Wydaje się, że interpretujesz cytaty jako sposób udowodnienia czegoś poprzez odwołanie się do autorytetu. To nie są cytaty. Cytowanie jest sposobem odpowiedniego uznania autora pomysłu i wskazania czytelnikowi jego wyjaśnienia. Nie przypisywanie uznania osobie, która przedstawiła ci ważny oryginalny pomysł, jest nieetyczne, niezależnie od tego, czy pomysł został opublikowany, czy nie.

Powoływanie się na „osobisty komunikacja „związana z faktem matematycznym (na przykład) nie eliminuje potrzeby udowodnienia tego faktu. Właściwym użyciem byłoby napisanie czegoś w stylu „następujące informacje zostały mi przekazane przez XY [komunikacja osobista]”, a następnie (na przykład) stwierdzenie twierdzenia i jego dowód.

Zwróć uwagę, że jeśli coś jest w raporcie technicznym lub w arXiv, nie jest niepublikowane . Ludzie publikują posty na blogach, powieści i filmy w YouTube. Opublikowane i recenzowane to zupełnie inne rzeczy i niewłaściwe jest ich łączenie.

Jaka jest alternatywa? Widzę tylko dwie:

• Nie pisz tekstu. Oznaczałoby to również, że masz coś, czym warto się podzielić, ale tego nie udostępniasz. Jest to przede wszystkim sprzeczne z celem publikacji.
• Napisz tekst, ale nie cytuj go. To plagiat.

Ponieważ alternatywy są niepożądane, cytowanie niepublikowanych prac jest dopuszczalne.

odpowiedź Davida Ketchesona podkreśla znaczenie przypisywania pomysłów pomysłom jako powodu cytowania niepublikowanych prac.

Innym powodem cytowania niepublikowanych prac może być szara literatura . Podlinkowany artykuł w Wikipedii opisuje historię szarej literatury pochodzącej z II wojny światowej, kiedy to alianci wyprodukowali wiele badań jądrowych, które nie zostały formalnie opublikowane, ale nadal mają znaczenie naukowe.

W moim osobistym doświadczeniu z ekologii stosowanej szara literatura może być ważnym źródłem decyzji i danych dotyczących zarządzania. Na przykład zarządca rezerwatu może przeprowadzać kontrolowane oparzenia co 5 lat w oparciu o lokalny program monitorowania ich rezerwatu. Ale formalnie nie opublikowaliby swojej pracy jako artykułu. Zamiast tego mogą podsumować swoją pracę jako część raportu, któremu brakuje wzajemnej oceny. Jednak badacz zajmujący się ekologią pożarów może opisać zarządzanie rezerwatem jako część artykułu recenzującego lub opisać trendy w tym rezerwacie.

Szerzej, niuanse są kluczem do zrozumienia, co można cytować. Po pierwsze, różne dziedziny akademickie mają różne ogólne oczekiwania co do tego, jak cytować artykuły naukowe, które nie są recenzowane, a czasopisma mają zwykle odmienny styl cytowania (np. Sekcja w treści inline vs sekcja referencyjna). Po drugie, w odniesieniu do tego, co jest cytowane, ważny jest zniuansowany pogląd. Cytowanie faktów, obserwacji i zastosowanych wyborów różni się od przytaczania wniosków.

Na koniec, odpowiadając na ostatnie pytanie, co powstrzymuje autorów przed dokonywaniem złych cytatów z niepublikowanych prac? Nic. Ale pomaga tu zniuansowany pogląd na recenzowane artykuły. Tylko dlatego, że coś jest recenzowane, nie jest nieomylne. Dodatkowo miałem autorów, którzy źle cytowali moje opublikowane prace. Żartowałem, że czasami dowiaduję się nowych rzeczy o moich badaniach, czytając prace, które je cytują.

Uzupełnienie dobrych odpowiedzi już tutaj:

Uznanie ludzi za pomysły, które ci przedstawili, wszelkimi dostępnymi środkami, nawet jeśli nie są one idealne, sygnalizuje potencjalnym przyszłym współpracownikom, że można bezpiecznie przyprowadzić innych pomysły dla ciebie. Bezpieczne w tym sensie, że nie pozwolisz ludziom tylko założyć, że jesteś źródłem pomysłu.

Jeśli jest to wystarczająco rozpowszechnione, praktyka cytowania wszelkimi dostępnymi środkami sygnalizuje, że można bezpiecznie przedstawiać pomysły do społeczności bez martwienia się, że najpierw uzyskasz dowód, że należy do Ciebie. W pewnym stopniu zostało to ugruntowane w społeczności naukowej i wszyscy powinniśmy przyczynić się do jego kontynuacji.

Wiele można powiedzieć o zaletach ujawniania kolegom wstępnych wyników, wątpliwości, a nawet niedokładnych pomysłów , nawet ci, którzy są obcy poza tym. To większość konferencji.

To, co szkodzi postępowi w badaniach, to cytowanie dowolnej literatury bez jej przeczytania lub upuszczania cytatów dla huku. Tam niechlujstwo lub zła wiara są ukryte pod blaskiem DOI lub ISBN. Wszystko, co nie jest recenzowane i zgłaszane jako takie, będzie traktowane jako wartość nominalna i przedstawiane z perspektywy: pozwól pisarzom pisać krytycznie, czytelnikom czytać krytycznie.

Jak inni podkreślają bardzo dobrze w tym poście, sednem jest oddanie sprawiedliwości pracy innych, sumienności i kreatywności, zgodnie z ich własnymi specyfikacjami zawodowymi.

Nie wiadomo. Gdy wspomnisz, że jesteś nowy w publikowaniu, wśród niezliczonych zasobów może być interesujące przeczytanie stron naukowych, które brytyjska gazeta The Guardian z pewną regularnością poświęca recenzjom i publikacjom naukowym. Czasem warto mieć dziennikarzy, którzy przyglądają się nauce, między innymi.

(Aby dodać do już dobrych odpowiedzi. Zakładam matematykę, ponieważ wspominasz o „twierdzeniu” i „arxiv”, ale to prawdopodobnie dotyczy o wiele bardziej ogólnie)

Co by to oznaczało „uszło to na sucho”? Publikowanie nie jest magicznym procesem, który nadaje opublikowanemu artykułowi niezatartą aurę doskonałości na wieki. Publikowanie jest po prostu (zwykłym, normalnym, powszechnym, akceptowanym) sposobem rozpowszechniania swoich badań. Jeśli czyjeś badanie jest błędne, dowiemy się o tym raczej wcześniej niż później.

Artykuły są najczęściej recenzowane przez osoby, które są ekspertami w danym temacie, więc wymyślenie czegoś skandalicznego z nieznanego źródła nie zaprowadzi Cię zbyt daleko. Im ważniejszy dziennik, tym bardziej jest to prawdziwe.

Ponadto badania nie są czymś, co dzieje się w próżni. Jest społeczność. Jeśli robisz coś, co nie jest związane z niczym, czym nikogo nie interesuje, i publikujesz w złych czasopismach, prawdopodobnie prawie wszystko ujdzie ci na sucho. Ale normalny badacz cytuje ludzi, przemawia na konferencjach i spotyka się z tymi ludźmi, a oni sami i ich praca stają się znane. Te „tajemnicze przedruki” z przeszłości były dostępne dla każdego, kto o to poprosił (wysyłał pan list do badacza i otrzymywał kopię, to było wtedy standardem). Więc ludzie, którym zależało na tych przedrukach, mieli je.

Myślę, że jeśli praca nie jest niepublikowana, nie ma czegoś takiego jak „cytuj”, po prostu wspomina. Ale myślę, że jest to ważne.

Po pierwsze, kiedy argumentujesz w swojej pracy, zawsze potrzebujesz dowodów i wsparcia. Wzmianka o niepublikowanej pracy mówi czytelnikom, że to, o czym mówisz, jest prawdą, a oni będą o tym pamiętać i sprawdzać, kiedy faktycznie je opublikujesz.

Po drugie, aby pokazać innym, że jesteś pierwszy jeden, aby dokonać tych odkryć, ale jeszcze go nie opublikowałeś. Jest to ważne również w środowisku akademickim.