Właściwie nie bardzo rozumiem twoją ogólną strategię: jeśli kod jest opublikowany na licencji MIT, a szczegóły algorytmu są opublikowane, to prawie każdy może użyć tego kodu lub algorytmu dla swojej własnej firmy jak rozumiem licencję, nie jestem prawnikiem). Tak więc Twój przełożony może używać tego kodu. Możesz również używać tego kodu w dowolnej znalezionej firmie (ponownie, o ile rozumiem szczegóły licencji).

Prawdopodobnie algorytm naukowy będzie tylko niewielką częścią oprogramowania, które chcesz sprzedać lub w sprawie której chcesz się skonsultować. Więc nie martwiłbym się zbytnio.

Biorąc nieco inną taktykę od komentarza @ ff524 do twojego pytania, zdecydowanie zalecam skonsultowanie się z prawnikami uniwersytetu. Mój poprzedni doradca był właścicielem firmy poza uniwersytetem. Poczynił specjalne ustalenia prawne z uniwersytetem, aby zapewnić, że żadna własność intelektualna nie zostanie przejęta między dwiema firmami, a każda wykorzystywana własność intelektualna zostanie udokumentowana i rozliczona. Zaniedbanie tego stawia twojego doradcę na drodze do procesów sądowych i wystarczy powiedzieć „niech będą smoki”.

Nie będę nawet próbował komentować twojej własnej odpowiedzialności w tej sytuacji, ponieważ jestem Not A Lawyer ™. To kwestia prawna; skonsultuj się z prawnikiem.

Twoja uczelnia będzie miała biuro zajmujące się przenoszeniem własności intelektualnej. Musisz z nimi porozmawiać.

Jako student musisz sprawdzić swoją umowę z uniwersytetem. W wielu przypadkach Uniwersytet jest cesjonariuszem Twojej własności intelektualnej. Nie oznacza to, że nie jesteś programistą i nie masz prawa do żadnych dochodów / opłat licencyjnych / itp. to może skutkować. Oznacza to, że Twój udział może być z góry określony w umowie i możesz nie mieć nic do powiedzenia na temat tego, co uniwersytet robi z własnością intelektualną.

Podejrzewam, że prawdopodobnie Twój doradca nie jest uprawniony do korzystania z Twój kod bez jakiejś umowy licencyjnej z uniwersytetem, chociaż uniwersytet może zdecydować się wydać mu tę licencję bezpłatnie w ramach umowy spin-off.

Nie jestem pewien, czy twoja umowa z uniwersytetem pozwala ci po prostu wybrać algorytm, który opracowałeś jako student i używać go. Być może będziesz musiał uzyskać licencję od uniwersytetu - w takim przypadku twoje zainteresowanie polega na upewnieniu się, że każda umowa licencyjna między uniwersytetem a twoim mentorem jest licencją NIEWYŁĄCZNĄ.

Nie jestem prawnikiem. Jeśli to cenne rzeczy, proponuję zatrudnić jednego. W każdym razie zdecydowanie zalecam, aby wszystkie te rzeczy zostały jak najszybciej upublicznione, z korzyścią dla ciebie, twojego mentora i uniwersytetu. Dla wszystkich zainteresowanych musi to być kuloodporne, a oprogramowanie będzie musiało wytrzymać audyt licencyjny. Nikt nie chciałby, aby prawnik wszedł i zamknął firmę z zaprzestaniem działalności.

Jeśli wykorzystałeś znaczące zasoby pozauniwersyteckie do opracowania algorytmu (tj. Własny komputer, kompilator, za który zapłaciłeś) itp.) należy sporządzić ich listę i trzymać ją pod ręką.

To jest trudne. Podejrzewam, że jeśli sprawy potoczą się rutynowo, uniwersytet i firma twojego mentora mogą nie uczynić tego kuloodpornym, pozostawiając je otwarte na postępowanie prawne z twojej strony. Samo podnoszenie tego możesz zmusić ich do pokrycia swoich baz i zranić własne interesy. Ponownie, jeśli jest to cenne, musisz zatrudnić prawnika i sugeruję, abyś zrobił to PRZED przybyciem na uniwersytet.

Jeśli spojrzysz na to z czysto ekonomicznego punktu widzenia, masz dwie realne możliwości:

1. Aby założyć firmę tak szybko, jak to możliwe i pokonać swojego doradcę.
2. Wprowadzaj innowacje i ulepszaj swój algorytm w ciągu najbliższych dwóch lat, aby obecna wersja stała się przestarzała, a następnie używaj nowej wersji w swojej firmie.

Nie trać czasu i pieniędzy o kłótniach prawnych. Nawet jeśli opatentowałeś swój algorytm lub opublikowałeś go na zastrzeżonej licencji, nadal nie warto byłoby toczyć o to legalnej bitwy z twoim doradcą. Czemu? Ponieważ jeśli jest w tym naprawdę jakaś wartość, 10 kolejnych firm z wdziękiem sklonuje Twój algorytm i zalej rynek, pozostawiając Ciebie i Twojego doradcę w tyle. Co więcej, pozywanie kogoś o naruszenie patentu na oprogramowanie rzadko się opłaca. Ta strona wikipedii może dać ci wyobrażenie o tym, jak to było.

Napisałeś algorytm i opublikowałeś go, a także napisałeś kod, aby zaimplementować go z jedną z najbardziej liberalnych licencji na użytkowanie - nie możesz zrobić nic z prawnego lub etycznego punktu widzenia, aby uniemożliwić profesorowi korzystanie z niego i czerpanie z niego zysków

Korzystając z licencji MIT, faktycznie powiedziałeś, że udostępniasz ją do bezpłatnego użytku, bez obawy o to, jak inni z niej korzystają. Licencje typu open source nie są problemem, który uniemożliwia innym osiągnięcie zysków.

Patrząc z innego punktu widzenia na podstawie twoich komentarzy, opublikowanie kodu na licencji MIT oznacza, że ​​każdy może go wykorzystać do celów komercyjnych lub niekomercyjnych ( zobacz to inne pytanie dotyczące wymiany stosów). Muszą jednak zawierać prawidłowe przypisanie i włączenie Twojej licencji do dowolnej dystrybucji.

Mianowicie, nie powinno być żadnych dwuznaczności co do utworzenia algorytmu, a Twoja nazwa powinna być uwzględniona w dystrybucji ich firmy (jako zawarte w licencji). Gdyby tak nie było, byłaby to kwestia prawna. Gdybyś w nadchodzących latach wdrożył ją oddzielnie u swojego doradcy, miałbyś do tego takie samo prawo, jak oni, o ile nie naruszyłeś żadnej z ich implementacji.

Moja odpowiedź opiera się na założeniu, że wyniki badań naukowych powinny być dostępne bez ograniczeń dla całej ludzkości , a zatem nikt - ani Twój doradca, ani Ty sam - nie powinien być w stanie czerpać korzyści finansowe z monopolizowania takiego algorytmu lub ograniczania jego stosowania.

Nie oznacza to, że Ty, on lub Twoja uczelnia nie powinniście zakładać firm, które prowadzą działalność komercyjną w oparciu o te badania (* ) - ale na pewno nie opieraj ich na ograniczaniu dostępu do wiedzy i wglądu. Możesz dalej ulepszyć swój algorytm; na jej podstawie możesz opracować przydatne produkty; możesz zaoferować usługi, które to obejmują; i tak dalej.

Jeśli chodzi o Twoje pytania:

Jak uczciwie jest dla doradcy używanie kodu ucznia do zarabiania pieniędzy (z których żadne nie trafi do kieszeni ucznia )?

Jeśli ten kod jest publicznie dostępny - tak samo sprawiedliwy, jak generalnie „zarabianie pieniędzy”. Jest to podwójnie prawdziwe, jeśli algorytm był wynikiem finansowanych badań (co, jeśli jesteś doktorantem, najprawdopodobniej tak jest). Jeśli jednak większość wysiłków zmierzających do zarobienia tych pieniędzy faktycznie polegała na tworzeniu tego kodu, staje się to mniej sprawiedliwe - ale wtedy jest bardziej prawdopodobne, że nie jest sprawiedliwe, aby ktokolwiek z was zarabiał pieniądze (ponieważ prawdopodobnie robisz to przez opatentowanie lub bliskie źródła itp.)

Jak często doradca używa kodu swojego ucznia do zarabiania pieniędzy (z których żaden nie trafi do kieszeni ucznia)?

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​czasami się to zdarza. To nie jest najgorsza rzecz, jaką doradcy robią swoim doradcom.

Fakt, że użyje on moich algorytmów, ograniczy mnie w jakikolwiek sposób do używania ich w przyszłości w tym samym zakresie (w inne pole)?

Nie powinno - ale po prostu sprawdź licencję. Powinieneś postarać się opublikować kod w jakimś miejscu, takim jak GitHub lub BitBucket, z nieograniczoną licencją; wtedy, jeśli będzie go używać grupa ludzi, kot wyjdzie z worka i nawet jeśli ktoś ma jakiś argument prawny przeciwko publicznemu używaniu tego kodu, prawdopodobnie i tak nie będzie próbował go realizować. Uwolnij swój kod!

Czy rozmowa z nim może być dobrym sposobem rozwiązania tego problemu?

Chodzi o to, czy jest problem w ogóle, a jeśli tak, to to, na czym właściwie polega problem, nie jest jasno i za zgodą rozwiązane, a ludzie, którzy nie zgadzają się co do natury i samego istnienia problemu, raczej nie zdołają go „rozwiązać”.

Najpierw zgłoś patent, a następnie prześlij artykuł do recenzji.

Jeśli twój algorytm został opublikowany przed zgłoszeniem patentu, nie możesz opatentować kodu i używać go dla zysku; dzieje się tak, chyba że Twój algorytm był dostępny publicznie przez mniej niż 12 miesięcy. W USA obowiązuje 12-miesięczny okres karencji między publicznym ujawnieniem a zgłoszeniem patentowym. Uważam, ale nie cytujcie mnie w tej sprawie, że UE nie ma okresu karencji po publicznym ujawnieniu.

Poprosiłem profesora, który publicznie ujawnił materiał / schemat / aplikację, którą wymyśliłem ja i kilku innych. Z powodu tego wniosku utracono własność intelektualną.

Zależy to całkowicie od praw, na podstawie których działa Twoja uczelnia. W niektórych przepisach domyślnie jest to uniwersytet, który posiada jakiekolwiek prawa, ale w innych nie jest to prawdą, ale raczej nauczyciel / badacz posiada te prawa wyłącznie. Fakt, że kod został już opublikowany, może być większym zmartwieniem w przypadku, gdy lokalne przepisy są tak restrykcyjne, że badacz lub grupy nie są w stanie samodzielnie wykonywać tych połączeń.