Unikaj, ale nie z tego powodu.

Czasami nauczycielem jest obowiązkiem zrobienie czegoś, co może obrazić członków jego klasy. Nauczyciel biologii, który unika tematu ewolucji z obawy przed obrażaniem kreacjonistów, nie wykonuje swojej pracy, a przykładów jest mnóstwo. Problem nie polega na tym, że żart mógłby obrazić; chodzi o to, że przeszkadza w nauce.

Traktuje kobiety raczej jako miłe dla oka, niż myślące istoty, co sugeruje, że strój kobiety powinien być wybierany z korzyścią dla mężczyzn, a nie według jej własnych priorytetów.

Niezależnie od tego, czy naprawdę w to wierzysz, czy nie, opowiadanie tego żartu daje uczniom wrażenie, że to robisz. Taka percepcja sprawia, że ​​środowisko w klasie jest bardziej nieprzyjemne dla uczennic i mniej sprzyja uczeniu się.

Humor ma swoje miejsce w nauczaniu. Użyta z rozwagą, może pomóc utrzymać zainteresowanie publiczności i utrzymać ich zaangażowanie. Ale przynajmniej dla twoich studentek ten konkretny żart raczej nie spełni tego celu. Można to wyrazić na wiele innych sposobów.

Zapoznałem się z cytatem i rozumiem, że jest trafny. Ale nie rób tego. Prosisz o kłopoty. To, co 70 lat temu uchodziło za akceptowalne, nie zawsze lata dzisiaj.

Szczerze mówiąc, nie sądzę, aby część spódnicy kobiety dodała coś merytorycznego. Bez tego możesz doskonale wyrazić swój punkt widzenia. „Dobra mowa powinna być… wystarczająco długa…” i tak dalej. Włączenie tego wyrażenia sprawia, że ​​wydajesz się, jakbyś nie rozumiał obecnych ograniczeń zawodowych dyskursu.

Nie czuję się urażony, ale to sprawia, że ​​kwestionuję Twój osąd.

Oprócz sugestii seksualnych, ten cytat zakłada prostą męską widownię. To jest analogia, która działa tylko wtedy, gdy „interesują Cię” nogi kobiet. W tym dowcipie kobieta jest przedmiotem, którego celem jest wizualna rozrywka mężczyzny, a nie podmiotem, który być może wybrał długość spódnicy na podstawie pogody, a nie opinii o jej nogach. Znajdź metaforę, która będzie odpowiednia dla wszystkich Twoich uczniów.

Nie rób tego. Ryzykujesz tylko wyobcowaniem studentek, które mogą już czuć się wyobcowane z personelu naukowego - właśnie z tego samego powodu.

Czy zrobiłbyś to, gdybyśmy wykonali małe ćwiczenie z zamianą płci?

Dobra mowa jest jak męskie genitalia; za krótkie i po prostu nieciekawe; zbyt długo, a to zrani ludzi.

Kiedy pracowałem w mojej uczelnianej stacji radiowej, otrzymałem dobrą radę. Zapytałem, skąd mam pewność, że dana piosenka, którą chciałbym zagrać, może być dla kogokolwiek obraźliwa. Otrzymałem odpowiedź, że jeśli czujesz, że musisz zapytać, czy jest to właściwe, nie powinieneś w to grać. Myślę, że to dotyczy tutaj. Jeśli czujesz, że musisz zapytać, czy ktoś może się obrażać, może powinieneś użyć innego cytatu.

Cytat byłby rozsądny w kilku kontekstach - jeśli uczysz historii, może być użyty do opisania rodzaju osoby, jaką był Churchill. W szerszym kontekście można by go wykorzystać, pokazując, jak ewoluowała rola kobiet w społeczeństwie w XX wieku. Sam cytat jest historyczny, a studenci akademiccy powinni być na tyle dojrzali, aby nie obrażać się osobiście historią.

Ale nie dlatego używasz tego cytatu. Wyciągasz cytat z historycznego kontekstu i próbujesz zastosować go dzisiaj. Fakt, że powiedział o tym Churchill, nie jest tutaj ważny, tylko ciekawostki. Tematem twojego wykładu nie jest historia czy Churchill, ale (akademicki) styl pisania.

Celem jest jasne i zwięzłe sformułowanie.

Nauczanie powinno być jasne i zwięzłe.

Jestem studentką. Nie byłbym wdzięczny za użycie tego wyrażenia na zajęciach, ale gdyby zostało użyte w mniejszym kontekście z ustaloną swobodną, ​​ale pełną szacunku relacją w pracy, byłoby to dla mnie w porządku. Więc zależy od ucznia!