Te stwierdzenia, w wielu odmianach, są dość powszechne. Ale nie są one dyskryminujące, jak sugerujesz (uniwersytety nie „dyskryminują białych mężczyzn”). Całe stwierdzenie mówi - i jest to prawdą w rzeczywistej praktyce w dyskusjach komitetów rekrutacyjnych - że kobiety i inne mniejszości są specjalnie zachęcane do aplikowania. Nie oznacza to, że otrzymują specjalne traktowanie lub preferencje . To po prostu reakcja na fakt (potwierdzony statystycznie badaniami) fakt, że kobiety rzadko starają się o pracę, której nie postrzegają jako „idealnie dopasowaną”, podczas gdy mężczyźni tak. Jeśli więc komisja ma grupę kandydatów, a żadna z nich nie jest idealna, najczęściej zatrudnia się mężczyznę, ponieważ w basenie jest po prostu za mało kobiet.

Zobacz: Dlaczego kobiety nie Nie ubiegaj się o pracę, chyba że mają 100% kwalifikacji.

Chciałbym również skomentować jeden z twoich komentarzy, gdy tu jesteśmy. Podajesz

Myślę, że oferty pracy powinny koncentrować się wyłącznie na umiejętnościach kandydata, niezależnie od jego pochodzenia i płci.

To prawda, ale jak zdefiniujesz „umiejętności”? Zamiast tego użyjmy „kwalifikacji”. Jeśli jesteś, powiedzmy, typowym wydziałem matematyki, na którym 50% studentów to kobiety, 35% absolwentów to kobiety, ale tylko 20% kadry pracującej na stażu to kobiety, nie byłoby to częścią kwalifikacji, których szukasz w przypadku kandydata, czy ta osoba jest dobrym mentorem dla wielu studentów na twoim wydziale? Czy nie obniża to jakości wydziału w jego zdolności do nauczania i mentoringu, jeśli każdy wydział był białym mężczyzną ? Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że rola wydziału wykracza poza zwykłe pisanie artykułów w niejasnych czasopismach; „kwalifikacje” to termin, który należy rozumieć znacznie szerzej, niż myślisz.

(Myślę, że ważne jest, aby powiedzieć, że rolą kobiet na wydziałach matematyki nie jest bycie tam mentorkami. Chcę tylko powiedzieć, że chcę, aby różnorodność była jednym z wielu czynników branych pod uwagę przy podejmowaniu decyzji, kto jest „najlepiej wykwalifikowany” „do pracy.)

Zadałeś trzy bardzo różne pytania (jedno w tytule pytania i dwa w treści). Zrobiłem wszystko, co w mojej mocy, aby odpowiedzieć na nie w możliwie najbardziej rzeczowy i dosłowny sposób.

Wyłączenie odpowiedzialności: komentuję Twoje pytania dotyczące tego, czy pewne rzeczy są „normalne”. Żadne z tego, co piszę poniżej, nie powinno być interpretowane jako wyrażenie opinii na temat tego, czy takie działania są moralne lub niemoralne, etyczne lub nieetyczne, dobre czy złe dla społeczeństwa itp.

1. Czy publikowanie ofert pracy zapraszających kandydatów do ubiegania się o pracę w środowisku akademickim na podstawie ich płci i / lub rasy jest uważane za normalne?

Tak, w Stanach Zjednoczonych jest to dość normalne. dni. Na przykład Uniwersytet Kalifornijski, jeden z największych (jeśli nie największy) publicznych systemów uniwersyteckich w USA, ma dokument dotyczący zasad zatytułowany Wytyczne dotyczące działań afirmatywnych Uniwersytetu Kalifornijskiego w zakresie rekrutacji i zatrzymywania wykładowców. W sekcji zatytułowanej „Dobre praktyki rekrutacji na wydziałach” (strony 4-5) znajduje się stwierdzenie:

[...] Jest również zgodne z polityką i obowiązkami Uniwersytetu, ponieważ federalnego wykonawcy ogłoszeń, które stwierdzają, że „zachęca się wszystkich wykwalifikowanych kandydatów do składania wniosków, w tym mniejszości i kobiety”.

Z mojego osobistego doświadczenia wynika, że ​​takie stwierdzenia w ogłoszeniach o pracę na Uniwersytet Kalifornijski i inne kraje są obecnie dość powszechne w Stanach Zjednoczonych.

Zobacz także tę stronę internetową, aby uzyskać więcej informacji i kontekst na temat powiązanych polityk Uniwersytetu Kalifornijskiego.

2. Czy w środowisku akademickim normalne jest dyskryminowanie kandydatów ze względu na ich rasę i / lub płeć z powodów „egalitarnych”?

Nie, dyskryminacja kandydatów ze względu na rasę i płeć nie jest uważana za normalną. O ile wiem, jest to również nielegalne w Stanach Zjednoczonych, więc nawet jeśli taka dyskryminacja jest praktykowana (czego nie jestem świadomy), jest mało prawdopodobne, aby ktoś otwarcie przyznał się do tego, że jest to normalne. / p>

Powinienem zauważyć, że Twoje pytanie jest sformułowane jako pytanie pełne, co utrudnia udzielenie prostej odpowiedzi. W tytule pytasz o praktykę umieszczania w ogłoszeniu o pracę stwierdzenia zachęcającego kobiety i niedostatecznie reprezentowane mniejszości do aplikowania; pytanie uzupełniające w treści posta dotyczy „dyskryminujących [] kandydatów”, stwarzając wrażenie, że praktyka opisana w tytule pytania jest dyskryminacją, o której się Pan mówi. Jednak, o ile wiem, takie stwierdzenia w ogłoszeniach o pracę nie są prawnie uznawane za „dyskryminację”, pomimo twojego insynuacji, że tak właśnie jest.

3. Jak czy wybór kandydata na podstawie jego płci i / lub rasy jest uważany za „egalitarny”?

Ponownie, jest to załadowane pytanie oparte na (prawie całkowicie niepoprawnej, o ile wiem) przesłance, że kandydaci są wybierani na podstawie ich płci i / lub rasy i że praktyka ta jest uzasadniona przez osoby dokonujące selekcji na tej podstawie, że jest „egalitarny”. To założenie jest dość dalekie od tego, co się faktycznie dzieje. Przynajmniej, jak powiedziałem, ponieważ taka praktyka byłaby nielegalna, każdy zaangażowany w nią nie byłby tak otwarty na temat swojego zachowania, jak wydaje się sugerować twoje pytanie; raczej w scenariuszu, w którym miała miejsce faktyczna dyskryminacja, dyskryminatorzy po prostu udawaliby, że wybrana przez nich mniej wykwalifikowana kandydatka jest bardziej wykwalifikowana niż kandydat płci męskiej, której pominęli, mimo że tak nie było, i nie mówili zbyt wiele o egalitaryzmie. I to nawet przy założeniu, że tego rodzaju dyskryminacja ma miejsce, a jak powiedziałem, nie mam żadnych dowodów.

Jest to legalne, prawdopodobnie uważane za normalne, ale ostatecznie gra przeciwko tym „pozytywnie dyskryminowanym” grupom.

Dane, które mogę podać, to dwie duże organizacje międzynarodowe, które zainicjowały programy różnorodności i intensywnie je reklamowały. Moja bliska przyjaciółka, która była genialna, dostała pracę w jednym z nich i była następnie rutynowo postrzegana jako „dostała się dzięki programowi różnorodności”.

To było naprawdę bolesne zobaczyć, jak wiele kobiet (były to lata 2000, więc programy różnorodności były bardziej skierowane do kobiet) zostało oznaczonych jako „łatwiej jej było się tam dostać niż nam” . Czasami określano go jako nową trzecią drabinę awansów (wcześniej menedżerskie, techniczne i łóżkowe, teraz także „różnorodność”).

Mój przyjaciel w końcu opuścił organizację, aby dołączyć do małej firmy.

Jestem człowiekiem zajmującym się technologią i cały czas widzę ten sposób myślenia. Może mniej teraz, gdy nasza kultura (Europa Zachodnia) stała się mniej patriarchalna, ale nadal. Podkreślanie w ofertach pracy, że kobiety są preferowane od mężczyzn (jak wspomniano w innej odpowiedzi), jest dla nich ogromną niechęcią.

Dodając punkt danych, ten rodzaj języka jest również dość powszechny w przypadku stanowisk w australijskim środowisku akademickim i służbie publicznej. Jak zauważyli inni komentatorzy, „Grupa X jest zachęcana do zgłaszania się” to nie to samo, co dyskryminowanie osób spoza X, które aplikują.

Myślę, że popełniasz błąd, czytając ogłoszenia o pracę zbyt dosłownie. Są pisane z myślą o wymaganiach prawnych i pod ścisłym nadzorem działów prawnych i HR. Dlatego niekoniecznie odzwierciedlają prywatne przemyślenia osób faktycznie podejmujących decyzje o pracy w szczególnie poważny sposób. To znaczy, w wielu przypadkach (w tym moim) faktycznie to robią, ale nawet gdyby wydział był pełen mizoginów, którzy nie byli zainteresowani zatrudnianiem kobiet, ich ogłoszenia o pracy prawdopodobnie nadal miałyby takie zdanie.

Odpowiedź brzmi - to zależy :)

W rzeczywistości są kraje, w których masz większe szanse na zdobycie stanowiska (praca, doktorat itp.), jeśli jesteś mężczyzną i mniej prawdopodobnie jeśli jesteś kobietą.

Pomimo tego, że brzmi to jak coś, czego można się spodziewać po niektórych nierozwiniętych społeczeństwach, problem występuje w rzeczywistości w dużych, starych krajach zachodnich, takich jak Francja i Niemcy (patrz źródła na końcu). Słyszałem również, że jest to problem w Stanach Zjednoczonych, mimo że są najgłośniejszymi krzykaczami w megafonie różnorodności.

W takich krajach całkiem stosowne jest zastrzeżenie „nie będziemy cię dyskryminować ze względu na płeć lub race ”, a przytoczone przez Ciebie zdania są nieco niechlujne. Oczywiście celem grupy badawczej powinno być badanie, aby nie zwiększać różnorodności, wydaje się, że po prostu starają się być trochę za bardzo uprzejmi.

Z drugiej strony mieszkam w kraju, w którym kobiety nie ma takich wad zdobycie doktoratu lub stanowisko naukowe (w razie wątpliwości zapoznaj się ze źródłami). Dlatego uważam za niewłaściwe, gdy ktoś słyszy z Zachodu, że ta kwestia różnorodności jest ogromnym problemem i zaczyna krzyczeć „musimy dać kobietom więcej szans”. W ten sposób osobiście jestem tak samo zirytowany jak ty tymi tekstami.

Źródła: https://ec.europa.eu/research/swafs/pdf/pub_gender_equality/she_figures_2015-final.pdf Na stronie 63 można zobaczyć, jak złe (pod względem różnorodności) są Niemcy i Francja (oraz jak dobra jest Łotwa).

http://www.csb.gov.lv/ sites / default / files / nr_13_sievietes_un_viriesi_latvija_2016_16_00_lv_en_0.pdf Zobacz stronę 18, która pokazuje, że kobiety nie mają problemu z uzyskaniem doktoratu - 2,6% kobiet w odpowiednim wieku zapisuje się na studia doktoranckie w porównaniu z 1,6% mężczyzn.

Takie zdania często pojawiają się w ofertach pracy w służbie publicznej. Ponieważ większość stanowisk doktorskich odbywa się zgodnie z zasadami służby publicznej, zdania te również się tam pojawiają. To formalne „trzeba napisać”, które istnieje z powodów politycznych.

Nie ma to nic wspólnego z dyskryminacją, ponieważ wniosek jest zwykle oceniany przez specjalistów z dziedziny badań naukowych, którzy szukają błyskotliwych kolegów, a nie ich mniejszości lub statusu płci. Nadal to dorobek naukowy przyczynia się do reputacji ich instytucji, a nie kolor skóry czy genitalia pracowników. W rzeczywistości Europejski Trybunał Sprawiedliwości zakazał niemieckiego prawa z lat 90., które mówiło, że „kobiety o równych kwalifikacjach będą preferowane nad mężczyznami, jeśli kobiety są niedostatecznie reprezentowane” (patrz tutaj, aby przeczytać więcej).

W rzeczywistości te zdania nie mówią nic o szansach sukcesu którejkolwiek z takich grup. Tak więc, chociaż intencją polityczną mogło być zwiększenie statystycznego udziału grupy X populacji wśród pracowników poprzez wezwanie większej liczby kandydatów z grupy X - która jest uważana za politycznie dobrą - efektem może być również zwiększenie statystycznej szansy kandydatów z grupa X do odrzucenia - co może znowu wydawać się dyskryminacją polityczną.

Jednak ponieważ nie wysyłasz przedstawiciela podań o doktorat dla swojej grupy etnicznej itp., ale dla swojej własnej , po prostu nie musisz przejmować się takimi wyrokami.

(Jest tylko jeden wyjątek: czasami ogłasza się, że wśród równie wykwalifikowanych kandydatów preferowane będą osoby niepełnosprawne . Następnie zastanów się, ile osób jest w rzeczywistości jednakowo wykwalifikowanych na danym stanowisku doktora ...)

W większości pozytywnych odpowiedzi na to pytanie jest już dość obszernie. Chociaż chcę tutaj dodać jeden punkt, który może niekoniecznie być prawdziwy, ale być może ma sens w powyższej dyskusji. Stwierdzenie cytowane przez OP jest możliwym sposobem zrekompensowania ukrytego uprzedzenia, z którym często spotykają się kobiety. Po takim stwierdzeniu zwykle następuje takie zdanie - kobiety są preferowane, gdy kandydatki mają równe kwalifikacje na to stanowisko, jeśli kobiety są niedostatecznie reprezentowane . Dosłownie, istnieją dwa warunki, aby ta preferencja została zaktualizowana: 1. jednakowo kwalifikowana; 2. kobiety są niedostatecznie reprezentowane na oddziale. Kiedy ktoś postrzega to jako dyskryminację mężczyzn, prawdopodobnie myśli, że w żadnym wypadku kandydaci nie byliby w 100% tak samo wykwalifikowani, to znaczy, jeśli jako mężczyzna byłbym oceniany nieco wyżej niż inna kandydatka - na przykład 0,1 punkty wyższe w sumie 20 punktów oceny - ponieważ ta luka punktowa jest zbyt mała, aby wpłynąć na decyzję, na podstawie tego stwierdzenia zostanie wybrana kolejna kandydatka. Spójrzmy na dwa poniższe linki. Jako przykład ukrytego uprzedzenia, które opowiem.

Najlepszy sposób na uzyskanie przez profesorów dobrych ocen uczniów? Bądź mężczyzną.

Oceny uczniów dotyczące nauczania są prawdopodobnie stronnicze. Czy to ma znaczenie?

Prawie nie jest możliwe, aby mieć 100% równych kwalifikacji. Ale zawsze istnieje niewielkie odchylenie, ponieważ jesteśmy istotami ludzkimi. W rozmowach kwalifikacyjnych nie możemy w 100% uniknąć jakiejkolwiek subiektywności w ocenie kandydatów. Kobiety są częściej niedoceniane i niepewne siebie, a jest to prawdopodobnie szczególnie prawdziwe w dziedzinie / wydziale, w którym kobiety są zdecydowanie niedostatecznie reprezentowane . W związku z tym, jeśli uzyskasz taki sam wynik, jak kandydatka płci żeńskiej w przypadku istnienia podmiotowości, prawdopodobnie będzie ona w rzeczywistości trochę lepsza od Ciebie. To stwierdzenie nie jest dyskryminującym zachowaniem pod pozorem egalitaryzmu, który próbujesz insynuować, ale jest jednym z najlepszych sposobów usunięcia tego stwierdzenia per se w przyszłości.

Praktyka szczególnie zachęcania kandydatów z niedostatecznie reprezentowanych grup do składania wniosków jest powszechna w fizyce. Widziałem też ogłoszenia o ofertach pracy, które są dostępne tylko dla kobiet, patrz np. to otwarcie w Australii. Ta praktyka nie jest jednak tak powszechna na arenie międzynarodowej (i może wymagać specjalnych zwolnień / środków) i nie widziałem jej zastosowania do innych grup mniejszościowych.