dobrymi szkołami. Znam znakomitych ludzi, którzy są teraz czołowymi profesorami i badaczami tylko dlatego, że ktoś zdecydował się odpowiedzieć na ich e-maile „spontaniczne”.

Niestety, są też znacznie bardziej przeciętni lub okropni studenci, którzy nic nie zrobią ale marnuj czas. Co więcej, ci uczniowie są nadreprezentowani w percepcji, ponieważ wysyłają e-maile do znacznie większej liczby osób niż dobre. Zwykle nawet odpowiadanie na ich e-maile jest stratą czasu.

Jak więc zdecydować, czy student, który do mnie pisze, jest wart odpowiedzi? Proste: czy napisali do mnie , czy po prostu napisali do autorytetu, który mógłby im pomóc? Niektóre heurystyki, które uważam za pomocne w określaniu różnicy:

• Czy uczeń w ogóle mówi o mnie, czy tylko o sobie?
• Czy uczeń wykazuje jakąś znajomość mojej pracy poza tytułem jednej lub dwóch prac?
• Czy uczeń wyjaśnia, jak mogą się odnosić jego zainteresowania moje?
• Czy uczeń ma jakieś niejasne wiarygodne pomysły na temat tego, jaki rodzaj pracy chciałby wykonać razem ze mną?

Jeśli komunikacja przejdzie wszystkie te testy , to pokazuje, że dana osoba spędziła trochę czasu na przemyśleniu tej komunikacji i że istnieje prawdziwy powód, dla którego może istnieć potencjalne dopasowanie. To uczciwy sygnał włożonego wysiłku, a to wielka sprawa, ponieważ oznacza, że ​​piszą do mnie , a nie tylko listę dziesięciu tysięcy osób z doktoratem

Otóż, to właściwie nie mówi ci, czy uczeń jest naprawdę dobry, czy nie - dlatego takie rzeczy, jak testy, które sugerują inni, nie są złe. Ale ten początek daje pewne sygnały, które wydają się być dość wiarygodne, pomagając mi odróżnić „spamerów aplikacji” od potencjalnie poważnych kandydatów do pracy.

Dyskusja obejmuje dwie odrębne kwestie:

• Jak członek wydziału powinien odpowiedzieć studentowi, który wysyła do niego e-mail bezpośrednio z pytaniem o studia magisterskie.
• Jak ocenić kwalifikacje potencjalnego doktoranta

Twoje pytanie jest połączeniem tych dwóch kwestii. Ale na pierwszą kwestię odpowiem, mówiąc, co robię w tych przypadkach: odpisuję im z uprzejmą zachętą, aby oficjalnie aplikować na nasz program dla absolwentów, włączając link do strony internetowej mojego wydziału z rekrutacjami. A potem zapominam, że kiedykolwiek dostałem e-mail (chyba że coś mi o tym przypomina w trakcie procesu rekrutacji).

Nie widzę sensu w próbowaniu oceny kogoś z e-maila, gdy jest w pełni sprawny mechanizm gromadzenia informacji o wszystkich wnioskodawcach i ich systematycznej oceny.

Uważaj. Może to być oszustwo mające na celu uzyskanie wizy studyjnej. Ubiegają się o studia doktoranckie, zostają przyjęci, dostają wizę i już nigdy ich nie zobaczysz.

Wymagana jest należyta staranność.

właśnie otrzymali wiadomość e-mail od studenta z odległego kraju, prosząc mnie o przyjęcie go na stopień doktora. student.

Na razie normalne.

Nie znam tej osoby, jej doradców, jego referencji ani nawet uniwersytetu, na którym studiował.

Jeśli nie znasz jego uczelni, dlaczego w ogóle to rozważasz? Przynajmniej powinieneś zobaczyć akredytowany uniwersytet (coś, co łatwo sprawdzić). Nie widząc tego, nie idź dalej i zapomnij o tym.

Doradcy i referencje

Powinny być dostępne do sprawdzenia na uniwersytecie. Jeśli możesz znaleźć uniwersytet (!), Ale nie możesz skontaktować się z tymi doradcami lub referencjami (lub nie ma ich na uniwersytecie), to jest to oszustwo (lub bardzo prawdopodobne) i po prostu o tym zapomniałeś.

Uwaga: prywatne e-maile i numery telefonów nie powinny być akceptowane. Potrzebujesz adresów e-mail i numerów telefonów z uniwersytetu.

Mam zamiar przedstawić mu otwarty problem, i niektórzy koledzy próbowali rozwiązać w przeszłości, ale się nie udało. Jeśli mu się nie uda i podda się, będzie musiał poszukać innego doradcy; jeśli uda mu się rozwiązać otwarty problem, będę więcej niż szczęśliwy, że będę jego doktoratem .D. Doradca,

Śmieszne.

Ty i Twoi koledzy (wszyscy lepiej wykwalifikowani) nie możecie rozwiązać problemu, ale oczekujesz, że potencjalny doktorant poradzi sobie lepiej ? To jest po prostu wystawianie kogoś na porażkę. Po co marnować czas?

Moje zastrzeżenie dotyczące tego planu jest takie, że może być nieetyczne / nieprofesjonalne sprawianie mu tak trudnego problemu zacznij od.

Trudne ??? Jest to niemożliwe , jeśli Ciebie to dotyczy - nie możesz nawet rozwiązać tego samodzielnie!

Jak byś się czuł, gdyby ktoś ci to zrobił?

Czy jest lepszy plan?

Podaj uczciwy, ale trudny test, jeśli musisz , ale przynajmniej znasz rozwiązanie (i rozsądne ramy czasowe, w których można je rozwiązać). To (jak każdy test) pozwoli Ci ocenić ich kompetencje. Nie możesz ocenić ich kompetencji, jeśli nie masz pojęcia, jak samodzielnie rozwiązać problem lub jak długo powinno to zająć.

Jednak nie dałbym testu, dopóki nie zweryfikujesz uczelni, referencji i doradców i nie potwierdzisz istnieją i znają studenta.

Pamiętaj: akredytowane instytuty trzeciego stopnia albo możesz skończyć z fałszywym uniwersytetem, który powie ci, że wszystko jest w porządku.

Jedną ze strategii jest zapytanie ucznia, jaka konkretna część programu badawczego go / ją interesuje i w jaki sposób jest on przygotowany do tego rodzaju pracy, w tym do referatów (przez Ciebie lub inne osoby) lub podręczniki przeczytane na ten temat.

Ponieważ ścieżką najmniejszej pracy jest, aby uczeń niczego nie czytał i przeszedł do mniej dociekliwego potencjalnego przełożonego, powinno to wystarczyć zgrubnie zainteresowani kandydaci spośród „naprawdę przypadkowych”. Jest to również dobry sposób na rozpoczęcie tworzenia zdjęcia kandydata, ponieważ pytania uzupełniające mogą rozszerzyć dyskusję o przygotowanie tła.

tl; dr: Twój plan nie jest dobry; zamiast tego robić inne rzeczy.

Nie wiem ... jego doradcy, referencje, a nawet uniwersytet, na którym studiował.

Następnie zrób krótki aby przeczytać, kim są ci ludzie. No dobra, jeśli oni są w historii sztuki, a ty zajmujesz się inżynierią chemiczną, może nie powinieneś się tym przejmować, ale zakładam, że przynajmniej w pewnym stopniu pokrywa się z poprzednim kierunkiem studiów twojego kandydata i twoim.

Możesz również skonsultować się ze swoimi kolegami, którzy są bliżej tej dziedziny, aby uzyskać podstawową opinię o tej uczelni i jej doradcach / referencjach.

Jego praca magisterska wygląda dobrze na pierwszy rzut oka, ale nie mam pewności, ponieważ nie jest to moja dziedzina. Nadal chce zrobić doktorat. badania w mojej dziedzinie.

Jeśli chce przełączyć się na twoją dziedzinę, prawdopodobnie ma jakieś pojęcie o tym, nad czym chce pracować (niekoniecznie prawda, ale prawdopodobne). Zakładając, że tak jest, rozważyłbym przeprowadzenie z nim zdalnej rozmowy audio, a nawet wideo, aby opowiedzieć o szczegółach jego własnych zainteresowań i dlaczego zdecydował się zwrócić do Ciebie, aby zostać jego doradcą.

Poprosiłem go o przesłanie mi kilku recenzowanych publikacji, ale on odpowiedział, że jeszcze żadnej nie ma,

Więc po prostu napisał pracę, ale nigdzie nic nie zostało przesłane? Albo - czy gdzieś się poddał, ale nic jeszcze nie zostało zaakceptowane? Jeśli to drugie, jak w przypadku szkicu i obietnicy, przeczytasz go z zachowaniem poufności.

, a następnie poprosił mnie o wykonanie pracy, na podstawie której można ocenić jego wniosek.

To trochę dziwna prośba, chociaż zrozumiała, jeśli jest legalna. Oto pomysł: Prawdopodobnie prowadzisz jakiś kurs w swojej dziedzinie badań, którego on do tej pory nie wybrał, będąc z innej dziedziny. Daj mu trochę materiałów do czytania, a w końcu, gdy powie, że jest gotowy - zadanie domowe z tego kursu, z ograniczoną ilością czasu na przesłanie. Miejmy nadzieję, że nie będzie w stanie skutecznie „oszukiwać” lub wcale; i nie byłoby to zbyt trudne; a może pomoże ci to zobaczyć, jak wygląda jego proces myślowy.

Nie jestem tego pewien - boję się utknąć z kiepskim uczniem, którego nadzorowanie zajmuje zbyt dużo czasu.

Hej, hej, jeszcze się do niczego nie zobowiązałeś ...

Więc planuję przedstawić mu otwarty problem, który ja i niektórzy koledzy próbowali rozwiązać w przeszłości, ale nie udało się.

Straszny plan. Nawet prawdziwy doktorat. kandydat prawdopodobnie nie odniesie sukcesu. A jeśli rozwiąże otwarty problem, którego nawet eksperci dziedzinowi nie byli w stanie rozwiązać - to nie potrzebuje twojego nadzoru, prawda? Przypiszę to, że jesteś niedoświadczonym nauczycielem.

Ale on o to poprosił

Poprosił o coś, aby udowodnić warto jako zielony kandydat , a nie jako niezależny rozwiązujący otwarte problemy badawcze.

i oczywiście nie jest zobowiązany do tego, jeśli nie chce.

Bardzo słaby argument, przyjacielu ...

Czy ten plan jest rozsądny? Czy jest lepszy plan?

Nierozsądne. Wypróbuj plan po frazie „oto pomysł” powyżej. Po wykonaniu tej czynności zastanów się nad zaproszeniem go na wizytę, podczas której przygotuje wykład na temat powiązań między twoją dziedziną a jego dawną dziedziną (zakładając, że taka istnieje) dla twojej grupy badawczej lub innego tego rodzaju forum ludzi. To byłaby okazja, żeby go lepiej poznać. Jeśli możesz, rozważ finansowanie wizyty.

Tak, jest to rozsądne i etyczne, jeśli chcesz poważnie rozważyć próbę rozwiązania problemu, który osiąga standard w sposób oczywisty współmierny do tego, czego wymagałbyś od doktoranta przy wejściu. Ustalenie bardzo trudnego problemu / zadania może, odpowiednio sformułowane, być konstruktywną metodą oceny czyichś zdolności i zaangażowania, o ile interesuje Cię podróż / metoda, a nie wynik.

Powiedz kandydatowi, że niekoniecznie oczekujesz, że będzie w stanie dostarczyć rozwiązanie, ale chcesz zobaczyć, co on / ona może zrobić z problemem. Możesz chcieć ustalić termin (widzę argumenty w obie strony, czy uzależnić go od terminu, czy nie). Poproś go / ją, aby przesłał Ci swoje wypracowane próby, a następnie zaplanuj rozmowę wideo, aby je omówić (ta druga część jest ważna, aby sprawdzić, czy próba jest prawdziwą pracą kandydata).

Otrzymasz więcej takich e-maili niż liczba uczniów, których jesteś w stanie nadzorować. Dlatego powinieneś porównać ze sobą potencjalnych uczniów. Prawdopodobnie Twoja uczelnia / wydział ma proces ubiegania się o doktorat; jeśli tak, odeślij do niego uczniów (a potem oczywiście przeczytaj aplikacje!).

Porozmawiaj także ze swoimi współpracownikami - mają większe doświadczenie w rekrutacji do doktoratu niż ty.

Wiem, że istnieje wiele odpowiedzi na to pytanie, a moja i innych odpowiedzi mogą się pokrywać, ale mam nadzieję, że przedstawię inną perspektywę.

Proponuję spojrzeć na to z innej perspektywy, zamiast próbować zweryfikować uniwersytet, kursy i stopień, spróbuj zweryfikować „zainteresowanie”. Nie jest możliwe, abyś ty lub ktokolwiek poznał wszystkie wiarygodne uniwersytety na całym świecie. Jednak bardzo realne jest odróżnienie oddanego i dobrze poinformowanego kandydata od standardowego wniosku.

Warto zadać kilka przydatnych pytań:

• „ Dlaczego chcesz ze mną / nami współpracować? ” - to zadawaj wiele sensu, aby sprawdzić, czy uczeń zastanowił się nad tym, co przyniosłaby praca w twoim laboratorium. Jest to szczególnie istotne, jeśli, jak mówisz, Twój obecny kierunek nie jest od razu podobny do tego, który studiujesz. Powiedziałbym, że jeśli odpowiedź skupia się wyłącznie na tym, jak niesamowite jest Twoje laboratorium lub co uczeń musi zyskać, pracując z Tobą, to prawdopodobnie dlatego, że uczeń właśnie wyszukał kilka nazwisk i laboratoriów w Internecie, a zastosowano do wszystkich / większości. Z drugiej strony, jeśli uczeń szczegółowo omówi Twoją pracę i dlaczego uważa ją za inspirującą , możesz lepiej się poczuć, jeśli uczeń rozumie kluczowe pojęcia w tej dziedzinie i ma wcześniejsza wiedza „dostatecznie dobra”. Wydaje mi się, że ludzie, którzy dobrze rozumieją, czym są zainteresowani, pokazują, że doborem słów i ilością szczegółów czują się komfortowo.

• „ Jakie są Twoje oczekiwania co do zrobienia doktoratu w mojej grupie? ” - To jest zmiana poprzedniego pytania, pytając o oczekiwania studenta, możesz zobaczyć jeśli uczeń jest rzeczywiście dobrze poinformowany o twoich obecnych (a nie przeszłych) badaniach, jakiego typu projekt oczekuje na pracę. To pytanie ma również dodatkową zaletę, polegającą na sprawdzeniu, czy student ma realistyczne oczekiwania co do zrobienia doktoratu, na przykład w odniesieniu do ilości superwizji, publikacji, konferencji i kursów, pracy zespołowej itp. Niezależnie od poziom wcześniejszej wiedzy, dostosowanie oczekiwań byłoby bardzo pomocne w łagodzeniu przyszłych frustracji zarówno z Twojej strony, jak i dla potencjalnego ucznia.

• „ Nad czym chciałbyś pracować, jeśli zaczynasz w mojej grupie? ” - Poproś ucznia o przedstawienie propozycji projektu. Jak wspomniałem w pierwszym punkcie, zachęcając ucznia do omówienia swoich celów, możesz sprawdzić, czy rzeczywiście dobrze orientują się w boisku. Aby uniknąć wszelkiego rodzaju oszustw, kontynuuj propozycję projektu, przeprowadzając rozmowę na Skype. Zadawaj dodatkowe pytania, gdziekolwiek rozumowanie jest „słabe”.

Oczywiście moja odpowiedź wymaga poświęcenia trochę czasu na zgłębienie intencji uczniów. Jeśli czujesz, że nie chcesz poświęcać czasu na ustalenie, czy interes ucznia jest uzasadniony (co jest słuszne, ponieważ czas to pieniądz), sugeruję, abyś grzecznie odmówił, zamiast rzucać testy na ucznia, aby sprawdzić, czy on / on imponuje ci.

Takie podejście nie jest do końca sprawiedliwe, ponieważ jeśli student byłby w stanie rozwiązać problemy wystarczająco interesujące dla danej dziedziny, byłoby głupotą ubiegać się o doktorat. Doktorant ma być studentem, uczący się przedmiotów ścisłych, a nie tania siła robocza dla grup badawczych, przynosi rezultaty.

Mam nadzieję, że to pomoże lub przynajmniej dostarczy pewnych informacji

Na podstawie informacji, które masz w swoim OP, nie wiesz nic o tej osobie.

Każdy może wymyślić wiarygodną historię o nieznanym uniwersytecie i skopiuj czyjąś pracę magisterską, zmień kilka nazwisk na pierwszych stronach i przedstaw je jako własne. Nie bądź na tyle naiwny, by myśleć, że nikt nie byłby tak głupi, aby spróbować czegoś takiego w prawdziwym życiu.

Rozmowy z kandydatami do pracy w przemyśle, którzy (rzekomo) mają co najmniej tytuł licencjata, teraz dajemy WSZYSTKIM kandydatom następujący prosty test:

Zostają zabrani do pustego pokoju, otrzymują papier i długopis, i proszeni są o poświęcenie 15 minut na napisanie jednostronicowego podsumowania ich CV i oświadczenia o tym, jaki post się ubiegają i dlaczego.

Wierz lub nie, ale niektórzy z nich nie mogą wykonać tego zadania. A niektórzy, którzy przynajmniej pamiętają, co było w ich profesjonalnie wyglądającej aplikacji, nie są w stanie napisać prostego angielskiego zdania z rozsądnie poprawną pisownią i gramatyką.

Osobiście po prostu wyrzuciłbym tę aplikację do kosza i zapomniał o tym.

Zakładam, że to europejska sprawa, aby studenci dzwonili po prostu do profesorów na temat programów doktoranckich. W Ameryce Północnej wchodzisz na stronę uczelni i wypełniasz wniosek. Oczywiście, zachęcamy do wcześniejszego kontaktu z zainteresowanymi wykładowcami, a czasami może to być wymagane, ale od profesora nie oczekuje się podjęcia jakiejkolwiek decyzji nie zależnej od faktycznego otrzymania przez studenta przyjęcia.

Komisja rekrutacyjna powinna dbaj o nich „materializując się z powietrza”. Opracowują ujednolicone procedury przyjęć, aby wszyscy kandydaci mogli być oceniani sprawiedliwie, przyciągali największe talenty, aby przyjęci kandydaci byli najlepiej dopasowani i mieli największe szanse na sukces. W wyjątkowych przypadkach (takich jak studenci, którzy nie mają wymaganych stopni naukowych z akredytowanych uniwersytetów) mogą zapewnić alternatywne sposoby weryfikacji kwalifikowalności studenta lub wezwać do oceny, że studenci, którzy nie mogą spełnić standardowych wymagań, nie mogą się ubiegać.

Sugerowałbym, abyś nie omijał komisji rekrutacyjnej, wymyślając własny proces aplikacyjny ad hoc tylko dla tego ucznia. Po pierwsze, adcom może tego nie docenić. Poza tym istnieje powód, dla którego obecne systemy aplikacji istnieją.

Współpraca z tym uczniem lub zadawanie mu pracy domowej zależy od Ciebie. Należy to zrobić w kontekście ogólnego budowania ucznia, a nie w ramach wymiany gwarantowanego przyjęcia (czy w ogóle masz prawo dać taką gwarancję?). Możesz powiedzieć:

• „Oto problem, nad którym pracujemy, rozwiąż go ze mną i możesz być współautorem / podziękować”.
• „Oto kilka otwartych problemy z dziedziny, które są dla Ciebie odpowiednie, rozwiąż je i możesz opublikować samodzielnie ”.
• „ Zapłacę Ci x $ / godz. za pracę nad tym problemem dla mnie, załączam umowę ”.
• „Zgłaszam się na ochotnika, aby Cię uczyć, oto kilka zadań domowych, które sprawdzę dla Ciebie, a także pomogę Ci, jeśli utkniesz”.
• „Zgłaszam się na ochotnika, aby doradzić Ci w zakresie Twojej kariery. Oto kilka książek, które powinieneś przeczytać i kilka tematów, których powinieneś się nauczyć. Możesz zapytać mnie jeszcze raz, czego mam się nauczyć”

Możesz wybierać spośród nich w zależności od tego, czy Twoim celem jest rzeczywiście współpraca i tworzenie nowych badań, czy też próbujesz bezinteresownie pomóc uczniowi znajdującemu się w niekorzystnej sytuacji. Lub jeśli nie chcesz się angażować w dowolnym momencie, możesz po prostu zachęcić go do zapoznania się z instrukcjami dotyczącymi aplikacji i zaoferowania odpowiedzi na wszelkie szczegółowe pytania dotyczące działu i programu / procesu składania wniosków.

Jeśli zdecydujesz się na współpracę z tym studentem w przyszłości sugeruję, abyś zrobił to w kontekście pracy, która sama w sobie jest dla niego korzystna. Na przykład, jeśli dasz mu problem badawczy, a on go rozwiąże, może go opublikować. Nie rób tego tak, że główną korzyścią jest to, że jeśli zostanie przyjęty na studia doktoranckie twojej uczelni, może zostać twoim studentem - a jeśli nie zostanie przyjęty, nie otrzyma żadnego wynagrodzenia za swoją pracę. Poza tym, kiedy już wykona pracę, może zdecyduje, że chce aplikować na inne programy doktoranckie . A może nie spodoba mu się praca z tobą i aplikowanie do twojego programu, ale poszuka innych doradców. Zobowiązanie się do zostania swoim uczniem wydaje się nieco nieetyczne i nie jest tego warte.

Równie dobrze możesz poprosić o jego CV, a następnie przyjrzeć się temu, czym możesz być zainteresowany, na podstawie jego podstawowej wiedzy lub czegoś, co zrobił wcześniej, aby mieć pomysł na coś, co chciałby zrobić.

Następnie poproś o propozycję badań w dowolnym z dwóch (lub więcej) obszarów / tematów, z którymi prawdopodobnie będzie miał podstawową wiedzę.

Uzyskaj dostęp do propozycji i możesz zadawać mu pytania z propozycji poprzez rozmowę kwalifikacyjną przez Skype (jak sugerowali niektórzy). Myślę, że jest to rozsądny test na szczerość.

Możesz również zapytać, co motywuje go najbardziej do zrobienia doktoratu. i co myśli, że jest doktoratem jest jak. Mam nadzieję, że te rzeczy dałyby jaśniejszy obraz tego, z kim prawdopodobnie będziesz pracować.

Wreszcie, możesz spróbować poznać dwie / trzy osoby, które uczyły go / nadzorowały go w przeszłości, a następnie zasięgnąć ich opinii o jego charakterze i poziomie poświęcenia.

Tak wielu ludzi „pochodzi z powietrza” i publikuje bardzo dobre artykuły w prestiżowych miejscach. Szczerość ludzi, poświęcenie, wiedza, zainteresowania, umiejętności i chęć do nauki. Myślę, że ma duże znaczenie w takich okolicznościach.