Problem w tym, że ramka Twojego pytania jest błędna. Zakładasz, że celem doktoratu jest zdobycie pracy akademickiej, podczas gdy tak nie jest: wiele osób, które zdobywają doktorat, nie ma ochoty na pracę akademicką, nawet od momentu złożenia podania!

Liczba stanowisk akademickich jest rzeczywiście niewystarczająca, aby przyjąć wszystkie doktoraty. Ale jest wiele innych „miejsc lądowania”:

• Badania i rozwój w przemyśle
• Start-upy
• Rządowe instytuty badawcze poza uniwersytetem (takie jak system laboratoriów NIH lub DOE w USA lub Max-Planck-Instituts w Niemczech)
• Finanse i doradztwo
• Stanowiska administracyjne i nadzorcze w innych dyscyplinach.

Ogólnie rzecz biorąc, osoby z tytułem doktora mają niższą stopę bezrobocia niż osoby bez tytułu doktora. Wszystko zależy od tego, dokąd chcą się udać.

Jeśli chodzi o robienie doktoratu, podstawową umiejętnością, której cię uczy - tą, która czyni cię cennym dla wielu ludzi - jest umiejętność szybkiego uczenia się nowych dziedzin i zostań ekspertem w tych dziedzinach. Nie zawsze potrzebujesz specjalistycznej wiedzy z tematu doktoratu, aby dostać się w daną dziedzinę.

Ostatecznie powodem robienia doktoratu jest zamiłowanie do badań i odkryć. Ludzie robią kariery naukowe, ponieważ tego chcą.

Niektóre z moich obserwacji:

1. Nie wiedzą, w co się pakują . Większość doktorantów ma pojęcie o tym, jak trudno jest później znaleźć pracę, ale tak naprawdę nie wiedzą . Jest to podobne do tego, jak można sobie wyobrazić, jak wygląda skoki spadochronowe, ale tak naprawdę nie wiadomo, dopóki go nie spróbujesz.
2. Są przekonani, że im się uda . Doktoranci należą do najmądrzejszych w swoim pokoleniu. Byli najlepsi w swojej klasie licealnej, najlepsi w klasie licencjackiej, nigdy nie napotkali przeszkody, której nie mogliby pokonać. Dlaczego nie mogą też wyprzedzić swojej klasy magisterskiej, przodować w łańcuchu postdoc i kandydatów na stałe stanowiska?
3. Proces sprawdził się u ich przełożonych, co sprawia, że ​​myślą, że zadziała również dla uczniów . Przełożeni są prawdopodobnie osobami, które mają największy wpływ na przekonanie studentów do podjęcia studiów magisterskich. To są ludzie, którzy zrobili już wszystkie rzeczy z punktu 2. Jeśli mogą to zrobić, to samo mogą zrobić ich uczniowie, dlatego zachęcają swoich uczniów do spróbowania.
4. Nie wiedzą, co chcą robić . Tak naprawdę nie myśleli o przyszłej karierze i mają tylko niejasne pojęcie o tym, jak studia umożliwiają im znalezienie pracy, jeśli ścieżka akademicka zawiedzie. Ukryty powód, dla którego zrobili studia licencjackie, jest taki, że robili to wszyscy, którzy dobrze sobie radzili w szkole średniej, i to samo dotyczyło studiów magisterskich. „Najlepsi studenci studiów licencjackich robią studia doktoranckie, więc ja też to zrobię”.
5. Mają romantyczne wyobrażenia na temat tego, co robią ludzie ze stopniem doktora . Kiedy naukowcy mówią o tym, co robią, zwykle nie mówią „Piszę propozycje finansowania”. Niezupełnie dokładne odpowiedzi rozprzestrzeniają się i wpływają na następne pokolenie uczniów, aby sami próbowali zostać naukowcami.

Ponieważ jest fajnie!

Nie, naprawdę. Poszedłem zrobić doktorat, bo myślałem, że to fajna zabawa. Pozwoliło mi to mieszkać w niesamowitym miejscu, podróżować po całym świecie na konferencje i letnie szkoły, spędzać lata na prowadzeniu ekscytujących badań z miłymi kolegami, a nawet otrzymywać za to wszystko wynagrodzenie (aw Szwecji wynagrodzenie nie jest takie złe. powyżej średniej krajowej pensji, to dużo jak na wystarczająco duże mieszkanie (w porównaniu do akademika), w którym robiłem doktorat).

Odłożyłem dorastanie i myślenie o przyszłości po doktoracie, co oznacza teraz , 4½ roku na kilka postdoców.

Osobista anegdota. Twój przebieg może się różnić.

Dla mnie przystąpienie do programu doktoranckiego oznaczało:

• Pobyt w tym samym mieście co moja dziewczyna
• Kontynuuj sport Ja kochany, z moim zespołem
• Wystarczające fundusze, aby uniezależnić się finansowo od moich rodziców (tylko ...)
• Automatyczne odroczenie służby wojskowej (wersja robocza)
• Praca z inteligentnymi ludźmi, aparatem, który może robić 10 mln klatek na sekundę i interesującym / wymagającym projektem

Dla kontrastu „próba znalezienia pracy” oznaczałaby:

• Koniec studiów -> powrót do kraju w celu odbycia służby wojskowej
• Dziewczyna jest teraz „daleko”, w czasach, gdy międzynarodowe rozmowy telefoniczne były drogie (a listy zajmowały dużo czasu, a e-maile nie został wynaleziony)
• 18 miesięcy później, zobaczę, czy mógłbym podjąć życie, w którym przerwałem

Doktor był fajny, doprowadził do postdoc, a następnie do roli w przemyśle. 27 lat później nadal pracuję w tej firmie, wykorzystując umiejętności systematycznego i krytycznego myślenia, których nauczyły mnie badania. Moja drużyna sportowa radziła sobie dobrze na szczeblu krajowym. Ożeniłem się z moją dziewczyną i wychowaliśmy czworo dzieci.

Kariera akademicka nigdy nie była celem. Nie byłoby w tym pieniędzy. Wciąż marzę o wygraniu na loterii; wtedy mógłbym „dać krzesło i usiąść na nim”. Moje szkolenie doktoranckie mówi mi, że jest to statystycznie mało prawdopodobne.

Zrobiłem doktorat i zostałem zatrudniony do uzyskania tytułu magistra, a nie do doktoratu. Finansowo się to nie udało (jeszcze), ale osobiście tak się stało.

Dlaczego nadal uważam, że to był wspaniały czas: spędziłem jeszcze pięć lat w kampusie, miałem świetnych kolegów, przyczyniłem się do rozwoju społeczności (opublikowano artykuły, wygłaszali wykłady, napisali oprogramowanie open source), prowadził kilka kursów, podróżował na konferencje, mógł dogłębnie przestudiować kilka tematów, a potem nadal był zatrudniony na dobrze płatną pracę w branży.

Odkryłem, że w dziedzinie sztuk pięknych wiele osób robi doktorat w późniejszym wieku, w wieku 40 lat i nawet 60 lat. Ci ludzie byli w większości artystami przez długi czas i wrócili do nauki, aby pogłębić zrozumienie sztuki i przemyśleć swoją praktykę. Ci, których spotkałem, w większości utrzymywali się, ucząc czegoś związanego ze sztuką, w instytucjach handlowych lub technicznych, a nie na uniwersytetach. Dla jednej lub dwóch osób doktorat mógł prowadzić do pracy na uniwersytecie lub w instytucji publicznej, ale główną motywacją była po prostu pomoc w rozwoju osobistym artystów.

O ile wiem, zrobienie doktoratu w późniejszym okresie życia jest rzadkością w nauce i technologii. Prawdą jest, że doktoraty ze sztuk pięknych są stosunkowo nowe (przynajmniej w moim kraju), więc ci starsi artyści nie mieli okazji zrobić doktoratu, gdy byli młodsi.

Dziwię się, że nie wspomniano o tym, co uważam za najważniejszy powód robienia doktoratu.

Zrobiłem doktorat, ponieważ kocham ten temat. Będę pracował nad tematem, którego nikt nigdy nie robił. Zwiększę bazę wiedzy ludzkości. Jeśli mam szczęście (i naprawdę ciężko pracuję), może istnieć teoria nazwana moim imieniem. Nawet jeśli tego nie zrobiłem, prawdopodobnie zapewnię ramię dla następnego Newtona, na którym stanie.

To zdecydowany problem bez łatwych odpowiedzi. Częściowym rozwiązaniem jest to, że doktorat STEM może stanowić bramę do pokrewnych dziedzin. Przejście od doktoratu matematyki do pracy w informatyce lub nauce o danych to utarta ścieżka. Jeśli masz umiejętności potrzebne do uzyskania doktoratu z geometrii różniczkowej, to masz takie umiejętności, jak np. przemianuj się na analityka danych (jeśli zajdzie taka potrzeba). Ponieważ podstawowym problemem w nauce o danych jest próba znalezienia rozwiązań dla przekleństwa wymiarowości, posiadanie głębokiego zrozumienia geometrii jest w rzeczywistości istotne. Znajomość matematyki na poziomie magisterskim połączona ze zdolnością (ale niekoniecznie doświadczeniem) w programowaniu może zajść daleko w przemyśle.

Moim zdaniem są ludzie, którzy wybrali doktorat ze względu na swoje osobiste osiągnięcia. Są ludzie, którzy z dumą sięgają po tytuł doktora. Są też ludzie, którzy chcą udowodnić sobie, że mogą to osiągnąć. Liczy się doświadczenie, a nie kariera.

EDYCJA: To z mojego osobistego doświadczenia. Miałem kilka złych ocen na studiach licencjackich, ale udało mi się je skończyć i jestem jedną z niewielu osób wokół mnie, które poszły na studia magisterskie i ukończyły je.

Doktorat nigdy nie był czymś, co chciałbym robić, ale robię to, aby udowodnić sobie, że złe oceny i CGPA Cię nie powstrzymają. Nigdy nie myślałem o karierze akademickiej.

Istnieje duża różnica między zdobywaniem wykształcenia z powodów zawodowych a akademickich .

Szkolenie zawodowe to szkolenie, które można natychmiast zgłosić do praca; jest to raczej praktyczne. Na przykład hydraulik, elektryk, MBA, księgowość, automechanik, lekarz, pielęgniarka, programista komputerowy. W przypadku szkolenia zawodowego idziesz do szkoły, aby nauczyć się, jak coś robić, tak aby po zakończeniu szkolenia masz kwalifikacje, aby to zrobić. Myślę, że większość ludzi postrzega studia licencjackie jako coś zawodowego.

Natomiast edukacja akademicka polega na uczeniu się dla samego uczenia się; być może „pogłębianie wiedzy ludzkiej” to najlepszy sposób na powiedzenie tego. Dla kogoś, kto patrzy na życie z filozofii utylitarnej, większość doktoratów, takich jak poezja i gry wideo, wcale nie jest przydatna.

Podsumowując, twoje pytania:

Dlaczego czy tak wiele osób stara się o doktorat, nawet jeśli szanse na zdobycie pracy akademickiej są nikłe?

Odpowiedź: Ponieważ doktorat nie jest tytułem zawodowym; to jest stopień naukowy

Dlaczego tak wiele osób nadal stara się o doktorat w niektórych renomowanych instytutach w Indiach, nawet znając trudną rzeczywistość?

Odpowiedź: Jeśli ktoś jest niezadowolony z rzeczywistości, być może pogłębianie ludzkiej wiedzy jest sposobem na naprawienie ponurej rzeczywistości, z którą zmaga się wielu ludzi. Poszczególne instytuty, na przykład IIT, cieszą się renomą, ponieważ w znacznym stopniu przyczyniły się do poprawy kondycji ludzkiej. Są ludzie, którzy nie pracują z powodów materialnych, ale zamiast tego, aby ulepszyć społeczeństwo jako całość.

Czy ludzie są bezrobotni po doktoracie?

Tak jak ludzie na całym świecie, bezrobocie rzeczywiście może wpłynąć na doktorat. Z pewnością nie ma 100% stopy zatrudnienia w żadnej grupie ludzi, prawda?

Podobnie większość osób ze stopniem doktora może znaleźć pracę. Jestem jednak gotów założyć się, że w sumie osoby, które zdobywają stopnie zawodowe, zarabiają więcej pieniędzy. Na przykład absolwenci MBA, lekarze i pracownicy CS zarabiają więcej niż większość doktorów. W końcu wielu doktorów otrzymuje pracę w dziedzinie, która może wykorzystać ich umiejętności w życiu zawodowym; na przykład wielu doktorów fizyki po ukończeniu szkoły rozpoczyna naukę informatyki.

Ukończenie doktoratu wymaga wiele wysiłku. Dlaczego więc po zrobieniu tego nie ma żadnej wartości?

Jest wiele rzeczy na tym świecie, które wymagają ogromnego wysiłku, za które otrzymuje się bardzo niewielkie wynagrodzenie. Na przykład wychowywanie dzieci. Wychowywanie dzieci to zadanie, które i tak wykonuje większość ludzi. Jeśli społeczeństwo płaci więcej za to, co ceni, czy bycie matką nie powinno opłacać się najwięcej z jakiegokolwiek zawodu? W rzeczywistości większość matek wychowuje dzieci z różnych powodów; poczucie spełnienia, miłość itp.

Podobnie jak w przypadku doktorantów, ludzie zdobywają te stopnie z powodów niezwiązanych z wynagrodzeniem. Może powinniśmy zreorganizować społeczeństwo, aby ci, których cenimy najbardziej, otrzymywali najwięcej pieniędzy? Najwięcej pieniędzy dostaną matki, a za nimi poeci, a wszyscy będą żałować zubożałego dyrektora kasy chorych?

Ponieważ jest to sposób na wyjście z ubóstwa!”

Chociaż wiele osób robi doktorat, ponieważ kochają badania i odkrywanie, a także intelektualną wyzwanie, istnieją również inne ważne czynniki.

Dla niektórych osób uzyskanie doktoratu jest sposobem na wyjście z ubóstwa. Jeśli ktoś jest biedny i mieszka w kraju o obniżającym się standardzie życia, uzyskanie doktoratu z innego kraju może mu pomóc na dwa sposoby:

1 - Otrzyma wynagrodzenie za badania doktorskie. W niektórych krajach, jeśli masz szczęście, nie płacisz uniwersytetu za doktorat, w przeciwnym razie płacisz za doktorat, gdy jesteś zapisany na pełny etat! Doktorat i posiadanie pracy (gdybyś mógł ją znaleźć i opłacałaby się) nie jest łatwe dla każdego.

2- Jeśli ktoś chce wyemigrować do innego kraju o lepszych standardach życia, najłatwiej jest wykształcenie i wysokie kwalifikacje. Uzyskanie doktoratu z innego kraju ułatwia osiedlenie się w tym kraju lub imigrację do innego.

Wiele osób mieszka w krajach słabiej rozwiniętych i znalezienie pracy akademickiej po uzyskaniu doktoratu lub satysfakcja z pracy jest dla nich najmniejszy niepokój!

Równie dobrze można zapytać, dlaczego artyści malują, dlaczego piszą poeci lub pisarze, dlaczego ludzie uprawiają sport zawodowy. W każdym przypadku szansa na „sukces” jest niewielka. Ludzie, którzy to robią, mają pasję do tego, co robią, nie przeszkadzają im wielkie poświęcenia i wszyscy mają nadzieję, że pewnego dnia cała ciężka praca się opłaci.

Miałem szczęście, że skończyłem szkołę średnią, kiedy wciąż można było znaleźć pracę. Niemniej jednak za każdym razem, gdy szukałem nowej pozycji, obawiałem się, że mogę jej nie dostać.

Pod koniec ostatnich zajęć, których uczyłem, zanim przeszedłem na emeryturę, zagrałem piosenkę „Co zrobiłem dla miłości” z „A Chorus Line”. To podsumowało moje uczucia do mojej kariery i prawdopodobnie tak by było dla wielu innych, którzy „śnili niemożliwy sen”.

Fajnie :-) Dostałbym doktorat. tylko dla zabawy, gdybym miał czas i pieniądze. To zabawne (dla wielu ludzi, w tym ja, nie ma nic przyjemniejszego niż rozumienie nowych rzeczy), karmi cię dopaminą (niektórzy używają do tego hazardu, niektórzy uprawiają sport, niektórzy wolą odkrywać) i znacznie ułatwia zdobywanie ludzi szanować cię, co jest niezwykle przyjemne dla ego :-) I nie ma nic złego w zadowalaniu swojego ego, o ile robisz to świadomie i nie pozwalasz, by przesłaniało ci to rozum.