Wiele zależy od konkretnej sytuacji. Ale domyślnie myślę, że aktywizm jest częścią życia studenckiego, którego student musi nauczyć się zarządzać sobą; jeśli nie mają środków lub możliwości skutecznego zarządzania swoim aktywizmem, aby nie przeszkadzali im w nauce, to w dużej mierze uważałbym to za ich odpowiedzialność. Prawdopodobnie nie byłoby żadnych ustępstw przyznawanych na pozaszkolne zajęcia sportowe / muzyczne, a pytanie brzmi, dlaczego aktywizm polityczny powinien być wyłączony.

Niektórzy mogą argumentować, że aktywizm polityczny jest ważny jako część społeczeństwa, a zatem ma wyższą rangę niż, powiedzmy, sport lub muzyka, ale to, jak to zostanie ocenione, prawdopodobnie zależałoby od tego, po której stronie aktywizmu widzimy się.

Biorąc to pod uwagę, czasy, które są bardziej tolerancyjne dla studiów jako szansy na rozwój charakteru, prawdopodobnie dawałyby większą swobodę aktywizmowi, podczas gdy czasy (takie jak nasz), w których studia byłyby uważane za środek do celu (rozwój umiejętności zawodowych) byłby prawdopodobnie mniej tolerancyjny. To pierwsze uznałbym za ideał minionych czasów, ale drugie jako rzeczywistość.

Wiele dobrych i długich odpowiedzi: krótko mówiąc odpowiedź brzmi zdecydowanie nie .

Ogromną korzyścią z podjęcia zajęć pozalekcyjnych w college'u jest poznanie konsekwencji brak równowagi między obowiązkami. Dając przedłużenie uczniowi, który zdecyduje się spędzać czas na robieniu czegoś poza zajęciami, nie pomagasz mu znaleźć tej równowagi.

Staram się zawsze opisywać takie rzeczy w moim programie nauczania i mam nadzieję, że inni też. Dla mnie wybaczyłbym kilka drobnych rzeczy, o ile ostrzeżenie jest z góry, ale nie byłaby to ważna wymówka na teście lub szczególnie ważne zadanie.

Nie mam konkretnej klauzuli dotyczącej aktywizmu ani nie dostałem wymówek z tej działalności, ale dałem swobodę dla innych legalnych zajęć studenckich (sport, obozy programistyczne itp.), a to by nie bądź inny.

Inni nauczyciele z mojego wydziału czuliby się inaczej, nie usprawiedliwiając niczego poza urlopem lekarskim lub religijnym, ale chodzi o to, że jest to określone z góry, a jest to jedyny sposób, w jaki powinno być. Uczniowie powinni rozumieć konsekwencje swoich wyborów i być nimi związani.

Chciałbym zaoferować alternatywną, być może niepopularną odpowiedź: profesorowie powinni próbować popełniać błędy przy przygotowywaniu zajęć pozalekcyjnych. Obejmuje to zezwolenie na przedłużenie zajęć aktywistom studenckim, gdy prośby są uzasadnione.

Oczywiście praca akademicka zawsze powinna być priorytetem studentów. Jednak, na dobre lub na złe, kolegia i uniwersytety w Stanach Zjednoczonych nie są wyłącznie instytucjami akademickimi. Uniwersytety często promują się jako oferujące studentom możliwość uczenia się i rozwoju w klasie i poza nią, a wielu studentów uważa, że ​​sukces w college'u zależy nie tylko od wyników w nauce, ale także zajęć pozalekcyjnych. Może to frustrować profesorów, ale nie jest to całkowicie bezpodstawne; sukces podyplomowy może wynikać z zaangażowania pozaszkolnego, takiego jak staże, wolontariat i tak, aktywizm.

Nie oznacza to, że uczniowie powinni skupiać się wyłącznie na zajęciach pozalekcyjnych. Jeśli student jest konsekwentnie niezdolny do ukończenia zajęć z powodu zobowiązań pozaszkolnych, powinien albo ograniczyć swoje konkurencyjne zainteresowania, albo ponieść konsekwencje akademickie. Jednak w przypadku, gdy student poprosi o krótkie przedłużenie, ponieważ organizuje protest, gra na koncercie, trenuje do dużego meczu lub wykonuje zadanie do pracy lub stażu, uważam, że prośba powinna zostać uwzględniona (pod warunkiem, że tak nie powoduje poważnych niedogodności dla instruktora lub szkodzi innym studentom). W końcu nawet student, który poważnie traktuje nauczycieli akademickich jako priorytet i doskonale zarządza swoim czasem, od czasu do czasu doświadcza konfliktu terminów i kryzysu czasowego.

Aktywizm studencki nie byłby czymś, na co normalnie przyznałbym przedłużenie. Gdyby jednak mój dziekan poprosił mnie o przedłużenie (dla pojedynczego studenta lub całej klasy), myślę, że byłbym po stronie mojego dziekana w ponad 90% przypadków. Gdyby dziekan miał zwyczaj „wtrącania się”, prawdopodobnie rozmawiałbym z kierownikiem wydziału i narzekał. Rozważyłbym również uczynienie „listu od dziekana” oficjalnym sposobem uzyskania przedłużenia podobnego do „listu od lekarza”.

Inną kwestią jest to, że profesorowi trudno jest ocenić poziom zaangażowania ucznia. Niektórzy aktywiści długo i ciężko pracują nad szczytnymi celami; leniwemu studentowi łatwo byłoby pojawić się na przyjęciach, aby uzyskać przedłużenie.

Osobista opinia profesora w tej sprawie może również wpłynąć na wyniki. Tak więc ktoś może zdecydować, że rasizm jest godną przyczyną przedłużenia o tydzień, ale taki sam wysiłek na rzecz równości płci (lub dobrobytu drzew kampusu) nie.

Jak mówi kapitan Emacs, czas zarządzanie jest jedną z rzeczy, których powinieneś się nauczyć na uniwersytecie, a jeśli opóźnienie terminu o tydzień mogłoby to umożliwić, mogliby również odłożyć swoje działania na tydzień po wykonaniu zadania.

A więc, Podsumowując, uważam, że większość przypadków nie zasługuje na specjalne zwolnienia, a jeśli uczeń uważa, że ​​coś działa (na przykład udział w wydarzeniu z ustaloną datą), należy o to poprosić z wyprzedzeniem, aby uczeń mógł działać zgodnie z odrzucenie, pokaż, że nie kończy im się czas, i zorganizuj odpowiedni dowód, jeśli profesor tego zażąda. Daje to również profesorowi czas na zmianę harmonogramu, ponieważ być może planowali na przykład przejść przez rozwiązania problemów, gdy zostaną przekazane.

Wreszcie: niektórzy z moich przyjaciół byli bardzo aktywny w różnych ruchach aktywistycznych (i ja także w mniejszym stopniu), czasami z wielkim osobistym poświęceniem; a jednak nikt z nas nigdy nie pomyślał, że ma prawo do specjalnego traktowania z tego powodu.

Od decyzji profesora zależy, czy jest to rozsądne uzasadnienie przedłużenia.

Idealnie, wspomniany profesor określił już kryteria, które zaakceptują przy rozszerzaniu akademickim - zwykle, jak powiedziałeś, poważne problemy rodzinne i choroba / śmierć - ale indywidualne przypadki powinny sprowadzać się do uznania profesora.

Może się to wydawać małostkowym sposobem radzenia sobie z sytuacją, ale nie można oczekiwać od profesora, że ​​będzie przewidywał wszystkie możliwe powody, dla których student poprosi o przedłużenie, a kiedy student przychodzi do nich z prośbą o przedłużenie, jest to aż do oceny tego profesora, czy ktoś jest usprawiedliwiony, czy nie.

Niektórzy profesorowie są bardziej wyrozumiali i pozwolą na okazjonalne (lub częste!) przedłużanie w sprawach osobistych, inni są surowi i nie zezwalają na żadne przedłużenia po terminie (profesorowie zazwyczaj określają dokładny czas każdego zadania i egzamin ma się odbyć w pierwszym dniu zajęć, więc nie ma wątpliwości, czy student powinien był być przygotowany do egzaminu / terminu).

W tym konkretnym przypadku profesorowie mogą traktować to inaczej - niektórzy łagodniej niż inni - i jest to całkowicie do przyjęcia. Jest to sprawa osobista i jeśli sam organ akademicki nie ma własnej polityki dotyczącej takich wydarzeń (której profesor powinien zdecydowanie przestrzegać, jeśli taki istnieje ), to do niego należy decyzja, opierając się na okolicznościach indywidualne wydarzenie.

Biorąc to pod uwagę, list dziekana z pewnością unieważniłby decyzję profesora. Ale to nie unieważnia profesora, ani nie oznacza, że ​​w przyszłości powinni koniecznie usprawiedliwiać studentów z podobnych powodów (chyba że wspomniany list zawiera wyraźne instrukcje, aby to zrobić). Oznacza to po prostu, że indywidualny uczeń szukał konkretnego wyjątku od tej reguły i go otrzymał.

Ważny wyjątek

Biorąc to pod uwagę, jeśli wielu studentów prosi o takie przedłużenie, zaproponowanie takiego przedłużenia może leżeć w najlepszym interesie profesora - natura dzisiejszego społeczeństwa społeczno-politycznego sprawia, że ​​podejmowanie studentów, zwłaszcza dużej liczby studentów, z powodów moralnych. A ze względu na karierę akademicką profesora powinni starannie rozważyć wybór swoich bitew.

Nie oznacza to, że studenci mają prawo decydować się na walkę z profesorem w swoich terminach (w rzeczywistości prawdopodobnie tak nie jest, jeśli wszystkie powyższe fakty są prawdziwe), ale profesor niestety prawdopodobnie nie będzie w stanie zmusić tych studentów do zaakceptowania terminu i nie powinien poświęcać dla niego swojego stanowiska.

Po uczęszczaniu do Brown (dawno temu, ale nadal ...) nie jestem ani trochę zaskoczony. Ta szkoła ma długą historię uważania różnorodności i aktywizmu (oba) za ważniejsze niż stypendium. Chociaż, jak pamiętam, pod koniec lat 80. Amy Carter została stamtąd wydalona „z powodów akademickich”, a konkretnie dlatego, że spędziła zbyt dużo czasu w więzieniu, a za mało na lekcjach, w wyniku jej aktywizmu. Dziś jest bardziej prawdopodobne, że otrzyma specjalną nagrodę Prezydenta.

A więc to z pewnością zależy od Szkoły. Wątpię, czy ta sama uwaga dotyczyłaby na przykład ucznia w RPI.

Dodałem tę „odpowiedź”, ponieważ uważam, że jest to ważny element kontekstu, brakowało w dyskusji.