Podchodziłbyś do tego w taki sam sposób, jak radziłbyś sobie z wszystkim na zajęciach, co wpływa na twoją zdolność uczenia się. Kontaktujesz się z instruktorem i sugerujesz, że dzieje się coś zakłócającego.

Niestety, byłem na drugim końcu tego etapu jako wykładowca w bardzo podobnej sytuacji. W tym przypadku miałem wrażenie, że może to stwarzać problemy dla innych uczniów, ale tak naprawdę nie mogłem z tym wiele zrobić, ponieważ żaden z uczniów aktywnie nie powiedział, że to problem. Gdyby tak było, prawdopodobnie mógłbym wtedy usiąść z koordynatorami ds. Osób niepełnosprawnych i coś wymieszać. Kilku studentów w końcu zgłosiło się pod koniec semestru, ale do tego czasu w semestrze pozostało niewiele czasu, więc nie było czasu, aby się tym zająć. W tym kontekście powinieneś porozmawiać zarówno z instruktorem, jak i koordynatorem usługi (lub odpowiednikiem), zwłaszcza, że ​​sam masz potrzeby. I pamiętaj, aby zrobić to wcześniej niż później.

Zdecydowanie sugeruję, abyś jako kolega z klasy i uczeń spróbował nawiązać kontakt i porozmawiać z kolegą. Często jestem zdumiony ilością problemów, które ludzie mają, a które nie zostały całkowicie rozwiązane z osobą, której to bezpośrednio dotyczy. Jak byś się czuł, gdybyś nagle został wezwany przez jakąś wysoką władzę z powodu czegoś, co robiłeś w kółko, ale nigdy nie byłeś problemem? Na początku może się to wydawać szorstkie, ale osoby o minimalnym poziomie dojrzałości wiedzą, że lepiej jest dobrze reagować na krytykę rówieśników niż na ostrzeżenie władz.

Biorąc to pod uwagę, taką rozmowę należy prowadzić ostrożnie , cierpliwość i otwarty umysł. Możesz się przekonać, że ma powody, by zachowywać się tak, jak on, i możesz to tolerować. Prawdę mówiąc, prawdopodobnie po prostu dojdziesz do wniosku, że spełniłeś moje zalecenie dotyczące „uprzejmości zawodowej”.

Następnie powinieneś porozmawiać z jakimś autorytetem, w zwykłej szkole może to być dyrektor lub wicedyrektor, twoja uniwersytet mógłby mieć opiekuna naukowego. Idealnie byłoby, gdyby był to ktoś mający władzę nad nauczycielami i pewien poziom odpowiedzialności za jakość kursu, na którym się odbywa.

Proponuję przećwiczenie tej rozmowy przed lustrem. Pomoże pozbyć się części argumentacji, które brzmiałyby jak jęczenie, a także pozwoli uniknąć emocjonalnego brzmienia podczas wyjaśniania. Powinieneś wyjaśnić, że pewne środki zostały już podjęte, że problemy się powtarzają i nawet jeśli do pewnego momentu jego sytuacja może być zrozumiała, to złą praktyką jest pozwalanie na poważne zachowanie jednego ucznia karać jakość uczenia się innych uczniów. Ponownie miej otwarty umysł, ponieważ w tym przypadku władze mogą mieć lepsze informacje o tym, dlaczego uczeń zachowuje się zgodnie z opisem, i może nie mieć prawa etycznego do dzielenia się nimi z tobą. Nie potrzebujesz upoważnienia, aby zobowiązać się do rozwiązania problemu, musisz upewnić się, że osoba posiadająca odpowiednie narzędzia do rozwiązania problemu ma o tym wiedzę. Spróbuj również dać wskazówkę i sugestie, jak ta osoba mogłaby spojrzeć na sprawę i obserwować ją z pierwszej ręki.

Biorąc to pod uwagę, i w zależności od dostępnych narzędzi, działania mogą być podejmowane tylko przez organ jeśli skarga pochodzi z niezależnego źródła. Więc spróbuj wpłynąć na innych ludzi, aby również narzekali na wspomniany autorytet. Chodzi o to, że jeśli jakikolwiek środek, który można by rozumieć jako karę, musiałby zostać zastosowany, żaden autorytet nie powinien tego robić tylko na podstawie słowa jednej osoby. Miałbyś szczęście, gdyby ten organ przeprowadził jakiekolwiek dochodzenie w celu sprawdzenia twojej skargi pod kątem poczytalności, dlatego zasugerowałem, aby dać wskazówkę, jak to zrobić.

Następnie poczekaj i spróbuj bądź zadowolony z jakichkolwiek oznak poprawy, te rzeczy mogą się poprawić stopniowo, a nie nagle.

Byłem w podobnej sytuacji, gdy byłem na studiach. Mieliśmy ucznia, który wyraźnie miał cechy autystyczne i wypalał się dokładnie tak, jak opisałeś i często przerywał, jak opisałeś. Każda odpowiedź, którą udzielił lub wykrzyczał na zajęciach, odnosiła się do odcinka Star Trek (który zacytował nawet tytuł i numer odcinka) lub mówił o jedzeniu z grilla. Dość trudno było się skoncentrować i było to wyraźnie irytujące dla większości uczniów.

Ja i kilku innych podeszliśmy do nauczyciela w tej sprawie, ale powiedział, że niewiele może zrobić, ponieważ uczeń nie był technicznie poniżej trudności w uczeniu się. Następnie nauczyciel poinformował nas, że jest synem lokalnego polityka, który nie chciał oficjalnie wskazać swojego syna jako niepełnosprawnego z obawy o swoją karierę polityczną. Tak więc nauczyciel niewiele mógł zrobić, aby znaleźć zakwaterowanie bez uznania tego za oficjalne.

Zdecydowanie poleciłbym jednak rozmowę z nauczycielem. To jest absolutnie właściwa ścieżka. Rozmowa z uczniem w tej sytuacji prawdopodobnie nie osiągnie żadnego celu, ponieważ prawdopodobnie nie rozumie, w jaki sposób ich działania rozpraszają. Jeśli nauczyciel nie jest w stanie pomóc, udawałem się do dziekanatu na temat ewentualnych udogodnień. Jest możliwe, choć mało prawdopodobne, abyś mógł dostać przeniesienie do innych zajęć / przedziałów czasowych lub dziekan może być w stanie wypracować z uczniem rozwiązanie, którego nauczyciel może nie mieć.

Tak czy inaczej, zdecydowanie porozmawiaj z nauczycielem!

Mamy tutaj takie powiedzenie: nie wylewaj dziecka razem z wodą do kąpieli. Nie chcę tutaj minimalizować problemu i zgadzam się, że student, być może nieświadomie, przekracza dopuszczalne granice, ale ogólnie studenci, którzy zadają wiele pytań, mogą być atutem kursu.

Właściwie byłem jednym z tych uczniów, ale nie tylko wyrzucałem pytania ani nie zachowywałem się w sposób destrukcyjny. Ale sporo czasu podnosiłem rękę. Kiedy byłem dzieckiem, moja mama pomyślała, że ​​jestem upierdliwa, ponieważ zadawałem tak wiele pytań: Dlaczego ... Dlaczego ...

Ale kiedy byłem studentem, moi koledzy myśleli Byłem o wiele mądrzejszy niż w rzeczywistości, ponieważ zadawałem wiele pytań na zajęciach z matematyki na poziomie magisterskim (teoria miary, topologia, ...). W rzeczywistości ci inni uczniowie byli często zbyt powściągliwi, aby zadawać pytania, na które, tak jak ja, potrzebowali odpowiedzi. Później, podczas nauczania, odkryłem, że bardzo niewielu uczniów jest skłonnych przeszkodzić ci, gdy popełnisz błąd lub zadać pytanie, gdy zrobisz nieuzasadnione założenie. Studenci, którzy są chętni, mogą faktycznie być atutem, pod warunkiem, że przepływ nie zostanie niepotrzebnie przerwany - w przeciwieństwie do opisu podanego przez PO.

Ale czasami przepływ wymaga przerwania, ponieważ instruktor skręcił w złą stronę lub wykonał nieprawidłowy skok - lub po prostu taki, że uczniowie nie mają odpowiedniego poziomu wiedzy podążać.

Wymaganą równowagą w tym przypadku jest zwykle możliwe do opanowania, jeśli rozmiary klas są rozsądne. Ale kiedy osiągną setkę, zadawanie pytań lub robienie czegokolwiek w tej chwili jest dość uciążliwe. Miejmy nadzieję, że w takich przypadkach uczniowie nauczą się rejestrować i zapisywać swoje pytania i problemy do mniejszej sekcji „recytacji”. Zdecydowanie nie lubię tak dużych klas, ponieważ w tego typu sytuacjach jest zbyt prawdopodobne, że uczeń z poważnym pytaniem nie uzyska w ogóle odpowiedzi. Może gorzej jest, gdy ten indywidualny uczeń otrzymuje odpowiedź, a inni nie, gdy wszyscy potrzebowali dodatkowych informacji. Dowiedziałem się, że można to zrobić, ale trzeba zwrócić uwagę na proces, aby upewnić się, że doprowadzenie wszystkich do szybkości rzeczywiście ma miejsce.