Dorastałem w kraju z większością muzułmańską. Co robić, a czego nie:

• Czy okazuj szacunek religii. Oznacza to, że unikaj robienia takich rzeczy, jak komentowanie tego, jak niewygodne musi być modlenie się pięć razy dziennie, nie oferuj jedzenia innego niż halal, nie zapraszaj ludzi na lunch w czasie Ramadanu itp.
• Rób to, co robią, jeśli to możliwe i nie jest niewygodne. Na przykład, jeśli jesz razem obiad, zamów / zapakuj coś halal. O ile nie masz specjalnych wymagań żywieniowych, które wymagają jedzenia wieprzowiny, nie jedz wieprzowiny w towarzystwie innych.
• Ubierz konserwatywnie. Jeśli w Twojej instytucji obowiązuje dress code, przestrzegaj tego. Jeśli jesteś kobietą, zazwyczaj możesz odmówić noszenia hidżabu, jeśli sprawia Ci to dyskomfort (jednak zależy to od kraju), ale nadal ubierz się konserwatywnie - np. nie zakładaj niczego bez rękawów.
• Nie udawaj muzułmanina. Nie możesz tego udawać. Nauka , jak się modlić w religii, wymaga czasu; pieśń jest również nietrywialna.
• Nie udawaj muzułmanina # 2: równie ważne, jeśli uznasz się za muzułmanina, możesz być zobowiązany do przestrzegania innego zestawu praw. Szariat kryminalizuje rzeczy, które są dobre we współczesnej kulturze zachodniej, takie jak homoseksualizm. Jeśli jesteś homoseksualistą, ale identyfikujesz się jako muzułmanin, możesz postawić na głowę policję religijną.
• Nie udawaj muzułmanina # 3: Ponadto, w zależności od kraju jesteś, może być naprawdę trudno porzucić religię. Potencjalne problemy mogą doprowadzić do śmierci. W międzyczasie dotyczy to nie tylko ciebie: w wielu krajach obowiązują ograniczenia dotyczące małżeństw muzułmanów z niemuzułmanami; dodatkowo każde dziecko urodzone przez muzułmanina jest automatycznie muzułmaninem.

Wyjątek : jeśli początkowo byłeś muzułmaninem, ale nie wierzysz już w religię, nie masz dobrych opcji. Powyższa rada nadal sprowadzi na ciebie policję religijną (ponieważ jesteś teraz apostatą). Albo udawałbym muzułmanina, albo wyjechałbym z kraju i pracowałbym gdzie indziej.

tl; dr: Zostaw religijnych ludzi do praktykowania swojej religii i nie krytykuj ich za to. Powinni zrobić to samo z tobą.

Są sytuacje, w których musisz być wrażliwy na innych, a oni powinni okazywać tobie tę samą uprzejmość. Są jednak miejsca, w których uczucia religijne są tak silne, że mogą je przezwyciężyć. Nie zgadzanie się z religijnym „konsensusem” w takich miejscach może być niebezpieczne na wiele sposobów (akademickich, fizycznych,…). W rzeczywistości jest kilka uczelni w USA, w których jest to problem.

Jednak "udawanie" bycia członkiem religii jest równie niebezpieczne, więc musisz być ostrożny. Nie wiem, jakie są o tobie przypuszczenia ludzi. Ale jeśli są świadomi, że nie jesteś członkiem / wyznawcą dominującej wiary, prawdopodobnie najlepiej odradza się uczestnictwo. Jeśli nie są tego świadomi i zakładają, że jesteś po prostu odstępcą, może to być bardzo niebezpieczne.

Jeśli twój profesor jest wystarczająco otwarty, możesz porozmawiać z nim / nią o radę. Ale pierwsza zasada to być bezpieczna. Jeśli jesteś w miejscu, w którym musisz być „wierzący”, a nie jesteś, powinieneś postarać się znaleźć bardziej kompatybilne miejsce. Uczucia religijne są często czymś innym niż racjonalne.

Spędziłem też kilka lat w kraju MENA w środowisku akademickim. Jak powiedziałeś, publiczne spożywanie jedzenia / picia w czasie Ramadanu było nielegalne, podobnie jak pewne standardy dotyczące ubioru, jednak z mojego doświadczenia na przestrzeni lat wynika, że ​​w żaden sposób nie oznacza to, że osoby, z którymi mieszkałem i pracowałem (w tym osoby, które praktykujący muzułmanie) domyślnie nie akceptowali mojej niereligijności. Jestem ciekaw, dlaczego mówisz

Z pewnością, jeśli wiedzą, że jestem „niereligijny”, to ich zdenerwuje.

i

Więc nawet jeśli mój przełożony jest na tyle uprzejmy, jak jego drugi doktorant, będą rozczarowani, jeśli pozna moją sytuację.

Być może masz więcej powodów, by wierzyć to, niż zawarłeś w swoim pytaniu, jednak z mojego osobistego doświadczenia żaden z moich muzułmańskich przyjaciół / współpracowników nigdy nie spodziewał się, że dostosuję się do ich religii. Z pewnością nigdy nie udawałem muzułmanina i podobnie jak inne odpowiedzi sugeruję, abyś tego nie robił, ponieważ może to uczynić sytuację bardziej niezręczną (`` nawróciłem się, aby się dopasować '' prawdopodobnie nie jest najlepszą odpowiedzią dla spostrzegawczego członka jakiejkolwiek religii).

Moja rada jest taka, że ​​być może nie musi to stanowić większego problemu niż jakakolwiek inna różnica w stylu życia, którą możesz mieć ze współpracownikami, i nie czytać jej zbyt głęboko (jak zakładając, że mają wobec ciebie jakieś oczekiwania), chyba że podadzą ci ku temu powód. Polityka rządu niekoniecznie odzwierciedla indywidualne oczekiwania. Jak najbardziej, jeśli czujesz niezdrową presję lub czujesz się niebezpiecznie, nie zostań. W przeciwnym razie podobne sytuacje, w których istnieje różnica w stylu życia / kulturze między członkami grupy, zdarzają się cały czas.

Być może inna grupa, do której dołączysz, może regularnie wychodzić na kawę / alkohol, kiedy nie możesz dołączyć z powodów dietetycznych / religijnych, lub w innej grupie wszyscy mają dzieci, więc wychodzą wcześniej lub bawią się w weekendy. Ale w takich sytuacjach aktywność, którą musisz przegapić, z pewnością nie jest jedynym sposobem na zbudowanie relacji / szacunku w grupie i wzmocnienie relacji z przełożonym. Więc jeśli nie ma rzeczywistej presji, aby mieć te same przekonania religijne, spróbuj zdecydować, czy przeszkadzają ci ich przekonania religijne. Jeśli nie, to skoncentruj swoją energię na znalezieniu innego wspólnego tematu / hobby. Jeśli oboje szanujecie różnice, nie może być debaty o „otwarciu”.

To zależy od kraju, o którym mówisz na Bliskim Wschodzie. Jestem z Iranu i powiedziałbym, że nieuczestniczenie w praktykach religijnych jest bardzo powszechne wśród młodych ludzi i jeśli ktoś będzie na nie uczęszczał, będzie mocno wyśmiewany. Jeśli chodzi o resztę mojej odpowiedzi, zakładam, że mieszkasz gdzieś w arabskich krajach Bliskiego Wschodu. Ponadto moja odpowiedź nie zależy tak naprawdę od twoich relacji z tymi, którzy mają ścisłe przekonania religijne (oznacza to, że możesz zastąpić swojego przełożonego lub jego uczniów kimkolwiek innym, jak twoi przyjaciele, rodzina itp.). Zakładam też, że jesteś muzułmaninem z urodzenia (oznacza to, że jesteś muzułmaninem, ponieważ twoja matka i ojciec są muzułmanami), a potem zmieniłeś zdanie na podstawie swoich osobistych myśli.

Wspomniałeś, że wszyscy oni będą módlcie się w czasie modlitwy, ale nie przyłączacie się do nich, a niektórzy tutaj sugerowali, że może to w sposób dorozumiany sugerować, że nie jesteście wierzącymi i jeśli do tej pory nic wam nie powiedzieli, ich zdaniem jest to całkiem w porządku. Niestety: To nieprawda! . Oznacza to, że w najlepszym przypadku po prostu myślą, że możesz mieć dobry religijny powód (np. Uprawiałeś seks wczoraj i nie myłeś ciała) iz tego powodu nie możesz do nich dołączyć. Lub z jakiegokolwiek powodu wolisz modlić się prywatnie.

Najważniejsza kwestia to: Czy kiedykolwiek twój przełożony lub jego uczniowie powiedzieli ci, dlaczego nie uczestniczysz w ich praktykach religijnych?

To naprawdę poważny problem, jeśli jesteś muzułmaninem z urodzenia, a kiedy dorastałeś, zmieniłeś zdanie, aby nie być osobą religijną. W rzeczywistości w wierzeniach islamu to nie jest tak, że po jakimś czasie możesz zmienić zdanie, a oni witają cię i życzą powodzenia w osobistych myślach i pomysłach! Może to kosztować życie (poważnie!). Ale o ile wiem, ich zasada jest taka, że ​​jeśli ktoś nie wierzy w islam lub z jakiegokolwiek powodu zmienił zdanie i nie przestrzegał zasad islamu, byłbyś bezpieczny, o ile nie wyrażasz swoich pomysłów w żadnym drogę do społeczeństwa i społeczeństwa. To znaczy, jeśli twój przełożony lub jego uczniowie zapytali cię, dlaczego nie uczestniczysz w ich praktykach religijnych? Musisz mieć naprawdę nieważny lub powszechny powód i nie mówić, że nie wierzę w twoje przekonania! Chodzi mi o to, że powinieneś powiedzieć, że z pewnością jestem praktykiem, ale z jakiegoś powodu, takiego jak choroba w tej chwili, nie mogłem uczestniczyć z tobą w tych praktykach. W przeciwnym razie, jeśli chcesz wyrazić swoje prawdziwe przekonanie, że nie wierzysz w islam, doprowadzi to do długiej dyskusji z nimi na temat tego, dlaczego tego nie robisz, i spróbują cię przekonać, a jeśli nie zaakceptujesz ich pomysły, to sprawia, że ​​problem staje się coraz większy. Tak więc, za każdym razem po prostu podaj fałszywy powód i idź dalej, albo lepszym pomysłem jest: nie być tam, gdy praktykują swoją religię. Ponadto Buffy zasugerowała ci zmianę lokalizacji. Szczerze mówiąc, nie jest łatwo przenieść się gdzie indziej, gdy jesteś z Bliskiego Wschodu i może to być twój długoterminowy cel, a nie krótkotrwała odpowiedź na twoje pytanie i twoją sytuację, w której próbujesz sobie z tym poradzić.

Oni już wiedzą, że nie jesteś spostrzegawczym muzułmaninem. Gdyby myśleli, że jesteś jednym z nich, zaprosiliby cię, abyś z nimi poszedł. Gdybyś rzeczywiście nim był, zapytałbyś, gdzie iść na modlitwę podczas pierwszej modlitwy pierwszego dnia.

Wydaje się, że zaakceptowali, że nie modlisz się w czasie modlitwy muzułmańskiej i nie ma problemu, aby cię zostawić bez wywierania na ciebie presji, abyś do nich dołączył, co chciałbyś uzyskać w każdej rozmowie na ten temat. Z drugiej strony czują głębokie zobowiązanie do modlitwy w określonych momentach i zakładam, że nie chcesz tego przerywać.

Wygląda na to, że „Jeśli nie jest zepsute, nie rób tego”. to naprawić ”. sytuacja. Masz już wszystko, co mógłbyś zyskać na rozmowie na ten temat. Z drugiej strony rozmawianie o religii w pracy jest zawsze dużym ryzykiem.

~ Uwaga: jestem Amerykaninem i chociaż studiowałem na głównie międzynarodowej uczelni z dużą populacją wszystkich głównych religii, moja odpowiedź może nie odzwierciedlać dokładnie oczekiwań kulturowych w innych krajach. ~

Przede wszystkim uważam, że nie powinieneś udawać religijnego, jeśli nie jesteś. Wygląda na to, że byłoby to dla ciebie dość niewygodne i mogłoby wywołać wiele negatywnych uczuć, gdyby dowiedzieli się, że kłamałeś.

Zamiast tego wydaje się, że powinieneś porozmawiać ze swoim profesorem. Nie ma sensu prosić go lub innych uczniów, aby powstrzymali się od modlitwy. Jednak wydaje się, że największym zmartwieniem jest to, że czujesz się niezręcznie i nie chcesz, aby osądzali Cię za to, że nie jesteś religijny. Najłatwiej poradzić sobie z tym, jeśli powiesz profesorowi swoje obawy i szczerze zapytaj, czy mu to przeszkadza.

Powiedz mu, że zauważyłeś, że on i inni uczniowie modlą się razem i że ty czułeś się nieswojo, będąc jedyną osobą, która tego nie czuje, ponieważ martwisz się, że może być zirytowany lub czuć się zlekceważony z powodu twojego braku uczestnictwa. Prawdopodobnie powie, że nie przeszkadza mu to, że nie jesteś religijny, chociaż może być ciekawy, dlaczego tak nie jest, jeśli to norma.

Ostatecznie, jeśli tak jest niewygodny, mając niereligijnego ucznia, może nie pasować do ciebie. Wiedza o tym pozwoli ci zdecydować, co robić dalej. Zmiana doradców może być możliwa lub nie, ale nic nie stracisz, prowadząc uprzejmą i szczerą rozmowę.

Jestem w USA, oczywiście w zupełnie innej kulturze.

Sposób, w jaki myślę, że powinno działać, jest następujący: jeśli ci ludzie, z którymi pracujesz, mają inne przekonania religijne niż ty, więc okresowo odchodzą i modlić się lub robić cokolwiek, co jest związane z ich religią, nie powinni naciskać na Ciebie, abyś uczestniczył lub karać Cię w żaden sposób za nieuczestniczenie, a także nie powinieneś wywierać na nich presji, aby tego nie robili. Mają prawo praktykować swoją religię, a ty masz prawo praktykować swoją lub nie praktykować żadnej.

Nie rozumiem, dlaczego miałoby się to różnić od jakiejkolwiek innej różnicy interesów. Załóżmy, że pracowałem z grupą ludzi, którzy, powiedzmy, wszyscy uwielbiali włoskie jedzenie, a ja nie lubię włoskiego jedzenia i od czasu do czasu wszyscy chodzą razem na lunch do włoskiej restauracji. Byłoby niegrzeczne, gdyby naciskali na mnie, żebym jadł włoskie jedzenie tylko dlatego, że im się podoba. Ale byłoby jeszcze bardziej niegrzecznie, gdybym powiedział, że nie powinni jeść włoskiego jedzenia, ponieważ go nie lubię, lub narzekać, że jestem wykluczony, ponieważ nie podzielam ich gustu w jedzeniu.

Myślę, że powinieneś po prostu zaakceptować, że nie podzielasz tego szczególnego zainteresowania ze swoimi współpracownikami i że to nieuchronnie oznacza, że ​​nie będziesz dzielić z nimi pewnych działań. Powiedziałbym, co z tego?

Jak reaguję na sytuację, w której wszyscy oprócz mnie modlą się? Czy uważasz, że muszę rozpocząć z nimi tę debatę i zamknąć ją raz na zawsze? Czy powinienem udawać, że jestem taki jak oni, modlić się z nimi?

To zależy od Ciebie. Jeśli czujesz się zachęcony do towarzyszenia im, możesz powiedzieć im, aby Cię poinformowali i powiedzieć, że chcesz im towarzyszyć. W przeciwnym razie nie powinieneś iść, nawet jeśli cię zaproszą, powinieneś powiedzieć im, aby cię nie zapraszali, ponieważ nie wolisz.

Religia to coś osobistego. Nawet w krajach muzułmańskich nikt nie może zmusić cię do modlitwy.

Moim zdaniem nie powinieneś otwierać debaty na ten temat, chyba że jesteś zainteresowany dowiedzeniem się więcej o tym, co robią.

Twój przełożony ma określone zasady i przepisy, które Cię oceniają. Żaden z nich nie może się modlić. Nawet w najbardziej religijnych krajach. Więc nie powinieneś się martwić.

I nie, nie powinieneś udawać, że jesteś taki jak oni i modlić się jak oni. Jeśli to zrobisz, stracisz czas. Twoje modlitwy powinny mieć dla ciebie znaczenie i sprawić, że poczujesz się lepiej. Jeśli tak nie jest, nikt nie potrzebuje tego od Ciebie.