Jeśli nauczyciel akademicki jest ubrany w niezwykle swobodny sposób, generalnie go ignoruję.

Jeśli pracownik naukowy jest ubrany w niezwykle formalny sposób, zakładam jeden z tych:

• Są administratorem lub menedżerem, a nie pracownikiem naukowym
• Są tutaj na rozmowę kwalifikacyjną i nie wiedzą, że nie jest konieczne formalne ubieranie się
• Oni wybierają się na wydarzenie poza środowiskiem akademickim, na przykład na pogrzeb

Nie sądzę, aby ktokolwiek był pod wrażeniem przebierania się lub opuszczania, ale może to wysłać sygnał.

To tylko skomplikowany wyścig gier umysłowych.

Jest wiele dziedzin, w których „ubieranie się” jest normą, ponieważ daje pierwsze wrażenie szacunku i kompetencji. Dzieje się tak również dlatego, że w wielu dziedzinach `` kontakt z ludźmi '' bycie towarzyskim, wyglądanie na profesjonalistę i szacunek jest integralną częścią pracy.

Z drugiej strony w naukach ścisłych Twoje wyniki mówią za Ciebie konieczna jest ograniczona interakcja z ludźmi i powszechnie uznaje się, że „ubieranie się = bycie dobrym” jest fałszywym skojarzeniem; żadna ilość dopasowanych garniturów nie ukryje faktu, że nie znasz swoich rzeczy. Te dwie rzeczy są całkowicie ortogonalne. Ponadto wielu naukowców nie jest „ludźmi”, delikatnie mówiąc.

Więc kiedy się przesadzasz, to budzi ostrzeżenie w umysłach wielu naukowców: „Czy ten facet jest jednym z wielu ludzi w świat i na innych polach, którzy przebierają się za próbę ukrycia swojej niekompetencji? Powinienem uważać, oceniając go ”. Ale nie ma w tym nic złego, jeśli naprawdę jesteś kompetentny w swojej pracy i możesz pozwolić, aby praca przemawiała za Ciebie. Niektórzy naukowcy rutynowo przygotowują się na konferencje.

Podobnie ubieranie się nie jest problemem, o ile przestrzegane są podstawowe normy higieny; co najwyżej może unieść brew.

Pozwólcie, że dodam niemiecką perspektywę, uprzedzoną przez interdyscyplinarną dziedzinę informatyki, w której „inna dyscyplina” jest bardziej formalna niż CS.

• W życiu codziennym studenci, doktoranci i doktoranci są ubrani tak, jak robiliby to w innych dziedzinach życia. Niektórzy są bardziej wystrojeni, inni ubrani, nic specjalnego. Ale nikt nie pojawiłby się w garniturze ani w ładnym stroju (jak np. W ekonomii / prawie, gdzie jest to dość powszechne w Niemczech)
• Profesorowie są zwykle ubrani nieco bardziej formalnie, również w zależności od dziedziny. Ogólnie rzecz biorąc, im bliżej ekonomii / studiów biznesowych, tym bardziej formalny strój. Zwykle chodzę w połączeniu dżinsów i koszuli, o ile nie mamy gości ani formalnych ceremonii.
• W formalnych okolicznościach (goście z branży, formalne przemówienia, wywiady, ...) garnitur / biznes sukienka jest powszechna, dla większości również krawata.
• Na konferencjach jest mniej więcej tak samo, ale zakres jest szerszy. Niektórzy ubierają się nieco bardziej niż zwykle (np. Większość prezenterów nosi garnitur / sukienkę biznesową). Osobiście poleciłbym to (i polecam moim doktorantom), ponieważ jest to wyraz szacunku dla słuchaczy. Ale może to dlatego, że mam również doświadczenie w sztukach performatywnych i obecność na scenie jest tam koniecznością ;-). Jeśli ktoś jest ubrany nieformalnie, mnie to nie obchodzi.
• W przeciwieństwie do niektórych odpowiedzi, w Niemczech zdecydowanie zalecałbym zakładanie formalnego stroju na rozmowę kwalifikacyjną przynajmniej na stanowiska wydziałowe. W przypadku doktorantów / doktorów nie jest to konieczne.

Nigdy nie słyszałem, żeby ktoś celowo się przebierał.

Na konferencjach poświęconych zagadnieniom odwrotnym (mniej więcej matematyka stosowana) widziałem ludzi ubranych w ciemny garnitur, bluzy i wszystko pomiędzy. Dostrzegam skrajności, ale wszystko między nimi pomijam, przynajmniej do tego stopnia, że ​​nie potrafiłem powiedzieć, jak większość ludzi była ubrana na danej konferencji. Wszelkie założenia dotyczące ich zdolności matematycznych na podstawie ich ubioru są łagodne i nieświadome.

Na wydziałach matematyki, na których byłem, niektórzy starsi ludzie na stanowiskach kierowniczych ubierają się nieco bardziej formalnie (ale nie wszyscy), a niektórzy osoby ubierają się bardziej formalnie, ale nie zwracam na to większej uwagi, pomijając (znowu) skrajne przypadki, które można zauważyć. Zazwyczaj ma się pewne pojęcie o tym, kim są ludzie, więc założenia dotyczące ich umiejętności nie są oparte na ich ubiorach.

Ubieram się nieco bardziej fantazyjnie na rozmowach kwalifikacyjnych i konferencjach, ponieważ uważam, że mały wpływ na pewność siebie i reakcje innych.

Nie wiem o „złym ubieraniu się”, ale brak marynarki i krawata był dość standardowy dla profesorów i personelu, z którymi spotkałem się, zdobywając dwa tytuły magisterskie - jeden z oceanografii i jeden z informatyki. dziedzina powiązana, która często współpracowała z nauczycielami. (Przy okazji jestem w USA)

W szkole oceanografii, biorąc pod uwagę, że była to „mokra” nauka (tj. Laboratorium i teren), krawaty i kurtka przeszkadzały i po prostu bądź podatny na dodatkowe zużycie. Nawet ludzie, którzy mieli więcej pracy za biurkiem (wiele osób specjalizujących się w modelowaniu komputerowym), mieli tendencję do przyzwoitego casual do biznesowego casualu - zwykle chodzili na biznesowy casual tylko w dni seminariów. Tak więc normy dotyczące ubioru na kampusie obejmowały wszystko, od kostiumów kąpielowych / innych ubrań do pracy w terenie, po codzienny biznes; krawaty i garnitury jako codzienne ubrania wskazywały, że ktoś przeniósł się z laboratorium lub pracy w terenie i był w administracji.

W dziedzinie związanej z CS oczywiście „mokra” praca w terenie nie była rzeczą . Większość studentów nosiła cokolwiek. Większość profesorów nosiła luźny strój biznesowy: spodnie khaki i zapinaną na guziki koszulę; niektórzy rutynowo nosili dżinsy (zwłaszcza w piątki). Prawdą jest, że im wyżej w łańcuchu pokarmowym się znajdujesz, kurtki i krawaty znów stały się normą. W czasie, gdy zaczynałam program (na studiach zaocznych), byłam również nauczycielem w liceum. Moje typowe ubrania to spodnie khaki, prasowana koszula i sportowy płaszcz. Byłem zdecydowanie najbardziej formalnie ubrany w biurze magisterskim. Dość często byłem zdezorientowany jako wykładowca. W zespole pracowało również sporo profesjonalnej kadry. Na przykład. główny inżynier oprogramowania w grupie, z którą byłem, nie był wykładowcą. Zwykle miał na sobie dżinsy, ale to nie było nie na miejscu.

Wydaje się, że Twoje pytanie dotyczy spotkań. Pomyślałem jednak, że warto najpierw omówić normalne normy dotyczące ubioru. Podczas prezentacji na konferencjach lub sesjach plakatowych na uniwersytecie studenci studiów magisterskich zwykle znajdowali bardziej formalne ubrania (niektórzy wybierali pełne garnitury, większość wybierała spodnie khaki / koszulę / sportowy płaszcz / może krawat). Na wewnętrznych spotkaniach grupowych nie starano się nosić niczego poza tym, co normalnie nosi osoba. Gdyby odbyło się spotkanie z potencjalnym nowym członkiem wydziału, ludzie mogliby ubierać się nieco ładniej niż zwykle, ale nie próbowano zrywać (np.) Więzi. Jednak grupa związana z CS często organizowała konferencje dla nauczycieli. Podczas tych wydarzeń od absolwentów i nauczycieli oczekiwano, że będą się `` ładnie ubierać '' (np. Spodnie khaki i ładną koszulę). Absolwenci z mojej grupy często chodzili do klas; oczekiwano, że będą się ubierać co najmniej biznesowo.

Ogólnie nie sądzę, żeby ktokolwiek (poza studentami, kiedy mogliby ujść na sucho) ubierał się „niechlujnie”. Higiena była dobra; w szkole CS nikt nie pracował w dresach; ludzie pracujący w terenie w oceanografii nosili to, czego potrzebowali, ale zwykle mieli w pobliżu przyzwoite ubrania. Z pewnością nikomu nie powiedziano, żeby się ubrał, jakby był lepszy w swojej pracy.

Żeby wskazać dwie bardziej prawdopodobnie oczywiste kwestie: po pierwsze, ludzie mogą wydawać podprogowe, podświadome sądy, na podstawie których będą działać, nie będąc skłonnymi do obrony podstawy działania, jeśli zostanie ono zwrócone ich (świadomej) uwadze; po drugie, ludzie mogą / będą (myśląc o pierwszym punkcie) zakładać, że dokonałeś świadomego wyboru ubierania się w sposób, w jaki się ubierasz (i zachowujesz się).

Druga kwestia może wymagać pewnego wzmocnienia: ludzie będą (być może tylko podświadomie) zakładać, że „wiesz, co robisz”, ubierając się lub zachowując, jak się zachowujesz, kiedy z nimi rozmawiasz itp. I wtedy, być może podświadomie, mogą się zastanawiać, dlaczego zdecydowałeś się ubierać / zachowywać w sposób, o którym mógłbyś / powinnaś wiedzieć, że może rozproszyć lub urazić lub ... ich.

W tym względzie, i to nie bez co najmniej drobnego powodu, nie jest to zaskakujące że osoba może podświadomie pomyśleć: „Jeśli ta osoba jest tak chętna lub chętna do zlekceważenia moich preferencji / opinii / czegokolwiek w tym punkcie, jak mogę jej ufać, że zadba o moje interesy później?”

Tak, wiem, to dotyka różnych niestabilnych kwestii ... ale oprócz tego, co ludzie powinni, a czego nie powinni robić w reakcji na swój ubiór lub zachowanie, obecne pytania (i często inne) dotyczą tego, co będzie / może się wydarzyć. Jak zdobyć przyjaciół i mieć wpływ na ludzi"? :)

Chociaż prawdopodobnie różni się to w zależności od dziedziny, większość naukowców wydaje się pasować do spektrum od „piżam” po „biznesowy casual”, w zależności od tego, jak bardzo interesuje ich moda. Wpływa na to kilka czynników, takich jak wiek, student vs. doktorat vs. wykładowca, czy mają jakieś wydarzenie (spotkanie, rozmowę, nauczanie), czy pracują przy biurku, czy na ławce, ale nie sądzę, że istnieje coś uniwersalnego zasady. Jedyną rzeczą, która wydaje się niezwykle rzadka, jest formalny strój, taki jak garnitur, który nosiłbyś, powiedzmy, w sądzie (powiedziałbym, że rozmowa kwalifikacyjna w firmie, ale firmy też bardzo się różnią).

Ponieważ garnitur (lub jego odpowiednik dla kobiet) jest tak rzadki, myślę, że gdybyś się tak ubrał, spotkałbyś się z niechęcią. Przypuszczalnie gdybyś utrzymywał to w porządku, po jakimś czasie wszyscy by się do tego przyzwyczaili i zaakceptowaliby to jako swoje dziwactwo. Chociaż często ludzie, którzy ubierają się w garnitury, przychodzą na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy lub są przedstawicielami handlowymi z firmy lub podobnymi osobami nieakademickimi, więc być może nie chcesz być z nimi zdezorientowany.

Jeśli chodzi o ubieranie się, aby być lepiej postrzeganym na spotkaniu , nie wiedząc nic o publiczności, wątpię, żeby to zadziałało. Jak już powiedziałem, istnieje spektrum od zupełnego niedbałości do swobodnego stylu biznesowego, o ile jesteś w tym spektrum, jest „wystarczająco dobre” i tak naprawdę nie ma znaczenia, gdzie jesteś w tym spektrum. Facet w szortach gimnastycznych i klapkach nie polubi cię mniej więcej za to, że nosisz ładne spodnie i zapinaną na guziki koszulę, najprawdopodobniej to zignoruje, ponieważ przywykł do pracy z wieloma ludźmi, którzy wybierają jedną z tych opcji, i tak nie uważajcie tego za niezwykłą cechę. Jak powiedziałem, jeśli wyjdziesz poza spektrum i założysz coś w rodzaju garnituru, ludzie mogą być zaskoczeni i / lub zdezorientowani.

Jeśli na przykład masz zamiar spotkać się z grupą ludzi, których znasz, są mocno uprzedzeni co do noszenia jednego rodzaju odzieży, a nie drugiego, oczywiście ubieranie się w ten szczególny sposób pomoże dobre wrażenie. Ale to nie jest coś, czego można łatwo odgadnąć z pola lub instytucji. Nigdy też nie możesz wiedzieć, czy ludzie ogólnie będą bardziej lubić Cię za to, że jesteś na niskim lub wysokim końcu zwykłego spektrum. Wszystko różni się ogromnie w zależności od osoby (i tak naprawdę nie w przypadku jakichkolwiek przydatnych grup, takich jak pole), więc jeśli naprawdę chcesz iść tą drogą, najlepszym rozwiązaniem jest prawdopodobnie udanie się do biura i sprawdzenie, co ludzie faktycznie noszą.

Istnieją artykuły, które teoretycznie pokazują, kiedy „ubieranie się” jest interpretowane jako korzystny sygnał: Zbyt fajne dla szkoły? Sygnalizacja i kontrsygnalizacja oraz cytowane artykuły w Google Scholar.

Nie znam testu empirycznego z odzieżą, ale w kontekście reklamy hoteli wyższe wydatki na reklamę są czasami związane z niższą jakością: zobacz ten artykuł Tourism Economics.

Czy są sytuacje akademickie, w których zły ubiór sprawi, że będę wyglądać na bardziej kompetentnego w mojej pracy?

Z mojego doświadczenia z CS w Stanach Zjednoczonych wynika, że ​​nie.

1. Rzadko kiedy ktoś dokonuje ważnych, pochopnych ocen na Twój temat. W sytuacji, w której muszą Cię ocenić - rozmowa, rozmowa kwalifikacyjna itp. - mają do zrobienia coś znaczącego.

2. Większość ludzi, którym musisz zaimponować, widziała mnóstwo inteligentnych i mniej inteligentnych ludzi wszelkiego pokroju, więc i tak nie ufają stereotypowi. Spryt i niezawodność / dojrzałość są traktowane jako osobne osie i chcesz zrobić wrażenie na obu.

Jedynym kontekstem, jaki przychodzi mi do głowy, jest to, że nauczanie klasy podatnych na wpływy studentów może ta strategia mogłaby zrobić na nich wrażenie podczas jednego lub dwóch wykładów. Ale myślę, że potem twoje nauczanie będzie o wiele ważniejsze.