Jako osoba z zewnątrz wydaje się to śmieszne. Myślę, że szybki e-mail do przewodniczącego wydziału z informacją, że masz doradcę, który martwi się o BIO302 (lub jakikolwiek inny numer) i część działającą. Rozsądne wydaje się pytanie, czy rzeczywiście jest to wymóg (co oczywiście jest, ale kierownik wydziału może o tym nie wiedzieć), a jeśli tak, to jaki kurs byłby bardziej odpowiedni dla studenta nie zainteresowanego bieganiem. To powinno wprawić piłkę w ruch.

Jeśli zajęcia dotyczą mikrobiologii, ocena uczniów powinna zależeć od ich znajomości mikrobiologii i tylko od niej.

(Edycja: dla wyjaśnienia, „wiedza” obejmuje takie zagadnienia, jak umiejętności laboratoryjne i inne rzeczy, które mają związek z mikrobiologią, ale nie są z natury ściśle teoretyczne. Ale nie bieganie. Na pewno nie bieganie.)

Zakładam na podstawie opisu OP, że ma to miejsce w USA. Chociaż nie jestem prawnikiem, założyłbym się, że dla profesora wiązanie ocen na zajęciach akademickich z wynikami sportowymi stanowiłoby oczywiste i rażące naruszenie jednego lub więcej praw Stanów Zjednoczonych. Bardzo prawdopodobne, że naruszyłoby to również różne zasady obowiązujące na Twojej uczelni. Na przykład na mojej uczelni kodeks postępowania wydziału zawiera pojęcie „niewypełniania obowiązków dydaktycznych”, co, jak wiem, obejmowałoby przypadek profesora, który spędza dużą część czasu na zajęciach, które są niezwiązane z tematem kursu.

Czy powinienem interweniować, gdy kolega z innego działu sprawia, że ​​uczniowie biegną okrążenia w ramach oceny?

Oczywiście tak. Jesteś doradcą licencjata studenta. To sprawia, że ​​jesteś właśnie osobą, która może mu pomóc, gdy jest traktowany w sposób obraźliwy i prawdopodobnie nielegalny przez jednego ze swoich profesorów.

Jak mam postępować? Czy rozmawiam z dziekanem? Czy rozmawiam z kierownikiem działu mikrobiologii?

Każda z tych osób brzmi jak odpowiednia osoba do rozmowy. Krzesło byłoby najwłaściwsze, będąc osobą znajdującą się bezpośrednio nad źle zachowującym się profesorem w hierarchii instytucjonalnej, więc proponuję pójść do niego, chyba że masz jakiś konkretny powód, aby obawiać się odwetu lub innych negatywnych konsekwencji, jeśli będziesz postępować w ten sposób. p>

Profesor tej klasy jest wieloletnim profesorem na uczelni. Jest znany z tego, że jest trochę szalony.

To nie ma znaczenia. Gdyby profesor ocenił swoich uczniów na podstawie ich wyglądu, ilości posiadanych pieniędzy, liczby hot dogów, które mogą pochłonąć w ciągu 10 minut lub innego podobnego kryterium niezwiązanego z ich znajomością mikrobiologii, nie rozmawialibyśmy o profesorze. głupota. Nie powinniśmy też mówić o tym w obecnym, równie absurdalnym scenariuszu.

Jak dużą swobodę powinien mieć profesor, aby określić, co „liczy się” na jego zajęciach?

Jakakolwiek swoboda, jaką powinien mieć lub nie powinien profesor mikrobiologii, byłaby odpowiednia do omówienia w kontekście tego, jak nauczają mikrobiologii i jak oceniają wiedzę studentów z mikrobiologii. To, co tu robi profesor, nie ma żadnego związku z takimi czynnościami i jako takie nie ma tu żadnej swobody. Podobnie jak w przypadku wzmianki o gnuśności, „swoboda” nie jest nawet istotnym czynnikiem do dyskusji.

Stan zdrowia ani budowa ciała ucznia nie są tutaj brane pod uwagę. Jeśli sytuacja jest taka, jak opisał uczeń, zachowanie profesora jest po prostu nie do utrzymania - choćby z innego powodu niż 25% godzin kontaktowych spędzanych na bzdurach. Każdy uczeń w klasie powinien zostać zdenerwowany. Agenci powinni być zdenerwowani, że spędzają czas w ten sposób.

Przewodniczący odpowiedniego wydziału jest właściwym punktem kontaktowym. Komunikując się z Przewodniczącym, pamiętaj, że przekazujesz historię ucznia bez weryfikacji, ale poczułeś, że historia jest na tyle dziwna, że ​​poczułeś się zmuszony zwrócić na nią uwagę Krzesła.

Zaobserwowałem podobną sytuację. Co dziwne, (mężczyzna) profesor studiował biologię. Kurs był rodzajem kursu żywieniowego dla pielęgniarek (więc klasa składała się głównie z kobiet). Część ich oceny była oparta na tym, ile schudły podczas kursu, więc cotygodniowe ważenia były przeprowadzane.

Niektórzy studenci narzekali, a niektórzy wykładowcy interweniowali. Niestety, profesor był kumplem rektora, więc sprawy potoczyły się po cichu. W końcu nie został za to zwolniony, a nawet został dziekanem, ale w końcu został zwolniony za napaść na tle seksualnym (napadł na sekretarza).

W każdym razie tak, po prostu powiedz dziekanowi. To absurd.

Zgadzam się z innymi odpowiedziami, że należy wysłać e-mail do przewodniczącego wydziału. Dodatkowo sugerowałbym, abyś poinformował ucznia, że ​​ma możliwości samodzielnego rozwiązania tego problemu, nawet bez twojej interwencji. Jesteś jego doradcą, więc doradzaj mu, a nie próbuj rozwiązywać go za niego. Na przykład. Twoja uczelnia może mieć Rzecznika Praw Obywatelskich, zasugeruj mu rozmowę. Wydział / szkoła wyższa / uniwersytet może mieć formalną procedurę, której mógłby użyć do złożenia skargi lub odwołania się od oceny. Wyjaśnij mu, jak działa ten proces i prześlij mu odpowiednie informacje. Twoja uczelnia może mieć samorząd studencki lub stowarzyszenie studentów, które lobbuje / działa na rzecz interesów studentów, którzy mogą zająć się jego sprawą. A jeśli wszystko inne zawiedzie, zawsze jest „imię i wstyd”: dobrze umieszczony nagłówek w gazecie studenckiej lub lokalnej stacji telewizyjnej, taki jak „Profesor lunks studentów za to, że jest gruby” wzbudziłby duże zainteresowanie (uwaga: zdecydowanie użyj tej opcji tylko jeśli wszystkie inne zawiodły)

Jesteś jego doradcą.

Nie ukrywaj tego ani nie odpuszczaj.

Doradź swojemu uczniowi, aby poszedł po zaświadczenie od lekarza stwierdzające, że zgodnie z amerykańską ustawą o niepełnosprawności potrzebuje rozsądnego dostosowania, umożliwiającego mu dowolną liczbę prób pokonania każdej mili, dwie godziny na przebieg każdej mili (nie ~ 15 minut), że nie musi tego robić w ciągu dnia (profesor lub doktorant musi być dostępny wieczorem lub wcześnie rano, kiedy jest chłodniej).

Nie wspominasz o lokalizacji tego, ale widzę, że masz powiązania ze wschodnimi Stanami Zjednoczonymi ... jeśli zajęcia są prowadzone gdzie indziej, daj mi znać, a usunę je (chociaż inne kraje mogą mieć podobne prawa).

Jeśli instruktor się nie zawali ... to może być najlepsze rozwiązanie, ponieważ uczeń ma dość prosty proces sądowy, który mógłby sfinansować jego pierwsze cztery lata w szkole medycznej.
UWAGA: Jestem nie prawnikiem (IANAL)

W komentarzu stwierdzono, że: (zmieniłem kolejność zdań)

Administracja musi to powstrzymać, nie studenci.

Tak , byłoby lepiej, gdyby administracja to naprawiła.

Ale pamiętaj, że jest to ta sama administracja , która sprawiła, że ​​kierował klasą (pamiętaj, że jest dziwaczny ... co oznacza, że ​​już znoszą pewną kwotę idiotyzmu).

Utrudnianie profesorowi egzekwowania jego wymagań dotyczących sprawności fizycznej wydaje się okropnym sposobem na zakończenie tej bezsensownej i niewłaściwej praktyki.

Rozumiem twój punkt widzenia, jednak moja sugestia ma kilka zalet.

Po pierwsze, OP nie koliduje z innym działem.
Moim zdaniem może to mieć długoterminowe negatywne konsekwencje, nawet jeśli OP ma staż.

Po drugie, notatka ADA oznacza, że ​​profesor musi pozwolić studentowi nadrobić wszystkie poprzednie próby. Jeśli administracja powie mu, żeby przestał, może po prostu zatrzymać to od tej pory i wystawić uczniowi ocenę, na którą nie zasługuje, na podstawie niezakończonych wcześniejszych przejazdów na kursie.
Wiem, że to brzmi głupio, ale pamiętaj, że żartowniś robienie tego jest tym samym, co ustalenie wymogu PE na lekcjach mikrobiologii. Nie dałbym mu nic więcej.

Po trzecie, to jest kurs siedmiotygodniowy!
Uczeń musi zatrzymać zegar , aby uniknąć przydzielenia mu osoby B- (lub cokolwiek innego), a następnie konieczności walki o zmiana stopnia zaszeregowania (na miejsce, w którym powinna była być).

Gdybym miał wybór między czekaniem na administrację, która zrobi to, co należy, a prawnikami tej administracji, aby zrobili to, co należy stawiam na prawników.

Jak sugerują niektóre odpowiedzi, sprawdź program, jeśli nie ma tam biegania lub „minimalnych wymagań fizycznych”, twój uczeń wygrywa.

Z moralnego punktu widzenia widzę w nim pewną „intencję” chociaż, nie zrozumcie mnie źle, jest to całkowicie oczerniające, dyskryminujące, a nawet może zostać uznane za zastraszanie kogoś. Jeśli profesor wpadł na ten „pomysł” upewnienia się, że studenci medycyny mają „przyzwoity stan zdrowia”, mógłby dodatkowo wykonać swoje „ćwiczenia biegowe”, tylko po to, aby pod koniec wykładu zdobyć dodatkowe punkty. To NIGDY nie może być częścią programu, a bycie w złym stanie nie może zaszkodzić twoim ocenom, ponieważ nie jest on uczniem ćwiczeń fizycznych, jego praca nie będzie miała „nic” wspólnego z otyłością. I nawet jeśli to ostatnie zdanie może wzbudzić jakąś krytykę, jasne jest, że przynajmniej nie ma to nic wspólnego z jego wiedzą na ten temat ani z jego umiejętnościami w tym zakresie.

Po stronie hipokryzji , same zawody są jednym, jak jedna z odpowiedzi sugerowała, że ​​zmuszanie KAŻDEGO do biegu milę bez wcześniejszej wiedzy o ich stanie zdrowia jest ewidentnie wadliwe dla kogoś, kto uczy przyszłych lekarzy. I nawet z tym, jak powiedziałeś, że ma więcej niż tylko studentów medycyny na swojej klasie, jakie jest uzasadnienie, że ci studenci biologii i farmacji również biegają? To dość zabawne, wyobrażam sobie, że jest zbyt zajęty „liczeniem” okrążeń swoich uczniów, żeby sam biec ... Co znowu jest sprzeczne. Arbitralne reguły nigdy nie mogą determinować zdolności kogoś do zrobienia czegoś (czy ten profesor jest w stanie utrzymać koncentrację przez ponad 2 godziny? Czy jest w stanie uczyć tylu uczniów? Jako przykład innej arbitralnej reguły)

Także a co, jeśli otyłość (lub jakikolwiek inny stan zdrowia) nie jest spowodowana złymi nawykami i jest związana z jakimś zaburzeniem?

Cóż, myślę, że moralnie jest tam wiele „dziur”. Prawnie też, ale głównie program.

Najpierw chciałbym z nim porozmawiać, ponieważ w końcu uczy na tej samej uczelni co ty, więc w ramach formy „edukacji” powinieneś najpierw go zobaczyć. Potem i po rozmowie, w której przedstawisz swoje punkty, być może wizyta u rektora lub dziekana jest prawdopodobnie właściwą rzeczą do zrobienia.

Powodzenia !!

Porozmawiaj z kimś na swojej uczelni, komu możesz zaufać (np. profesorowie, z którymi się przyjaźnisz, związek zawodowy, rzecznik praw obywatelskich).

Z innego pytania, pamiętam, że nie jesteś tak drabina kariery i inne podejrzane rzeczy dzieją się w twoim dziale. Niestety, może to oznaczać, że „wkurzenie starszego profesora” może być bardzo niekorzystne dla Twojej kariery.

Nie mówię, że nie powinieneś pomagać studentowi z powodu swojej kariery. Ale proszę porozmawiaj wcześniej z kompetentnymi ludźmi, którzy mogą opowiedzieć Ci o podobnych sytuacjach, które miały miejsce wcześniej. Miejmy nadzieję, że powiedzą ci, jak potoczyły się te sytuacje i co stało się z osobami, o których mowa. Następnie możesz podjąć bardziej świadomą decyzję, co zrobić. Może mówią o jakichś anonimowych procesach dostępnych na Twojej uczelni.

Przyznawanie ocen za działalność pozaakademicką byłoby prawdopodobnie sprzeczne z polityką akademicką uniwersytetu. Profesor nie może pod wpływem kaprysu decydować o przyznaniu ocen za komponenty stopnia za takie czynności, jak malowanie palcami, pong na piwo czy występy karaoke. Narusza reputację wydziału, nie mówiąc już o całej uczelni. Co gorsza, jest to przedmiot podstawowy i wart 20% oceny z tego przedmiotu.

Nawet gdyby przełożony, z jakichś wysoce wątpliwych moralistycznych powodów, zdecydowałby się pochwalić postępowanie profesora, prawdopodobnie administratorzy uniwersytetu mieliby mgliste spojrzenie na to zachowanie. Jeśli tego nie zrobią, to z instytucją jest coś poważniejszego, niż wynika z dostarczonych informacji.

Zadaniem profesora nie jest ocenianie ucznia na podstawie jego zdolności do przebiegnięcia mili, ale raczej ocenianie go na podstawie jego wyników na zajęciach. Wydaje mi się to całkowicie niewłaściwe. Uważam, że należy zgłosić swoje obawy właściwemu departamentowi i skłonić go do zaprzestania tych działań. Wierzę, że to nieetyczne.

Zastanawiając się nad tym przez kilka dni, pozwolę sobie na odpowiedź, która różni się od większości tego, co tutaj jest.

Najważniejsze jest to, że profesor może ostrożnie i przemyślnie odejść od standardowej praktyki pedagogicznej. Jednak takie odchylenia muszą być uzasadnione , aby zostały zaakceptowane. Nawet wtedy mogą nie zostać zaakceptowani. Co więcej, uzasadnienie musi istnieć, ale nie musi być oczywiste dla wszystkich.

Nie wiem z informacji podanych przez PO, czy działania profesorów są uzasadnione. Myślę, że na główne pytanie PO można odpowiedzieć „tak”, należy w jakiś sposób interweniować. Ale właściwym sposobem nie jest stawianie zarzutów, że działania są zdecydowanie nieuzasadnione, dopóki ty lub jakiś autorytet nie dowiesz się więcej i nie zbadasz powodów, dla których profesor ma takie działania. Specjalista nie jest osobą, która stawia profesorowi oskarżenia, oczywiście, tylko dla własnej ochrony. Ale zwrócenie na to uwagi „wyższego autorytetu” jest z pewnością w porządku.

Ale pozwólcie, że odnotuję kilka przykładów, jeden osobisty, a drugi nie.

Istnieje metoda nauczania matematyki, metoda Moore'a, w której profesor pilnie unika nauczania matematyki i zabrania studentom czytania o niej w książki i takie. Prawie wszystko, co student wie o matematyce, poza kilkoma definicjami, zostało opracowane przez tego ucznia poprzez serię ćwiczeń, które, jak zakładam, otrzymują informacje zwrotne, ale bez wcześniejszych instrukcji. Profesor może podać skąpą definicję pochodnej, ale bez przykładów i dużo ćwiczeń. Robert Moore, okazało się, że wielu bardzo dobrych matematyków i inni, długo po jego śmierci, nadal używają tej lub jej modyfikacji. Było i pozostaje kontrowersyjne. Ale różni się radykalnie od standardowej pedagogiki w matematyce.

Moja osobista anegdota jest taka, że ​​kiedyś ogłosiłem na mojej klasie, dość wcześnie w semestrze, że jestem gotów oblać wszystkich i przestać prowadzić wykłady, a oni nie będą już musieli przychodzić i mogli po prostu robić inne rzeczy. Mogłem „ujść na sucho”, ponieważ byłem zatrudniony, szanowany i trochę „szalony”. Po zajęciach wywołało to spore zamieszanie na korytarzach. Mój szef działu zapytał o uzasadnienie, co było całkowicie właściwe. Problem polegał na tym, że uczniowie bez większego wysiłku dotarli do obecnego etapu i nie rozwinęli dobrych nawyków w nauce. Prawdopodobnie poniosłyby porażkę w przyszłości, gdyby nie „nauczyły się, jak się uczyć” skuteczniej. Czułem, że potrzebują terapii szokowej, aby dostrzec konsekwencje. Właściwie spędziłem trochę czasu na przyszłych wykładach, prowadząc ich do lepszych nawyków uczenia się i faktycznie zmuszałem do robienia z nich notatek, z późniejszym wzmocnieniem. Ale pedagogika, choć uzasadniona , z pewnością nie była standardowa i nie polecam jej nikomu bez głębokiego przemyślenia.

Myślę, że w obecnej sytuacji właściwym podejściem, zapewne ze strony dziekana, jest zapytanie profesora „ Dlaczego to zrobić?”. Jaki jest powód / uzasadnienie. Jeśli ten powód jest niewystarczający, to z pewnością jest to czas na potępienie i interwencję. Prawdopodobnie również w obecnym przypadku konieczne jest zbadanie faktycznej realizacji, w tym zakwaterowanie dla osób niezdolnych do udziału. Ale powinno zacząć się od pytań, a nie potępienia.

Dość dziwna (delikatnie mówiąc) pedagogika wymaga uzasadnienia. Ale zacznij od tego.

Wydaje się to dziwnym wymogiem i gdybym był tym studentem, traktowałbym jak każdy inny kurs, na którym miałem katastrofalnie słabe wyniki z jakiegokolwiek nieoczekiwanego powodu: rzuciłbym lub wycofał się, a następnie chciałbym powtórzyć go później w bardziej sprzyjających okolicznościach. To najłatwiejsze rozwiązanie dla Twojego ucznia i ma największe szanse powodzenia. Jedyną wadą jest to, że być może będzie musiał opóźnić ukończenie szkoły o rok. Nawet to nie byłaby całkowitą stratą: jeśli skończy się dodatkowy rok wyłącznie na wzięcie udziału w tym kursie, może wykorzystać swój wolny czas na naukę do MCAT, zdobycie pracy związanej z medycyną, pracę w laboratorium lub odbyć jakiś staż, który pomoże w aplikacji do szkoły medycznej.

Druga możliwość to negocjacje z instruktorem. Dla porządku, widzę jego logikę, ale myślę, że wymóg jest śmieszny i nie ma nic wspólnego z mikrobiologią (czy uniwersytet nie straciłby akredytacji ich kursu mikrobiologii z powodu takich akrobacji?). Szkoła medyczna wymaga mikrobiologii, ponieważ chce, aby kandydaci znali mikrobiologię. Wyobraź sobie, co by pomyśleli, gdyby się dowiedzieli, że kandydat uzyskał dobrą ocenę nie ze względu na znajomość tematu, ale dlatego, że mógł przebiec milę! Tak czy inaczej, z tym na uboczu:

Instruktor chce promować zdrowe nawyki życiowe przyszłych lekarzy. W porządku - ale jeśli uczeń jest obecnie otyły, powinno być oczywiste, że nie może osiągnąć doskonałej formy w ciągu 6 tygodni. Nawet gdyby mógł tak szybko schudnąć, byłoby to bardzo niezdrowe, a może nawet podstawą do hospitalizacji. Bieganie z dużą nadwagą jest również niewskazane, ponieważ powoduje nadmierne obciążenie kostek i kolan oraz zwiększa ryzyko kontuzji. Te uwagi mogą być przekazane instruktorowi w ramach prośby o znalezienie alternatywnej aktywności „fizycznej” dla ucznia, takiej jak pływanie, z rozsądnymi oczekiwaniami, biorąc pod uwagę jego wagę. Być może uczeń mógłby nawet zgłosić się na ochotnika, aby zobaczyć się z dietetykiem, rozpocząć dietę i pokazać instruktorowi dowód na to (może dziennik żywności) jako sposób na uzyskanie zaliczenia. Instruktor może promować zdrowe nawyki u przyszłych lekarzy, student dostaje ocenę, a może nawet poprawia jego stan zdrowia, i wszyscy wygrywają ... Tyle, że nierozważnemu instruktorowi uchodzi na sucho stawianie głupich wymagań, co jest główną wadą. Inną wadą jest to, że instruktor może zażądać dowodów utraty wagi, co nie jest realistyczne w pierwszych kilku tygodniach jakiejkolwiek diety, ale być może przydałaby się notatka od dietetyka.

Trzecią opcją byłoby wykorzystanie istniejących prawnych zabezpieczeń osób niepełnosprawnych. Otyłość nie zawsze jest uważana za niepełnosprawność, ale czasami tak jest. W tym przypadku wyraźnie wyklucza to bieganie. Z pewnością na uniwersytecie istnieje oddzielna jednostka zajmująca się przypadkami dyskryminacji. Student może się tam odwołać bezpośrednio i poprosić o zakwaterowanie na kursie. Tak jak, powiedzmy, uczniowi z upośledzeniem wzroku zapewniono by alternatywne sposoby czytania materiałów, tak otyły uczeń powinien otrzymać alternatywne sposoby okazywania „fizycznego zaangażowania”. Być może nawet zażądaliby całkowitego zwolnienia go z biegania lub całkowitego zniesienia go. Jeśli z jakiegoś powodu zdecyduje się być niesympatyczny, student może udać się do zewnętrznego lekarza, aby oficjalnie uznać go za osobę niepełnosprawną. W takim przypadku uniwersytet nie miałby innego wyjścia, jak tylko go przyjąć, a jeśli im się to nie uda, ma przed sobą pozew sądowy ADA *, po którym prawie na pewno otrzyma dużą wypłatę i będzie to również dobrze wyglądać na jego medycynie aplikacji (walczyłby o prawa wszystkich osób niepełnosprawnych, nie tylko swoich).

Wątpię, czy zwrócenie się do katedry lub innego przełożonego naukowego zadziała. Oczywiście, że warto spróbować. Ale wygląda na to, że ten facet jest bardzo pewny siebie i prawdopodobnie dlatego, że jest dobrze powiązany z kierownictwem uniwersytetu. Ponieważ to nie pierwszy raz, kiedy narzekasz na skandaliczne specjalne traktowanie sportowców na swojej uczelni, podejrzewam, że kierownictwo jest świadome tej dziwacznej „mikrobiologii fizycznej” i ją popiera.

*: Zakładam, że jest to uniwersytet w USA, ponieważ w Twoim profilu jest napisane Stany Zjednoczone, a także dlatego, że w większości innych krajów szkoła medyczna jest policealna, a nie policealna. Myślę jednak, że w większości krajów dyskryminacja osób niepełnosprawnych jest przestępstwem.

To ekscentryczne, ale nie wydaje mi się, żebyś wzniecał kłopoty na podstawie różnych opinii. Ten profesor uważa, że ​​jest to ważne, a nauczanie uniwersyteckie jest degradowane za każdym razem, gdy polityczni zajęci twierdzą, że mogą mówić innym profesorom, jak mają nauczać. Rezultatem byłyby nijakie, nudne zajęcia, na których instruktor czyta jedynie z pokazów slajdów dostarczonych przez wydawcę podręcznika. Niekompetencja instruktora, spóźnienia, niewyjaśnione nieobecności itp. Są powodami, dla których administracja wkracza, ale ekscentryczne opinie na temat formacji absolwentów nie są uzasadnionym powodem.

Sprzeciwiam się odpowiedzi, która mówi: „Jeśli zajęcia dotyczą mikrobiologii, ocena uczniów powinna zależeć od ich znajomości mikrobiologii i tylko od tego ”. Studenci, którzy chcą poznać tylko fakty, mogą to zrobić, kupując książkę lub pobierając kurs online. Płacisz dużo pieniędzy, żeby pójść na uniwersytet i zdobyć coś więcej niż fakty. Częścią tego jest zaangażowanie się w opinie i doświadczenie profesorów, a część tego wymaga wykonania trudnego zestawu zadań w celu uzyskania stopnia naukowego, który dowodzi, że wykonałeś wysiłek i wykazałeś niezbędną wytrwałość, aby zasłużyć. Krótko mówiąc, uczniowie się na to zapisali!

Właściwie się z tym zgadzam. Nie powinieneś pracować w dziedzinie zdrowia, jeśli nie możesz być dobrym przedstawicielem dobrego zdrowia. Jeśli nie może tego zrobić, umów się z nim.