Proponuję zupełnie inną taktykę: daj im licencję na korzystanie z oprogramowania oraz wszelkich aktualizacji za darmo. Pomoc nie powinna być bezpłatna, ale powinna być udzielana przez inne osoby zgodnie z twoimi instrukcjami. W zamian poproś ich o podpisanie jakiejkolwiek wcześniej postrzeganej własności intelektualnej. Następnie poproś o pomoc, podając sugestie dotyczące ulepszeń oprogramowania. Sprzedaj go każdej innej uczelni na świecie.

Pisałem oprogramowanie w swoim czasie, z własnej decyzji i z własnych środków podczas mojej kariery licencjackiej na uniwersytecie w USA

Chcę przejść przez to samo, ale szef działu wydaje się odmawiać zapłaty (lub przynajmniej twierdzi, że nie jest w stanie za to zapłacić), ponieważ oprogramowanie było tylko „starszym projektem”.

Nie zgadzasz się o prawach autorskich do tego oprogramowania. Mówisz, że napisałeś go całkowicie niezależnie, podczas gdy oni wydają się zakładać, że projekt był częścią jakiegoś projektu licencjackiego.

Ciekawym pytaniem jest to, w jaki sposób dział początkowo zaczął używać oprogramowania, jeśli było to tylko twoje własny, całkowicie niezależny projekt. W jakich okolicznościach dałeś im dostęp do oprogramowania? Na podstawie jakiej umowy? Skąd w ogóle wiedzieli, że to oprogramowanie istnieje? Jeśli po prostu poszedłeś do nich i powiedziałeś im „hej, napisałem to sprytne narzędzie do problemu, o którym mówiłeś w tym kursie, czy chcesz zacząć go używać?”, Myślę, że można by argumentować, że mogliby rozsądnie założyć, że oprogramowanie być udostępniane bezpłatnie. Zwykle, gdy chce się coś sprzedać, nie oddaje się po prostu produktu, a potem zaczyna mówić o pieniądzach.

W swoim redagowaniu mówisz:

W ramach „okresu próbnego” dałem im źródło oprogramowania, aby mogli z niego korzystać podczas mojej nieobecności

Czy był to „okres próbny” czy okres próbny? To znaczy, czy zamierzałeś to właśnie jako okres próbny, czy też przynajmniej dano do zrozumienia ustnie, że oczekujesz zapłaty za ten projekt w przyszłości? Twój post w jakiś sposób nawiązuje do mnie, że tego nie zrobiłeś.

Skoro ten dział już z niego korzysta i uważa go za wartościowy, czy nie powinni zapłacić za produkt?

Niekoniecznie. Istnieje otwarte oprogramowanie i wolne oprogramowanie, więc samo to, że czegoś używa, nie oznacza, że ​​masz prawo do otrzymania zapłaty. Ponadto, jeśli faktycznie pracowałeś nad tym w jakiś sposób związanym z projektem uniwersyteckim, sytuacja prawna staje się mętna znacznie szybciej niż to, co wydajesz się zakładać.

Ponadto powinienem ostrzegam, że większość klientów, w tym uniwersytety, zazwyczaj oczekuje czegoś więcej niż tylko fragmentu uruchomionego kodu, kiedy faktycznie płacą za oprogramowanie. Jeśli w grę wchodzi wymiana pieniędzy, częścią umowy może być to, że masz być dostępny w celu naprawy błędów, zgłoszeń funkcji i szkoleń użytkowników w przyszłości (płatne lub bezpłatne, w zależności od umowy).

Jeśli całkowicie odmówią, czy mądrze będzie odebrać oprogramowanie?

Zgodnie z prawem możesz to zrobić bez ograniczeń. Z technicznego punktu widzenia „usunięcie” już wdrożonego (w niektórych sytuacjach prawnych z szarej strefy) może być trudne. Nawet jeśli w jakiś sposób zabronisz im korzystania z Twojego oprogramowania w przyszłości, wydaje się to dobrym pomysłem tylko wtedy, gdy nigdy nie będziesz musiał się z nimi więcej zajmować. Prawdopodobnie będziesz bardzo niepopularną osobą w tym dziale.

Oprócz innych odpowiedzi chciałbym konkretnie odpowiedzieć na jedną część twojego pytania:

Ponieważ ten dział już go używa i uważa, że ​​jest to cenne, czy nie powinien płacić za produkt?

Nie tylko w odniesieniu do tej uczelni, ale także w odniesieniu do potencjalnych przyszłych klientów, uważam to stanowisko za bardzo nierozsądne. Problem polega na tym, że można to łatwo zrozumieć jako

Pozwoliłem im używać tego za darmo, ponieważ nie sądziłem, że jest to wartościowe, ale teraz, gdy widzę, że naprawdę tego potrzebują, jestem zacznie ich za to pobierać.

To z kolei oznacza, że ​​nie wydałeś przez cały czas określonej ilości zasobów, które chciałeś zamortyzować przychodami ze swojego oprogramowania. Zamiast tego można to zinterpretować jako oczekiwanie, aż oprogramowanie (które dział wydaje się uważać za wolne) będzie używane (i prawdopodobnie nie będzie łatwe do wymiany), a kiedy to się stanie, pozwolisz pułapce zatrzasnąć kilka szybkich dolarów.

Uznałbym to za głęboko nieetyczne, a jeśli dowie się o tym ktoś spoza działu, z pewnością nie pomoże to zaufać Twojemu przyszłemu oprogramowaniu. Jeśli kupię od ciebie przyszłe oprogramowanie, jak mogę być przekonany, że nie zostanie nagle poważnie ograniczone, gdy zdasz sobie sprawę, że jest o wiele bardziej wartościowe niż to, za co mnie zapłaciłeś?

To jest na tyle zły, że wiele firm w realnym świecie już korzysta z tego modelu biznesowego. Proszę, nie stań się jednym z nich.

Starsze projekty mogą być trudne z punktu widzenia własności intelektualnej. Nie mówię jako prawnik, ale mówię jako osoba, która zarządza wieloma projektami dla seniorów i jest w trakcie ustalania statusu IP studentów z naszym radcą prawnym.

W Twoim konkretnym przypadku , brakuje nam niektórych szczegółów, takich jak dokładnie to, jakie zasoby zostały włożone w projekt itp., a także jakie były okoliczności i komunikacja (proszę nie podawać tego w komentarzu - nie jestem szczególnie zainteresowany , ale postaram się omówić różne scenariusze i możesz umieścić się w dowolnym polu, które widzisz jako stosowne).

Polecam, jeśli pracowałeś nad tym DLA konkretnego laboratorium lub działu i pomogli ci oceniać i debugować, a żadne dyskusje o własności nie miały miejsca a priori, a JEDYNI możliwymi użytkownikami są osoby, z którymi pracujesz, wtedy pozwoliłbym im nadal używać twojego kodu bez opłat NIEZALEŻNIE od jakichkolwiek uzasadnionych roszczeń do IP, które faktycznie masz i przypisać to doświadczeniom i wnioskom. Jeśli grupy potrzebują dalszego rozwoju lub wsparcia, daj im znać, że chcesz się tym zająć na zasadzie konsultanta. Pamiętaj, że nie ma to nic wspólnego z tym, co jest legalne lub jakie są Twoje prawdziwe roszczenia. Ma to związek z profesjonalizmem, jasnym określaniem płatności i wyników przed rozpoczęciem pracy, pozostawiając za sobą grupę ludzi, którzy czują się dobrze pracując z Tobą, w przeciwieństwie do ludzi, którzy żałują, że z Tobą pracowali.

Jeśli naprawdę planujesz rozwijać swój kod, ulepszać go, wprowadzać na rynek i sprzedawać poza granicami tego jednego działu, wtedy mogą pojawić się wyraźne wady po prostu przekazać im swoje IP, i powinieneś założyć firmę i skonsultować się z prawnikiem. Osobiście uważam, że w takim przypadku najlepszym rozwiązaniem lub przynajmniej dobrą opcją jest formalne przyznanie użytkownikom niewyłącznego korzystania z kodu bez żadnych kosztów, tylko po to, aby było jasne, że trzymasz swoje IP i nie oddając tego.

We wszystkich przypadkach powinieneś upewnić się, że jeśli w przyszłości będą zarabiać pieniądze za pomocą tego kodu, będziesz ich częścią lub w całości! Tak więc, nawet jeśli zdecydujesz się po prostu pozwolić działowi nadal go używać i nie planujesz sprzedaży go w innym miejscu, możesz chcieć przejść przez procedurę ustanowienia licencji, tylko po to, aby ustanowić własność na wypadek, gdyby dział kiedykolwiek chciał sprzedać na własną rękę.

Oczywiście uzyskanie odpowiedniego rodzaju umowy licencyjnej może oznaczać po prostu zatrudnienie prawnika, a tym samym wydanie pieniędzy. Musisz dowiedzieć się, czy to jest tego warte, chyba że istnieje jakiś rodzaj szablonów.

Na naszym własnym kursie projektowania z pewnością nie chcemy, aby ktokolwiek wykorzystywał naszych uczniów z perspektywy własności intelektualnej. To powiedziawszy, mamy „klientów” na każdy generowany przez nas prototyp, a gdybyśmy odcięli naszych klientów od owoców projektu, nie mielibyśmy wielu przyszłych klientów. Zdarzało się, że własność intelektualna wyszła z zajęć, a niektóre patenty zostały przypisane uniwersytetowi wraz ze studentami jako wynalazcami, jeśli uczelnia wniosła znaczące środki do projektu lub jeśli członek wydziału jest jednym z wynalazców. Inni, w przypadku gdy uczelnia nie wniosła zbyt wiele środków, idą do studentów, którzy mogą z nich korzystać według własnego uznania. Niektórzy rozwinęli biznesy. W obu przypadkach NIGDY nie odcięlibyśmy klientowi przynajmniej możliwości UŻYCIA prototypu. Byłoby tandetne.

Niestety pomalowałeś się w rogu. Masz tutaj dwa bardzo istotne problemy:

1. Jedną rzeczą jest skłonienie ludzi do używania / polubienia oprogramowania. To zupełnie inna gra w piłkę, jeśli muszą za nią zapłacić. Sprzedaż komercyjna zmienia wszystko na stałe, bez powrotu. Zmienia również postrzeganie użyteczności Twojego oprogramowania.
2. Twoje działania mogą być postrzegane jako odmiana oszustwa przynęta i zamiana. Jako takie osoby odpowiedzialne mogą na to zareagować bardzo niekorzystnie. Często prowadziłoby to do zerwania kontaktu z tobą, być może nawet na przekór, bez względu na koszty.

Nie jest łatwo skłonić ludzi do rozdawania pieniędzy. Zwłaszcza poprzez zmianę umowy z mocą wsteczną.

Jeśli wcześniej przekazałeś im oprogramowanie za darmo, bez zawartej umowy licencyjnej, nie sądzę, że możesz ich obciążać za dalsze używanie tych kopii. Możesz pobierać opłaty za wsparcie, ale zawsze mogą zdecydować się na wsparcie samodzielnie ...

[Zakładam kapelusz na katedrze]

Administracja często ostrzega nas, abyśmy unikali konfliktu interesów. Utrudnia nam to podpisanie umowy z kimś, kto nie jest z nami w związkach na odległość. Były (lub obecny) uczeń jest z tej perspektywy problematyczny.

1. Jeśli sprzedajesz produkt komercyjny, a my jesteśmy tylko jednym z wielu klientów, moglibyśmy argumentować naszym audytorom, że nie ma w tym żadnego szczególnego zainteresowania - Twój produkt jest po prostu na rynku. Nie dotyczy to Twojej sytuacji.

2. Byłoby inaczej, gdybyśmy zatrudnili Cię jako studenta do wynajęcia (lub innego studenta) ) pracownik. Wtedy bylibyśmy właścicielami produktu Twojej pracy. Audytorowi po prostu zatrudniliśmy najlepszego dostępnego studenta / pracownika, płacąc sprawiedliwą pensję za ten rodzaj pracy.

Ale przedstawiasz trzeci scenariusz gdzie chcesz, aby dział licencjonował twoje oprogramowanie za nieujawnioną kwotę. Jak możemy uzasadnić audytorowi, że jest to uczciwa cena i że nie jest to po prostu wynagrodzenie dla Ciebie?

_{Osoby, które sugerują, abyś przekazał oprogramowanie uniwersytetowi za darmo i zamiast tego zatrudnij swoją siłę roboczą, ponieważ wsparcie używa wariantu nr 2. Trudno byłoby jednak poprosić o więcej niż zwykłe wynagrodzenie studenta.}

_{To nie rozwiązuje pytania, kto jest właścicielem praw własności intelektualnej do oprogramowania. Jeśli nie byłeś pracownikiem studenckim, to uniwersytet zwykle ma niewielkie roszczenia, ale musisz sprawdzić przepisy dotyczące własności intelektualnej swojej uczelni. Biorąc to pod uwagę, nie chcesz palić mostów. Najlepszą sugestią byłoby poinformowanie przewodniczącego, że oprogramowanie, z którego korzysta, jest objęte prawami autorskimi i że pozwolisz im używać go za darmo, ale nie mogą go rozpowszechniać w żadnej formie.}

Szereg kwestii do wyjaśnienia.

1. Czy byłeś kiedyś „pracownikiem”.
2. Jaka naprawdę istnieje podstawa do zaklasyfikowania pracy jako Senior Project?

Powinien być czarno-biały. Czy mogą cię ukarać akademickim, jeśli złożysz pozew?

3. Czy byłeś „nadzorowany” w jakikolwiek sposób podczas tworzenia, czy był on naprawdę niezależny?
4. Jakie prawa czy wyrejestrowałeś się po rejestracji?
5. Czy źródło jest w ich rękach? Jakie prawa autorskie istnieją? Czy mogą zmienić kod, aby utworzyć pracę pochodną, ​​która znacznie się różni?

Jedynym innym sposobem działania byłoby wydanie im niewyłącznej licencji i włączenie, przeniesienie praw na korporację.

Najpierw chciałbym sprawdzić wytyczne / przepisy dotyczące własności intelektualnej uniwersytetu. Wiele instytutów, uniwersytetów itp. Otwarcie zajmuje się takimi sytuacjami dotyczącymi patentów, oprogramowania itp. Jeśli znajdziesz jakąkolwiek istotną część za lub przeciw, masz przynajmniej o czym porozmawiać ze swoim wydziałem i biurem ds. Własności intelektualnej uniwersytetu.

Po drugie, nawet jeśli jesteś właścicielem praw autorskich i wszystkich praw, możesz nie otrzymać z nich pieniędzy. Nie dlatego, że na to nie zasługujesz, ale dlatego, że jesteś teraz w trudnej sytuacji i najprawdopodobniej nie masz mocy, aby przejść pełną legalną butelkę (czy to się opłaci). Co możesz jednak zrobić, aby wyjaśnić stan prawny i skłonić ich do podpisania umowy, że mogą korzystać z oprogramowania za darmo (może być ograniczone do tej wersji, więc faktycznie muszą kupić każdą późniejszą aktualizację), ale uznają Twoje prawa, nie udostępniają go nikomu poza instytutem lub określonymi laboratoriami i pozwalają na sprzedaż oprogramowania innym uniwersytetom.

Jeśli oprogramowanie jest cokolwiek warte, możesz zarobić znacznie więcej pieniędzy, sprzedając je innym laboratoriom, a ludzie, którzy go używają, wiedzą, że będą Twoimi bezpłatnymi reklamami. Możesz wyraźnie poprosić ich o odniesienie się do Ciebie za każdym razem, gdy użyją Twojego oprogramowania.Jeśli zaoferujesz im tę opcję, nie tracą twarzy, nie muszą płacić żadnych pieniędzy, więc jest to również bardzo płynne rozwiązanie dla nich , na dłuższą metę i ma dla Ciebie zalety, a nie musisz zatrudniać pełnego zespołu prawników.

Wydaje mi się, że napisałeś oprogramowanie dla uniwersytetu iz własnej ciekawości, ale niczego nie podpisałeś i teraz żałujesz czasu, który na nim spędziłeś.

Właściwie to mi się przydarzyło iw końcu porzuciłem. Ale powiedziałeś:

Skoro ten dział już go używa i uważa go za wartościowy, czy nie powinien płacić za produkt?

Nie możesz zmusić ich do zapłacenia za coś, jeśli wcześniej się na to nie zgodzili, ale w takich sytuacjach, jeśli uważasz, że naprawdę potrzebują Twojego oprogramowania, możesz to zrobić.

Jesteś właścicielem oprogramowania i jeśli naprawdę warto, klienci za to płacą, reklamują i negocjują, bo uczelnia jest jednym z klientów. Jeśli przekonają się, że go kupią, jeśli nie, nie dasz im tego (Jednak nadal żałujesz czasu, który na to poświęciłeś, ale było to twoje własne ryzyko. Kiedy nie określimy celu czegoś i nie podpisujemy umowy, powinniśmy się spodziewać takich rzeczy.)