Natychmiast weź (krótkie) wakacje.

Pracując 15-16 godzin dziennie, jesteś zbyt wyczerpany i zmęczony, aby być skutecznym. Prawdopodobnie dlatego popełniasz błędy. Powinieneś zrobić przerwę, która jest wystarczająco długa, aby zresetować, a kiedy wrócisz, zmierzaj do rozsądnych godzin pracy (w zależności od osoby i okoliczności, ale dla większości ludzi jest to 40-60 godzin tygodniowo).

Spędziłem na nauce i w ciągu dnia od 15 do 16 godzin studiuję [...] Moja produktywność jest obecnie mniejsza, ponieważ staram się unikać błędów w moich badaniach. [...] Zawsze staram się przygotować wszystko, co w mojej mocy, ale dzisiaj dość często zawodzi i popełniam głupie błędy, które są irytujące [...]

Już zidentyfikowałeś problem. Jesteś przepracowany i nieproduktywny. Najpierw wziąłbym urlop na długi weekend. Potrzebujesz przerwy.

Po wakacjach musisz lepiej zarządzać swoim czasem, aby mieć stabilny harmonogram pracy. Z Twojego posta wynika, że ​​możesz potrzebować lepszych umiejętności zarządzania czasem. Widziałem, jak absolwenci tracili czas na wykonanie następujących czynności

1) Spędzanie kilku godzin na czytaniu 1 pracy. Poświęć określoną ilość czasu (np. 30 minut) na przeczytanie każdego artykułu i zanotuj, czego nie rozumiesz. Dołącz do grupy czytelniczej i zadaj tam swoje pytania.

2) Biorąc zbyt wiele zajęć na raz, aby „usunąć je z drogi”. Czasami twój doradca będzie cię do tego zachęcał. Jeśli tak jest, stój niewzruszenie i ustal z nimi inne cele.

3) Ciągle przerabiaj artykuł lub w inny sposób poświęcaj czas na bezowocny temat badawczy. Część Twojego posta wspomniała, że ​​masz zaległości w liczbie opublikowanych artykułów. Porozmawiaj o tym ze swoim doradcą i skup się na zwiększeniu tej liczby. Może to oznaczać publikowanie krótszych artykułów lub publikowanie w mniej prestiżowych czasopismach. Gdy już skupisz się na dobrym temacie badawczym, znacznie łatwiej będzie przygotować wysokiej jakości artykuły naukowe.

Twoje doświadczenie nie różni się zbytnio od mojego. (Skończyłem doktorat z matematyki niecały rok temu.) To powiedziawszy, mogę opowiedzieć o kilku rzeczach, które zrobiłem, a które zrobiły dla mnie wielką różnicę podczas mojej pracy magisterskiej.

1. Celowo wyznaczaj granice swojej pracy. Na przykład nigdy nie robiłem nic akademickiego podczas jedzenia i nigdy nie pracowałem w piątki po 18:30. W tamtych czasach mój mózg celowo odpoczywał.

2. Zaangażuj się w zrobienie czegoś nieakademickiego, aby zmusić Cię do odejścia od biurka. Byłem wolontariuszem w miejscowym kościele przez kilka godzin w tygodniu. To było tylko małe zobowiązanie, ale odkryłem, że bardzo skorzystałem na czasie spędzonym z dala od pracy.

3. To banał, ale ćwiczenia miały dla mnie duże znaczenie. Nie musisz być bardzo intensywny, aby uzyskać korzyści - zwykle biegałem lub podnosiłem przez około 45 minut trzy lub cztery razy w tygodniu. Skorzystaj z siłowni uniwersyteckiej, jeśli możesz!

4. To jest mój najważniejszy punkt: NIE pozwól sobie na poczucie winy za spędzanie czasu z dala od pracy. Zajmujesz się matematyką wystarczająco długo, by wiedzieć, że ponowne przyjrzenie się problemowi po krótkiej przerwie może dać ci nowe spostrzeżenia. Tak jak powiedzieli ludzie w innych odpowiedziach, zgrzytanie 16-godzinnymi dniami może prowadzić do znacznego spadku produktywności, więc powinieneś dążyć do bardziej produktywnej pracy z mniejszą ilością spędzonych godzin - co zaczyna się od wykonania przerw.

Mimo że miałem obsesję w ciągu roku, w którym napisałem moją rozprawę, musiałem zdecydować się na pozostawienie luk i przestrzeni w moim czasie, tj. spacer co dwie godziny, przerwa na posiłek lub zmianę do innego aspektu badań. To, co opisałeś, jest formą wypalenia w wyniku nadmiernej koncentracji, która prowadzi do odrętwienia, nudy i niezadowolenia. Od czasu do czasu dzień całkowicie wolny będzie również zdziałać cuda na Twój krajobraz psychiczny.

Doktorat z ostatnich pięciu lat opowiem Ci o swoim doświadczeniu.

Obecnie większość czasu spędzam na nauce - może 15 do 16 godzin dziennie

To naprawdę jest problem. Wydaje mi się, że brakuje ci bardzo pięknej części badań. Nie myśl, że uczysz się przez 15 do 16 godzin, ale myśl, że prowadzisz badania przez tyle czasu i ciesz się tym i traktuj to jako zabawę. Poczuj, że twoje badania będą pomocne dla społeczności i zobaczysz swoje imię w świecie nauki, gdzie twoje nazwisko zostanie wyryte w czasopismach naukowych i zostanie uznane za dobrego badacza. Miej w sobie ogień i pasję i idź naprzód.

Kolejną ważną rzeczą jest to, że musisz dać mózgowi wystarczająco dużo odpoczynku, aby Twój umysł i ciało były ponownie gotowe do pracy.

Kilka ważnych punktów:

• Miłego snu. Z powodu presji rówieśników możesz nie być w stanie dobrze się wyspać. Więc ustal harmonogram snu na np. Sen przed 11 i wstań do 6, prawie 7 godzin snu powinno wystarczyć, aby zresetować mózg i ciało.
• Uprawiaj sport (siłownia, jogging itp.) codziennie przynajmniej przez 1 godzinę, co znacznie zwiększy twoją produktywność.
• Bardzo ważne jest, aby nie porównywać się z rówieśnikami. Nie zawracaj sobie głowy tym, co robią i skup się na swoich celach.
• Zachowaj spokój i nie przejmuj się, że nie masz żadnych publikacji do tej pory. Pomyśl, że to nie koniec drogi i opublikujesz o wiele więcej światowej klasy artykułów naukowych.
• Miej wiarę w siebie i powiedz, że zamierzasz to zrobić.

Ważniejsze jest posiadanie pasji do tego, co robisz, pozostawienie wszystkiego na boku i zebranie informacji zabawne. Bez czerpania przyjemności z pracy będzie to naprawdę trudne wraz z upływem czasu i ostatecznie zmniejszy Twoją produktywność.

To brzmi jak klasyczna negatywna spirala. Krótko mówiąc, jak to działa:

• Ciężko pracujesz, ponieważ jesteś sumienny i ponieważ materiał jest ciężki
• Pracujesz długie godziny i zaczynasz oszczędzać na fizycznym aktywność, rekreacja itp.
• Twoje zmęczenie sprawia, że ​​popełniasz więcej błędów niż zwykle i nie uczysz się tak efektywnie
• Twoje błędy i frustracje zwiększają Twój niepokój
• Twój niepokój prowadzi do cięższej i dłuższej pracy, a także do dalszego pozbawiania się zdrowych przerw

Czasami w takich sytuacjach pomocne jest zgłoszenie się do lekarza pierwszego kontaktu.

Ty i Twój lekarz możecie rozważyć zastosowanie leków wspierających w tym trudnym okresie. A może nie. Niezależnie od tego, skonsultowanie się z nim może być pomocne na kilka sposobów:

• Może poprosić Cię o wypełnienie kwestionariusza badania lęku i czy przyjdź na kontrolę po określonej liczbie miesięcy, aby zobaczyć, jak sobie radzisz.

• Może zasugerować terapeuty. Terapia poznawcza ma dobre wyniki w takich sytuacjach lękowych.

• Czasami podstawowa fizyczna sytuacja zdrowotna zaostrza lęk, a poprawa jednej z nich może pomóc w drugiej.

• Lekarz będzie miał na uwadze Twoje zdrowie na dłuższą metę i może zasugerować kilka prostych środków zapobiegawczych mających na celu poprawę ogólnego stanu zdrowia. Zaskakujące jest, jak bardzo może to pomóc spojrzeć na życie danej osoby.

• Omówienie sytuacji z lekarzem może pomóc nabrać perspektywy.