W matematyce istnieje kilka powodów, dla których warto wysyłać posty do arXiv:

1. Zapewnia bezpłatny dostęp do dokumentów, które w innym przypadku mogłyby być ukryte za zaporami płatnymi. Oczywiście możesz to osiągnąć, publikując na swojej stronie internetowej, ale Twoja strona internetowa może się przenieść lub zniknąć, podczas gdy arXiv jest znacznie bardziej stabilny. Oznacza to, że jest lepszy do celów archiwalnych i lepiej nadaje się do cytatów. [Zwróć uwagę, że nie chodzi tylko o przedruki: ma to znaczenie jeszcze długo po publikacji.]

2. Przyciąga czytelników. Wiele osób zwraca szczególną uwagę na wpisy arXiv w ich okolicy, w sposób, który nie zdarza się tak często w przypadku spisów treści dziennika. Nie mam statystyk, ale mam wrażenie, że znaczna część osób, które dowiadują się o moich pracach, robi to za pośrednictwem arXiv. Jeśli możesz zwrócić zauważalnie więcej uwagi na swoje badania prawie bez dodatkowego wysiłku, dlaczego nie?

3. To ustala priorytet. Zgłoszenie do czasopisma nie oznacza: jeśli prześlesz do dziennika bez publicznego rozpowszechniania swojej pracy, możesz nadal dzielić się uznaniem z każdym, kto dokona tego samego odkrycia, zanim Twoja praca zostanie upubliczniona. Sposobem na ustalenie priorytetu jest tak szeroka dystrybucja Twojej pracy, że żadna konkurencja nie może w wiarygodny sposób twierdzić, że nie była tego świadoma. Przesłanie do arXiv jest najłatwiejszym sposobem pokazania, że ​​to zrobiłeś: jest szeroko czytane i zachowuje wszystkie wersje artykułu wraz ze znacznikami czasu.

4. To konwencjonalne. To różni się nieco w zależności od podpól, ale gdy użycie arXiv osiągnie masę krytyczną w danym obszarze, staje się standardowym sposobem ogłaszania światu, że skończyłeś pracę. W tym momencie nie wysyłanie do arXiv wygląda dziwnie.

W porównaniu z innymi dziedzinami matematyka i fizyka są anomalne pod względem intensywnego wykorzystywania arXiv, podczas gdy fizyka jest nawet bardziej niż matematyka. Jak rozumiem, w fizyce cząstek wysokoenergetycznych arXiv zastąpił skomplikowany system dystrybucji papieru do drukowania wstępnego, który był używany pod koniec lat 80-tych (i szybko stał się popularny, ponieważ był oczywiście lepszy niż infrastruktura papierowa). Użycie rozprzestrzeniło się na inne dziedziny fizyki, od fizyki po sąsiednie obszary matematyki, a następnie dalej w matematyce.

W innych dziedzinach sprawy są trudniejsze, ponieważ wiele zalet zależy od efektów sieciowych. Jeśli nikt w Twojej branży nie zwraca uwagi na serwer, nie jest to konwencjonalne i liczy się niewiele lub nic, jeśli chodzi o priorytet, to nie ma powodu, aby publikować na nim (chociaż nadal ma jakąś wartość). Nie dziwię się, że łapie się powoli i rozprzestrzenia głównie na sąsiednie pola, ale spodziewam się, że zielone serwery z otwartym dostępem, takie jak arXiv, z czasem staną się bardziej popularne.

Jak widzę, główne powody korzystania z arXiv i podobnych serwerów do druku wstępnego to:

• Rozpowszechnianie artykułu bez czekania na proces recenzowania i publikacji. To poważny problem - na przykład w matematyce wzajemna weryfikacja często trwa rok lub dłużej, a może minąć jeszcze kilka lat, zanim Twój artykuł trafi na początek kolejki, aby faktycznie pojawił się w druku.

• Aby gazeta była stale dostępna dla czytelników, którzy nie mają subskrypcji czasopisma, w którym jest publikowana.

• W niektórych przypadkach rozpowszechniać i zabiegać o komentarze na temat artykułu, który może nie być całkiem gotowy do publikacji, a jednocześnie ustalać priorytet.

Nawiasem mówiąc, od informatyków tutaj, ja ' Odnieśliśmy wrażenie, że CS bardzo intensywnie używa arXiv, do tego stopnia, że ​​praktycznie zastępuje czasopisma jako sposób dystrybucji artykułów. Być może się mylę lub różni się w zależności od podpola?

Pozwólcie, że dodam jedną kwestię, o której dotychczas nie wspomniano w innych odpowiedziach.

W szybko zmieniających się dziedzinach (np. w większości informatyki) wielką zaletą publikowania raportów technicznych w uznanych / cytowanych seriach (przynajmniej ISSN) i / lub arXiv jest uzyskanie cytowalnego odniesienia przed publikacją w bardziej poważnym miejscu, takim jak konferencja lub czasopismo.

Przepływ pracy jest następujący:

1. napisz i dopracuj papier
2. przed przesłaniem do poważnego miejsca opublikuj go jako preprint TR / arXiv (chyba że koliduje to z podwójną ślepą próbą lub polityką dotyczącą praw autorskich w docelowym miejscu)
3. prześlij do miejsca docelowego
4. już następnego dnia możesz napisać kolejny artykuł odnoszący się do opublikowanej pracy jako przedruk. Może to być praca przyrostowa lub coś innego wykorzystującego wynik, który ostatnio osiągnąłeś, itp. Wszystko to możesz zrobić znacznie wcześniej, niż naprawdę pojawi się artykuł w postępowaniu lub wydanie czasopisma.
5. jeśli praca została zaakceptowana w docelowym miejscu, dobrze dla Ciebie
6. jeśli tak nie było, nadal możesz odnieść się do pracy, ulepszając ją i przesyłając następnym razem / gdzie indziej / itd.

Jak widzisz, o to właśnie chodzi. Oczywiście należy później zachować ostrożność podczas zastępowania odniesień do TR odniesieniami do rzeczywiście opublikowanych rzeczy w wersjach CR - jeśli jest na to czas / miejsce.

Jeśli artykuły zostałyby opublikowane w arXiv przed przesłaniem, to uważam, że łatwiej byłoby się rozgałęzić. Myślę też, że poprawiłoby to jakość zgłoszeń i szybkość postępów. Ogólnie rzecz biorąc, powinno to przynieść korzyści Twojej społeczności, a więc, choć pośrednio, Tobie.

Cytuję z tego wpisu na blogu ilustrację.

Obecne system wzmacnia podział badań na (pod) obszary, utrudniając osobom z zewnątrz pozostawienie ich własnych. Oczywiście dobrze jest mieć domenę wiedzy i osiągać w niej głębokie rezultaty. Mimo to myślę, że byłoby lepiej, gdyby praca w różnych obszarach była trochę łatwiejsza.

Aby zilustrować tę trudność, załóżmy, że chcesz rozpocząć pracę w nowym, gorącym obszarze X. Aby poznać tło, zazwyczaj musisz czytać artykuły. Jednak w przypadku każdego czytanego papieru nierzadko zdarza się, że jest inny, który jest lub był w trakcie składania. W rzeczywistości społeczność osiąga wspaniałe wyniki, z których większość jest odrzucana z powodu ograniczeń wydajności. Więc jeśli te prace nie znajdują się w archiwach elektronicznych, takich jak arXiv, nie masz do nich dostępu.

Kto ma? Eksperci z obszaru X, do których przesyłane są te artykuły, aby można było je właściwie ocenić. Jednak recenzentom może być trudno zignorować zgłoszenia do czasu publikacji. Załóżmy na przykład, że pracujesz nad problemem Y od miesięcy, a teraz jesteś proszony o przejrzenie artykułu, który rozwiązuje Y. Czy zamierzasz zignorować te informacje i kontynuować pracę nad Y, mimo że wiesz, że zostaniesz pokonany? Poza tym, kiedy artykuł się ukaże, miałeś dużo czasu na internalizację jego implikacji.

Przewaga przyznawana obecnie osobie wtajemniczonej nad osobą z zewnątrz to miesiące, jeśli artykuł zostanie zaakceptowany od razu; inaczej mogą minąć lata.

Niektórzy badacze (przypuszczalnie z szanujących się szkół) wykorzystają preprinty jako sposób na zhakowanie procesu podwójnie ślepej próby i spróbują zaimponować wahającym się recenzentom swoim nazwiskiem lub nazwą instytucji. Przedruki zwykle pojawiają się w Google Scholar, jeśli pracujesz w tej dziedzinie, więc zanim artykuł dotrze do recenzenta, on już wie, kto go napisał. Moim zdaniem narusza to proces podwójnie ślepej próby, ale oficjalne stanowisko jest takie, że tak nie jest, przynajmniej na konferencjach, na których się zgłaszam. Czy ktoś zna inne zasady?