Egzaminy są ograniczone czasowo, więc czas jest rzadkim zasobem, którego studenci potrzebują, aby oszczędzać. Określanie ocen przypisanych do pytań egzaminacyjnych ma trzy główne cele:

1. Obiektywizm: ustalone oceny dają bardziej obiektywną ocenę, o ile wagi na pytaniach są ustalone za pomocą określonych znaków. Zapobiega to niesprawiedliwemu karaniu uczniów poprzez subiektywne przenoszenie ocen.

2. Przydział czasu: określone oceny pozwalają uczniom oszczędzać czas, przydzielając w sposób, który zapewnia odpowiedni poziom czasu w stosunku do ocen dostępnych dla pytania.

3. Ukryte oczekiwanie szczegółów: Idealnie, oceny powinny być przydzielone mniej więcej proporcjonalnie do czasu, jaki zajmie wypełnienie pytania, jeśli zostanie wykonane prawidłowo. Dzięki temu uczniowie zrozumieją, jak wiele czasu powinno zająć każde pytanie, a więc mogą zdiagnozować, czy zajmują zbyt dużo czasu. Oznacza to również, że przyznane oceny dają uczniowi domyślną wskazówkę, ile szczegółów powinien podać w pytaniu - pytania z niską oceną zwykle nie wymagają dużej ilości szczegółów.

Wydaje się, że w swoim pytaniu przyjmujesz pogląd, że oszczędzanie przez uczniów ograniczonego czasu jest złe, a to zachęca uczniów do unikania odpowiedzi na całe pytania. Nie powinno to mieć miejsca, o ile na egzaminie jest wystarczająco dużo czasu. (Przydatną praktyczną zasadą, którą usłyszałem na egzaminach, było to, że wykładowca kursu powinien być w stanie zdać egzamin w 1/3 terminu egzaminu licencjackiego lub 1/2 terminu egzaminu podyplomowego. Należy to zrobić w warunkach, w których prowadzący kurs najpierw „zapomina” odpowiedzi na egzamin i musi je rozgryźć w wyznaczonym terminie).

Jeśli maksymalna liczba punktów za pytanie nie zostanie ujawniona, nieuczciwy profesor może z mocą wsteczną zmienić schemat punktacji na korzyść lub niekorzyść poszczególnych uczniów.

Jako (przesadzony) przykład załóżmy, że profesor Wormer naprawdę nienawidzi Blutarsky'ego , jeden z uczniów jego klasy. Wormer zdaje egzamin z 10 pytaniami, ale nie podaje, ile punktów jest warte każde pytanie. Kiedy zdaje się egzaminy, widzi, że Blutarsky odpowiedział poprawnie na każde pytanie z wyjątkiem czwartego, które całkowicie się pomylił. Wormer następnie decyduje, że pytanie 4 będzie warte 91 punktów, a pozostałe pytania będą warte 1 punkt. Wormer może twierdzić, że były to wartości punktowe, które przez cały czas zamierzał; Blutarsky może być pewien, że to kłamstwo, ale nie ma sposobu, aby to udowodnić. Blutarsky oblewa egzamin, oblewa kurs, traci odroczenie poboru i zostaje wysłany za granicę jako mięso armatnie.

Ogłaszając maksymalną liczbę punktów za pytanie na egzaminie, studenci mogą być pewni, że ten szczególny rodzaj nadużyć nie będzie możliwe.

(Oczywiście jest wiele innych sposobów, w jakie złośliwy profesor może nadużywać autorytetu oceniającego, ale wyeliminowanie kilku z nich wydaje się w każdym razie pożądane.)

Nie ma nic złego w zbieraniu wiśni, ponieważ (prawdopodobnie) nie wszystkie części pola są jednakowo ważne. Rzeczywiście, można by argumentować, że przypisywanie większej wagi (i deklarowanie tej wagi) pytaniom związanym z „podstawowymi pojęciami” lepiej wynagrodzi uczniów, którzy opanowali te ważne pojęcia, a nie mniej ważne części materiału, tym bardziej, że egzaminy to zazwyczaj czas -ograniczony.

Prawdą jest, że określenie, ile punktów jest warte każde pytanie, pozwoliłoby na „rozgrywanie” egzaminu. Ok, ale nie mówienie, to znaczy utrzymywanie systemu oceniania w tajemnicy, jest dość dziwne i nieuczciwe, ponieważ nie mówisz, do jakiego celu uczniowie powinni dążyć.

W każdym razie Myślę, że nie jest to poważny problem, jeśli (jak sugeruje @Solar Mike) pytania o niższej wadze są proporcjonalnie łatwiejsze.

W mojej własnej praktyce, zarówno na studiach licencjackich, jak i magisterskich, a także pisemnych wstępach , Po prostu stawiam wszystkie pytania na równą wagę (a pytania, być może grupując mniejsze pytania) są w miarę porównywalne pod względem czasu wymaganego do udzielenia odpowiedzi.

Chociaż twoje obawy są oczywiście uzasadnione, myślę, że ta kwestia jest , po raz kolejny, jeden z tych, w których naprawdę zdusiłby „grę w system” byłby niewłaściwie karany dla tych uczniów, którzy są poważni i działają w dobrej wierze.

Generalnie myślę, że dobrze jest zapewnić uczniom przejrzystość procedur.

Obejmuje to jasne oczekiwania co do pracy na zajęciach, formuły ocen itp. Powinni być w stanie obliczyć i dokładnie sprawdzić swoje bieżące oceny w dowolnym momencie. Podobnie, zdobywanie punktów na egzaminach jest standardem i wyraża prawdę, z której naprawdę nie ma powodu, aby go pominąć. To dodatkowy sygnał, że jesteś uczciwy, sprawiedliwy i przejrzysty.

Co więcej, zmusza cię to do zaplanowania z wyprzedzeniem, jak dokładnie będziesz oceniać to później. Robiąc to, możesz zdać sobie sprawę, że jedno lub więcej pytań jest problematyczne, aby ocenić do określonej skali i je zmienić. (Albo że suma za egzamin mogłaby zostać zmieniona na wygodniejszą).

To powiedziawszy, nie sądzę, aby to był grzech śmiertelny, że go nie ma. Jeśli instruktor z jakiegoś powodu ma bardzo mało czasu w pierwszym semestrze, zdając egzamin w ostatniej chwili, być może później zrozumie punkty (znowu, przejrzystość dotyczy każdej obecnie dobrze zdefiniowanej procedury) . Z drugiej strony jeszcze lepszym złotym standardem byłoby przygotowanie z wyprzedzeniem pełnej rubryki ocen i / lub arkusza odpowiedzi.

Moim zdaniem to sprzyja zbieraniu najlepszych wyników. Może to być postrzegane jako sposób na ustalenie priorytetów lub osiągnięcie satysfakcji (pozostawianie pytań otwartych, ponieważ „nie są tego warte”).

Stawiasz to jako problem, ale ja nie widzę jakiś problem. Jeśli zaprojektujesz egzamin w taki sposób, że do zaliczenia wystarczy zebranie 51% punktów, to znajdą się osoby, które uzyskają 51% punktów i zdadzą egzamin, czy to przez zbieranie wiśni, czy nie znając prawie połowy materiału.

Jeśli nie chcesz, aby ludzie wybierali pytania, które lubią najbardziej, to chyba dlatego, że chcesz, aby ludzie znali temat szerzej (i mniej dogłębnie), a nie tylko część (ale bardzo dogłębnie, aby uzyskać pełne punkty na te pytania). Jeśli to rzeczywiście jest Twój prawdziwy cel (a nie zapobieganie wybieraniu najlepszych wyników), możesz zaprojektować swój egzamin tak, aby to odzwierciedlał. Możesz zadać większą liczbę pytań, aby objąć szerszą część materiału, lub ułatwić zdobycie punktów (ułatwiając pytania) i wymagając od nich zebrania 90% punktów do zaliczenia.

Moje przemyślenia: to jest oparte na normach w Twoim dziale. Po prostu zapytaj swoich kolegów, czym się zajmują i do czego przyzwyczajeni są studenci na Twoim wydziale. Więc zrób to.

Jeśli chodzi o siebie, to oceniam każde pytanie, ponieważ taka jest polityka mojego działu. Jednak nigdy nie widziałem żadnego studenta podchodzącego do egzaminu. Wszyscy starają się zrobić wszystko.

Zasada, według której jestem, polega na tym, że punkty za każde pytanie są pokazane.

To jest w porządku, ponieważ (i tylko przykład):

1. małe pytania mogą być warte 1 lub 2 punkty,

2. pytania z krótką odpowiedzią mogą mieć 2 lub 5 punktów,

3. dłuższe pytania tj. wymagające obliczenia, może wynosić 5 lub 10 punktów,

4. Pytania typu esej mogą mieć 10, 15 lub 20 punktów

Wszystkie te elementy można dostosować lub łączyć w wiele kombinacji, aby zapewnić egzamin z różnymi pytaniami, które wciąż stanowią wyzwanie dla uczniów.

Uwaga 5 lub więcej małych pytań można pogrupować, aby jedno większe pytanie było warte więcej , ale pytanie brzmi, czy te są „sekwencyjne”? To znaczy, jeśli pierwsza część jest błędna, wszystkie pozostałe są błędne lub czy są to 5 odrębnych pytań zebranych razem, aby autor egzaminu mógł powiedzieć „wszystkie pytania mają te same punkty” ...

Powinieneś wystawić oceny za każde pytanie - informuje to ucznia, ile czasu może poświęcić na pytanie.

Zobacz to pytanie pokrewne. Jeśli maksymalna ocena była inna niż 1 punkt, dla ucznia powinno być jasne, że oczekuje się czegoś więcej niż odpowiedzi tak / nie. Jeśli maksymalna ocena wynosiła 10 punktów, powinno być jasne dla ucznia, że ​​potrzebne jest pełne wyjaśnienie.

Oprócz tego, że zasady egzaminów powinny być przejrzyste, aby były uczciwe dla uczniów, chciałbym podkreślić, że umiejętność ustalania priorytetów pracy w celu maksymalizacji liczby punktów nie jest tylko nieistotną umiejętnością dodatkową. Wymaga dokładnej samooceny w zakresie wiedzy, jaką student posiada na każdy temat. Student, który zna ich mocne i słabe strony, będzie mógł lepiej dostosować się do wykonywanej pracy i dokonywać lepszych wyborów dotyczących swojej kariery lub kierunku studiów.

Nie rozumiem, dlaczego tak myślisz umiejętności są bezwartościowe i nie powinny być nagradzane (ani nawet karane).

W przypadku wyrażeń takich jak obawiasz się „gry w system”, zakładam, że martwisz się, że uczeń może pominąć coś, co jest istotne, ale może nie może być warte mnóstwo punktów?

Wymagane pola

Jeśli można zadeklarować pytanie jako „pole wymagane”, tak jak robi to wiele formularzy. Więc nawet jeśli jest to warte tylko 10 punktów, a uczeń zdecydował, że byłby zadowolony z oceny B lub C, jeśli chcesz mieć PEWNOŚĆ, że uczeń może (na przykład) zdecydowanie wykazać, że wie, który przykład pokazuje plagiat, a nie prawidłowe cytowanie , wtedy zaznaczyłbym to pytanie WYMAGANE.

przykłady różnych podobnych strategii w ciągu całego semestru ...

Robiłem podobną rzecz na moich lekcjach angielskiego. Sama praca badawcza była warta „tylko” 20% oceny, ale mój program nauczania i arkusze zadań dały jasno do zrozumienia, że ​​niezaliczenie oceny z pracy naukowej oznaczałoby, że wymagania klasowe NIE zostały spełnione i była to automatyczna porażka. Zasadniczo była to BRAMA, a nie tylko ilość.

Inni profesorowie z mojego wydziału mieli podobne systemy „bramkowe”. Aby uzyskać ocenę C, należy spełnić podstawowy poziom wymagań. Aby uzyskać B, trzeba było spełnić te wymagania ORAZ kolejny poziom wymagań. A wymagało wszystkich rzeczy. Chodziło o to, aby ludzie, którzy byli „z natury dobrymi pisarzami”, pomijali proces i interakcje w klasie.

BlackBoard (nasz LMS) pozwalał na ukrywanie zadań, chyba że uczeń spełnił inne zależne wymagania, a ja Myślę, że było kilku profesorów Econ, którzy wykorzystali to z dobrym skutkiem - trzeba było uzyskać X w teście ze zrozumieniem, aby otworzyć szczegóły zadania. Trzeba było przesłać wersję roboczą, zanim otworzy się link do przesłania finału.

Rubryki!

Jeśli części twoich egzaminów to mini eseje lub akapity, upewnij się, że masz jasną rubrykę - listę kontrolną z przewodnikiem, dotyczącą tego, co chcesz. Pomaga to skupić się na treści (czy wszystkie terminy zostały użyte poprawnie? Czy dały kluczowy wyjątek?) I nie rozpraszać się dobrym lub złym stylem.

TL; DR

Wstecz do egzaminu: porozmawiaj z innymi osobami w swoim dziale o normach i oczekiwaniach, ale nie krępuj się odkrywać alternatywnych formatów oprócz czysto liczbowych, o ile są one w pełni ujawnione. Ustaw uczniów na sukces, ale upewnij się, że otrzymujesz również dowód, którego potrzebujesz jako instruktor, aby wykazać wystarczające opanowanie.

Brak oceny wartości pytań sabotuje zarówno twoich uczniów, jak i ciebie.

Egzaminy są zapewniane w celu określenia, jak dobrze uczeń rozumie pracę na kursie, z pytaniami ważonymi przez wagę ich tematyki. Jeśli wartość pytań jest ukryta, to ...

• uniemożliwia uczniom ustalanie priorytetów pytań dotyczących spraw o wyższym priorytecie; Zarządzanie czasem to cenna umiejętność - „wybieranie najlepszych zadań” w sytuacji ograniczonej czasowo jest niezbędne , aby uczniowie mogli się uczyć i nie zniechęcać się.

• dodaje losowość do (potencjalnie krytycznych) wyników egzaminów; Nierozsądne jest oczekiwanie, że uczniowie rzetelnie odgadną twoje procesy myślowe na temat oceny pytań i nieuchronnie będzie wymagać pewnego stopnia zgadywania. To nieproporcjonalnie szkodzi uczniom, którzy są wolniejszymi badaczami, a także ogranicza ich autonomię. Zauważ, że może to łatwo doprowadzić do urazy.

• ogranicza ilość informacji uzyskanych z egzaminu; Czy Alicja pominęła ważne pytanie A, ponieważ nie wiedziała, jak je rozwiązać, czy też dlatego, że bezwartościowe pytanie B było łatwiejsze i nie mogła dowiedzieć się, które jest bardziej wartościowe? Czy Bob intuicyjnie rozumie, jakie koncepcje są kluczowe, czy po prostu miał szczęście?

Jest bardzo niewiele sytuacji, w których korzyści z ukrywania wartości pytań przewyższają liczne koszty.

TL;DR

W niektórych przypadkach pominięcie wszystkich szczegółów oceny może być akceptowalne

Oprócz wszystkich bardzo dobrych odpowiedzi już podane, chciałbym przedstawić inny punkt widzenia. Nie wspomniałeś, gdzie uczysz (lub ja to przegapiłem) i wiele odpowiedzi zakłada klasyczny uniwersytet.

Z mojego doświadczenia we francuskich „zajęciach przygotowawczych” wynika, że ​​punkty za każde pytanie nie zostały podane wprost; na przykład przystąpić do czterogodzinnego egzaminu z matematyki: mieliśmy jakieś 3 duże zadania, każdy wart pewnej określonej liczby punktów i składający się z wielu pytań, które wzajemnie się budowały. Ale w każdym zadaniu pytania nie były opatrzone indywidualną liczbą punktów, wystarczyło założyć, że „późniejsze pytania są warte więcej punktów”.

Oczywiście jest to szczególny przypadek i nie nie wiem, czy to dotyczy Ciebie; egzaminy te były przygotowaniem do szkoły inżynierskiej, która wybiera uczniów w systemie konkursowym. Nie oczekiwano od Ciebie, że ukończysz egzamin, w sposób zachęcany do sprytnego wybierania najlepszych wyników , abyś mógł zmaksymalizować liczbę punktów.