Proponuję wycofać się i wysłać formalne pismo do redakcji, w którym wyraża swoje obawy. Cytuj większy wszechświat moralny niż ten wąski objęty polityką czasopisma. Zaproponuj, że samo badanie jest nieetyczne i rekomenduj, bez szczegółowej recenzji, odrzucenie artykułu.

Byłem w podobnym, ale mniej trudnym przypadku. Byłem pasterzem gazety, która przekroczyła mniej niebezpieczną granicę. Wielokrotnie kontaktowałem się z autorami i próbowałem w kilku komunikatach przekonać ich, że proponowane przez nich działania były błędne. Nie udało mi się ich przekonać. Artykuł został odrzucony. Otrzymałem nagrodę za moje wysiłki, aby ich przekonać, mimo że zawiodłem.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​ludzi, którzy robią takie rzeczy, nie przekona żaden dialog. Są w to zbyt zainwestowani, żeby wysłuchać.

Nie czekaj, aż „siły, które są” zdecydują, że te rzeczy są niemoralne i prowadzą do złego końca. Jeśli ludzie tacy jak recenzenci na dole piramidy nie narzekają na to, tego rodzaju badania będą kontynuowane i zostaną wdrożone. Jest na to zbyt wiele historycznych przykładów, aby zignorować konsekwencje.

PO jest niewątpliwie świadomy, że jest to trudne pytanie w przypadku niektórych szarych obszarów. Udzielenie jednej obiektywnej odpowiedzi może być również trudne, dlatego najpierw przedstawię kilka kierunków działań, a następnie przedstawię osobistą sugestię.

(1) Odrzuć, ponieważ praca jest nieetyczna - recenzent moralne prawo do tego. Oczywiście, jeśli nie ma wspierającego ustawodawstwa lub precedensu, może to stać się dość subiektywne, a recenzent powinien być przygotowany do obalenia.

(2) Odrzucić ze względów akademickich - podejście polegałoby na wskazaniu, że autorzy nie wykonali rygorystycznej pracy, ponieważ nie zastanawiali się nad możliwymi konsekwencjami takiej technologii, a to jest ważna część rozwoju technologii.

(3) Przejrzyj artykuł pod kątem czysto akademickich zalet, ale w recenzji, wyraźnie powiedz redaktorowi, że ta praca może mieć niezamierzone negatywne konsekwencje, a twoja recenzja ich nie bierze pod uwagę.

(4) Przejrzyj czasopismo i sprawdź, czy publikuje artykuły, które są (w opinia recenzenta) problematyczne. Jeśli tak, wycofaj się z przeglądu ORAZ podnieś świadomość tego czasopisma publicznie za pośrednictwem mediów, sieci akademickich i tak dalej. (Napisz również do dziennika, ponieważ jest to oczekiwana korzyść.) Bez drugiej czynności, pierwsza jest sterylna i prawie wymyka się odpowiedzialności.

Tak, żadna z opcji nie jest łatwa i obejmuje zachęcanie do reakcji lub poczucie winy. Decyzję należy podjąć w oparciu o hart ducha i apetyt na krytykę. Osobiście nie mogę polecić łagodniejszego wyjścia, więc moja rekomendacja byłaby albo (3), albo (4) w zależności od tego, jak bardzo ktoś jest nastawiony do problemu.

EDYTUJ:

Po sugestia w komentarzach, warto rozróżnić tło (3) i (4).

W (3), gdzie przekazuje się swoje obawy redaktorowi poprzez prywatną komunikację, ciężar moralny spoczywa wprost na redaktorze / czasopiśmie. Recenzent ma czysto akademicki obowiązek i jest zadowolony z komunikowania obaw na osobności. Mogą istnieć dobre powody, aby przyjąć takie stanowisko - ufając etycznemu / moralnemu rdzeniu redaktora / czasopisma, wierząc, że ta szara strefa powinna być rozpatrywana w ramach zawodowych, a nie publicznie.

W (4) , nie zwalnia się z odpowiedzialności moralnej i decyduje się osobiście zająć się kwestiami etycznymi. Oznacza to przyjęcie odpowiedzialności nie tylko za ostry sprzeciw, ale także za skuteczne rozpowszechnienie przesłania. Jest to z natury trudniejsze, ale bardziej odpowiedzialne i prawdopodobnie satysfakcjonujące podejście.

Jeśli naprawdę cię to niepokoi, wycofaj się z recenzowania artykułu i powiedz redaktorowi o problemach etycznych.

Jeśli odrzucisz artykuł z jakichkolwiek innych powodów niż akademickie, to implicite narzucanie autorom twojej etyki. Oświadczenia etyczne, które mają dla ciebie jak największy sens, mogą w ogóle nie mieć sensu dla kogoś innego; Sam fakt, że autorzy przeprowadzili badania, wskazuje, że autonomiczne uzbrojone drony nie są etycznie odrażające. Możesz twierdzić, że twoja etyka jest „lepsza” od ich, ale to nie jest pewne, a rozsądna osoba może zająć odwrotne stanowisko. Jeśli nie chcesz mieć nic wspólnego z pracą z powodów etycznych, odmów jej przeglądu i pozwól, aby ktoś, kto jest mniej zaniepokojony etyką, przejrzał ją.

To powiedziawszy, możesz wskazać ten problem czasopismu i upewnij się, że zgadzają się z etyką. Możliwe, że czasopismo zgodzi się z Tobą, że autonomiczne uzbrojone drony są nieetyczne i odrzuci artykuł bez recenzji. Jeśli mimo to opublikują, możesz zdystansować się od czasopisma, nie recenzując dla nich i / lub publikując z nimi w przyszłości.

TL, DR: Powinieneś po prostu zignorować swoje pytania moralne w celu przejrzenia tego artykułu.

Do ujawnienia: pracuję w dziedzinie związanej z obronnością.

Podsumowując:

1. Pytanie, które możesz proponować, jest prawdopodobnie znacznie bardziej złożone i wymaga trudniej- narysować linie, niż myślisz.

2. Jakiekolwiek stanowisko polityczne, które może zająć czasopismo, byłoby wysoce wątpliwe, a także nie do ciebie należy decyzja

3. Dyskusja etyczna na temat każdego takiego dokumentu technicznego jest poza zakresem. Mimo że kodeksy etyczne powinny być znane i przestrzegane przez wszystkich specjalistów w każdej dziedzinie.

4. O ile istnieją ustalone wytyczne etyczne dotyczące tego rodzaju publikacji, żadne z nich nie zostało naruszone do obecnego pytania (jak sam wskazałeś).

5. Jako osoba i istota ludzka masz możliwość odmówienia przeglądu artykułu. Ale nie spodziewaj się ani nie zmuszaj innych do robienia tego samego.

W trybie szczegółów / rantowania:

Pomimo tego, że jest to praca inżynierska, powinieneś pomyśleć o ogólnych podstawach nauki. „Nauka” i „etyka” to różne rzeczy, które przecinają się w ramach „działań”. Artykuł nie twierdzi, że zabija ludzi w celach testowych, mówi tylko o symulacjach, stąd też ze względu na brak działań część naukowa różni się od etycznej, więc w mojej książce nie ma absolutnie żadnej etycznej troski cokolwiek, na czym recenzent powinien się troszczyć podczas recenzowania artykułu (poza fałszywymi symulowanymi wynikami, nieuczciwymi raportami i innymi rzeczami mającymi zastosowanie nawet do czystej matematyki).

Widzę wiele wyzwań technicznych w dziedzinie broni autonomicznej / drony / samochody i tak dalej, a to są dziedziny, w których ludzie aktywnie pracują i rozwijają swoją karierę, na dobre i na złe.

Jeśli sprzeciwiasz się opracowywaniu autonomicznej broni, to jest to Twoje stanowisko polityczne, którego (IMHO) nie powinno wspierać żadne czasopismo naukowe jako podmiot. Możesz sprawdzić, czy czasopismo, o które prosiłeś, ma jakieś powiązane zasady, ale wątpię, aby tak było. W związku z tym nie jest częścią twojego zadania przeglądowego przedstawianie politycznych twierdzeń na temat artykułów, które recenzujesz.

Gdzie dokładnie wyznaczasz granicę? Autonomiczna broń do zabijania jest skierowana do ciebie ale co z AI rozpoznawania twarzy? Istnieją również obawy dotyczące nieuregulowanego rozwoju aplikacji AI, a nawet proponowane tymczasowe zakazy korzystania z tej technologii. Czy spodziewasz się, że każde czasopismo AI przestanie publikować do odwołania? Może chciałbyś, aby wszystkie publikacje dotyczące wydajności broni również zostały wstrzymane, ponieważ ogólnie broń jest zła? Otrzymuję tysiące wyników, wyszukując hasło „wydajność rakiet” w Google Scholar, a wszystkie na pierwszych stronach mówią o inżynierii bez dyskusji etycznej. Czy wszystkie te dokumenty również powinny zostać odrzucone?

Czy uspokoiłoby cię twoje sumienie, gdyby „temat” referatu był nieco bardziej zamaskowany? Może nie miałbyś nic przeciwko czysto matematyczny esej o metodach Monte-Carlo, ale zgadnijcie co: wywodzą się z projektu bomby atomowej. Kiedy byłem studentem, pracowałem nad projektem, w którym symulowany dron robił zdjęcia celu. Co dziwne, aparat zawsze psuł się po wykonaniu pierwszego zdjęcia. Zajęło mi kilka minut, zanim zauważyłem, że chodziło o symulację bomby. Chociaż był to jedyny raz, kiedy ten temat był traktowany, a żadni nieświadomi ludzie nie byli trochę wstrząśnięci, najwyraźniej był to ruch empatyczny ze strony nauczyciela.

Bez ogródek, gdyby moja praca (tylko techniczna / teoretyczna) została odrzucona z powodu opinii recenzenta, że ​​„ta technologia powinna zostać zakazana”, nie różni się to od tego, że on / ona mówi: „moja religia nie zgadza się z tym, co ty mówią". Co zdarzyło się w przeszłości, historie opowiadają, że Napoleon kiedyś zakwestionował Laplace'a, czy nie poświęcił Bogu żadnego słowa w jednym ze swoich traktatów. Oczywiście to się zaciera w dziedzinach humanistycznych, gdzie zawartość kiepskiej publikacji może przełożyć się na rzeczy wyraźnie zabronione, takie jak mowa nienawiści, walka ze słowami i tak dalej. Istnieje również problem w naukach medycznych / biologicznych, gdzie każda przyzwoita publikacja wymaga wyników empirycznych (tj. Chociaż mogę symulować uderzenie drona, nie mogę zasymulować trucizny działającej na organizm ludzki). Ale to pytanie nie dotyczy naukowej wartości artykułu.

Nie proś także autorów o włączenie dyskusji etycznej do ich artykułu. To po prostu poza zakresem i, szczerze mówiąc, jest to dziedzina nauk humanistycznych, a nie inżynieria. Z jednej strony jestem w pełni przygotowany do pisania i czytania literatury naukowej o inżynierii uzbrojenia (w dziedzinach, w których pracuję) i musiałem przejść kurs etyki na studiach licencjackich, jestem świadomy i przestrzegam kodeksów etyki obowiązującej w moim zawodzie, ale jestem kompletnym noobem, jeśli chodzi o nauki etyczne / polityczne i legislacyjne na poziomie badawczym. Nie mogę i nie powinienem żądać wspólnego przeglądu i omawiania najnowszej literatury na temat etyki broni autonomicznej i jej technicznego funkcjonowania za każdym razem, gdy piszę o algorytmach broni. Po prostu robię to drugie. Wyjątkiem może być dodanie standardowego tekstu, takiego jak „Uwaga: ten artykuł nie popiera morderstwa”. Ale tylko prawnicy dbają o standardowe teksty i myślę, że nie jesteś prawnikiem.

Słuchaj, pracuję w dziedzinie związanej z obronnością i znam ludzi, którzy pracują z niektórymi produktami, które mogą ostatecznie (celowo) zabijać ludzi. Naprawdę, dyskusja etyczna się starzeje, możesz poświęcić kilka dni na zastanowienie się, czy się z nią zgadzasz, ale kiedy skończysz, dyskusja dobiegnie końca, po prostu idź dalej i albo wykonuj swoją pracę, albo odmów, powróć do swoich wartości, gdy już to zrobisz. masz na to ochotę, ale nie codziennie (lub na każdym papierze w tym przykładzie) i nie pytaj kolegów o to przy każdej okazji. Nie minimalizuję tego, firmy, które opracowują takie produkty, powinny i generalnie mają psychologów, którzy wspierają ludzi, którzy mogą poczuć się nieswojo w tej sytuacji. I pytają, czy potencjalnemu pracownikowi nie przeszkadza praca nad tego rodzaju produktem, ponieważ należy to przemyśleć. Ale te pytania prowadzą do wniosków, a naleganie na dyskusję jest po prostu zastraszaniem innych, by trzymali się twojego światopoglądu.

Podczas gdy niektórzy ludzie mają zastrzeżenia co do pracy z bronią (szczególnie bronią dostępną dla konsumentów) i głosują z odmawiając podjęcia pracy w tej dziedzinie, życie narzuca im się bardzo dobrze prosperujący przemysł obronny, uzbrojeni funkcjonariusze policji, siły zbrojne i tak dalej. Za istniejącą i rozwijaną bronią jest po prostu znacznie więcej głosów niż w inny sposób, czy się to podoba, czy nie, zgadza się z nią lub nie. A tym większe zapotrzebowanie na większą produkcję i rozwój broni.

Możesz się nad tym zastanawiać. Recenzent nie przyjmuje ani nie odrzuca artykułu. Recenzent zaleca redaktorowi przyjęcie lub odrzucenie artykułu.

Jeśli uważasz, że czasopismo nie powinno być zaangażowane w badania nad bronią, zalecamy odrzucenie z powodów moralnych. Jeśli redaktor uważa, że ​​nie należy brać pod uwagę podstaw moralnych, lub uważa, że ​​badania nad bronią są etyczne, może zignorować twoje zalecenie.

Trudna decyzja należy do redakcji¹, a nie do recenzentów.

^{¹ Podjęcie bardziej ekstremalnych przykładów badań, które nie zaszkodziły bezpośrednio nikomu w metodologii, ale nadal mają zdecydowanie nieetyczne implikacje, jest l ćwiczeniem dla czytelnika. sup>}

tl; dr: Pokaż kręgosłup i odrzuć artykuł.

@Applied akademicki przedstawił cztery kierunki działań w ich odpowiedzi; Mam na myśli te i możesz najpierw to przeczytać (ale nie musisz).

Moja rada brzmi:

• Zacznij od (4): Sprawdź, czy czasopismo jest problematycznym miejscem. Mogłeś popełnić błąd, jeśli skojarzyłeś się z czasopismem, które od czasu do czasu legitymizuje zabójstwa i zmilitaryzowane śmiercionośne działania policji za pomocą dronów lub innych podobnych czynności.
• Jeśli jest to problematyczny dziennik, po prostu kontynuuj ( 4).
• Jeśli czasopismo rzadko lub nigdy nie publikuje takiej pracy: Zrób (1). Oznacza to, że odrzucić artykuł należy odrzucić ze względów etycznych. Fakt, że istnieją wytyczne etyczne i przyjęte zakazy, oznacza, że ​​masz wystarczająco dużo podstaw, aby twierdzić, że takie badania nie powinny być akceptowane, legitymizowane i rozpowszechniane za pośrednictwem czasopisma. Postaraj się przedstawić swój argument zarówno na zasadzie ogólnej, jak i - jeśli masz wiarygodne informacje o konkretnych badaniach, które recenzujesz - na przykładach nadużyć technologii dronów przez autorów, ich instytut, fundatorów lub ich rząd. Niestety, takich przykładów jest dziś mnóstwo w naszym świecie.

Jestem przeciwny opcjom (2), ponieważ narzekanie na brak „sekcji etycznej” sugeruje w sposób dorozumiany, że praca jest ogólnie bliska bycie prawowitym. Jestem również przeciwny opcji (3), ponieważ oznacza to, że „przeszedłeś na całość” - wykonałeś swoją rolę w publikacji tego artykułu i masz teraz nadzieję, że redaktor ma więcej kręgosłupa niż ty. Wątpliwe, że to zrobią, gdy zobaczysz, że się na to zgodziłeś.

Uwaga: @DanRomik podkreśla w komentarzu, że recenzent w rzeczywistości nie odrzuca ani nie przyjmuje artykułu, ale raczej zaleca akceptację lub odrzucenie. Warto o tym pamiętać, nawet jeśli (i ta odpowiedź) używamy terminów „odrzucić” lub „zaakceptować”.

Oczywiście masz wiele możliwości wyboru. Osobiście uważam, że jeśli zdecydujesz się odrzucić artykuł w oparciu o etykę uzbrojonych dronów, to robisz to, wyrażaj tę opinię w recenzji i zejdź ze sceny, powstrzymując się od recenzowania kwestii naukowych.

W ten sposób odnotowujesz swój sprzeciw, nie uczyniłeś się częścią złej sytuacji etycznej i dajesz redaktorowi możliwość zastosowania się do zaleceń lub zasięgnięcia dalszej analizy.

Druga skrajność to zalecam odrzucenie artykułu, nie mówienie, że dzieje się tak z powodów etycznych, i poszukiwanie naukowego uzasadnienia dla swojej rekomendacji. Osobiście rozważyłbym ten naukowy sabotaż i dlatego odradzałbym go.

Podstawą pośrednią jest wyrażenie swojego przekonania, ale przedstawienie rzetelnej naukowej recenzji. Uważam, że jest to trudne i stawia pod znakiem zapytania twoją recenzję. Powstrzymałbym się od tego.

Osobiście, gdybym miał to szczególne przekonanie moralne, po prostu skontaktowałbym się z redaktorem i odmówił przeglądu artykułu, podając dlaczego.

Przemysł obronny napędzał całą gamę technologii. Są tacy, którzy wspierają ten wysiłek. Rozumiem, że nie chcę być częścią tego, ale nakreśl swoją osobistą linię, jeśli chodzi o sabotowanie tej dziedziny za pomocą nieuczciwych recenzji. Są sposoby na to, aby twoje przekonania się spełniły - odrzuć recenzję, napisz list do redakcji do publikacji, pracuj na kierowniczych stanowiskach organizacji zawodowych, aby zakończyć politykę publikowania takich materiałów, zalecaj swojemu bibliotekarzowi, aby zaprzestanie subskrypcji itp.

Podsumowanie: obawy etyczne są stopniowe.

1. Niektóre z nich są wystarczająco wystandaryzowane w środowisku akademickim (lub nawet w opinii publicznej) na całym świecie, że naruszenie tych standardów oznacza, że ​​artykuł powinien zostać odrzucony z powodów etycznych.

2. Inne kwestie etyczne są bardziej osobiste w tym sensie, że recenzent może mieć je osobiście, ale nie są one tak powszechnie uzgodnione / ustandaryzowane, że autorzy powinni być przed nimi odpowiedzialni.
   OP powinien IMHO tolerować, że inni mogą mieć inny punkt widzenia na te obawy (2.).

   Jednak ogólne osobiste problemy etyczne (2.) często obejmują kwestie etyczne, które są powszechnie akceptowane ( 1.), ale w węższym zakresie. Te znowu są tematem do recenzji artykułu.

Proponuję nieco dokładniej przeanalizować (nie) etyczne punkty.

Nigdy nie miałem do czynienia z bronią badania, ale w moich doświadczeniach terenowych na zwierzętach są istotne, więc użyję ich jako przykładu, dla którego wziąłem pod uwagę moją osobistą etykę i dla którego spotkałem się również z etycznymi rozważaniami innych ludzi.

Oto mój punkt widzenia:

• Czy nieetyczny punkt jest czymś, co jest „powszechnie” * uznane przez środowisko akademickie za nieetyczne czy nawet ogół społeczeństwa? Innymi słowy, czy istnieje obecnie konsensus głównego nurtu, który mówi, że jest to nieetyczne, a być może nawet ujednolicone formalne wymogi etyczne, które są naruszane? Jeśli tak, odrzuć je z powodów etycznych.

  Przykładami mogą być plagiat, przedstawianie fałszywych wyników lub obserwacji lub projekt badania, który jest uważany za nieetyczny zgodnie z zasadami, nad którymi pracują komisje etyczne (jeśli istnieją istotne lokalne różnice, oceniam według lokalnych przepisów, w których autorzy są).

  * Jestem na poziomie porozumienia, który jest silniejszy / szerszy niż „moi zawodowi przyjaciele się ze mną zgadzają”, a także silniejszy niż „moja lokalna społeczność” lub „moja religia mówi”: np. mój kraj ma bardziej rygorystyczne prawa (które przyjmuję jako substytut umów etycznych) dotyczące eksperymentów na ludziach niż niektóre inne kraje. Ale te różnice nie oznaczają, że inne społeczeństwo uważa, że ​​wyrządzenie krzywdy ludziom jest etycznie w porządku, różnice wynikają z niuansów w tym, gdzie dokładnie wytyczono granicę, ile cierpienia powoduje określona procedura, ile cierpienia uważa się za znośne, a ile cierpienia uważa się za warte zachodu. Zatem mogą istnieć przypadki, w których orzeczenie jest inne, ale w wielu przypadkach orzeczenie etyczne będzie zgodne. I właśnie o to mi tu chodzi: o „obecny konsensus głównego nurtu” (dzięki @ObscureOwl) obejmujący kontynenty, kraje, religie…

  (Nie sądzę, aby można było twierdzić, że każdy jedna osoba zgadza się na jakąkolwiek kwestię etyczną - ale proszenie o taką absolutną zgodę jest tutaj bezcelowe, ponieważ nie może być wykorzystane do ustalenia, czy czyjeś działania są nieetyczne: jeśli tylko się nie zgodzą, wymagana zgoda nie może być osiągnięty.)

• Ale mogę mieć zastrzeżenia etyczne, które wynikają z mojego (OP) światopoglądu / filozofii / religii / ... i gdzie powiedziałbym, że osobisty sprzeciw jest całkowicie w porządku, ale tutaj ja (OP) muszę tolerować, że inni ludzie mają inne punkty widzenia. Tutaj

  • odrzucenie jak powyżej nie jest możliwe. Narzucenie autorom swojej osobistej opinii byłoby nadużyciem władzy przez recenzenta, a zatem byłoby to nieetyczne.

  • Mogę powiedzieć „Nie będę w żaden sposób kojarzył się z takimi badaniami” i odmówić bycia recenzentem.
    Niestety, to nie wystarczy pod względem ograniczenia nieetycznych badań.

  • Czasami zagłębianie się nieco w dlaczego dokładnie sprzeciwiasz się tym badaniom, może pomóc w znalezieniu bardziej konstruktywnego rozwiązania, ponieważ przeprowadzam przegląd oraz w uczciwy i odpowiedni sposób moje obawy zostały usłyszane.

  Ogólne osobiste obawy, które są wyrażane na bardziej szczegółowym poziomie, mogą przekładać się na obawy etyczne, które są powszechnie uzgodnione (w węższym zakresie niż problem bardziej ogólny) lub czasami również do punktów istotnych z naukowego punktu widzenia.

Przykład z badań medycznych

Kiedyś dostałem artykuł do recenzji, w którym wykorzystano i zabito ponad 100 gryzoni do badań. W artykule podano odpowiednią akceptację etyczną i właściwą obsługę (do tej pory spełniała powszechnie uzgodnione wymagania etyczne). Przebadali całą masę różnych warunków.
Wiele różnych warunków oznaczało, że w eksperymentalnych grupach było tylko niewiele zwierząt. Chociaż na pierwszy rzut oka dobrze byłoby nie powodować cierpienia większej liczby zwierząt, w rzeczywistości oznaczało to, że całe badanie było bezwartościowe, ponieważ nie można było wyciągnąć wiarygodnych wniosków. Można było to wiedzieć z góry.

W związku z tym mamy

• naukowe obawy co do niewłaściwego planowania wielkości próby, co prowadzi do
• zbyt niepewnych wyników badań jakąkolwiek wartość naukową, a to również prowadzi do
• powszechnie uznawanej troski etycznej, że niepotrzebne cierpienie zostało zadane zwierzętom.

W innych słowa, ważne powody, by zalecić odrzucenie badania.

Zastosowanie do omawianej pracy

Jedną oczywistą różnicą między tym przykładem a zautomatyzowanymi ramionami jest to, że obawy dotyczące badań na zwierzętach dotyczą tego, co już zostało zrobione, podczas gdy wydaje mi się, że twoje obawy dotyczące broni automatycznej dotyczą raczej przyszłych konsekwencji w życiu codziennym.

Potraktuj jako eksperyment myślowy, że możesz pomyśleć o bardziej wyspecjalizowanych problemach, takich jak to, że proponowana technologia stwarza zagrożenie dla cywilów.

Chociaż, jak mówisz, zakaz broni automatycznej nie jest (jeszcze) powszechnie uzgodniony, AFAIK jest powszechnie uznawany, że cywilów nie należy narażać na niepotrzebne lub niepotrzebnie wysokie niebezpieczeństwo.

Wychodząc od tej węższej, ale uniwersalnej troski etycznej, podejrzewam z twojego opisu, że może istnieć kilka powiązanych problemów naukowych i technicznych z tym artykułem. Które są poważne ze względu na kwestie etyczne, które za nimi stoją.

Wydajność algorytmu jest oceniana na podstawie liczby przypadków, w których symulowany dron samodzielnie uderzył w cel.

Każda taka wartość może być co najwyżej częścią weryfikacji i walidacji algorytmu.

Weryfikacja musi obejmować szacowanie i raportowanie ryzyka dla ludności cywilnej: jeśli nie wiemy, czy algorytm stwarza niepotrzebne zagrożenie dla ludności cywilnej, nie możemy uznać, że jest odpowiedni do celu.

Osobiście podejrzewam, że ponadto istnieje tu kompromis polegający na tym, że trafienie większej liczby celów może równie dobrze kosztować uderzenie większej liczby cywilów. Jeśli to możliwe, funkcja punktacji, która nie karze uderzania cywilów, może być uważana za z natury nieodpowiednią nawet do celów programistycznych.

Często znajduję błędne procedury walidacji w artykułach o znacznie mniej niebezpiecznych tematach. Jeśli temat nie jest zbyt ważny, a wysiłek eksperymentalny mający na celu przeprowadzenie właściwej walidacji jest teraz nieproporcjonalny, często jestem w porządku, jeśli wynikające z tego ograniczenia są szczerze omówione.

Manuskrypt w pytaniach nie wydaje się nawet spełniać tego znacznie słabszego wymagania:

Autorzy nigdy nie omawiają możliwych problemów etycznych związanych z tą technologią,

(I przy tak krytycznym temacie chciałbym nalegać na odpowiednią walidację.)

nie mówią wprost, czy ta technologia będzie używana w prawdziwych dronach.

... tego mogą nie wiedzieć.

W kontekście recenzowania artykułu do publikacji, Twoim zadaniem nie jest Ratowanie Świata. Nawiązanie dialogu z autorami oznaczałoby postawienie siebie jako arbitra działań grupy ludzi. Redaktor czasopisma powinien, całkiem słusznie, odrzucić taki plan w ramach recenzji artykułu. Choć jest całkiem możliwe, że taki program mógłby zostać zaakceptowany poza kontekstem recenzji artykułu, czasopismo nie jest w żaden sposób zobowiązane do przestrzegania takiego planu.

Zasadniczo masz dwie możliwości. Możesz wycofać się z recenzji. Możesz też dokonać obiektywnej recenzji artykułu w oparciu o zawartość i zasady publikacji czasopisma.

Jeśli dany dziennik rutynowo publikuje takie informacje i nie możesz zaakceptować takich pozycji, które są moralne lub etyczne, wtedy powinieneś natychmiast ich poinformować, że nie powinieneś rozważać recenzowania takich artykułów.

Lekarstwem na mowę, z którą się nie zgadzasz, jest więcej mowy. Jeśli uważasz, że praca w tym artykule nie powinna była zostać wykonana, powinieneś opublikować swoją pracę, wyjaśniając dlaczego. Będą ujścia dla twoich stanowisk i argumentów. Jeśli będą to rozsądne argumenty oparte na rozsądnym rozumowaniu i ważnych danych, zostaną zaakceptowane.

Dla mnie odpowiedź jest dość prosta.

Zdecydowana większość społeczności naukowej nie uważa omawianej sprawy za nieetyczną (gdyby istniały przeciwko niej reguły). W konsekwencji, niezależnie od tego, czy uważasz, że jest to nieetyczne, czy nie, nie ma większego znaczenia, Twoje poglądy nie powinny wpływać na zdolność maszyny naukowej do dokonywania postępów.

Więc twoje wybory są wycofywane i nie udzielaj żadnych rekomendacji co się dzieje z artykułem lub o przejrzeniu artykułu pod względem merytorycznym i pozostawieniu dyskusji na temat etyki właściwemu forum, które nie jest procesem recenzji.

Chciałbym przejrzeć artykuł i wskazać, że bardzo praktyczne ograniczenia tej pracy nie są jasno określone.

Ostatecznym celem tych badań jest jasne skonstruowanie autonomicznego systemu broni, który może działać na pole walki. Otóż ​​wszelka wojna podlega prawu. Obejmuje to zasadę proporcjonalności. Zasada proporcjonalności dopuszcza szkody uboczne i ofiary wśród ludności cywilnej, o ile straty te nie są nadmierne w porównaniu z bezpośrednią przewagą militarną wynikającą z ataku.

Jest jasne, że autorzy nie wzięli pod uwagę zasady proporcjonalności, ponieważ ich algorytm punktacji nie bierze pod uwagę wartości celu wojskowego i nie ma pojęcia o szkodzie ubocznej lub utracie życia cywilnego. Wynika z tego, że każdy autonomiczny system uzbrojenia sterowany za pomocą ich algorytmu będzie miał duży potencjał łamania praw wojny. Dlatego ich badania mają ograniczoną wartość praktyczną i jako uczeni są zobowiązani do jasnego określenia takich ograniczeń.

Jeśli odejdziesz na bok, nie ma gwarancji, że te bardzo praktyczne ograniczenia zostaną wspomniane. Co ważniejsze, czytelnikom nie zostanie przypomniane prawo wojenne.

W tym artykule znajduje się dobre podsumowanie prawnych zasad prowadzenia wojny. Główny nacisk położono na zasadę proporcjonalności.