Niestety uniwersytety i uczelnie są prowadzone przez menedżerów, a nie tylko przez naukowców. W idealnym świecie wszystkie prace uczniów powinny być oceniane zgodnie z ich zasługami; na przykład, jeśli wszystkie problemy matematyczne zostaną rozwiązane poprawnie, to praca zasługuje na 100%. Naukowcy zazwyczaj rozumieją i podzielają ten pogląd (poza nielicznymi głęboko wierzącymi, że „żadna praca nigdy nie zasługuje na 100%”).

Niestety, ludzie zarządzający uniwersytetami nie zawsze kierują się zdrowym rozsądkiem lub rozumowaniem matematycznym. Wydaje się, że wymyślają niejasne wskaźniki i narzucają je pozostałym pracownikom akademickim. Naukowcy uważają, że to nie jest poprawne, ale muszą grać zgodnie z zasadami ustalonymi przez osoby niebędące naukowcami.

Niestety, studenci stają się uboczną szkodą w zderzeniu dwóch kultur: akademickiej i kierowniczej. Jeśli chcesz o to zapytać, najlepiej zapytaj nie profesora, ale dziekana (anonimowo lub w ramach większej grupy). Błędne zasady pochodzą z samej góry; twój profesor nie ma przeciwko temu zbytniej siły.

Tak, jest to (niestety) dość normalne w tym sensie, że robi się to w wielu miejscach.

W miejscach, o których słyszałem, głównym problemem jest poziom wydziałów, z kursami wielosegmentowymi, w których stopień trudności instruktora jest bardzo zmienny; niektórzy instruktorzy są „trudni”, a inni „łatwi”. Trzeba przyznać, że powoduje to początkowy poziom niesprawiedliwości w losowaniu, jeśli chodzi o to, kogo każdy uczeń dostaje na instruktora. Doktryna o ustalonych statystykach zmusza surowych instruktorów do zwiększania ocen, aby wyglądały bardziej jak inne sekcje itd. (Zmniejsza to liczbę skarg studentów do dziekana / wydziału). Wynikająca z tego niesprawiedliwość polega na tym, że jeśli wielu legalnie silnych uczniów dostanie się do tej samej sekcji naraz, zostaną oni skutecznie ukarani ... jednak zostaje to nieco zamaskowane, ponieważ dane dotyczące ocen są teraz zniekształcone, a wszystko, co ci zostało subiektywne skargi uczniów, które są prawdopodobnie ignorowane. Wiem, że miałem wiele sekcji tego samego kursu w semestrze, prowadzonych identycznie, z bardzo różnymi wynikami (40% zaliczeń z jednej sekcji i 80% z drugiej).

Myślę, że złotym standardem rozwiązania tego problemu byłoby posiadanie wspólnych testów, które są oceniane przez zespół (tj. jeden lub dwóch profesorów oceniających każdy problem i weryfikujących opinie innych). Jest to jednak logistycznie kosztowne i, jak sądzę, rzadko robione przez pracowników akademickich.

Mój ojciec miał podobną gorszą ocenę w klasie z podobnych powodów około 1966 roku i nie przestał na to narzekać.

Chociaż brzmi to tak, jakby twój profesor początkowo mógł oceniać zbyt łatwo, zwiększanie trudności zadań i ocenianie na krzywej są różne.

Jeśli jest na krzywej Jeśli chodzi o etykę, przedstawiłbym następujący argument przeciwko ocenianiu na krzywej, co może dać ci pewną przyczepność, jeśli spróbujesz zmienić tę politykę:

Ocena na krzywej zmienia oceny w grę o sumie zerowej, która jest karą za naukę w grupie i sprawia, że ​​klasa staje się bardziej konkurencyjna niż kooperatywna: im lepiej zrobisz, tym gorzej mi będzie. Teraz jest w moim najlepszym interesie, aby ci nie pomagać (i aktywnie szkodzić, jeśli mam takie skłonności: recenzowanie partnerskie jako główny kandydat), ponieważ to zmaksymalizuje mój ranking na skali ocen.

To aktywnie szkodzi uczeniu się wszystkich uczniów, ponieważ nauczanie innych jest jednym z najlepszych sposobów uczenia się materiałów, a to zniechęca uczniów do pomagania / uczenia się: Ci, którzy chcieliby uczyć, powinni, jeśli działają w swoim najlepszym interesie pod względem oceny, nie. Ci, którzy potrzebują dodatkowej pomocy, są wówczas mniej skłonni do jej otrzymania.

Jeden z artykułów na ten temat, z którym najbardziej się zgadzam, brzmi: Dlaczego powinniśmy przestać oceniać uczniów na krzywej który bardziej szczegółowo omawia ten temat, włączając w to, że idea życia jako gry o sumie zerowej jest ostatecznie ze szkodą dla ucznia.

Przez jakiś czas byłem poza obiegiem, ale mogę ci powiedzieć na przykład, że na wydziale chemii na znanym uniwersytecie w USA celem wszystkich egzaminów było 50%, ponieważ dałoby to symetryczną krzywą dzwonową dystrybucja. Następnie nadano oceny literowe na podstawie odchylenia standardowego.

Im bardziej rozpowszechnione są oceny, tym sprawiedliwsze są dla dobrych uczniów.

Prawdopodobnie nie jest to nieetyczne . (Uwaga: nie zakładaj, że ta odpowiedź oznacza, że ​​jest dobra . Lub zła.)

Ryzykując wskazanie oczywistego, że nikt w innym przypadku oceny pełnią dwie role:

1. Aby ocenić, jak dobrze uczeń opanował już materiał.

2. Aby przewidzieć jak dobrze uczeń prawdopodobnie nauczy się i zastosuje taki materiał w przyszłości.

Oznacza to:

• Zapewnienie każdemu A oznacza, że ​​każdy uczeń dowiedział się, czego instruktor próbował nauczyć, ale wcale nie wskazuje, czy dwóch uczniów z tej klasy będzie radzić sobie podobnie, jeśli napotkają w przyszłości inne (ale powiązane) problemy.

• Podobnie, wymuszenie najniższej oceny na F, a najwyższej na A rozwiązuje drugi problem, ale wcale nie wskazuje, czy uczniowie rzeczywiście nauczyli się materiału, którego nauczano.

Zasadniczo mamy tutaj „problem optymalizacji z wieloma celami”, który generalnie sugeruje, że istnieje wymiana ff i nie ma jednej matematycznie optymalnej odpowiedzi.

(Można by pomyśleć, że moglibyśmy podać 2 oddzielne liczby dla tych 2 rzeczy, a nie tylko 1, ale rzeczywisty świat prawdopodobnie nie jest zbyt otwarty na ten pomysł. )

Oznacza to, że według uznania instruktora / wydziału / szkoły wymyślenie, jak połączyć te 2 środki w 1 miarę, i jest to coś, co uczniowie muszą zasadniczo zaakceptować . Więc twoje pojęcie bycia „etycznym” musi opierać się na czymś więcej niż tylko na tym, że nie lubisz, kiedy profesor osiągnął równowagę między tymi dwoma celami.

Więc teraz przechodzimy do szczegółów twojej sytuacji, która sprowadza się do tego quote:

Tracę punkty za rzeczy, których wcześniej nie robiłem i jestem proszony o dodatkową analizę, która nigdy nie była wymagana.

Jeśli zrozumieć to poprawnie, oznacza to jedną z następujących czynności:

1. Zostałeś oznaczony za niewykonanie analizy, która nie była wymagana.

2. Dokonałeś analizy, która nie była wymagana, i zostałeś oznaczony za błędy w nich.

O ile analizy nie były rażąco niezwiązane z tematem (na przykład analiza sztuk Szekspira po rozwiązaniu obwodów liniowych, co, jak przypuszczam, nie było), w pierwszym scenariuszu zdarzyło się, że wykonałeś mniej dokładną i / lub mniej poprawną pracę w porównaniu z rówieśnikami, a twój profesor uznał za konieczne, aby znalazło to odzwierciedlenie w twojej ocenie. Prawdopodobnie stało się tak dlatego, że jego zdaniem jest to prawdopodobna wskazówka, że ​​nie zrozumiałeś również materiału (powód nr 1), lub że jest to prawdopodobna wskazówka, że ​​nie byłbyś tak poprawny lub dokładny w odniesieniu do takiego materiału w przyszłość (powód nr 2).

W każdym razie mam nadzieję, że widzisz, że nie ma nic nieetycznego w tym zachowaniu. Jest to ewidentnie wezwanie do oceny, ale zostało to całkiem wyraźnie zrobione w dobrej wierze i całkowicie według jego uznania i odpowiedzialności jako instruktora. Możesz twierdzić, że jest to kiepski wyrok i na tej podstawie narzekać, ale nie widzę dowodów na to, że jest to nieetyczne .

Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie, czy zdarza się to często, ale mogę powiedzieć, że na pierwszym roku studiów „zaliczenie” z fizyki było uzależnione od jednego (4-godzinnego) egzaminu na koniec roku. Przed egzaminem powiedziano nam, że niezależnie od ocen, tylko 50% uczniów dostanie `` zaliczenie ''. To było dawno, ale z mglistym wspomnieniem myślę, że na moim roku trzeba było uzyskać co najmniej 75% poprawności przedrzeć się.

W porządku? Nie. System został stworzony wyłącznie w celu zaliczenia tylu studentów, ilu mogli przyjąć na drugi rok.

Pozwól, że podniosę możliwą sytuację, w której się znajdujesz, do skrajności. Wyobraź sobie, że Twój asystent ma rubrykę oceny składającą się z „5 punktów na 10 za umieszczenie Twojego imienia i nazwiska oraz numeru zadania na stronie 1 oraz 1 punkt za każdą przesłaną stronę”. 5 stron, dobry format: 10/10. Nie tylko dostaniesz 100% z każdego laboratorium, podobnie jak reszta klasy, z wyjątkiem kilku, którzy przesłali tylko 4-stronicowe raporty. Departament nie czułby, że Twój asystent i prof. Co więcej, łatwo jest argumentować, że ta wyimaginowana rubryka jest nieetyczna.

Więc na wydziale, w którym ktoś to robi, nie jest nieetyczne powiedzieć im „masz wystarczająco dużo uczniów w swojej klasie, że Twoje rozkłady powinny pasować do takiego a takiego wzorca, a Twoja średnia powinna wynosić X ”. Chociaż jest możliwe , że znacznie wyższe lub niższe średnie w klasie są spowodowane zdarzeniem się znacznie mądrzejszej klasy lub faktem, że profesor jest niesamowitym instruktorem, jest o wiele bardziej prawdopodobne, że jest to spowodowane łatwym ocenianiem. Łatwe znakowanie jest przyjemne, gdy to się dzieje. Każdy lubi mieć 100%. Nawet jeśli popełniasz błędy (pomijasz rzeczy lub robisz coś źle, nie jesteś jasny) i tak lubisz osiągać 100%. W przyszłym roku nie będzie tyle radości, kiedy zdobędziesz twardy marker. Lub gdy zdasz sobie sprawę, że tak naprawdę nie wiesz, jak zrobić pewne rzeczy, o których wszyscy zakładają, że nauczyłeś się tego na tym kursie.

Posiadanie kwot to sposób, w jaki działy próbują ograniczyć oba łatwe znaczniki (kto lubisz, ale w rzeczywistości traktują cię nieetycznie, ponieważ nie uczą cię wszystkiego, czego potrzebujesz się nauczyć) i twardych znaczników (które miażdżą twojego ducha swoim czepianiem się i niesprawiedliwym oczekiwaniem). To nie jest normalne dla każdego, kto „wkłada w pracę” aby uzyskać 100% na wszystko. A oceny nie są przyznawane jako sposób na uczciwość i uznanie czasu, który włożyłeś.