Postawy wobec autoplagiatu

2012-08-19 06:01:19 UTC

Planuję napisać kilka artykułów badających różne aspekty tego samego pytania naukowego. Każdy z tych artykułów musi mieć wstęp, który go motywuje i wyjaśnia związek między problemem a tym, co inni studiowali w przeszłości.

Byłoby fantastycznie, gdybym mógł po prostu skopiować i wkleić to samo wprowadzenie a przynajmniej 90%. Wydaje mi się, że jest to bezproblemowe z etycznego punktu widzenia. W końcu za każdym razem muszę mówić dokładnie to samo iz pewnością nie przeszkadza mi autoplagiat. Czy w jakikolwiek sposób ranię czytelnika? Przypuszczam, że mógłbym być, gdyby czytelnik chciał wprowadzenia składającego się z oryginalnego materiału, ale to dziwne pragnienie, prawda? To badania, to, co następuje po wstępie, jest oryginalne.

Niestety, dowiedziałem się, że większość społeczności naukowej najwyraźniej nie zgadza się z odczuciami wyrażonymi w poprzednim akapicie. To prowadzi mnie tutaj do zadania szeregu powiązanych pytań:

W jakim stopniu autoplagiat w bitach nietechnicznych jest uznawany za akceptowalny? Często widzę autorów przetwarzających akapity, ale nigdy nie widziałem, aby ktokolwiek od razu wycinał i wklejał całą sekcję.

Byłbym szczególnie zainteresowany dowiedzeniem się, czy normy w tym zakresie różnią się w różnych społecznościach naukowych.
Jak często uczeni próbują zrobić to samo różnymi słowami, aby uniknąć autoplagiatu?
Przypuśćmy, że wstawię zdanie w brzmieniu: „Część wprowadzająca 1.2 jest dosłownie zaczerpnięta z wcześniejszej pracy autora [1]”. Jakie jest prawdopodobieństwo, że redaktorzy i recenzenci będą narzekać na to?

Swoją drogą, jestem raczej pewien, że bardzo narzekaliby na to zdanie o skutku: „Odsyłamy czytelnika do [1] po motywację do studiowania tego problemu i omówienie jego związku z wcześniejszą pracą”.

Dlaczego nie zebrać wszystkich aspektów tego samego pytania w jednym artykule? Czy pasują?

W pewnym sensie pasują do siebie, ponieważ zadają różne pytania dotyczące tego samego modelu. Jednak skończyłoby się to bardzo, bardzo długim artykułem, który w rezultacie prawdopodobnie zostałby nieprzeczytany. Co ważniejsze, prawdopodobnie będę myślał o tych pytaniach przez lata, więc będę musiał zmierzyć się z dylematem w tym pytaniu w taki czy inny sposób.

Zawsze się nad tym zastanawiałem, jeśli chodzi o moje plakaty, które wyglądają tak samo.

Zwykle zgadzam się z komentarzem na temat cytowania wcześniejszych zastosowań. Jestem ciekawy, co ludzie myślą o wpływie „podwójnie ślepej recenzji”, gdzie jeśli używasz dużo wcześniejszego tekstu i cytujesz go, to również odsłaniasz się recenzentom.

Gdybyśmy nie uczestniczyli w całkowicie sztucznej grze „recenzowanej publikacji [sic]” jako jedynego operacyjnie wykonalnego sensu „publikacji” (np. Dosłowna publikacja = upublicznianie w Internecie się nie liczy? „publikacja” ...), nie znaleźlibyśmy wówczas dyskusji na temat „autoplagiatu”, co, jak zauważa skreślona odpowiedź, jest semantycznym nonsensem. Chociaż „semantyczny nonsens” nie jest fatalnym osądem, z pewnością jest to znak, że coś zostało wypaczone ... tak jak mocno wierzę, że ma to miejsce, gdy dyskusja na temat „autoplagiatu” ma sens ]

[kont.] ... poza kwestiami związanymi z uczniami, ponownie wykorzystującymi wypracowania z wcześniejszych zajęć ... i nawet tam, srsly, ludzie, czy dzieci nie są właścicielami swoich własnych dzieł, podobnie do tego, co myślelibyśmy o naszych "Badania"? Mój bardzo poważny wniosek jest taki, że jest to zły pomysł. Podobnie jak liczenie papieru i wiele innych rzeczy. Tak więc przynajmniej nikt nie powinien być zaskoczony odkryciem nieodłącznego odruchu w opracowaniu tej rzekomej zasady !!! Podobnie jak zbiór zbiorów, które się nie obejmują: prawdziwym celem nie jest pozorny paradoks, ale nie należy udawać, że tworzy się taki zbiór.