Nie poddawaj się syndromowi oszusta!

Oba twoje powody zasadniczo nie są rozsądne. Ktoś nominował cię do nagrody. Komisja nagród uważa, że ​​zasługujesz. Nie powinieneś odmawiać nagrody tylko dlatego, że myślisz, że inni mogą bardziej na to zasługiwać. Zadaniem komitetu nagrody jest to ustalenie, a to Ty zdecydowałeś.

Odrzucenie nagrody prawdopodobnie nie „skrzywdzi” Twoich współpracowników, ale prawdopodobnie zrani Ciebie . Po pierwsze, nie dostaniesz nagrody, a kiedy w końcu zdasz sobie sprawę, że twoja praca była być może w rzeczywistości wystarczająco dobra, by zasługiwać na dekorację, będzie za późno na zmianę zdania. Po drugie, prawdopodobnie nie zostaniesz ponownie nominowany przez tych samych kolegów do czegoś, ponieważ założą, że nie jesteś zainteresowany nagrodami. Po trzecie, ludzie będą patrzeć na to jako na dziwne zachowanie i z pewnością jest możliwe, że twoja administracja lub profesorowie wyższego szczebla odmówią Ci tego, co zasadniczo oznacza darmowy marketing dla twojego działu. Może jesteś na etacie i na tyle starszy, że nie obchodzi cię to, ale prawdę mówiąc, bardzo niewielu ludzi jest na tyle wyróżnionych, że naprawdę nie muszą się przejmować tym, co myśli o nich ich uniwersytet.

Drobna uwaga: miałbym również możliwość wygłoszenia przemówienia, wolałbym nie, ale mam trochę pracy do omówienia. Zastanawiam się, czy odrzucenie oferty wygłoszenia przemówienia też jest problemem.

Myślę, że odrzucenie wystąpienia jest mniejszym problemem niż sama nagroda, ale nawet to powoduje uniesienie brwi , głównie dlatego, że wygłaszanie wykładów jest tak nieodłączną częścią bycia naukowcem, że ludzie będą się zastanawiać, dlaczego nie chcesz w nim uczestniczyć.

Czy odmowa przyznania nagrody naukowej będzie problematyczna dla mnie lub dla innych osób?

Jest to problematyczne w tym sensie, że najprawdopodobniej byłoby błędem i podważyłoby cel nagroda stara się osiągnąć, ze szkodą dla siebie (głównie) iw mniejszym stopniu dla społeczności naukowej, do której należysz. W systemie, który ma funkcjonować jako merytokracja, za każdym razem, gdy utalentowana osoba lub jej praca nie zyskuje uznania, na jakie zasługuje, każdy jest trochę zraniony.

błąd, należy przede wszystkim pamiętać, że jest to bardzo rzadka osoba, która jest w stanie ocenić siebie tak obiektywnie i dokładnie, jak oceniają go inni - prawie każdy doświadcza uprzedzeń w jednym kierunku lub po drugie, jak dokładnie postrzegają swój poziom talentu i osiągnięć. U wielu ludzi objawia się to w myśleniu, że są mądrzejsi niż w rzeczywistości i że ich osiągnięcia są ważniejsze niż w rzeczywistości - to jest efekt Dunninga-Krugera, powiązany z narcyzm i egoizm. U innych ludzi obserwuje się odwrotny efekt, gdy dana osoba uważa, że ​​ona i jej osiągnięcia są mniej godne pochwały niż są w rzeczywistości, zjawisko znane (przynajmniej w pewnych kontekstach) jako zespół oszusta, a czasami związane z problemami depresji i niskiej samooceny. Oba te efekty są dobrze znanymi przykładami błędów poznawczych.

Nie wiemy, czy cierpisz na którekolwiek z tych uprzedzeń. Ale ogólna zasada jest taka, że ​​ludzie są niegodnymi zaufania sędziami o własnej wartości. Z tego powodu, kiedy kończymy prace i udzielamy propozycji, wysyłamy je innym osobom do krytyki i akceptujemy ich ocenę jakości pracy. Ta sama zasada dotyczy nagród; osoby, które są starsze i bardziej ustabilizowane niż Ty rozważałeś potencjalnych kandydatów do nagrody i zdecydowały, że jesteś wśród nich najbardziej wartościowy. Nie masz ani informacji, które mieli o tym, z kim cię porównują, ani zdolności członków komitetu do obiektywnego (lub przynajmniej bardziej obiektywnego) spojrzenia na ciebie i innych kandydatów bez wpływu bardzo powszechnych uprzedzeń Opisałem powyżej. Logiczny wniosek jest taki, że ich ocena, że ​​powinieneś otrzymać nagrodę, jest bardziej trafna niż twoja.

W każdym razie, powodzenia bez względu na to, co zdecydujesz. Chociaż mam opinię na temat tego, co byłoby lepszym wyborem, myślę, że masz pełne prawo do odmowy przyznania nagrody i nie zgadzasz się z sentymentem wyrażonym w tej odpowiedzi (co ja downvoted) połączone z odpowiedzią Stelli Biderman (która była doskonała i zagłosowałem za, razem z doskonałą odpowiedzią xLeitix).

W komentarzu mówisz

Problem polega na tym, że obawiam się, że akceptacja może rzucić światło na moje badania, które nie są jeszcze do końca dostępne, a ludzie spojrzeliby na moją bibliometrię i źle pomyśleli ja, gdybym się nie zgodził, byłbym po prostu kolejnym badaczem, jeśli to ma sens. Nie używam bibliometrii jako miernika jakości badań, ale raczej postrzeganą jakość badań. Rzeczywiste porównanie jakości badań opieram na opublikowanych artykułach.

Z całym szacunkiem, jest to straszny powód, aby odmówić przyznania nagrody. Zdecydowanie zgadzam się ze wszystkimi powodami wymienionymi na liście xLeitix, dla których jest to zły pomysł na Twoją karierę. Ponadto uważam, że odrzucenie nagrody jest niegrzeczne.

Nie możesz decydować, kto otrzyma nagrodę. Mam na myśli to całkiem poważnie; nie zasiadasz w komisji, która rozdaje nagrodę. Twoja opinia na temat tego, kto zasługuje, a kto nie zasługuje na nagrodę, nie ma żadnego znaczenia dla wszystkiego. Obniżanie nagrody jest niegrzeczne, ponieważ mówi, zarówno do twoich kolegów, jak i do komisji: „Wiem lepiej niż ty, kto zasługuje na tę nagrodę”. Nie marzyłbyś o napisaniu do nich listu z informacją, że wybrali niewłaściwą osobę, gdyby był to ktoś inny, kto został uhonorowany, prawda? Więc nie rób tego tutaj. W tym przykładzie jest jeszcze gorzej, ponieważ robisz to w sposób rażąco stronniczy, ponieważ masz bliskie relacje z laureatem.

Ponadto istnieją nagrody, dzięki czemu społeczności i organizacje mogą chwalić swoich członków. dać przykłady młodszym członkom i dać społeczności szansę na podkreślenie ważnej pracy. Zobacz komentarze dotyczące efektu tutaj. Kiedy ludzie odrzucają nagrody, społeczność bardzo często czuje się zraniona lub zlekceważona.

Negatywne konsekwencje odmowy polegają na tym, że (mniej lub bardziej) publicznie kwestionujesz umiejętności podejmowania decyzji i procedury komisji. Tak więc, chociaż twoim pragnieniem jest wyglądać na pokornego, w rzeczywistości sprawiasz wrażenie, że znasz go lepiej. To nie wygląda dobrze na ciebie. Również wywołanie zamieszania tam, gdzie nie jest to absolutnie konieczne (tj. W takiej sytuacji) zostanie odebrane negatywnie. Będziesz wyglądać na kłopotliwego.

Moja rada: po prostu weź nagrodę i ciesz się, że uznają Cię za godnego jej zdobycia, nawet jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś. Tylko przyszłość pokaże, czy komitet lub ty miałeś rację, oceniając twoją jakość jako badacza.

Wydaje mi się, że większość innych odpowiedzi na to pytanie zasadniczo mówi mniej więcej tak: inni eksperci są lepsi w określaniu, czy zasługujesz na nagrodę, niż ty . Chociaż te odpowiedzi mają kilka dobrych punktów (zagłosowałem za co najmniej 1), wydaje mi się to trochę nie na miejscu, ponieważ: nagrody (takie jak prezenty) nie mają na celu zasługiwania .

Pomyśl o następujących kwestiach:

• Biorąc pod uwagę dwóch badaczy / profile / artykuły badawcze, nie ma dobrych obiektywnych miar tego, kto jest lepszy. Tak, w wielu sytuacjach dojdzie do jasnego konsensusu, że jeden jest bardziej imponujący / przydatny / fundamentalny / piękny niż drugi (i zauważ, że są to różne wskaźniki), ale w wielu sytuacjach tak nie jest.

• W konsekwencji procesy przyznawania / grantu / selekcji pracy zwykle działają bardziej jak selekcja losowa (choć z niejednolitym rozkładem lub może początkowym procesem usuwania).

• Jeśli nie byłeś w komitecie, prawdopodobnie nie wiesz, jakie były ich rzeczywiste kryteria wyboru kogoś do nagrody. Może ogólnie uznali, że twoja praca robi większe wrażenie niż innych nominowanych. Może z jakiegoś powodu chcieli podkreślić Twoją pracę. (Np. To nie jest zabawne i raczej bezcelowe, jeśli 1 osoba wygrywa wszystkie nagrody w danej dziedzinie.)

• Ostatecznie komisja wybiera kogo chce, z dowolnego powodu chcą.

Zatem moja sugestia jest taka: przyjmij nagrodę za to, czym ona jest, prezent, o który ani nie prosiłeś, ani się nie spodziewałeś.

Jeśli chodzi o Twoje konkretne pytanie (które zostało omówione przez innych, ale w celu uzupełnienia): Tak, odmowa przyznania nagrody może zaszkodzić Ci materialnie (utrudnić Ci zdobycie przyszłych nagród / stypendiów / wyróżnień / miejsc pracy - - oczywiście nie mając tej linii w swoim CV, ale także ludzi, którzy myślą, że jesteś dziwny). Otrzymanie nagrody może również pomóc twoim współpracownikom / działowi, więc jej odrzucenie byłoby szkodliwe w zapobieganiu temu. Ponadto niektórzy obrażają się, gdy ktoś robi coś niezwykłego.

Mówiąc szczerze, widzę dwa ważne powody, aby odmówić takiej nagrody:

1. Twoje publikacje opierają się na dobrowolnie błędnych, sfałszowanych lub nielegalnych badaniach. Gdyby tak było, miałbyś więcej problemów niż niezasłużona nagroda.

2. Nominacja do nagrody opiera się na nepotyzmie, przekupstwie lub głosowaniu pod silnym wpływem w inny sposób. Byłoby pomocne, gdybyś miał ugruntowaną pozycję w społeczności i zajmował stanowisko, aby odmówić przyznania nagrody.

W innych przypadkach pozwól jury zdecydować, kto na to zasługuje ta nagroda, tak jak została wyszczególniona w innych odpowiedziach.

Odrzucenie nagrody jest zwykle uważane za obrazę organizacji wręczającej nagrodę i każdego, kto ją odebrał w przeszłości.

Oznacza to, że nie szanujesz organizacji, która ją rozdaje, że kwestionujesz ich program i proces wyboru odbiorców nagród. Dajesz także wiadomość, że nie chcesz być kojarzony z osobami, które otrzymały tę nagrodę w przeszłości. Kiedy ludzie odrzucają nagrody, zwykle nie dlatego, że uważają, że są niegodni nagrody, robią to, ponieważ uważają, że nagroda jest niegodna ich.

Kiedy sądzisz, że Ty nie zasługuj na nagrodę, jest to w zasadzie przeciwieństwo oświadczenia, które chcesz wygłosić.

Radzę przyjąć nagrodę, ale bądź co do niej pokorny i wykorzystaj rozmowę jako okazję do dziękuję wszystkim, którzy was wspierali i chwalcie swoich idoli.

Tak, to może być problematyczne.

Wzorce i inspirujące postacie są ważne, aby zmotywować młodych. To, jak dobry jesteś jako osoba, nie ma większego znaczenia w tym kontekście. Ważnym efektem dla każdego społeczeństwa jest posiadanie inspiracji i wzorców do naśladowania, które sprawią, że młodzi będą chcieli ciężko pracować, aby stać się wspaniałymi w przyszłości. Nie każdy inspiruje się do pracy nagrodami i chwałą, ale wiele dzieci jest bardzo zmotywowanych przez takie historie, szczególnie w momencie ich rozwoju, kiedy złapanie ich ciekawości nauką i / lub sztuką robi wielką różnicę, jeśli chodzi o to, czy wkładają wysiłek w rozwijaniu swoich umiejętności (lub nie).

Więc spróbuj nie skupiać się na sobie jako osobie, ale spróbuj spojrzeć na to tak, jak robisz społeczeństwu przysługę, próbując pomóc dzieciom chcieć ciężko pracuj, aby stać się wielkim.

Chciałbym dodać do innych opublikowanych już bardzo dobrych odpowiedzi.

Nie jesteś jedyną osobą nagrodzoną. Twoja grupa badawcza, Twoi studenci, jeśli ich masz, Twój doradca, jeśli takiego masz, Twój wydział i uniwersytet. Odmowa przyznania nagrody wpłynie nie tylko na Twoje nazwisko, ale także na wszystko, o czym wspomniałem powyżej.

Komisja zgodziła się, że zasługujesz na nagrodę i tylko oni mają odpowiednie kwalifikacje i są uprawnieni do podjęcia decyzji.

Argumentowałeś, mając niższy indeks h niż poprzedni nagrodzeni. Myślę, że to może być podobne do rekordów świata w lekkoatletyce. Musisz pobić prawdziwy rekord świata, aby twierdzić, że jest rekordzistą. Aby opublikować, musisz wnieść coś nowego, co jest coraz trudniejsze.