Fakt, że dla doświadczonego programisty praca jest łatwa, nie ma z tym nic wspólnego. Jak to opisujesz, jest to praca wymagana do publikacji. Bez tego nie masz papieru. Dzięki temu możesz. Dlatego programista wniósł znaczący (krytyczny) wkład do pracy i dlatego powinien być autorem.

Fakt, że jest to szybkie i łatwe dla programisty oznacza po prostu, że programiści mają spędził dużo czasu i wysiłku, ucząc się umiejętności, których nie masz. Jeśli uważasz, że praca jest trywialna, wyjdź i naucz się umiejętności samodzielnie, i wykonaj ją samodzielnie. Jeśli to za dużo pracy, nadaj tej pracy odpowiednią wartość i zaproponuj autorstwo.

Przykładem z mojej dziedziny jest histopatologia. Mogę zanieść preparaty tkanek do eksperta, który obejrzy je przez pięć minut i udzieli interpretacji. Ten ekspert staje się współautorem nie z powodu ich pięciu minut pracy, ale z powodu dziesięcioleci doświadczeń, które się za tym kryją.

Współpracownicy nie powinni musieć podejmować krwawych starań i walczyć wręcz, aby zostać współautorami. Jeśli zapewniają umiejętność, która w znacznym stopniu przyczynia się do powstania pracy, to powinno wystarczyć.

Stawka programisty doświadczonego wynosiłaby prawdopodobnie 100-1000 USD dziennie. To, zakładając, że szacunki są poprawne (niebezpieczne założenie), oznacza, że ​​prosisz wolontariusza, który zapewni Ci bezpłatną siłę roboczą od 500 do 5000 USD (zakładając, że praca ta zajmie 5 dni).

Dziwne jest również to, że wspominasz o czasie dla doświadczonego programisty, ale chcesz zatrudnić licencjata - różnica w czasie potrzebnym do ukończenia pracy może się znacznie różnić. Żadna praca nie jest „trywialna”, jeśli wymaga „kilku dni” pracy eksperta.

Praca licencjata może być również gorszej jakości z powodu jego braku doświadczenia - co jeśli program jest błędny i zwraca błędne wyniki ? Skąd byś to wiedział?

Ostatecznie wszystko sprowadza się do tego, jak to zorganizujesz - możesz znaleźć kogoś, kto zrobi to za darmo. Proponuję rozważyć potencjalne zyski (czy student wnoszący 2000 dolarów w swoim czasie nie wystarczy, aby zostać współautorem?) I groźby (co jeśli praca potrwa znacznie dłużej? Co jeśli program ma błędy? Co jeśli student nie może tego zrobić? ?).

Czy rekrutacja studenta do wolontariatu na kilka dni bez wynagrodzenia byłaby etycznie niewłaściwa?

„Złe etyczne”? Niektóre odpowiedzi mówią, że tak nie jest (chociaż się z tym nie zgadzam)

Ale to jest niewłaściwe pytanie

Jednak czuję [to], aby uzyskać wsparcie Teoretycznie potrzebuję ... danych komputerowych.

• Pracowałeś nad problemem przez dwa lata.
• Zaufasz "a kilka dni „darmowej pracy od przypadkowego licencjata, aby to udowodnić?

Jeśli nie wiesz wystarczająco dużo, aby samodzielnie kodować, skąd wiesz, że kod jest prawidłowy?

Innymi słowy (i nie jest to surowe lub nonszalanckie), jeśli nie możesz mi powiedzieć, w jaki sposób będziesz w stanie odróżnić te dwa wyniki:

. .. wtedy nie potrzebujesz kodu, prawda?

Jeśli okaże się, że numer 2 jest poprawny, ale później ktoś udowodni , że numer 1 jest tym, co naprawdę się wydarzyło ... to źle.

Nie sądzę, że jest to nieetyczne, o ile masz jasne oczekiwania i proponowaną nagrodę (która w rzeczywistości jest niczym), a druga strona w pełni rozumie, w co się pakuje. Może to jednak łatwo stać się wyzyskiem, ponieważ masz nadzieję, że ktoś będzie dla ciebie pracował, nie oferując w zamian nic wartościowego. Jeśli jesteś profesorem lub masz inny rodzaj autorytetu nad uczniem, postępowałbym tutaj bardzo ostrożnie, ponieważ możesz wywierać nadmierny wpływ na tę osobę.

Zauważam, że planujesz podejść student studiów licencjackich o tym, co można bardzo łatwo uznać za żerujące na kimś, kto nie wie nic lepszego. Jeśli masz naprawdę interesujący problem, nad którym fajnie się pracuje, że ktoś powinien być szczęśliwy, robiąc to za proste „dziękuję”, dlaczego nie zwrócić się do prawdziwego „doświadczonego programisty” zamiast do studenta? Jeśli prawdziwi profesjonaliści uznają twoją propozycję za nie do przyjęcia, powiedziałbym, że byłoby nieetyczne próbować oszukać mniej doświadczoną osobę.

Czy byłoby etycznie niewłaściwe zatrudnienie studenta na kilka dni jako wolontariusz bez wynagrodzenia, aby wykonać część wymagającą obsługi komputera, nie wspominając o nim jako współautora i wspominając tylko jako podziękowanie?

Tak. Być może nie byłoby to najstraszniejsze przestępstwo etyczne, ale gdyby trzeba było wybrać jedno z dwóch słów „nie” lub „tak”, aby odpowiedzieć na pytanie „czy byłoby to etycznie źle? ”, odpowiedziałbym„ tak ”.

Powodem, dla którego jest źle, jest to, że postępujesz wbrew ustalonym konwencjom, co oznacza autorstwo. Myślisz, że oferując studentowi jakąś inną nagrodę za wykonanie części pracy związanej z publikacją pracy, niezależnie od tego, czy będzie to podziękowanie, list polecający czy możliwość dodania kolejnego doświadczenia do jego CV, to jest w porządku nie wymieniać ich jako współautorów. Ale jest to błędne z dwóch powodów: po pierwsze, mamy tu do czynienia z wyraźną różnicą mocy, która sprawia, że ​​prawdopodobnie uczeń może ulec pokusie, aby zgodzić się z twoim planem, nawet jeśli naprawdę nie uzna, że ​​układ jest bardzo sprawiedliwy lub przyjemny. Innymi słowy, jest to wyzysk i nadużycie władzy (o czym niestety zbyt często słyszymy na tej stronie).

Po drugie, a może nawet ważniejsze, obrażanie dotyczy nie tylko ucznia. Społeczność naukowa oczekuje, że otrzyma uczciwe i dokładne informacje o tym, kto w znaczący sposób przyczynił się do powstania pracy. A przynajmniej zgodnie z obecnymi konwencjami „kilka dni pracy doświadczonego programisty” jest więcej niż wystarczające, aby można go było zaliczyć do współautorów. Uważam, że pomysł zawarcia przez Pana prywatnej umowy z uczniem o pozbawieniu społeczności tych informacji poprzez zrzeczenie się przez studenta praw autorskich jest dość problematyczny, pomijając nawet oddzielną kwestię wyzysku. Wyobraźmy sobie na przykład, że bogaci ludzie zaczęliby płacić sławnym naukowcom za współpracę przy badaniach z nimi, dając im wysokie wynagrodzenie z umową, że słynna i bardzo utalentowana osoba zrezygnuje z prawa do współtworzenia. Czy to tylko prywatna transakcja między dwoma wyrażającymi zgodę dorosłymi, która nikogo nie skrzywdzi? Nie, oczywiście jest o wiele mniej niewinny i szkodliwy, ponieważ pozbawia społeczność informacji potrzebnych do skutecznego funkcjonowania i jest sprzeczny z ustalonymi normami tego, co jest dopuszczalne.

Oczywiście w swojej sytuacji jesteś osobą, która przeprowadziła prawie wszystkie badania i to jest w porządku. Bycie współautorem nie oznacza, że ​​dostanie połowę zasługi za coś, nad czym pracowałeś przez dwa lata. Byłoby całkowicie uzasadnione, gdybyś wyjaśnił ludziom, co każdy ze współautorów wniósł w jakikolwiek niezbędny sposób (pisząc to w artykule, w swoim CV lub liście publikacji, oświadczeniu badawczym itp.). Absolutnie zasługujesz na odpowiednią porcję kredytu i istnieje uczciwy sposób, aby to osiągnąć. Ale jeśli chodzi o współautorstwo, student-programista powinien to zdobyć, ponieważ wniósłby do projektu czas, kreatywne myślenie i umiejętności techniczne, które są dość nietrywialne (przynajmniej nietrywialne, że sam ich nie posiadasz), a to są zaakceptowane kryteria bycia współautorem.

Zamiast proponować to osobie, co powinno być interpretowane jako przymus ze względu na brak równowagi sił, możesz opublikować wezwanie o pomoc, opisując, czego potrzebujesz i co oferujesz. Wyjaśnij, że jest to tylko potwierdzenie oferty, a nie autorstwo i nie ma tu żadnych pieniędzy. Poproś ludzi o złożenie wniosku. Możesz wybierać spośród tych, którzy oferują pomoc. Niektórzy prawdopodobnie to zrobią, ale jeśli nie, powinieneś rozważyć coś bardziej konkretnego.

Jeśli istnieje element uczenia się, możesz to również opisać w swoim „wezwaniu”. Może to uczynić go bardziej interesującym, nawet jeśli nie ma w tym akademickiego kredytu.

Pozwólcie, że pośrednio odpowiem na niektóre uwagi ludzi, którym wydaje się, że sugeruję nieetyczne postępowanie. Właściwie wszystko, co próbowałem zrobić, to zapewnić, że przymus nie był częścią działań PO, sugerując otwarte wezwanie o pomoc z niewielką nagrodą.

Jeśli poproszę kogoś o skoszenie mojego trawnika i między nami zachodzi nierównowaga sił, jest to przymus, a zatem nieetyczne. Jeśli wystosuję ogólne wezwanie do kogoś, kto byłby skłonny skosić mój trawnik bez powrotu, ale dziękuję, nie jest to już nieetyczne. Mam nadzieję, że zostanie to rozpoznane.

W rzeczywistości profesorowie są na „przegranym” końcu takiego układu. Społeczeństwo prosiło nas, abyśmy poświęcili swoje życie i często sfinansowali własną edukację, aby kształcić następne pokolenie. Namacalne nagrody są w rzeczywistości nieliczne. W ciągu 45-letniej kariery zarobiłem mniej więcej połowę tego, co zarobiłbym pracując w przemyśle (tak naprawdę mam anegdotyczne dowody). Społeczeństwo poprosiło mnie o to, składając podziękowania i (często) szacunek, ale tak naprawdę nie jest to „sprawiedliwe” wynagrodzenie. Społeczeństwo zależy w istocie od tego, że wielu ludzi jest skłonnych do zawarcia tej umowy, stwierdzając, że korzyści są inne niż pieniężne, władza lub ...

Większość z was to czyta i większość z was nie zgadza się ze mną, przyjęła tę umowę lub jest w trakcie przygotowań do jej zaakceptowania. Chociaż chciałbym mieć „lepszą” ofertę, nigdy nie byłem z niej niezadowolony, o ile miałem szacunek rówieśników i tak długo, jak czułem, że pomagam .

Nie każda relacja musi być ściśle transakcyjna. Jeśli proszę o pomoc, składając tylko podziękowania, ale niewiele więcej, nie oczekuję, że jakaś konkretna osoba zaakceptuje, ale polegam na tym, że ci, którzy to zrobią, w jakiś sposób znajdą własne korzyści w pomocy.

Inną analogią jest dokładnie to, co dzieje się na tej stronie. Ludzie proszą o pomoc. W zamian za tę pomoc jest bardzo mało, a jednak inni ludzie - ty i ja - jesteśmy gotowi pomóc i otrzymać naszą nagrodę, jak tylko możemy. Czasami wystarczy szacunek rówieśników.

Zdaję sobie sprawę, że obecne pytanie może być nieco inne, ale nie sądzę, żebym sugerował znalezienie „frajera”, jeśli uczeń zaakceptuje taką prośbę i znajdzie na swój sposób powód, edukacyjny lub inny, aby to zrobić. Ci, którzy otrzymują dotacje, powinni oczywiście gromadzić fundusze na takie rzeczy, ale nie wszyscy. Wielu wykładowców na uczelniach licencjackich jest wymaganych do prowadzenia badań, ale nie otrzymuje za to wynagrodzenia. Otrzymujesz wynagrodzenie za nauczanie i wspieranie studentów oraz pomaganie im w rozwoju i awansie.

Zdaję sobie również sprawę, że niektórzy tutaj uważają, że każda pomoc na papierze powinna skutkować współautorstwem. Myślę, że jest to niewłaściwe. Zgadzam się, że tych, którzy wnoszą wkład w zawartość intelektualną pracy, należy uznać, prawdopodobnie za autorów, ale jeśli ktoś pracuje pod moim kierunkiem, to jest inaczej. Czy ktoś powinien przetłumaczyć moje słabe umiejętności językowe na dopracowany artykuł? Czy powinien być współautorem? Czy mój pierwszy instruktor Calculus powinien być współautorem każdej pracy analitycznej, którą piszę?

Zauważ, że nie znałem i nie znam wszystkich szczegółów tutaj, więc nie mogę właściwie skomentować, czy jako student piszący kod w celu walidacji teorii przyczynił się do intelektualnej zawartości (moja dziedzina to CS, właściwie ). Może być lub nie, w zależności od poziomu kierunku, na który nie mam dowodów. Z pewnością należy docenić kreatywność. Nie myśl, że myślę inaczej. Są sytuacje, w których autorstwo byłoby odpowiednie, i inne, w przypadku których wystarczające jest uznanie.

Byłoby to eksploatacyjne i całkiem nieetyczne, tak.

To tylko kilka dni pracy nad programowaniem.

Dowiesz się, że po zakończeniu programowania. Wstępne szacunki czasu programowania są zwykle znacznie niższe niż rzeczywisty nakład pracy, nie wspominając o znacznym nakładzie pracy, którego zwykle nie bierzemy pod uwagę.

Czy etycznie byłoby niewłaściwe zrekrutuj studenta na kilka dni jako wolontariusz bez wynagrodzenia

Więc chcesz, aby ktoś wykonał pracę, której potrzebujesz do swoich badań - za którą sam otrzymujesz wynagrodzenie i za którą Twoja uczelnia jest finansowana - bez wynagrodzenia osoby wykonującej pracę?

Założę się, że jest to etyczne. Etycznie, moralnie, aw niektórych krajach także legalnie.

Należy również zauważyć, że nie tylko źle traktowałbyś tego ucznia. Byłbyś:

• Legitymizując młodszych, niedoświadczonych naukowców, którzy nie są doceniani za ich pracę.
• Legitymizować studentów, którzy nie zostali docenieni za ich wkład materialny w pracę osób na wyższych stanowiskach drabina.
• Legitymizacja praktyk zatrudniania opartych na wyzysku w środowisku akademickim, gdzie niestety dość powszechne jest wyciskanie nieodpłatnej pracy z ludzi, którzy są zależni od systemu na różne sposoby.

Więc twój sugerowany czyn byłby obraźliwy zarówno dla całej społeczności akademickiej. Gdybym był na twoim uniwersytecie, możesz spodziewać się ostrego działania ze strony niezłomnego związku pracowników akademickich, gdy dowiemy się, że to zrobiłeś.

Aby uzyskać poparcie dla teorii, potrzebuję jakiegoś ilościowego twardego komputera dane ... i nie wspominając o nim jako współautora, a jedynie jako podziękowanie?

Ponieważ dane te są obiektywnie niezbędne, konieczne będzie również przedstawienie ich w pewnym zakresie w artykule. Ta niezbędna część artykułu zostanie wygenerowana przez tego licencjata. ... Brzmi jak współautor; i nie możesz porzucić współautorów.

Ponadto, chociaż czasami uzasadnione jest pytanie ludzi, czy chcą autorstwa, czy nie - gdy w grę wchodzi student studiów licencjackich, istnieje nierównowaga mocy i wiedzy, co sprawia, że ​​nieetyczne jest poproś ich, aby zrezygnowali ze współautorstwa.

Co możesz zrobić - jeśli chcesz - to opisać zakres jego / jej zaangażowania; ale nawet to może być niegrzeczne (w zależności od konwencji w twojej dziedzinie badań).

Dzieje się tak tylko ze względu na czas, ponieważ nie znam wymaganych narzędzi.

Więc współautor wykorzysta nawet część wiedzy, której nie masz? Jeszcze silniejsze współautorstwo.

Gdyby nie ze względu na czas, większość prac z większości dziedzin naukowych napisałbym samodzielnie. Potrzebuję tylko czasu, aby zapoznać się z tym wszystkim.

Wszystko zostanie podane jako książka kucharska dla zainteresowanego programisty.

To byłoby niezły pomysł, niezależnie od tego, kto pisze kod. Jednak nieetyczny, niemoralny i wyzyskujący czyn nie jest usprawiedliwiony przez powiązany z nim społecznie korzystny i godny pochwały czyn.

Aha, i tak, żebyś wiedział - wdrażanie czegoś, aby pracować tylko dla pracy do publikacji, aby inni ludzie mogli go wykorzystać, jest znaczącą różnicą w ilości niezbędnej pracy.

_{Bardzo zgadzam się również z obserwacją @ DanRomika że popełniłbyś przestępstwo przeciwko społeczności naukowej , a nie tylko studentom; oraz z obserwacją @ JChrisCompton, że ignorujesz kwestię weryfikacji / wiarygodności kodu.}

Autoryzacja

(etyczne) autorstwo akademickie jest niezależne od innych form nagród, więc nie ma tutaj znaczenia, czy komuś płacisz, czy nie. Kluczowym aspektem jest tutaj to, czy programista wniósł twórczy wkład. To, co jest kreatywne , jest nieco niejasne i trudne do oceny, ale dobry test lakmusowy można uzyskać, zastanawiając się, jak wyglądałby wkład nietwórczy:

• Zawsze daje ten sam wynik w odniesieniu do pytania badawczego. (Nieistotne lub nieuniknione różnice, takie jak język programowania, wahania statystyczne itp., Są wykluczone.)
• Jest to zgodne z jasno ustalonym protokołem.
• Zrozumienie pytania badawczego nie daje autorowi żadnej korzyści , np. w formie oceny wiarygodności wyników (zobacz także odpowiedź J. Chrisa Comptona).

Jeśli dotyczy to wkładu, o który zabiegasz, to prawdopodobnie nie jest kreatywny. Jednak, jak zauważyli inni, najprawdopodobniej tak nie jest w tym przypadku.

Płatność

Twój programista najprawdopodobniej nie pomoże Ci z czysto altruistycznych powodów, więc musi być coś innego, Mam do zaoferowania. Widzę tylko następujące opcje:

• Kredyt naukowy (autorstwo). Wymaga to wkładu naukowego, który został wykluczony.
• Formalna płatność. Wykluczyłeś również to.
• Perspektywa listu polecającego, dobrych ocen, projektów dyplomowych oznaczałoby nadużycie władzy, aw niektórych przypadkach przekupstwo. Można to porównać do otrzymania pieniędzy od ucznia.
• Uzyskanie wglądu w proces naukowy byłoby sprzeczne z twierdzeniem, że jest to trywialne zadanie.

Uwaga dodatkowa

Często stwierdzałem, że rozpatrywanie pytania badawczego z innego punktu widzenia dawało cenne nowe spostrzeżenia lub perspektywy w nieoczekiwany sposób. Biorąc pod uwagę, że spędziłeś dwa lata nad swoim pytaniem, zainwestowanie dwóch dni w programowanie prawie na pewno będzie średnio wartościowym doświadczeniem.

Uważam, że nie jest to nieetyczne, jeśli zapewniasz przyszłemu studentowi coś wartościowego w ramach wymiany. Czy zrozumie jakąś teorię, którą jest zainteresowany w ramach zaręczyn? Bądź szczery w tym, co oferujesz potencjalnemu współpracownikowi.

Jeśli potrzebujesz tylko darmowego programisty, to tak, to jest nieetyczne. To jest czysty i prosty wyzysk oraz nadużycie władzy z twojej strony. Czy chciałbyś być po drugiej stronie tej wymiany?

ps. Sprawdź regulamin swojej instytucji!

Czy wyniki programu komputerowego zostaną uwzględnione w artykule? Jeśli tak, to dzieło ma autora, który zasługuje na uznanie. Ale kto jest autorem? Czy to komputer? Czy to jest program? A może to programista? Myślę, że to programista.

Jeśli wynik nie ma wartości intelektualnej, dlaczego dodaje wartości do papieru? Czy uwzględnienie danych wejściowych programu zamiast danych wyjściowych służyłoby czytelnikowi w równym stopniu?

Wbrew powszechnemu przekonaniu programowanie to aktywność intelektualna. Zasługuje na szacunek.

Jestem inżynierem oprogramowania. Jest taka historia, która zawsze przemawiała do mnie za każdym razem, gdy znajomy prosi o stworzenie „wolnego” oprogramowania

Historia mówi, że Picasso siedział w paryskiej kawiarni, gdy podszedł wielbiciel i zapytał, czy mógłby szybki szkic na papierowej serwetce. Picasso grzecznie się zgodził, szybko wykonał pracę i oddał serwetkę - ale najpierw poprosił o dość znaczną kwotę pieniędzy. Wielbiciel był zszokowany: „Jak możesz prosić o tak wiele? Narysowanie tego zajęło ci minutę! ” „Nie”, odpowiedział Picasso, „Zajęło mi to 40 lat”

Mimo że nie jestem Picassem w świecie oprogramowania, ogólny przekaz jest taki sam i dotyczy każdego profesjonalisty. Dobra historia do rozważenia, prosząc o „bezpłatną” pomoc

Blog Link do historii

W wielu instytucjach studenci często pomagają w badaniach, zarówno za opłatą, jak i za punkty. Opublikowanie projektu i poproszenie o pomoc niekoniecznie jest nieetyczne, ale musisz wziąć pod uwagę, co student otrzymuje z tego doświadczenia.

Autorstwo może być rozsądnie nie na stole, ale jednocześnie student może przynieść interesujące spostrzeżenia / bardziej się zaangażować. Nigdy nie wiesz.

Niezależnie od autorstwa lub aspektu finansowego istnieje jakaś forma zapłaty, która dla niektórych jest nieoceniona: doświadczenie i rady. Dla większości studentów angażowanie się w badania (zwłaszcza jeśli są aktywnie zainteresowani podjęciem takiej kariery) może być trudne.

Jednak należy wziąć pod uwagę, że student mniej jest tym, który wykonuje brudną robotę, a bardziej jako Twój podopieczny. W końcu jesteś od niego bardziej doświadczony i możesz dostarczyć przydatnych informacji na temat środowiska akademickiego lub swojej dziedziny. Dzieje się to oczywiście kosztem spędzenia (być może raczej przyjemności) czasu z studentem, dzielenia się swoją wiedzą.

Krótko mówiąc, jeśli znajdziesz kogoś, kto chce być tylko małpą programującą, niekoniecznie nieetyczne, ale przyjęcie małpy kodującej jako ucznia (prawdopodobnie bardzo krótkoterminowego) jest sytuacją, w której wszyscy wygrywają.

Czy byłoby etycznie niewłaściwe zatrudnienie licencjata na kilka dni jako wolontariusz bez wynagrodzenia, aby wykonać część wymagającą obsługi komputera, nie wspominając o nim jako współautora i wspominając tylko jako podziękowanie?

Nie jest to etycznie złe, jeśli wkład inżynierów jest zbyt mały w porównaniu z całym wkładem pracy.

W rzeczywistości bardzo często profesorowie / badacze zatrudniają kilku studentów / stażystów do pracy nad narzędziem inżynieryjnym i wymienia je tylko w potwierdzeniu. (Mogę podać wiele przykładów).

Jednak etycznie jest błędem, jeśli wkład inżynierów jest znaczący i nie wymieniasz ich jako współautorów. To, czy wkład wystarczy do współautorstwa, zależy od twojego osądu, ale twoja ocena może być błędna.

Jeśli czytasz książkę „7 nawyków wysoce efektywnych ludzi”, jednym z nawyków jest zawsze myślenie o rozwiązanie korzystne dla wszystkich. Nie możesz po prostu oczekiwać, że ktoś będzie dla Ciebie pracował za darmo. Brzmi nierealnie.